ตอนที่3 ผู้หญิงบ้า

"จะไปรู้เหรอว่ะ ทุกคนก็แค่เป็นห่วงมึงแค่นั้นเอง"

"ทุกคน?"ไทเกอร์เลิกคิ้วถามเพื่อน

"อืม...ก็ใช่ ไอ้ธันอยู่ผับ ไอ้ก้านาน ๆ เห็นหน้าที กูก็ติดเมีย เหลือมึงคนเดียวทุกคนก็เลยเป็นห่วง"

"....."

"มึงไม่คิดอยากมีความรักบ้างเหรอว่ะ"

"พอเลยไอ้ฟรินท์ กูไม่ชอบหาห่วงมาผูกคอเหมือนมึง"

"มีความรักไม่ดีตรงไหนว่ะ คนที่พูดแบบมึงคือคนที่ยังไม่เคยมี ลองได้มีมึงอาจจะติดเมียหนักกว่ากูก็ได้

ไทเกอร์ส่ายหน้ารัว ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ชอบเอาใจใคร ไม่ชอบง้อเวลาผู้หญิงโกรธ ไม่ชอบเอาเวลาส่วนตัวยึดติดกับผู้หญิงแค่คนเดียว

"แค่เห็นมึงกูก็จะอ้วกออกมาแล้วว่ะ"

หลังจากออกจากสนามแข่งในเวลาเกือบสามทุ่ม ก็เหมือนเดิมชีวิตในทุกวันคือขับรถตรงไปผับของเพื่อนสนิท ยิ่งวันนี้มีเรื่องให้เครียดหลายเรื่อง ร่างกายเลยต้องการแอลกอฮอล์เพื่อทำให้ความหงุดหงิดในใจเบาบางลงไป

"อ้าว...ไอ้เกอร์ มึงปิดเครื่องทำไมว่ะ"

"ไม่ได้ปิด"

"กูโทรไม่ติดตั้งแต่บ่ายแล้วนะ"

"ขอเหล้าเข้ม ๆ ให้กูหน่อย"

ธันเดอร์มองหน้าเพื่อนอย่างสงสัย แต่ก็ตามใจสั่งเหล้าเข้ม ๆ แบบที่เพื่อนต้องการกับบริกรให้

"เครียดไรว่ะ?"

"เรื่องผู้หญิงบ้าคนหนึ่งว่ะ ทำกูปวดหัวมาทั้งวันแล้ว"

"ใครว่ะ? กูรู้จักไหม"

มุมปากหนายกขึ้น ก่อนจะกระดกเหล้าที่บริกรเอามาให้ทีเดียวหมดแก้ว

"เบาหน่อยสิว่ะ"

"....."

"กูไม่อยากให้เด็กหิ้วมึงขึ้นไปนอนข้างบนอีกคน ห้องนั้นให้ไอ้ฟรินท์คนเดียวพอ"

"กูไม่คออ่อนแบบมัน"

ธันเดอร์ส่ายหน้า ระอาในความดื้อของเพื่อนที่ส่งต่อกันมา เมื่อก่อนก็ไอ้ฟรินท์ทีหนึ่งแล้ว ที่เขาต้องนั่งดื่มเป็นเพื่อนทุกคืนแบบนี้ คิดว่าเรื่องแบบนี้จะหายไปแล้วเสียอีก

"เออ...ปากเก่งเหมือนกันหมด เดี๋ยวมึงนั่งกินไปคนเดียวก่อนนะ กูลงไปดูข้างล่างหน่อย"

ไทเกอร์โบกมือให้เพื่อน ส่วนเขาเองก็นั่งดื่มต่ออีกหลายแก้ว จนเริ่มรู้สึกมึนหัวนิด ๆ ธันเดอร์ถึงเดินขึ้นมาหาเขาที่ชั้นสองโต๊ะวีไอพี

"ตาเยิ้มขนาดนี้ เมาแล้วใช่ไหมว่ะ"

"ไม่ได้เมา แค่กรึ่ม ๆ ไอ้ธัน..."

"หืม?"

"กูเสี้ยน หาเด็กให้คนดิว่ะ"

เพราะเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน เรื่องพวกนี้เลยพูดออกไปได้อย่างไม่อาย

"วันนี้ไม่มีใครเลยว่ะ แต่เดี๋ยวมึงรอก่อนนะเผื่อมีมาตอนดึก ๆ เออเมื่อกี้กูเจอเด็กเก่าไอ้ฟรินท์"

"เด็กเก่าไอ้ฟรินท์?"

"ก็น้องใบเฟิร์นคนสวยไงว่ะ มานั่งดื่มอยู่คนเดียวที่เคาท์เตอร์บาร์ด้านล่าง แต่งตัวอย่างแจ่มเลยว่ะ ผู้ชายงี้มองกันตาเป็นมัน"

"ยัยนั่นอยู่ที่นี่เหรอว่ะ"จากที่กรึ่ม ๆ ไทเกอร์ตาสว่างทันที ผู้หญิงคนนั้นทำให้เขาหงุดหงิดทั้งวัน เขาคงไม่ปล่อยให้เธอนั่งดื่มแบบมีความสุข ในขณะที่เขายังไม่ได้โทรศัพท์คืน

"ยัยตัวแสบ เดี๋ยวกูมานะไอ้ธัน ขอไปจัดการยัยนั่นก่อน"

"เดี๋ยวไอ้เกอร์ อย่าบอกว่าที่มึงบอกว่าผู้หญิงบ้าคือน้องใบเฟิร์นเหรอว่ะ"

"เออ ยัยเด็กนั่นแหละ อยากมาลองดีกับกู เดี๋ยวกูจัดแม่ง!!!"

"เชี่ย!!! ใจเย็นก่อน มึงเมาแล้วว่ะ"

"ไม่ได้เมา กูมีสติทุกอย่าง"ไทเกอร์สะบัดแขนออกจากเกาะกุมของธันเดอร์ ตอนแรกเขาก็ลืมเรื่องขุ่นมัวพวกนี้ไปแล้ว แต่ทว่าพอได้ยินว่าเธอมานั่งกินเหล้าสบายใจ แต่บอกว่าไม่มีเวลาเอาโทรศัพท์มาให้เขา ทำให้ตอนนี้อารมณ์เขาคุกกรุ่นขึ้นมาอีกแล้ว

"เธอทำไรมึง?"

"เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง ขอไปจัดการตัวต้นเหตุก่อน"พูดจบเขาก็สาวเท้าเดินไปยังเคาท์เตอร์บาร์ด้านล่างทันที ตอนนี้ฤทธิ์แอลกอฮอล์กำลังทำให้เขาขาดสติและดวงตาเริ่มพร่ามัว อีกทั้งไม่ได้ถามเพื่อนมาด้วยว่าผู้หญิงคนนั้นใส่ชุดสีอะไร ทำให้เขาเดินเข้าไปหาผู้หญิงทุกคนที่นั่งอยู่บริเวณนั้น จนถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่ชุดสายเดี่ยวสีดำสุดเซ็กซี่ เปิดเปลือยแผ่นหลังเนียนจนเกือบถึงสะโพก กำลังนั่งไขว้ห้างยกแก้วดื่มด้วยท่าทางสบายใจ

"มานี่!!"

"ว้ายยย!!! ปล่อยฉันนะ"

มือหนาออกแรงดึงคนตัวเล็กให้เดินตามเขามาจนถึงมุมอับที่ไม่มีผู้คนพลุกพล่าน ยกสองแขนขึ้นกักตัวเธอไว้ ไม่ให้ขยับตัวหนีไปไหนได้

"โทรศัพท์ฉันอยู่ไหน?"

"ไม่ได้เอามาค่ะ"

"อย่ามาตลกกับฉันนะ ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเด็กอย่างเธอ"

"หึ ฉันไม่ได้ตลกกับพี่นะ ฉันไม่ได้เอามาจริง ๆ ใครจะคิดว่าจะเจอพี่ที่นี่ล่ะคะ"

ดวงตาคมแดงก่ำด้วยความโกรธ กรามหนาขบเข้าหากันแน่น กำปั้นทั้งสองข้างทุบข้างกำแพงเสียงดังจนใบเฟิร์นสะดุ้งด้วยความตกใจ

ปัง!!!

ใบหน้าคมเข้มถมึงทึง เต็มไปด้วยความโกรธคนตัวเล็กตรงหน้าที่กล้าลองดีกับเขา

"เธอรู้ไหม? ว่าตอนนี้ความโกรธฉันอยู่ที่ระดับไหน"

"ระดับไหนค่ะ"

"หึ ระดับที่ฉันสามารถบีบคอผู้หญิงอย่างเธอได้"เสียงทุ้มกระด้างบ่งบอกอารมณ์ที่เขามีตอนนี้

"งั้นก็ทำสิคะ ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะทรมานมากกว่าที่เป็นอยู่หรือเปล่า"

"อย่ามาท้าฉันนะใบเฟิร์น คิดว่าฉันไม่กล้าเหรอว่ะ"

"ไม่ได้ท้าค่ะ ฉันอยากให้พี่ทำ"

หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นท้าทายเขา เธอรู้ว่าเขาไม่กล้าทำอะไรเธอแน่ เพราะถ้าเขาอยากทำ เขาคงไม่พูดและทำเธอไปตั้งนานแล้ว

"เธอต้องการอะไรว่ะ เป็นเด็กมีปัญหา พ่อแม่ไม่รัก เลยเรียกร้องความสนใจแบบนี้ใช่หรือเปล่า"

คำว่าพ่อแม่ไม่รัก ทำให้คนตัวเล็กสะอึกไปทันที ประโยคนี้นอกจากจะกระแทกใจเธอแล้ว มันยังเป็นประโยคตอกย้ำตัวเองมาตลอด ไม่คิดว่าพอเป็นเขาพูดแล้วจะทำให้เธอเจ็บปวดได้ขนาดนี้

"เจ็บดีนะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ฉันชินแล้ว"

"....."

"พี่อยากได้โทรศัพท์คืน ฉันก็บอกอยู่ว่าพี่ต้องมีอะไรมาแลก"

"เธอไม่มีสิทธิ์มาต่อรองฉัน"

"ไม่อยากรู้หน่อยเหรอคะว่าฉันต้องการอะไร"

ไทเกอร์เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ในเมื่อเธออยากบอกเขาก็จะฟังว่าสิ่งที่เธอต้องการคืออะไร

"ฉันอยากได้...ตัวพี่ค่ะ ให้ฉันได้หรือเปล่าคะ"

คนตัวสูงยิ้มเยาะออกมาทันที ไม่เคยพบเจอผู้หญิงคนไหนที่ประหลาดขนาดนี้มาก่อน พูดออกมาได้ว่าอยากได้ตัวเขา ทำเหมือนเป็นเด็กที่อยากได้ของเล่นไปได้ แต่ทว่าเขาไม่ใช่ของเล่นของผู้หญิงอย่างเธอ

"ขอโทษนะ ฉันไม่เอาผู้หญิงคนเดียวกันกับเพื่อน"

"ฉันไม่เคยมีอะไรกับพี่ฟรินท์"

"ฉันไม่ใช่เด็กนะ ที่เธอพูดอะไรฉันจะเชื่อ เธอไปหลอกเด็กอนุบาลเถอะไป"

"ไม่เชื่อฉันไม่เป็นไรค่ะ แต่เพื่อนสนิทพี่ที่ตอนนี้เกี่ยวดองกันเป็นพี่เขย น้องเมีย พี่ก็ไม่เชื่อเหรอคะ พี่ฟรินท์รักพี่สาวพี่ขนาดไหนพี่ก็รู้ เขาจะยอมเอาตัวเองมาเกลือกกลั้วกับผู้หญิงอย่างฉันเหรอคะ"

ไทเกอร์ยิ้มเยาะคำพูดเธออีกครั้ง"เธอนี่ตลกดีนะ กล้ายอมรับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงไม่ดีด้วย ขอถามได้ไหมว่าผ่านผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ ถึงได้เที่ยวเสนอตัวเองให้ฉันขนาดนี้"

"จะกี่คนก็เรื่องของฉัน ก็แค่เอากันค่ะ พี่จะคิดมากทำไมคะ"

"ยิ่งเธอทำแบบนี้ฉันยิ่งขยะแขยงเธอ"

"งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แล้วค่ะ หลีกไปด้วย"

"ฉันบอกตอนไหนว่าให้เธอไป เอาโทรศัพท์ฉันคืนมาก่อน"คนตัวสูงแบมือไปตรงหน้าเธอ

"ก็บอกว่าไม่ได้เอามา พี่นี่พูดไม่รู้เรื่องนะคะ อีกอย่างถ้าพี่ไม่ทำตามความต้องการของฉันก็เลิกคิดเรื่องโทรศัพท์ไปได้เลยค่ะ โอ้ยยย!!"

ใบเฟิร์นนิ่วหน้า ร้องออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อมือหนาบีบไหล่สองข้างของเธอแน่นราวกับจะให้กระดูกเธอหัก

"เธอกำลังทำให้ฉันหมดความอดทนลงไปทุกที ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่คันขนาดเธอมาก่อน"

"ค่ะ ฉันคัน รู้แบบนี้แล้วพี่ก็เกาให้ฉันสิคะ"