ตอนที่ 4 เอาตัวมาแลกสิ

EP 04

เชอร์รีนเดินมาหยุดยังเคาท์เตอบา พร้อมกับวางกระเป๋าสะพายใบโปรดไว้ บาเทนเนอร์หนุ่มจึงหันกลับมาสนใจหญิงสาวตรงหน้า..

"รับอะไรดีครับคนสวย"

"ที่มีมีบริการดื่มไวน์แถมฟรีคนเสิร์ฟไหมคะ?"

"ล้อผมเล่นใช่มั้ยครับ"

ชายหนุ่มกลั้วขำออกมา แล้วเดินไปหยุดอยู่ที่กั้นระหว่างทั้งสองที่เป็นแนวยาวสำหรับตั้งเครื่องดื่ม สายตาหยอกล้อมองด้วยท่าทางกระล่อน

"แต่ถ้ายอมแถมก็คิดจริงนะ"

"ไม่เอาดีกว่ามีคนเคยบอกว่าคนสวยชอบใจร้าย"

"แต่ไม่ใช่ฉันนิคะ"

"สรุปรับอะไรดีครับ"

"แนะนำให้หน่อยได้มั้ยคะ"

"สำหรับคนสวยได้เสมอ"

ชายหนุ่มยื้อตัวขึ้นแล้วตัดบทด้วยรอยยิ้ม เชอร์รีนจึงหยุดพูดจาหยอกล้อ แล้วสั่งเครื่องดื่มเบาๆมาจิบซักแก้วก่อนกลับบ้าน สายตาเพ่งมองแผ่นหลังกว้างในชุดยูนิฟอร์มของร้าน ที่จริงเธอก็แค่แซวเล่นตามนิสัยไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นจริงๆ แต่คนภายนอกก็มักจะมองว่าเธอขี้อ่อย..

"มาแล้วครับ ไวน์องุ่นขาวยอดฮิตของที่นี้"

"ขอบคุณค่ะ" มือเรียวหยิบแก้วขึ้นมายกจรดริมฝีปาก

"แล้วนี้มาเที่ยวคนเดียว แฟนไม่ว่าหรอครับ โอ๊ะ...โทษทีที่ผมถามเรื่องส่วนตัว" ชายหนุ่มแสร้งขอโทษ แต่สายตากลับต้องการคำตอบจริงๆ

"มีก็ต้องมาด้วย ถ้าไม่เห็นก็แสดงว่าไม่มี"

หมับ !

"อ๊ะ!?"

ในขณะที่หญิงสาวกำลังพูดหยอกล้อกับบาเทนเนอร์หนุ่มสุดหล่ออยู่ ใครบางคนก็กระชากข้อมือเล็กจนไวน์กระเด็นใส่ลำคอระหงไหลลงมาถึงร่องอก ไม่นานแก้วไวน์ในมือก็ถูกดึงออกวางไว้อย่างแรง เชอร์รีนที่ยังไม่ทันตั้งตัวค่อยๆเงยหน้ามองเจ้าของการกระทำไร้มารยาท..

"นะ...นาย?!"

"...."

"นายจะพาฉันไปไหน...ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ"

มีเพียงความเงียบตอบกลับมาเชอร์รีนถูกลากอย่างป่าเถื่อนมายังชั้นบนสุดของร้านตรงดาดฟ้า ร่างเธอถูกผลักเข้าไปตรงสูบบุหรี่ก่อนที่แทนไทจะล็อคประตูเอาไว้ไม่ให้ใครเข้ามารบกวน ร่างหนาย่างกรายเข้าไปหาเธอทีละก้าวด้วยสีหน้าแววตายากจะคาดเดา...

"ร้ายไม่เบาเลยนะ"

"พูดเรื่องอะไรของนาย...ต้องการอะไรจากฉัน"

"ถ้าฉันบอกว่าต้องการชีวิตเธอให้ได้ไหม?"

"อึก.."

คำตอบของแทนไท ส่งผลให้เชอร์รีนตัวชาวาบ ท้าวเล็กถอยหลังอัตโนมัติเรื่อยๆจนแผ่นหลังชนเข้ากับผนัง ในใจเกิดคำถามขึ้นมามากมายทั้งที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นอาทิตย์แล้วแต่ฟ้ากลับส่งผู้ชายที่จ้องจะฆ่าเธอมาทำไมกัน..

"ฉันไม่เข้าใจ นายปล่อยฉันไปแล้วไม่ใช่หรอ"

"ใช่ โอกาสของเธอฉันเคยให้แค่ครั้งเดียว"

"?"

"แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่ฉันต้องปิดปากเธอ"

นํ้าเสียงเยือกเย็นพูดออกมา มือหนาคว้าท้ายทอยเธอแล้วดันร่างเล็กมาหยุดอยู่ที่ราวเหล็กกั้นสูงเพียงเอว เปลือกตาคู่สวยหลับแน่นด้วยอาการสั่นเทา ลำคอสัมผัสได้ถึงความเย็นจากใบมีดที่แตะอยู่ จนขอบตาเธอร้อนผ่าวสมองมันตันไปหมด..

"ฮึก...ก่อนที่ฉันจะตายนายช่วยบอกทีได้ไหม...ทะ...ทำไมนายถึงกลับมาฆ่าฉันเพราะอะไร"

"รู้ดีอยู่แก่ใจไม่ใช่หรอ"

"ถ้าฉันรู้...ฉันคงไม่ถามนาย"

"บอกให้ก็ได้ ถือเป็นของขวัญปิดท้ายก่อนตาย"

"ฮือ.."

"คนที่มันคิดจะฆ่าฉัน มันส่งลูกชายมันมาไทย แล้วเธอคิดว่าเป็นเพราะใครที่รู้ว่าฉันอยู่ที่นี้ มันคงไม่บังเอิญเกินไปหรอกใช่มั้ย ที่ผู้ชายชาวยุโรปคนนั้นจะรู้จักกับเธอ.."

ปลายมีดแหลมคนไล่ตามลำคอระหงอยู่แบบนั้น สายตาไร้ความรู้สึกใดๆจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดนํ้าตา ร่างกายสะอึกสะอื้นรํ่าให้ ทุกวินาทีตอนนี้ชีวิตของเธอเหมือนแขวนบนเส้นด้าย..

"ฉะ..ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น...จริงๆนะ"

"ไม่ต้องพูดอะไรให้มันเสียเวลา เพราะฉันไม่ควรให้โอกาสเธอตั้งแต่แรกแล้ว.."

"ฮึก...อย่านะ"

หมับ ! เชอร์รีนรวบรวมความกล้าทั้งหมดผลักมือหนาออกแล้วโถมกอดคนตัวโตแน่นไม่ให้แทนไทขยับตัวได้ เธอซบหน้าเข้ากับแผงอกกว้างตัวสั่นเทาราวกับลูกแมวน้อยที่กำลังร้องขอชีวิต...

"นายจะทำอะไรกับฉันก็ได้...แต่ขออย่างเดียวอย่าฆ่าฉันเลยนะ...ฮึก...ฉันไม่อยากตาย แล้วฉันก็ไม่รู้จักเขาจริงๆด้วย.."

"เธอกำลังขอโอกาสฉันรอบที่สองงั้นหรอ"

"ฉันร้องขอชีวิตต่างหาก..."

"ฉันไม่เห็นว่าชีวิตของเธอมันจะมีค่าอะไร"

"ถึงไหนสายตาของนายมันจะไม่มีค่า แต่ฉันอยากใช้ให้มันคุ้มกว่านี้..."

ใบหน้าหวานผละออกร่างเธอค่อยๆคุกเข่าบนพื้น มือเรียวที่สั่นเทายกขึ้นไหว้คนตรงหน้าเป็นรอบที่สอง ในสถานการณ์แบบนี้สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือร้องขอชีวิตไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม ดวงตากลมโตที่คลอเบ้าด้วยหยาดนํ้าตาช้อนมองใบหน้าหล่อเหลา...

"ขอร้องแหละนะ...ให้ฉันกราบเท้านายฉันก็ยอม ฉันอยากให้นายเชื่อว่าฉันบริสุทธิ์ใจจริงๆฉันไม่ได้เป็นสายของใครที่ถูกส่งมาสืบเรื่องของนาย ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่มีอะไรเลยในชีวิต นายเมตตาปล่อยฉันไปเถอะนะ...ฉันสัญญาฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร.."

เธอพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงสั่นเครือ พร้อมกับค่อยๆโน้มตัวลงแต่ก่อนจะถึงปลายเท้า แทนไทก็สะบัดขาปัดมือเรียวออก พร้อมกับกระตุกยิ้มร้ายกาจ ถามว่าเห็นใจคนตรงหน้าไหมก็ไม่ แต่ชายหนุ่มแค่สนใจและต้องการเก็บเธอไว้เพื่อใช้งานก่อนเชือดก็เท่านั้นแหละ ยังไงถึงเธอจะไม่ใช่สายให้ไคล์เขาก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องเก็บเธอไว้ เมื่อหมดประโยช์นก็ต้องฆ่าอยู่ดี...

"คิดว่าฉันจะไว้ชีวิตใครรอบที่สองโดยไม่มีอะไรแลกเปลี่ยน มันง่ายเกินไปไหม"

"นายจะให้ฉันทำความสะอาด หรือให้ฉันช่วยทำงานอะไรก็ได้ฉันยอมแลกได้หมด ขอแค่นายรับปากว่าจะไม่ฆ่าฉัน.."

"ที่เธอพูดมามันไม่คุ้มค่ากับการที่ฉันให้โอกาสเธอรอบที่สองเลยนะ..."

ฟึบ ! แทนไทควงมีดเล่นจนมันเกือบโดนใบหน้านวลจนเชอร์รีนสะดุ้งตกใจหลับตาแน่น แต่มือหนาก็คว้าหมับได้อย่างหวุดหวิดพร้อมรอยยิ้มอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า เพราะเมื่อกี้แค่การหยอกล้อข่มขวัญเธอก็เท่านั้น..

"ไหนลองเสนออะไรที่มันคุ้มกับชีวิตหน่อยสิ เผื่อฉันจะสนใจ"

"ฉันไม่รู้ว่านายต้องการอะไร.."

"เอาเซ็กส์มาแลกสิ...นอนถ่างขาให้ฉันเอาทำได้ไหม?"

.

.

.

อิพี่แทนคนเลวมันกำลังหลอกหนูอยู่ลูก

next..

"เป็นแค่ลูกไก่ในกำมือมีสิทธิ์พูดอะไรได้"

แปะรูปน้องรีนคับ