ตอนที่2 เรื่องราวในอดีต

รถเก๋งสีขาวขับมาจอดเทียบที่หน้าบ้านสไตล์มินิมอลขนาดกลางชั้นเดียวรอบบ้านทาสีครีมหลังคาสีน้ำตาล รอบๆ บ้านเป็นสนามหญ้ารายล้อมด้วยดอกกุหลาบที่ปลูกเป็นรั้ว

บ้านหลังนี้สร้างขึ้นได้สองปีกว่าแล้ว ด้วยเงินจากน้ำพักน้ำแรงของเจ้าเอยทุกบาททุกสตางค์ เธอจึงรักบ้านหลังนี้มากๆ เพราะเป็นที่ที่ทำให้เธอได้พบกับความสุขในทุกๆ วัน มีบ้านหลังเล็กๆ อยู่ มีงานที่แม้จะไม่ได้เงินมากมายจนล้นมือแต่ก็สามารถซัพพอร์ตตัวเองและลูกให้ไม่ลำบาก ที่สำคัญเธอมีความสุขมากๆ ที่ได้เห็นรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน เพราะรอยยิ้มของลูกคือสิ่งที่ทำให้เธอมีเป้าหมาย มีกำลังใจที่จะใช้ชีวิต

ย้อนกลับไปเมื่อสี่ปีที่แล้ว หากเธอไม่รู้ว่าตัวเองท้องก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่จนถึงวันนี้หรือเปล่า เพราะเรื่องที่เธอเจอมามันทำให้เธอเจ็บปวดหัวใจจนเกือบจะคิดสั้น...

เรื่องราวในอดีต

ณ งานแต่งงานที่แสนเรียบง่ายยามเช้าที่ริมชายหาดของทะเลชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดกระบี่ ชายหนุ่มลูกครึ่งไทยอิตาลีในชุดเจ้าบ่าวสีขาวแสนสง่ากำลังโน้มตัวลงมาจูบหญิงสาวที่อยู่ในชุดเจ้าสาวประดับเพชรเม็ดงามราคาแพงท่ามกลางญาติสนิทที่มายินดีในงานแต่ง

เหล่าแขกเหรื่อที่เป็นญาติสนิทของทั้งทางฝั่งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวต่างก็มองภาพความสวยงสมของทั้งสองด้วยสายตาที่ชื่นชม เพราะบ่าวสาวอย่างเจ้าเอยและมานูแอลดูเหมาะสมกันดั่งกิ่งทองกับใบหยก ทั้งเจ้าสาวก็เป็นสาวสวยดีกรีนางแบบอาชีพ ส่วนเจ้าบ่าวก็เป็นชายหนุ่มนักธุรกิจลูกครึ่งไทยอิตาลีที่มีหน้าตาฐานะชาติตระกูลที่ใครต่างก็มองว่าสมบูรณ์แบบ

หลังจากพิธีแต่งงานร่วมวันผ่านพ้นไปก็เป็นวินาทีที่ทั้งสองจะได้ครอบครองเป็นสามีภรรยากันแบบพฤตินัยสมใจทางเจ้าบ่าวที่หลงรักเจ้าสาวแสนสวยมาเป็นปีๆ

“รู้ใช่ไหมว่าผมรักคุณมากๆ ถึงได้ให้เกียรติคุณจนถึงวันนี้”

“ค่ะ” เจ้าเอยนอนหลับตาพริ้มเมื่อมานูแอลกำลังก้มลงพรมจูบ แผ่นหลังบางสะท้านเล็กน้อยขณะลิ้นอุ่นร้ายกำลังไล่ซอกซอนเข้ามาในโพรงปากนุ่ม

มานูแอลค่อยๆ สัมผัสเจ้าสาวของเขาอย่างทะนุถนอม เมื่อได้ใกล้ชิดเนื้อตัวนุ่มนิ่มหอมหวานอารมณ์รักอารมณ์สวาทก็เริ่มคุกรุ่นและประทุความร้อนแรงขึ้นรวดเร็วเป็นทวีคูณ เขาถูกใจเธอตั้งแต่แรกพบ ยิ่งได้ครอบครองยิ่งหลงไหล เมื่อได้เนื้อแนบเนื้อกันบนเตียงนุ่มได้มานูแอลก็ไม่รีรอที่จะมอบบทรักบทสวาทกระชับสัมพันธ์กับเจ้าสาวคนสวย

“อะ...อ๊าย อื้อ” เจ้าเอยกรีดร้องเสียงดังเมื่อถูกแท่งร้อนใหญ่โตลุกล้ำเข้ามาในกลางกาย ตัวของเธอเกร็งมือไม้ปัดป่ายจิกลำแขนแกร่งจมเล็บระบายความเจ็บ

“อืม...” มานูแอลกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสัน เขาร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งตัว ทั้งยังรู้สึกถูกบีบรัดแท่งร้อนปวดหนึบขณะแช่เอาไว้ในร่องสวาทอุ่น เขารีบก้มพรมจูบปิดปากเพื่อเล้าโลมคนใต้ร่างอีกรอบเมื่อเห็นว่าเธอเจ็บจนมีน้ำตา

หัวใจของเขาชุ่มชื้นดั่งมีน้ำฝนโปรยปรายชะโลมหัวใจเมื่อรู้ตัวว่าเขาเป็นคนแรกของเธออย่างไม่เคยคาดหวังมาก่อน คืนทั้งคืนมานูแอลเชยชิมเจ้าสาวของเขาทั้งคืนราวกับเธอเป็นของอร่อย กว่าจะปล่อยให้เจ้าเอยพักผ่อนได้เธอก็นอนสลบเหมือดคาเตียงไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตาหรือส่งเสียงร้องไปแล้ว

ซ่า ซ่า... เจ้าเอยนั่งกอดตัวเองปล่อยให้สายน้ำจากฝักบัวชะโลมตัวชะล้างคราบคาวคราบเลือดจากการถูกกระชับสัมพันธ์ของคนเป็นสามีหมาดๆ เมื่อคืน เธอปล่อยน้ำตาให้ไหลลงอาบแก้มครั้งแล้วครั้งเล่า อยากให้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเพียงแค่เรื่องที่ฝันไปเพราะไม่ได้เต็มใจที่จะสานสัมพันธ์และแต่งงานกับมานูแอลแม้แต่น้อย แต่ต้องยอมจำใจแต่งเพราะถูกบังคับด้วยอาการป่วยของคนเป็นพ่อ และหนี้สินล้นพ้นตัวที่เธอไม่ได้เป็นคนก่อแต่ต้องมาร่วมรับผิดชอบ

เธอรีบยกมือปิดปากเมื่อเริ่มที่จะมีเสียงสะอื้น เมื่อคืนเธอไม่ได้เจ็บเพียงตัว แต่เจ็บไปทั้งใจที่ไม่สามารถเก็บความบริสุทธิ์เอาไว้ให้คนที่ตนเองรักได้ หากคนรักของเธอได้รับรู้ว่าเธอถูกบังคับแต่งงานและมอบกายให้กับผู้ชายคนอื่นจะเสียใจแค่ไหน

เจ้าเอย ศิวพัฒน์พานิชย์ หญิงสาววัย22ย่าง23 หลังจากเรียนจบบริหารธุรกิจจากมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพมหานครเธอก็ไม่ได้เข้าทำงานในสายอาชีพที่ร่ำเรียนมา แต่เธอเลือกที่จะรับงานเป็นนางแบบเพราะรับงานพวกนี้ตั้งแต่เรียนปีหนึ่งแล้ว อีกอย่างเงินที่ได้จากอาชีพนี้ก็มากกว่าที่จะต้องเป็นพนักงานประจำ

เจ้าเอยเป็นผู้หญิงร่างสูงหุ่นนาฬิกาทรายใบหน้าสวยตาเฉี่ยวมีเสน่ห์ปากนิดจมูกหน่อยผิวขาวอมชมพูใบหน้ารูปไข่คิ้วเข้มเรียวสวยได้รูป ผมดกดำยาวตรงสลวยจนเลยกลางหลัง

เธอเป็นคนที่ค่อนข้างเรียบร้อย ไม่ค่อยสู้คน แต่สู้ชีวิตเป็นที่หนึ่ง เธอเกิดมาในครอบครัวชนชั้นกลางที่ทางบ้านมีฐานะเลี้ยงเธอไม่ให้ลำบาก แต่ก็ไม่ได้สบายมีกินมีใช้จนล้นมือ หลังจากเธอจบประถมแม่ของเธอก็เสียไปด้วยโรคร้าย หลังจากนั้นไม่นานพ่อของเธอก็มีภรรยาใหม่พ่วงด้วยลูกชายที่แก่กว่าเธอหลายปีเป็นลูกติดมาด้วย

หลังจากเสียแม่แม้จะลำบากกว่าตอนมีแม่อยู่ด้วยแต่ก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากนัก จนกระทั่งเธอเข้ามหาวิทยาลัย พ่อของเธอลื่นล้มในห้องน้ำทำให้เธอเดินไม่ได้ เธอก็ถูกแม่เลี้ยงใช้ให้ทำงานบ้านทุกอย่างโดยอ้างว่าที่บ้านไม่มีเงินจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดเหมือนอย่างเคยเพราะต้องเอาเงินจากกการทำธุรกิจร้านอาหารมารักษาพ่อ และหากเธอจะเรียนต่อในมหาวิทยาลัยเธอก็ต้องทำงานหาเงินเรียนเอง จนทำให้เธอได้ทำงานเป็นนางแบบตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา

หลังเรียนจบพ่อของเธอก็อาการหนักขึ้นเรื่อยๆ จนที่บ้านไม่เหลือเงินที่จะรักษาแม่เลี้ยงของเธอจึงบังคับให้เธอตอบรับที่จะเดทกับมานูแอลมาร่วมปีจนกระทั่งแต่งงานกัน เพราะแม่เลี้ยงของเธอต้องการเอาค่าสินสอดมาใช้หนี้และรักษาพ่อที่กำลังป่วยหนักขึ้นทุกวัน

เจ้าเอยยอมรับว่ามานูแอลไม่มีที่ติตรงไหน แต่ติดตรงที่หัวใจของเธอมอบให้มาวินแฟนที่เธอคบเมื่อตอนเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายไปแล้ว

ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เธอเดทกับมานูแอลได้ก็เพราะคนที่เธอรักไปทำงานต่างประเทศ และไม่รู้เลยว่าหากเขากลับมาแล้วเธอจะอธิบายกับมาวินยังไง เพราะเธอสัญญากับมาวินเอาไว้แล้วว่าถ้าเขากลับมาเมืองไทยเธอจะแต่งงานกับเขา ตอนนี้เธอจึงรู้สึกผิดกับทั้งมาวินและมานูแอลที่จำใจต้องสวมเขาให้ชายหนุ่มทั้งสองเพราะปัญหาในครอบครัวที่เธอมี