บทนำ

บทนำ

“พี่กันต์...”

“สอง...มาได้ไง”

“เอ่อ...คือสองมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่กันต์ค่ะ”

“อืม งั้นไปคุยกันที่สวน”

พอพี่กันต์พูดมาแบบนั้น ก็ทำให้ฉันเงยหน้าไปมองเขานิ่ง ‘ทำไมไม่ให้ขึ้นไปคุยบนห้องเหมือนทุกที’ และเหมือนเขาจะรู้ในความคิดของฉัน เขาจึงหยุดเดินแล้วหันหลังกลับมา “ห้องไม่ว่าง มีคนอยู่” ตอบแค่นั้นก่อนจะเดินต่อไป จนถึงในสวน

“ว่ามาสิ พี่มีเวลาให้ไม่มาก”

“ใครอยู่บนห้องคะ”

ฉันไม่รอช้าที่จะถามออกไป เพราะฉันอยากรู้ว่าใครที่อยู่บนห้องของเขา สำคัญอะไรขนาดนั้น ถึงไม่ให้ฉันขึ้นไปด้านบน ทั้งที่ปกติฉันก็ขึ้นไปตลอด

“นับสอง...” พี่กันต์เรียกชื่อฉัน เหมือนไม่พอใจที่ฉันถามไปแบบนั้น

“ใครอยู่บนห้อง...พี่กันต์ตอบมาก่อนสิ”

“ถ้าเราไม่พูด พี่ก็จะไม่อยู่ฟังแล้วนะ” เขาถอนหายใจ ก่อนจะเท้าสะเอวจ้องหน้าฉันนิ่ง

“โอเคๆ สองไม่ถามแล้วก็ได้”

“คือว่า...พี่กันต์อย่าเพิ่งพูดขัดนะคะ สัญญาได้ไหม” ฉันยกนิ้วก้อยข้างที่ไม่ได้ถือกล่องของขวัญไปตรงหน้า

“....” เขายังคงขมวดคิ้วมองหน้าฉันนิ่ง คงกำลังคิดอยู่แน่เลยว่าฉันจะเล่นอะไรอีก

“เร็วๆ สิคะ สองจริงจังนะ” ฉันยังคงชูนิ้วก้อยค้างไว้แบบนั้น

“อือๆ สัญญา” ในที่สุดเขาก็ยอมยกนิ้วก้อยมาเกี่ยวกัน ทำให้ฉันยิ้มออกมาได้

“พี่กันต์...แฮปปี้วันวาเลนไทน์นะคะ”

“สองชอบพี่นะ...ชอบมากๆ ชอบมานานแล้ว....”

ในตอนที่พูด ฉันก็ยิ้มไปด้วย หัวใจเต้นแรงมาก แทบจะทะลุออกมานอกอก ฉันจับมือพี่กันต์ขึ้นมาก่อนจะเปิดกล่องสร้อยเงิน มีจี้รูปแม่กุญแจสลักชื่อจริงของฉันเป็นภาษาอังกฤษ ‘Nadia’ วางบนมือของเขา ซึ่งเขาก็ฟังและมองการกระทำของฉันนิ่งๆ แต่มือของเขาก็เริ่มเย็นมากเช่นกัน ไม่ต่างจากมือของฉันเลย “พี่ช่วยรับ...” และพอฉันพูดมาถึงตรงนี้เขาก็พูดสวนขึ้น “พี่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว”

ทุกอย่างรอบตัวหยุดนิ่งราวกับถูกสต๊าฟไว้ น้ำตาที่กักเก็บไว้ค่อยๆ ไหลรินลงมาอาบสองข้างแก้มอย่างห้ามไม่อยู่

“มะ เมื่อไหร่คะ” ฉันเงยหน้าถามเขาทั้งน้ำตา

“ไม่นานมานี้” เขาก็ตอบกลับมานิ่งๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

“สองกลับไปตั้งใจเรียนให้จบก่อนเถอะ อย่าเพิ่งคิดเรื่องความรักเลย เรายังเด็กอยู่...ยังไม่รู้ว่าความรักจริงๆ มันเป็นยังไง...วันหนึ่งสองอาจจะกลับมาขอบคุณพี่ด้วยซ้ำที่พี่พูดแบบนี้”

“พี่เห็นสองเป็นน้อง...แล้วก็ไม่มีวันมองเป็นอย่างอื่นไปได้...พี่ขอโทษนะ”

“....”

พี่กันต์พูดจบก็จับมือฉันขึ้นมา แล้ววางสร้อยเส้นนั้นลงมาที่มือของฉัน ก่อนจะลูบหัวฉันเบาๆ และนั่นมันยิ่งทำให้น้ำตาของฉันไหลออกมามากยิ่งกว่าเดิม ‘ไม่น่าเลย...ฉันไม่น่ามาเลย’

.

.

.

ใครเข้ามาแล้ว กดใจคนละดวง และเพิ่มเข้าชั้นให้ไรท์หน่อยนะคะ

ใครทำตามนี้ขอให้ถูกหวย รวยๆ เฮงๆ สาธุ สาธุ สาธุ