ตอนที่8-2 เจอเนื้อคู่

ตอนที่8-2 เจอเนื้อคู่

.

.

หลังจากถ่ายงานเสร็จโบวี่ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมจะกลับคอนโดไปพักผ่อนบ้าง

“เดี๋ยวก่อนสิครับ เอ่อ...คือเรื่องวันนี้ผมต้องขอโทษคุณอีกครั้งนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ”

บีมกวินรีบเดินมาดักหน้าของโบวี่และจีจี้ไว้ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินออกจากสตูไปซะก่อน จริงๆ เขาก็แค่อยากจะหาเรื่องมาคุยกับโบวี่เท่านั้น เรื่องขอโทษนั่นก็แค่ข้ออ้าง

“บอกแล้วไงคะว่าไม่เป็นไร ฉันไม่ได้คิดอะไรค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวก่อนนะคะ”

เธอรีบตัดบทก่อนที่จะยาวกว่านี้ ตอนนี้เธอเหนื่อยเหลือเกินทั้งเมาค้าง ไหนจะต้องทำงานทั้งวันอีก

“ครับ”

บีมกวินพอได้ยินโบวี่รีบตัดบทแบบนั้นเขาก็จะไม่รั้งเธอไว้อีก ดูจากสีหน้าเธอแล้วท่าทางคงจะเหนื่อยอยากพักผ่อนเต็มที วันนี้เขาจะปล่อยเธอไปก่อนแล้วค่อยหาวิธีจีบอีกทีละกัน

หลังจากจบบทสนทนากันแล้วเธอก็เดินออกมาขึ้นรถที่ลานจอดรถ

“แหนะๆ แน๊ ดูท่าแล้วลูกสาวฉันจะมีหนุ่มมาขายขนมจีบอีกแล้วล่ะม้างงงเนี่ย เสน่ห์แรงไม่เบานะย๊ะ”

เมื่อเข้ามาประจำที่คนขับจีจี้ก็หันมาเอ่ยแซวโบวี่ที่นั่งข้างๆ ด้วยรอยยิ้มกริ่ม

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่จีจี้ เค้าก็แค่มาขอโทษเอง” โบวี่ตอบด้วยสีหน้าราบเรียบไม่มีความรู้สึกใดๆ

“พี่ว่ามีนะ พี่เห็นสายตาของคุณบีมที่มองโบว์เค้าดูชอบโบว์มากเลยนะ นี่ๆ แล้วโปรไฟล์คือดีเวอร์ รู้ไหมว่าคุณบีมกวินเนี่ยเป็นลูกชายคนเล็กของเจ้าของช่องเลยนะ ไม่ใช่แค่นายแบบโนเนมเด้อค่ะ หล่อ รวย เพอร์เฟ็ก”

จีจี้เอ่ยสรรพคุณของบีมกวินพร้อมยกมือขึ้นมาจับใบหน้าตัวเองทำหน้าฟินขั้นสุด

“เวอร์มากพี่จีจี้ ถ้าเป็นลูกชายคุณดารารัตน์เจ้าของช่องขนาดนั้นจะมาถ่ายแบบเล่นละครให้เหนื่อยทำไม พอๆ ไม่พูดเรื่องคนอื่นละ”

โบวี่เอ่ยพร้อมกับเอนหลังพิงเบาะหลับตาลง

“ชิ เค้าก็อาจจะทำแก้เบื่อรึเปล่า ถ้าเธอไม่เอาเดี๋ยวพี่เอาเองนะ คริคริ” จีจี้พูดแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี

# ด้านบีมกวิน

บีมกวินเดินผิวปากเข้าบ้านมาอย่างอารมณ์ดีจนถึงห้องนั่งเล่น

“กลับมาแล้วค้าบบบ คิดถึงจังเลยคนสวย” ฟอดดด!!!

บีมกวินเดินไปกอดพร้อมกับหอมแก้มผู้เป็นแม่ด้วยรอยยิ้ม

“หืมมม เป็นอะไร วันนี้มาแปลกนะเรา อยากได้อะไรไหนพูด”

ผู้เป็นแม่ขมวดคิ้วมุ่น ร้อยวันพันปีไม่เคยออดอ้อนแบบนี้ มันน่าสงสัยนัก

“เปล่า...ก็แค่...เจอเนื้อคู่น่ะครับ”

บีมกวินยิ้มกว้างตาเป็นประกายเมื่อนึกถึงใบหน้านวลละออ กลิ่นตัวก็หอม คนอะไรสวยไปหมดจนอยากมีเป็นของตัวเอง

“ใคร? ...ลูกสาวบ้านไหน? เดี๋ยวแม่ไปขอให้เดี๋ยวนี้เลย”

ผู้เป็นแม่ยิ้มกว้างนานๆ ทีลูกชายคนเล็กจะสนใจสาวซักคน เพราะที่ผ่านมาถึงแม้ว่าลูกชายคนเล็กจะมีข่าวกับผู้หญิงไปเรื่อยแต่ก็ไม่เคยเอ่ยกับตนเลยซักครั้งดูท่าคนนี้จะชอบจริงๆ

“ผมก็ไม่รู้ครับว่าลูกบ้านไหน รู้แค่ว่าเป็นนางแบบในสังกัดของเรา ที่ชื่อโบวี่น่ะครับ แม่รู้จักไหม”

เขาเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังขึ้นกับผู้เป็นแม่แต่ไม่ได้บอกแม่ว่าเขาไปสืบเรื่องเธอมาหมดแล้ว

“อ้อ หนูโบว์วาสิตานั่นเอง รู้จักสิก็แม่เป็นคนให้เลขาไปเจาะจงเลือกหนูโบว์มาถ่ายงานวันนี้เอง”

“ดีจัง ถ้าแม่ไม่ได้ให้ผมไปถ่ายวันนี้แทนนายแบบคนเก่าที่ป่วยกระทันหัน ผมคงพลาดเจอคุณโบว์แน่เลย...ขอบคุณนะครับ รักแม่ที่สุดเลย” ฟอดดด!!!

ว่าจบก็หอมแก้มผู้เป็นแม่พร้อมกับลุกขึ้นเดินผิวปากขึ้นห้องไป

“สงสัยจะชอบจริงๆ ยิ้มแป้นเชียว...ดีเหมือนกันจะได้เลิกทำตัวลอยไปลอยมาไปวันๆ ซักที”

ผู้เป็นแม่ยิ้มมองตามแผ่นหลังลูกชายไป

.

.

เม้าส์มอยกันหน่อย...

"เอาแล้วไงคะ เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวจริงๆด้วย หล่อ รวย เพอร์เฟก"

"เจ็บจากพี่เสือเมื่อไหร่ก็หันมาซบหนุ่มหล่อคนนี้ได้เลยค้าบบบ"

"งานนี้คุณบีมของไรท์เอาจริงนะคะบอกเลย เดี๋ยวจะได้เห็นคนหึงแบบเก็บอาการไม่อยู่แน่นอนค่า"

**บทสรุปเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ อย่าลืมกดติดตาม+กดหัวใจ+คอมเม้นท์ กันไว้นะคะเพื่อไม่ให้พลาดตอนต่อไป