บทที่ 14 เพื่อนไม่ให้คบ

บทที่ 7 

เพื่อนไม่ให้คบ

อื้มมม ปวดหัวชะมัด!!! ภาพผมตัดไปตอนไหนกันน่ะ แล้วอะไรมาทับตัวผม หนักไปหมดเลยครับ จะบอกว่าผีอำก็ไม่น่าใช่ ก็นี่มันคอนโดผมอยู่มาต้องนานไม่เห็นจะเคยมีผีเลย 

ผมค่อยๆลืมตาอันหนักอึ้ง ที่แทบจะลืมไม่ขึ้นของตัวเอง ทำไมปวดหัวขนาดนี้นะ นี่กูล้มหัวฟาดพื้นมาเหรอวะ ก็ไม่ใช่นิ หัวก็ปวด ตัวก็หนัก แต่ขอลืมตามาดูก่อนว่าอะไรที่มันทับตัวผมไว้ 

หืมมม 

นี่แขนใครวะ แล้วนี่ห้องใคร!!!? ทำไมมันไม่คุ้นตาผมเลย ม่านสีดำทึบ ผ้าห่มสีดำสนิท ไหนจะแขนแกร่งที่กอดผมเอาไว้ สัส!!! นี่กูเมาจนลากผู้ชายมากินเหรอว่ะ 

เหี้ยเอ้ย!!! 

ไม่น่าเชื่อพวกพี่เวรนั้นเลย ชนเอาๆ แล้วกูก็ไม่รู้ตัวเลยว่าชนกันไปกี่แก้วแล้ว ผมค่อยๆเลื่อนผ้าห่มลง ขอดูหน้าคนที่ตัวเองแดกเขาไปแล้วหน่อยเหอะ ว่าหน้าเป็นไง 

พลัก ตุ๊บ 

"โอ้ยยยย" 

"อะไรของมึงเนี่ย โท" ไอ้หล่อเกษตรมันโวยวายหลังจากผมถีบมันตกเตียง ไอ้สัส ตอนแรกก็นึกว่าได้แดกเขา นี้ผมเป็นคนโดนแดกเหรอเนี่ย ผมสำรวจตัวเองใต้ผ้าห่มแล้วมองหน้ามัน 

"เลิกทำหน้างั้นโท" มันว่าผมก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูง 

"หึ" มันส่ายหัวให้กับผม 

"เช็คน้ำลายมึงด้วยไม้โท" แล้วมือผมก็ดันเลือนขึ้นไปเช็ดปากตัวเองอัตโนมัติ  สัส!!!! น้ำลายกูไม่ได้ไหล ผมเลยหันไปทำหน้าดุใส่ไอ้หล่อ ที่นั่งจ้องหน้าผมบนเตียงแล้วยิ้ม ยิ้มอีกแล้วยิ่งเห็นก็ยิ่งหงุดหงิด ไหนจะหุ่นล่ำๆนั้นอีก กล้ามท้องเป็นลอนๆ ในแบบที่ผมออกกำลังกายแค่ไหนก็ไม่มี 

"จับไหม กูให้จับฟรี" 

"มึง!!!!" 

"ไม่แกล้งแล้ว ปวดหัวไหม" มันถามผมพร้อมกับมือที่จะยืนมาจับหัว แต่ผมเขยิบออกก่อน มันเลยชักมือกลับแล้วส่งยิ้มแห้งๆ มาให้แทน

"คือกู" ผมไม่ได้ตั้งหลบแต่ร่างกายมันไปเอง พอเห็นมันทำหน้าเป็นหมาหงอย ผมเลยรู้สึกผิด จนต้องขยับตัวไปใกล้มัน แล้วยกมือมันมาจับที่หัวตัวเอง มันอึ้ง ผมเองก็อึ้ง สัส นี่กูทำอะไรลงไป

"หึ ปวดมากไหม เดี๋ยวกูไปหาไรแก้แฮงค์ให้กิน" มันว่าก่อนจะลูบหัวผมเบาๆ แล้วยิ้ม ยิ้มที่แม่งโคตรสดใสเลย แถมสัมผัสเมื่อกี้ก็อบอุ่นสมกับชื่อมันเลย

"อื้ม ปวดมากแล้วที่นี่ ?" ผมชี้นิ้วไปทั่วห้อง

"ห้องกูเอง ทำตัวตามสบาย เสื้อผ้ามึงหยิบใส่ได้หมด ส่วนผ้าขนหนูกับแปลงใหม่อยู่ในลิ้นชักนั้น หยิบใช้ได้เลย กูลงไปซื้ออะไรให้กิน เดี๋ยวมา" มันพูดจบก็ใส่เสื้อผ้าเสร็จพอดี สงสัยจะชอบสีดำ เพราะไม่ว่าจะห้อง หรือเสื้อผ้าก็เป็นโทนสีดำทั้งหมด 

ไอ้หล่อเดินออกจากไปแล้ว ทิ้งผมไว้ในห้องทึบคนเดียว ผมเลยลุกไปหยิบเสื้อคลุม แล้วเดินไปเปิดม่านสีดำสนิทนั้น ภาพตรงหน้าทำผมตาโต ระเบียงห้องมันเต็มไปด้วยดอกไม้ แล้วก็ผักที่ถูกจัดในพื้นที่เล็กๆ ได้ดีในแบบของเด็กเกษตร 

"หึ" ผมเปิดระเบียงออกไปสูด เอาออกซิเจนเข้าปอด แล้วก็ต้องพบกับแปลงผักของมัน เป็นการทำสวนในพื้นที่ขนาดย่อม จัดทำแบบประยุกต์ให้เหมาะกับพื้นที่คอนโด สมกับเป็นเด็กเกษตรจริงๆ

ผักสลัดเรียงรายบนราวที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นมาสำหรับปลูกมัน สีเขียวชะอุ่มน่ากินมากเลยครับ จนไม่น่าเชื่อ ว่านี่จะเป็นคอนโดหรูยานใจกลางเมือง เห็นแล้วให้ความรู้สึกอยากกินสลัดเลยครับ เพราะแม้แต่มะเขือเทศ มันยังปลูกไว้เลยครับ 

"ชอบสวนห้องกูเหรอ" ไออุ่นที่ไม่รู้ว่ากลับเข้ามาในตอนไหน มันถามผมขึ้นมา 

"ก็เหมาะดี นี่มึงทำเองทั้งหมดเลยเหรอว่ะ" ผมถามไอ้เจ้าของห้องตัวดีที่ กำลังจัดเตรียมอาหารให้ผม 

"แดกโจ๊กไปก่อน กูตื่นสายเลยไม่ได้ลุกขึ้นมาทำให้" นี่มันทำอาหารเป็นด้วยเหรอ แต่ถ้าทำไม่เป็นก็คงไม่ปลูกผักสวนครัวไว้มากขนาดนี้

"ถ้าชอบจะมาอยู่กับกูไหมล่ะ" มันยิ้มพร้อมกับยื่นน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ พร้อมกับชามโจ๊กมาตรงหน้าผม 

"แล้วนี่ ของแก้แฮงค์มึงเหรอ" ผมถามมัน นี่มันข้าวเช้าชัดๆ 

"ฮ่าๆๆ แดกไปเถอะน่ะ แล้วสนใจมาช่วยกูทำสวนไหมล่ะ" มันถามผมย้ำอีกครั้ง 

"ไม่สน เสื้อผ้ากูล่ะ" ผมกลืนโจ๊กร้อนๆ ลงคอ แล้วถามหาเสื้อผ้าตัวเอง 

"ในถุง" มันชี้ไปที่ถุงกระดาษสีน้ำตาล ที่ว่างเอาไว้ที่โซฟา 

"ขอบใจ" 

"ห๊ะ มึงว่าไงน่ะ" มันทำท่าเอียงหู มาตรงหน้าผม 

"กู บอก ว่า ขอบ ใจ พอใจมึงยัง" มันยิ้ม ก่อนจะกลับไปนั่งพิงพนักพิง ดังเดิม 

"พอใจแหละ ว่าแต่มึงจำเรื่องเมื่อคืนได้ไหม" เรื่องเมื่อคืนงั้นเหรอ ผมแทบจะจำอะไรไม่ได้เลยครับ ภาพสุดท้ายคือเลือนรางมากกกกก แบบ ก. ล้านตัวเลยครับ จำได้แค่ว่าพา ร่างกายตัวเองมาถึงห้องน้ำหลังจากนั้นก็นึกอะไรไม่ออกแล้วครับ 

"ไม่อ่ะ ไมเหรอ" ผมพูดก่อนจะยกน้ำเต้าหู้ที่มันซื้อมาให้ กลืนลงคอแบบอุ่น กินแบบนี้แล้วสบายคอจัง ว่าแต่มันรู้ได้ไงครับว่า ตอนเช้าผมชอบกินแบบนึ้ ผมชอบกินโจ๊กใส่หมี่ ไม่ชอบใส่ต้นหอมผักชี ใส่ขิงเยอะๆ แล้วก็ต้องมีปาท่องโกแกล้ม จะมีน้ำเต้าหู้หรือไม่มีก็ได้ 

"ว่าแต่มึงรู้ได้ไงว่านี่ของโปรดกู" ผมถามในสิ่งที่สงสัย 

"กูเก่งไง" 

"สัส" ผมด่ามันเสร็จ ก็เดินตรงไปหยิบถุงเสื้อผ้าแล้วเข้าไปเปลี่ยน แต่ที่น่าแปลกคือ เสื้อผ้าในถุงเป็นเสื้อใหม่ที่ยังไม่ได้แกะป้าย แถมไซส์ยังเป็นไซส์ผมอีก ไอ้หล่อนั้นมันรู้ได้ไงครับว่าผมใส่เสื้อผ้าไซส์ไหน 

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยชุดที่ไออุ่นมันหามาให้ พอตัวเองใส่แบบนี้แล้วรู้สึกว่าตัวเองดูดีขึ้นมาเลยครับไอ้หล่อนนั้นเลือกเสื้อผ้าเก่งแบบนี้นี่เองเวลามันแต่งตัวถึงได้ดูดี เสื้อยืดสีขาวที่มีลายแมวอ้วนสีเทาขาวอยู่กลางเสื้อ กับกางเกงยีน สีซีดที่ขาดเข่า ขากางเกงลอยขึ้นมาเหนือตาตุ่มเล็กน้อย รวมๆ แล้วดููน่ารักไปเลยครับ ผมยืนหมุนตัวอยู่หน้ากระจก ก่อนที่จะตัดสินใจ ออกมาหาไอ้หล่อนี่ 

ไอ้หล่อที่กำลังล้างชาม หันมามองผมที่เปิดออกมาจากห้องนอนของมัน มันมองค้างอยู่ยังงั้นไม่ยอมขยับตัวไปไหน นั้นทำให้ผมเริ่มที่จะไม่มั่นใจแล้วสิครับว่าไอ้ที่ ส่องกระจกมาเมื่อกี้มันดูดีแล้วจริงๆ ไหม

"กูมีเวิร์คช็อปกับเพื่อน มึงไปส่งกูที่มหาลัยได้ไหม"  ผมถามมันที่เอาแต่ถือแก้วค้างอยู่แบบนั้น ไม่ยอมขยับตัว 

"ปะ ไปส่งได้ดิ" มันพูดตะกุกตะกัก 

"ทำไมทำหน้ายังงั้นว่ะ" ผมถามมันว่าทำไม ทำหน้าอึ้งแบบนั้น จนทำให้ผมไม่มั่นใจแล้วว่า มันเข้ากับผมรึเปล่า 

"น่ารักดี" เสียงเบาที่ลอยมาตามลมจนแทบจะไม่ได้ยิน ถ้าหากว่าไม่ใช่ว่าในห้องเองก็เงียบมาก ผมก็คงไม่ได้ยิน 

"กูเป็นผู้ชายจะน่ารักได้ไง" ตึกตักๆๆ เสียงหัวใจที่เต้นเร็วจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง มันดังเพราะคำว่าน่ารักดี ของไอ้หล่อนี่

"หึ" มันไม่พูดอะไรต่อ มันหันกลับไปเก็บถ้วยชาม แก้วน้ำ ก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถสปอร์ต ตรงไปยังประตูก่อนจะพยักหน้าให้ผม เป็นเชิงให้เดินออกไป 

มันพาผมมาส่งมหาลัย ในระหว่างทาง ไอ้หล่อนี้ฮัมเพลงมาตลอดทาง ผมเปิดประตูลงจากรถ เตรียมจะเข้าคณะ แต่ไอ้หน้าหล่อจนผิดมนุษย์ กับเรียกผมเอาไว้ 

"ตั้งใจทำงานน่ะคร้าบ" พร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ ผมที่ยืนมองมันจากกระจกรถ ที่ถูกเลือนลง 

ผมสตั้นยืนอยู่ตรงนั้น แม้ว่าไอ้หน้าหล่อนั้นจะหายเข้ากับกลีบเมฆไป 

"นั้นไอ้อุ่นจริงด้วย โทมึงทำงี้ กลับกูได้ไง" พีที่เดินออกมาจากตัวตึก มันมาทันได้เห็นหน้าไอ้หล่ออุ่นขับรถออกไปพอดีพอดี 

"ใจเย็นก่อนพี โวยวายเป็นเด็กห้าขวบเลยสัส" อาร์เธอร์ตบไหล่เพื่อนเบาๆเพื่อให้มันสงบจิตสงบใจ

"ไปคุยกันที่ช็อป" คณิต บอกหลังจากที่เห็นว่าคนแถวนั้นเริ่มที่จะหยิบกล้องออกมา เตรียมถ่ายพวกเราเต็มที่แล้ว 

"ไม้โทอธิบายมาว่านี่ มันเหี้ยอะไรกัน" ไอ้พี เปิดเพจคิวบอยของมหาลัยแล้วสไลส์โทรศัพท์ของมันมาหน้าผม 

ว๊าย ว๊าย นี่แอดมินตาฝาดไหมคะ ทั๊นผู้ชมมมม เด็กวิศวะเดินลงมาจากรถหรูของเด็กเกษตรที่วันนี้ไม่มีเรียน แต่มามหาลัย ตอนแรกแอดมินก็ง๊ง งง ว่าน้องไออุ่นสามีของเจ้ มามหาลัยทำไม แล้วน้องไม้โทก็ไขข้อสงสัยนั่นจ้าาาาา 

ภาพปรากอบบบ 

ทุกคนว่าไงคะ 

ผมเลื่อนอ่านคอมเม้นแล้วได้แต่ปวดขมับ มีแต่คนถามว่ามันยังไง ทำไมสองคณะที่ตีกันแทบตายถึงมาส่งกันได้ และเรื่องมันไม่จบแค่นั้นเพราะไอ้คนหล่อที่เพิ่งจะขับออกไปจากลานเกียร์มันดันเม้นตอบมานะสิครับ 

warm steam Trinapha ก็แค่เจอมันหน้ามหาลัย เห็นแล้วก็สมเพช เลยไปส่งก็แค่นั้นเอง 

สมเพช พ่องมึงสิไอ้อุ่นจะหาขอแก้ตัวทั้งที่ ไม่เสือกหาเรื่องอื่นมาแก้ตัว แต่เสือกบอกว่ากูหน้าสมเพชมันหน้าหนัก อย่าให้เจอนะมึง 

warm steam Trinapha อีกอย่างผมมาดูแปลงดอกไม้ด้วยครับ

รูปภาพ แปลงดอกไม้สีสวยสดใสนานาพันธ์ นี่มันชอบดอกไม้เหรอครับ ที่คอนโดก็มี ที่แปลงเกษตรก็ยังเป็นดอกไม้ ไม่ชอบมากก็คงทำไม่ได้แบบนี้แน่นอน 

"จะดูอีกนานไม จะตอบกูได้ยัง" พีที่เห็นว่าผมเอาแต่ไล่อ่านคอมเม้นเพลินจนลืมตอบคำถามมัน ไอ้เพื่อนตัวดีก็โวยวายขึ้นมาอีกครั้ง 

"ก็ไม่มีไร มันเจอกูหน้ามหาลัยเลยแวะมาส่งก็แค่นั้น" ครั้งนี้กูจะยอมเป็นคนน่าสมเพชของมึงสักครั้ง แล้วกันไออุ่น

"รถมึงไปไหน" ไอ้นี่ก็ซักจริง ส่วนไอ้คนที่ผมคิดว่ามันต้องรู้เรื่อง เอาแต่ยิ้มไม่พูดอะไร แล้วครั้งนี้ก็เหมือนมีไอ้คณิตที่ร่วมหัวจมท้ายด้วย เพราะมันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์มาหาผม ผมเลยเอาเท้าถีบขาพวกมันให้ช่วย 

"เมื่อคืนกูไปส่งมันแล้วเผลอเอารถกลับบ้านกู เมื่อเช้าตื่นสาย เลยเอามอไซค์มาแทนมึงก็เห็นนิ" ไอ้คณิตหาขอแก้ตัวให้กับผมได้ ก่อนที่มันจะหันมาหยักคิ้วให้ผม 

"กูขอเลย มึงจะชอบ จะคบ จะมีผัวกี่คนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่เพื่อนไอ้เวรนั้น" 

"ผัวพ่อง" ผมว่าพร้อมถีบขามัน แล้วหน้าก็เห่อแดงออกมา เพราะความเขินหน้าไอ้หล่อที่มาส่งเมื่อกี้นี้ 

ติ้ง

คุณมี 1 ข้อความจาก warm steam Trinapha

warm steam Trinapha  

อย่าลืมรางวัลกูด้วยที่ช่วยให้มึงรอดพ้นจากเพื่อนมึง 

Puritat Siriwanich

กูต้องให้เหรอ เพราะมึงแหละ ไอ้พีเลยโกรธกู 

warm steam Trinapha

แล้วเมื่อไรมึงจะรับเพื่อนกู 

Puritat Siriwanich

ไม่รับแหละเพื่อนกูไม่ให้คบกับมึง 

warm steam Trinapha

เพื่อนน่ะไม่ใช้พ่อ มึงจะเลิกคุยกับกูจริงดิไม้โท 

ผมอ่านข้อความมันแล้วไม่ได้ตอบอะไร เดินเข้าไปช่วยเพื่อนทำงานทิ้งไอ้หล่อเกษตรให้งอแงอยู่ที่แปลงเกษตร เพราะข้อความที่เขาส่งไป สำหรับเขาแล้วเพื่อนสำคัญรองจากพ่อแม่ ครอบครัว ถ้ามันไม่ชอบที่จะเห็นหน้าเด็กเกษตรเขาก็จะไม่คุยกับมัน 

ช่องทางการติดต่อไรต์

Facebook : เยว่ทู่

Twitter : เยว่ทู่

Tiktok : เยว่ทู่