3 ลูกเมียน้อย

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา....

"ของขวัญเราเป็นหลานของย่าจริงๆ นี่คือผลตรวจดีเอ็นเอนะแต่เราคงจะอ่านไม่รู้เรื่องแต่ไม่เป็นไรเพราะถึงยังไงเราก็คือหลานของย่า" เด็กหญิงมองหน้าหญิงสูงวัยที่ยิ้มให้อย่างอบอุ่นรอยยิ้มที่เด็กหญิงไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนแม่แต่คนเป็นแม่ จากนั้นเด็กหญิงก็มองที่กระดาษที่อยู่ตรงหน้าที่เขียนอะไรไม่รู้เต็มไปหมดเด็กหญิงไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร จากนั้นเด็กหญิงก็ถูกคุณหญิงพรรณภาสวมกอด มันเป็นอ้อมกอดแรกในชีวิตที่เด็กหญิงได้รับทำไมมันอบอุ่นแบบนี้นะเธอไม่เคยถูกกอดเลยตั้งแต่จำความได้

"ต่อไปย่าจะดูแลเราเองนะลูกถึงแม่เราจะไม่ต้องการเราก็ตาม" 

และหลังจากวันนั้นคุณหญิงพรรณิภาก็ได้สั่งให้แม่บ้านทำความสะอาดห้องพักชั้นบนเพื่อเป็นห้องส่วนตัวของเด็กหญิงเพราะก่อนหน้านี้เธอนอนที่ห้องรับแขกเนื่องจากผลตรวจยังไม่ออกแต่ในเมื่อตอนนี้ผลตรวจออกมาแล้วเด็กหญิงจึงมีสิทธิ์ที่จะได้ขึ้นไปอยู่ชั้นบนเหมือนกับเอมอรหลานสาวอีกคนของท่าน แต่ดูเหมือนเอมอรจะไม่พอใจที่มีเด็กหญิงเข้ามาอยู่ในบ้าน

"คุณย่าทำไมต้องให้มันมาอยู่ข้างบนด้วยคะทำไมไม่ให้มันไปอยู่กับคนรับใช้"

"ของขวัญเป็นน้องสาวของเรานะเอมทำไมเราพูดแบบนี้ล่ะย่าไม่ชอบเลยนะที่เราพูดแบบนี้กับน้อง"

"เอมไม่ยอมนับว่ามันเป็นน้องหรอกค่ะมันเป็นลูกเมียน้อยของคุณพ่อ แม่มันนิสัยไม่ดีมันก็คงนิสัยเหมือนแม่มันเอมเกลียดมัน"

"ยัยเอม!!!ใครสั่งใครสอนให้เราพูดแบบนี้ห๊ะ"

"ษาเองค่ะในเมื่อมันคือเรื่องจริงทำไมษาจะพูดให้ลูกฟังไม่ได้"

"เอมไม่อยากอยู่ร่วมชายคาเดียวกับนังเด็กสกปรกนี่ถ้าคุณย่าให้มันขึ้นมาอยู่ข้างบนเอมจะย้ายไปอยู่บ้านคุณตาคุณยาย"

"ไมไ่ด้นะลูกเอมเราจะไม่ไปไหนมั้งนั้นเราต้องอยู่ที่นี่ลูกเพราะถ้าเราไปนังเด็กนี่มันก็อาจจะฮุบเอาทุกอย่างของลูกไปเป็นของมัน" 

"แต่เอมเกลียดมันเอมไม่อยากให้มันอยู่ที่นี่ คุณย่าถ้าคุณย่ารักเอมคุณย่าก็ต้องให้มันย้ายไปอยู่ที่อื่น"

"บ้านหลังนี้มันเป็นชื่อของย่าและที่สำคัญมากไปกว่านั้นของขวัญก็เป็นลูกของพ่อเราเหมือนกันกับเรานะยัยเอมถ้าเราอยู่ที่นี่ได้ทำไมของขวัญจะอยู่ที่นี่ไม่ได้"

"คุณย่ารักมันมากกว่าเอมเหรอคะ"

"ย่ารักเอมเหมือนเดิมเพราะเอมคือหลานสาวคนโตของย่าและย่าก็รักของขวัญด้วยเหมือนกันเพราะของขวัญก็คือหลานสาวของย่าเหมือนกัน ขวัญต่อไปให้เรียกพี่เค้าว่าพี่เอมนะเข้าใจมั้ยพี่เอมคือพี่สาวของเรานะลูก"

"จ๊ะ พี่เอม"

"ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่เพราะฉันไม่นับแกเป็นน้องนังลูกเมียน้อย" คุณหญิงพรรณิภาถึงกับอ่อนใจกับนิสัยของหลานสาวคนโตที่ถอดแบบนิสัยผู้เป็นแม่มาเต็มๆ ทั้งที่สุดเขตลูกชายของท่านเป็นคนใจดีนิสัยอ่อนโยน แต่ท่านก็หวังว่าเมื่อโตขึ้นกว่านี้เอมอรจะยอมรับของขวัญเป็นน้องสาว

วันต่อมา...

"พี่สงคราม ฮือออ ฮือออพี่สงคราม" เอมอรวิ่งไปที่บ้านของสงคราม

"เอมร้องไห้ทำไม" 

"คุณย่า ฮือออคุณย่าไม่รักเอมแล้ว ฮือออ"

"ทำไมล่ะเกิดอะไรขึ้น"

"ก็ตอนนี้มีนังลูกเมียน้อยย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน คุณย่าก็เอาอกเอาใจมันแล้วก็ดุด่าเอมฮืออออ"

"ลูกเมียน้อย หมายความว่าไงพี่ไม่เข้าใจ" สงครามในวัยเก้าขวบถามเอมอรน้องสาวข้างบ้านที่สนิมกันมาตั้งแต่เด็ก

"แม่เล่าว่าตอนที่คุณพ่อยังอยู่คุณพ่อไปแอบมีเมียน้อยค่ะ แล้วก็มีลูกด้วยกัน ฮือออ ตอนนี้เมียน้อยคุณพ่อพาเด็กคนนั้นมาอยู่ที่บ้านแล้ว ฮืออออ เอมเกลียดมัน มันมาแย่งความรักของคุณย่าไปฮือออ เมือ่ก่อนคุณย่าไม่เคยดุเอมเลยแต่พอนังเด็กสกปรกนั่นเข้ามาคุณย่าก็เปลี่ยนไป ที่แย่ไปกว่านั้นแม่บอกว่าคุณย่าจะแบ่งทรัพย์สินให้มันด้วยทั้งที่มันควรจะเป็นของเอมคนเดียว ฮือออ"

"ยัยเด็กสกปรกนั่นชื่ออะไร"

"มันชื่อนังของขวัญค่ะนังของขวัญนังสกปรกนิสัยไม่ดี มันคอยยุแยงให้คุณย่าดุด่าเอมค่ะพี่สงคราม ถ้าพี่เจอมันพี่ต้องจัดการให้เอมด้วยนะ ฮืออออ"

"ไม่ต้องร้องนะ ถ้าพี่เจอนังเด็กนั่นพี่จะจัดการให้"

"พี่ต้องจัดการให้เอมจริงๆนะแล้วพี่ก็ห้ามพูดห้ามเล่นกับมันนะ"

"อื้มพี่ไม่ลดตัวลงไปเล่นกับเด็กสกปรกแบบนั้นหรอก"