EP7อยากลองดี

ควีนเหลือบสายตามองราชาเป็นระยะพลางนึกสงสัยในใจว่าวันนี้ราชาเป็นอะไรทำไมเขาดูอารมณ์ไม่ดีเลย ลูกค้าที่ร้านเยอะ ทำงานเหนื่อยอยากพักผ่อนแต่โดนเพื่อนลากให้ออกมาจึงอารมณ์เสียอย่างนั้นเหรอ

“เหนื่อยเหรอ”

“อย่ามายุ่ง” ควีนหน้าเสียเล็กน้อยเมื่อโดนราชากระแทกเสียงใส่เป็นครั้งที่สอง

“ก็ไม่ได้อยากยุ่งนักหรอก” ควีนกระแนะกระแหนกลับด้วยความหมั่นไส้ เป็นอะไรก็เป็นเถอะ เธอไม่อยากสนใจคนนิสัยเสียแบบนี้แล้ว

ควีนเลิกสนใจราชาหันมาเม้าท์มอยกับเพื่อน ๆ คนอื่นแทน ภายในโต๊ะของเราเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเนื่องจากเพื่อน ๆ สรรหาเรื่องตลกมาเล่ากัน คนอื่นสนุกเฮฮาแต่มีหนึ่งคนในโต๊ะนั่งทำหน้าไม่รับแขกอยู่

“สวัสดีครับ” ภายในโต๊ะหันมองคนมาเยือนใหม่เป็นตาเดียว เมื่อจู่ ๆ ต้าก็เดินเข้ามาทักทายแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

“คือ” ควีนส่งสายตาให้ต้า มันมาทำไม

“ผมต้าครับ” แนะนำตัวเองเสร็จสรรพแถมยังฉีกยิ้มร่า ไม่สนใจสายตาที่ควีนมองมาเลยสักนิด ต้าแค่อยากรู้จักเพื่อนสนิทของพี่สาวคนสวยบ้างไม่ได้หรือไง อยากรู้เหลือเกินเหล่าผู้ชายพวกนี้มีดีอะไร ควีนถึงคบคนกลุ่มนี้เป็นเพื่อนได้

ดูดิแต่ละคนเถื่อนฉิบหาย มันน่าไว้ใจที่ไหนกัน

“อะไรเนี่ยต้า” ควีนโวยวาย เด็กนี่เป็นบ้าอะไร จู่ ๆ ก็เสนอหน้าเข้ามาทำความรู้จักกับเพื่อนของเธอ

“เอ็งเป็นเด็กของยัยนี่เหรอ” จาคอปถามต้าพลางชี้นิ้วมาที่ควีน “ยัยนี่เลี้ยงเอ็งเหรอ” ทุกสายตาจ้องหน้าต้าเขม็งลุ้นในคำตอบ

“เลอะเทอะน่าจา บอกว่าน้องไง” ควีนอยากจะมาตาย เธอก็บอกไปแล้วว่าไม่ใช่ทำไมเพื่อนไม่เชื่อกัน

“ครับ”

“ฮะ”

“ต้า” ทุกคนร้องเสียงหลงออกมาด้วยความตกใจ ควีนเองก็ตกใจไม่ต่างกัน

“อย่ามาตลกต้า เล่นอะไร” ควีนคิ้วขมวดมองหน้าต้าด้วยสายตาไม่พอใจ เด็กนี่เอาใหญ่แล้วนะเล่นอะไรของมันกัน

“ผมเป็นเด็กพี่ ผมพูดความจริง ผมผิดตรงไหน” ต้าพูดรอยยิ้มไม่สะทกสะท้านต่อการกระทำของตัวเองสักนิด

“ไอ้ต้า พี่ไม่เล่น” ควีนหน้าจริงจัง

“ผมขอตัวครับ เชิญพวกพี่ตามสบาย” ต้ากล่าวลาด้วยรอยยิ้มยียวนแล้วหันหลังกลับไปทางเดิมที่เดินมา ควีนแทบลุกขึ้นไปตบต้าเดี๋ยวนั้น ไอ้ต้านะไอ้ต้ามาวางงานให้กันแล้วชิงหนีไปเลย ดูสิตอนนี้เพื่อน ๆ จ้องหน้าควีนแทบกินหัวอยู่รอมร่อ ราวกับเธอเป็นฆาตกรแหกคุกยังไงอย่างนั้น

“พวกมึงเชื่อมัน” ควีนเลิกคิ้วถาม

“เชื่อ” ควีนยกมือกุมขมับทันทีที่เพื่อนตอบกลับมาเป็นเสียงเดียวกัน เชื่อมันจริง ๆ ไอ้พวกนี้ เธอพูดจนปากจะฉีกถึงหูกลับไม่ฟัง คนนอกพูดหนึ่งคำเชื่อหมดใจ

“เชื่อพวกนายจริง ๆ ” ควีนส่ายหน้าด้วยความละเหี่ยใจ หันมองคนข้าง ๆ ยิ่งแล้วใหญ่ หน้าจะบอกบุญไม่รับไปถึงไหนพ่อคุณ

ควีนโดนเพื่อนสอบสวนเรื่องของต้าอยู่พักใหญ่ รู้จักกันได้ยังไง รู้จักกันเมื่อไหร่ คบกันจริงไหม บลา ๆ ให้อารมณ์เหมือนเพื่อนเป็นตำรวจ ส่วนควีนก็เป็นนักโทษโดนคดีข้อหาร้ายแรงยังไงอย่างนั้น

ในขณะที่เพื่อนคนอื่นพูดกันหูดับตับไหม้ แต่ก็มีหนึ่งคนในโต๊ะไม่พูดไม่จากับใคร เอาแต่ยกเหล้ากระดกราวกับกินน้ำเปล่า

“มึงเป็นอะไรไอ้คิงส์ มึงไม่จอยขนาดนั้นทำไมไม่กลับไปนอน” ควีนแทบกราบอกชิริวเดี๋ยวนั้นที่เป็นหน่วยกล้าตาย ยิงคำถามใส่ราชา

“กูพอใจจะอยู่ตรงนี้”

“เค ครับคุณชาย” คำตอบสั้น ๆ ง่าย ๆ เป็นอันเข้าใจได้ว่าอย่าเสือก

นั่งดื่มกันไปสักพักควีนรู้สึกปวดฉึ่ขึ้นมาจึงขอตัวมาเข้าห้องน้ำ

“เฮ้ย” จังหวะที่ควีนกำลังเดินกลับไปที่โต๊ะ จู่ ๆ ก็มือปริศนาคว้าแขนเธอไว้ ควีนร้องเสียงหลงด้วยความตกใจแต่สัมผัสคุ้นเคยก็ทำให้จิตใจของควีนสงบลงในเวลาต่อมา “เบา ๆ หน่อยฉันเจ็บนะ” ควีนเบ้หน้าเล็กน้อยเมื่อรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อมือ

พลั่ก

“อื้อ” ร่างแบบบางเซถลาชนเข้ากับกำแพง ไม่ทันที่ควีนได้หันมาต่อว่าริมฝีปากเรียวเล็กของเธอก็ถูกบดขยี้ด้วยจูบรุนแรงของเขา

ชายหนุ่มสอดเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปากของหญิงสาว เกี่ยวเรียวลิ้นของเธอเล่นจนเกิดเสียงน่าอดสูขึ้นมา

“นายเป็นบ้าหรือไง” ควีนถามด้วยความไม่พอใจ หลังจากที่เขาปล่อยเธอเป็นอิสระ

“แล้วเธอเป็นอะไร”

“เป็นอะไร”

“ยั่วโมโหฉันแบบนี้ อยากลองดีกับฉันเหรอควีน” กดเสียงต่ำถามกัน

อ๋อ ที่นั่งหน้าหงิกหน้าหงอเป็นเพราะหึงเธอเองสินะ

ปากแข็งว่ะ พูดว่าหึงจะตายเหรอ