ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

“นังเพชร! แกทำอะไรวะ เกิดไอ้พลมันตายขึ้นมา แกจะทำยังไง” ตรีเทพตะคอกใส่เมื่อเห็นเพื่อนบาดเจ็บเลือดไหล

“พี่ห่วงเพื่อนชั่วๆ ของพี่มากกว่าเพชรงั้นเหรอ” กิ่งเพชรเอ่ยถามด้วยน้ำตานองหน้า และเธอก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไปให้พ้นบ้านหลังนี้

“ก็เออสิ! แล้วถ้าไอ้พลมันตายขึ้นมา แกกับฉันได้ติดคุกหัวโตแน่ ทำอะไรทำไมไม่คิดก่อนวะ!” คนเป็นพี่ไม่ได้สำนึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ ซ้ำยังต่อว่าน้องสาวเสียงกราดเกรี้ยว

“พี่เทพต่างหากที่ทำอะไรไม่คิด แล้วคนชั่วๆ อย่างเพื่อนพี่ ตายไปซะได้ก็ดี” กิ่งเพชรโต้กลับเสียงสะอื้น ยกมือปาดน้ำตาไหลนองสองแก้มลวกๆ แล้วมองพี่ชายอย่างตัดพ้อ

“นังเพชร! แกด่าฉันเหรอ” ตรีเทพชี้หน้าน้องสาวพร้อมเสียงแข้งกระด้าง ถลาจะเข้าไปกระชากตัวน้องสาวให้ไปดูพลที่นอนครางโอดโอยอยู่บนพื้น แต่กิ่งเพชรสะบัดตัวหนีแล้ววิ่งเข้าบ้านไปคว้ากระเป๋าสะพาย เสร็จแล้วก็วิ่งออกไปทางหลังบ้าน ลัดเลาะออกไปยังถนนใหญ่ที่มืดสนิท

แม้หนทางข้างหน้าจะมืดมนและไร้จุดหมาย แต่เมื่อตัดสินใจจะไปจากพี่ชายที่ไม่เคยเห็นเธอเป็นน้องสาว ทำให้กิ่งเพชรออกแรงวิ่งไปให้เร็วที่สุดก่อนจะมีใครตามมาลากตัวกลับไป

‘พ่อจ๋าแม่จ๋า เพชรทนอยู่กับพี่เทพไม่ได้อีกแล้ว พ่อกับแม่ยกโทษให้เพชรด้วยนะ ที่เพชรไม่อยู่ดูแลพี่เทพ ตามที่พ่อกับแม่เคยบอกเพชรไว้ เพชรขอโทษ ขอโทษจริงๆ’ เสียงเล็กๆ พร่ำเพ้อถึงบิดามารดาผู้ล่วงลับด้วยความรู้สึกผิดที่ทอดทิ้งพี่ชาย

เมื่อวิ่งมาจนเหนื่อยใจแทบขาดแล้วกิ่งเพชรก็ชะลอและหยุดวิ่ง แล้วเหลียวมองไปยังทิศทางของบ้านไม้หลังเก่าด้วยแววตาอาลัยอาวรณ์ หวนนึกถึงคืนวันที่ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาก็ใจหาย เพราะเธอไม่เคยหนีออกจากบ้านเลยสักครั้ง แต่แม้จะอาลัยอาวรณ์สักแค่ไหน เธอก็ไม่คิดกลับไป

ทางด้านตรีเทพและพลก็หัวเสียอย่างหนัก เมื่อออกตามหาแล้วไม่พบกิ่งเพชร ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่สองหนุ่มอกสามศอกตามหาเท่าไรก็ไม่พบตัวเสียที ตรีเทพจึงได้เดินย้อนกลับมาที่บ้าน แล้วทิ้งให้พลออกตามหากิ่งเพชรตามละแวกบ้านอื่นๆ แต่ก็ไม่พบตัวกิ่งเพชรอยู่ดี พลจึงเดินกลับมาที่บ้านของตรีเทพด้วยความหงุดหงิด

“ไอ้เทพ! มึงรีบไปตามน้องมึงมาให้กูเดี๋ยวนี้เลย กูจะเอาน้องมึงเป็นเมียวันนี้” พลอาละวาดใส่ ก่อนจะผลักตรีเทพจนหล่นแคร่ที่นั่งอยู่ ด้านตรีเทพก็เริ่มโมโหเช่นกัน สองหนุ่มจึงลุกขึ้นประจันหน้ากันและกัน