ไซเรน…มาเฟียร้ายคลั่งรัก (Siren & Tier)

Siren & Tier 1

เจอกันครั้งแรก

“ฮะแฮ่กพ่อ..ชะช่วยหนูด้วย..”

“ทะเทียร์แกไปแบกศพใครมา!” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามด้วยความตกใจมองลูกสาวตัวน้อยใบหน้าสวยผู้มีสีผมน้ำตาลอ่อนที่กำลังหิ้วปีกชายร่างใหญ่เข้ามาในบ้าน” ดวงตกลมโตหอบหายใจอย่างหมดแรงก่อนที่เธอจะทิ้งตัวลงพร้อมกับชายปริศนาที่เธอพามาจากข้างกองขยะหน้าบ้าน

“นะ...หนูก็ไม่รู้เขามานอนอยู่...หน้าบ้าน” หญิงสาวบอกด้วยความหอบเหนื่อยในจังหวะที่กำลังจะเปิดประตูเข้าบ้านเธอก็ได้ยินเสียงร้องแปลก ๆ ตอนแรกคิดว่าตัวเองหูแว่วแต่เสียงก็เริ่มชัดขึ้นเลยเดินไปดูก็เจอชายคนนี้นอนสลบพร้อมหัวที่แตกจนเลือดเปื้อนเต็มหน้า เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเลยแบกเข้าบ้านมาก่อน

“ยัยลูกคนนี้นี่หาแต่เรื่องมาให้ไม่เว้นวันจริงๆ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นด้วยความเบื่อหน่ายเพราะลูกสาวของเขามักจะเป็นคนจิตใจดีชอบช่วยเหลือคนอื่นแต่ช่วยด้วยการพาเอามาเป็นภาระให้ผู้เป็นพ่อตลอด เมื่อไม่กี่วันก่อนก็อุ้มเต่าตัวใหญ่เข้าบ้านจนเขาตกใจซึ่งลูกสาวบอกว่าเห็นมันนอนตากแดดอยู่กลัวมันร้อนกระดองเลยพาเข้ามาในบ้าน เขาแทบจะกุมขมับกับความรู้น้อยของลูกสาวเขาเสียจริง

“เลิกบ่นหนูแล้วมาช่วยดูก่อนได้ไหมคะ เขาไม่หายใจเลย” เทียร์เอ่ยขึ้นอย่างร้อนรนผู้เป็นพ่อถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะก้มลงตรวจสอบ เขาเคยเป็นหมอมาก่อนแต่หลังจากสูญเสียภรรยาก็ลาออกมาเลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียวตั้งแต่เทียร์อายุ 7 ขวบ จนตอนนี้ 23 ปีแล้ว

“อืม..ลมหายใจอ่อนมากส่วนบาดแผลก็ลึก เทียร์ช่วยพ่ออุ้มเขาขึ้นเตียงหน่อยลูก”

“ได้ค่ะ” เทียร์ตอบรับในทันทีก่อนจะช่วยผู้เป็นพ่อพาชายร่างใหญ่ไปนอนที่เตียง หลังจากนั้นพ่อของเธอก็สั่งให้เตรียมอุปกรณ์ทำแผลและน้ำอุ่นซึ่งเธอก็ทำตามอย่างว่าง่าย

เทียร์มองพ่อที่เช็ดเลือดออกจากใบหน้าของอีกฝ่าย เธอมองหน้าที่แท้จริงของเขาแล้วตกตะลึงเล็กน้อยใบหน้าที่ไร้รอยเปื้อน ผิวของเขาเนียนละเอียด คิ้วคมเข้มจมูกโด่งคมสันแถมริมฝีปากยังหนาได้รูป เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ดูเป็นทางการเหมือนผู้บริหารใหญ่โต

“พ่อ..นี่หนูไม่ได้ไปพาดาราดังมาหรอกใช่ไหม ไม่สิ เขาหล่อเกินกว่าจะเป็นดาราอีกนะพ่อ ! เรียกว่าเทพบุตรเลยก็ว่าได้” มือบางเขย่าแขนผู้เป็นพ่ออย่างตื่นเต้น ผู้ชายคนนี้หล่อเกินจะบรรยายเสียเหลือเกิน

“หยุดดีดดิ้นแล้วมาช่วยพ่อก่อน” ผู้เป็นพ่อเอ่ยเสียงเข้ม ก่อนจะล้างมือและสวมถุงมือจากนั้นมือหนาสำรวจบาดแผลและลมหายใจแล้วประเมินอาการ เขาลากถังออกซิเจนออกมาก่อนจะสวมใส่ที่ช่วยหายใจให้กับผู้ชายตรงหน้าแล้วเริ่มทำแผลให้อย่างชำนาญจากวิชาชีพของหมอที่มีมากว่า 30ปี เทียร์มองการกระทำของพ่ออยู่ไม่ห่างแม้ว่าอีกฝ่ายจะบ่นเรื่องที่เธอมักจะนำภาระมาให้เขามากแค่ไหนแต่ชายคนนี้ก็มักจะช่วยหรือหาทางออกที่ดีที่สุดให้กับเธอได้เสมอ

แม้ว่าการจากไปของแม่จะทำให้ทั้งสองมีความสุขในชีวิตน้อยลงแต่เธอก็รับรู้ได้ว่าพ่อของเธอสนใจเธอมากขึ้น จากที่ทำแต่งานกลับบ้านมาก็เหนื่อย ไม่เคยเล่นกับเธอสักครั้งแต่พอแม่เสียพ่อก็ลาออกจากงานมาดูแลเธอไม่ว่าจะเรื่องอาหารการกินเสื้อผ้าหรือแม้แต่กระทั่งสภาพจิตใจของเธอตาม

“เทียร์หยิบผ้าก๊อซให้พ่อที” เทียร์ทำตามในทันทีก่อนจะส่งผ้าก๊อซตผืนใหม่ให้ เธอมองชายไร้ชื่อแตมีใบหน้าหล่อที่กำลังหลับใหลอยู่ถ้าเป็นอาการที่พ่อของเธอพอจะช่วยได้แสดงว่าอาการของเขาไม่ได้หนักถึงขั้นเสียชีวิตแต่อย่างใด

ผ่านไปเกือบชั่วโมงทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยชายไซเรนที่นอนหมดสติได้พ่อของเธอรักษาจนกลับมาหายใจได้เป็นปกติอีกครั้ง เธอยิ้มด้วยความโล่งใจที่อีกฝ่ายปลอดภัยดี

“ลูกออกไปก่อนพ่อจะเปลี่ยนชุดให้เขา” ดวงตาของคนหน้าสวยโตขึ้นเล็กน้อยกับคำว่าเปลี่ยนชุด ภาพในหัวของเธอผุดขึ้นมาถึงชายหนุ่มกล้ามโตที่เคยเห็นทั่วไปพลางคิดว่าผู้ชายที่หล่อเหลาขนาดนี้หุ่นจะเป็นอย่างไรแค่คิดเธอก็น้ำลายไหลย้อยมาแบบไม่รู้ตัวเสียแล้ว

“นะหนูขออยู่ด้วยย อ๊ากก!” คนตัวเล็กร้องลั่นเมื่อโดนพ่อเขกมะเหงกกลางหน้าผากอย่างแรง เธอบู้ปากด้วยความเจ็บมองสายตาดุของพ่อด้วยความไม่พอใจก่อนจะเดินตึงตังออกไป แม้ในใจจะรู้สึกเสียดายมากก็ตามที่อดเห็นรูปร่างของชายคนนั้น