EP.6 ว่าที่คู่หมั้น

เส้นผมสลวยถูกดึงจากข้างหลัง เอลลี่รีบจับมือเรียวที่กำลังจิกหัวเธออยู่ หักข้อมือหล่อนจนมือเรียวละจากผมเธอ

            เอลลี่ดึงข้อมือผู้หญิงคนนั้นไว้ แล้วหักมันจนบิดเบี้ยว เธอรีบสาวเท้าออกมาจากรถอย่างไว

            เธอมองสาวใบหน้าสวยที่จิกหัวเธอด้วยแววตาเกรี้ยวกราด มือน้อยๆ สาวกำปั้นเต็มแรง ชกเข้าไปที่ดั้งของหล่อนจนเลือดกำเดาไหล เลือดแดงสดค่อยๆ ไหลย้อยออกมาจากรูจมูก

            "อร๊ายยยย อีบ้า แกทำฉันเลือดออก"

            หล่อนเอานิ้วมาแตะจมูกที่มีเลือดไหลซึม แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เอลลี่ก็ถลกเดรสตัวสวยขึ้นสูง แล้วฟาดเรียวขาขาวเข้าที่ก้านคอหญิงสาวนิรนามอย่างแรง

         ตุ้บ!!!

            ร่างบางฟุบลงกับพื้นยืนไม่ขึ้น เธอแทบสลบคาที่ เมื่อโดนฟาดเข้าที่ก้านคอขาว

            "ออสติน มาเคลียร์กับผู้หญิงของคุณเลย!!!"

เขายังตาค้างกับภาพที่เห็นเมื่อครู่ ที่เอลลี่กระโดดเตะก้านคอว่าที่คู่หมั้นตัวเอง ราวกับกำลังกระโดดฟาดลูกตะกร้อ

            ออสตินรีบสาวเท้าลงมาจากรถ แล้วเดินอ้อมมาด้านหน้ารถ มายืนอยู่ข้างๆ เอลลี่ที่กำลังทำหน้าบูดบึ้งด้วยความโมโห อยู่ๆ โดนใครก็ไม่รู้มาจิกหัวตัวเอง มันก็อดสวนกลับไม่ได้

            มิเกล สาวหน้าสวย รูปร่างสูงโปร่งราวกับนางแบบ ค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล มือข้างขวากุมต้นคอของตัวเองไว้ด้วยความเจ็บปวด

            หัวเธอฟูฟ่อง ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยเศษใบไม้ใบหญ้าที่หล่อนนอนกลิ้งทับเมื่อครู่

            "อีบ้า แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!!!"

            มิเกลตวาดเอลลี่ พลางเอานิ้วชี้ชี้หน้าสวยของเธอด้วยอารมณ์เดือดดาล แววตาจ้องมองด้วยความแค้นเคือง ที่เห็นเอลลี่มานั่งอ้อร้อกับออสตินอยู่ในรถ แล้วยังมาทำให้หล่อนต้องเจ็บตัวอีก

            "อยากนิ้วหักอีกรึไง"

            "ฉันจะรู้ได้ยังไง แกสิบ้า!!"

            เอลลี่ตอกกลับ พลางทำท่าทางกวนๆ ปากคว่ำลง มองหน้าหล่อนแล้วกลอกตามองบน

            เอลลี่หันไปพยักหน้าให้ออสติน เพื่อให้มาเคลียร์กับผู้หญิงของเขาให้รู้เรื่อง เธอกำลังจะหันกลับเข้าไปในผับเหมือนเดิม

            "จะไปไหน!! ...ฉันยังไม่อนุญาต"

            "คืนนี้เธอต้องไปกับฉันไม่ใช่เหรอเอลลี่"

            มือหนาของเขารีบคว้าแขนเอลลี่เอาไว้ ดึงมาแนบกายตัวเองอย่างเอาแต่ใจ

            "มีอะไร!!!"

            ออสตินตวาดมิเกลเสียงดังลั่นจนหล่อนถึงกับสะดุ้งสุดตัว แต่ยังคงทำหน้าเชิดขึ้นมองสบตาเขาอย่างเอาเรื่อง

            "นังนี่เป็นใคร"

            เสียงแว้ดๆ แปดหลอดของหล่อนทำให้ออสตินถึงกับหัวเสีย ที่อยู่ๆ หล่อนมายืนพูดใส่หน้าเขาแบบนี้ มันยิ่งทำให้เขาโมโห

            มือแข็งบีบคางมนของมิเกลแน่น แล้วจ้องมองด้วยสายตาดุดัน นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน หากมองเข้าไปในก้นบึ้งของสายตา จะรับรู้ได้ถึงความโหดร้าย และแสนเย็นชาของเขา

            "อย่าสำคัญตัวเองไปหน่อยเลย"

            น้ำเสียงที่เรียบเฉย แต่แฝงไปด้วยความเย็นชา แววตาไร้ความรู้สึกจ้องมองไปยังมิเกล คำพูดนี้ทำให้เธอถึงกับหน้าถอดสี และเจ็บใจจนอยากจะเอาเล็บยาวๆ ตะปบหน้าเขา

            "ฉันเป็นว่าที่คู่หมั้นคุณนะ!!"

หล่อนอดน้อยใจเขาไม่ได้ ในสิ่งที่เขาพูดออกมาจากปาก มันเหมือนมีดกรีดลงตรงกลางใจ

            "ว่าที่คู่หมั้นที่ผมไม่ต้องการน่ะเหรอ?"

            "คนอย่างผมไม่ชอบให้ใครให้มาแสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ"

            "คุณเป็นคนวิ่งแจ้นมาหาผมเอง ผมไม่ได้ไปหาคุณซะหน่อย หึๆ"

            "และเรื่องของผมกับคุณ มันก็คงเป็นไปไม่ได้อยู่ดีถ้าผมไม่ยอม"

            "ทีหลังอย่ามาทำตัวน่ารำคาญแบบนี้อีก อย่าหาว่าผมไม่เตือน!!"

            มิเกลถึงกับหน้าชา แทบอยากจะกรีดร้อง หล่อนเป็นผู้หญิงที่แม่ของออสตินหมายปอง ให้ตกล่องปล่องชิ้นด้วยกันเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ

            เอลลี่ได้ยินถึงกับตกใจในความเย็นชาไร้หัวใจของออสติน นี่เขาไม่แยแสผู้หญิงคนไหนเลยจริงๆ น่ะเหรอ ขนาดหล่อนไม่ใช่สาวไซด์ไลน์อย่างเธอ เป็นถึงว่าที่คู่หมั้นเลยนะ เอลลี่ได้แต่คิดในใจ อดนึกสงสารผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ และรู้สึกผิดไม่น้อยที่มายุ่งกับออสติน

            "เอลลี่ว่าคุณไปคุยกันให้รู้เรื่องดีกว่า เอลลี่เป็นคนนอกไม่อยากมีปัญหา"

            เธอกลอกตามองบน รู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนตัวเองเป็นคนเลวยังไงก็ไม่รู้

            "ไม่มีอะไรต้องคุย"

ออสตินหันไปตอบเอลลี่ด้วยน้ำเสียงเรียบอย่างไม่สบอารมณ์ กับเรื่องที่เกิดขึ้นมันทำให้เขาหงุดหงิด

            "แกระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ ฉันไม่เอาแกไว้แน่นังแพศยา!!!"

หล่อนหันมาตวาดแว้ดๆ ใส่หน้าเอลลี่อย่างเกรี้ยวกราด ยังไงหล่อนก็ต้องกำจัดเอลลี่ออกไปจากออสตินให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม

            "หุบปาก!!!!"

            ออสตินตวาดเสียงดัง มิเกลถึงกับไม่กล้าปริปากพูด ดวงตาที่ดุดันราวกับมัจจุราชทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตามอง

            เขาดึงมือเรียวของเอลลี่เดินไปที่รถ แล้วยัดเธอเข้าไปในรถอย่างอารมณ์เสีย และก็สาวเท้าเดินไปประตูฝั่งคนขับอย่างเร็ว

            ตอนนี้สีหน้าออสตินเคร่งขรึมราวกับอยากจะฉีกร่างมิเกลให้แหลกเป็นชิ้นๆ

            เขาหย่อนก้นนั่งเข้าไปในรถ แล้วเหยียบคันเร่ง พุ่งทะยานรถออกไปอย่างเร็ว ไม่สนใจมิเกลที่ยืนมองอยู่แม้แต่นิดเดียว ราวกับเธอเป็นเพียงอากาศธาตุที่ไม่มีตัวตน

            ภายในรถเงียบสงัด ได้ยินแต่เพียงเสียงลมหายใจของทั้งสอง เวลาเขาทำหน้าเข้มแบบนี้เอลลี่ไม่กล้าแม้แต่จะพูด คิ้วดกดำคมเข้มของออสตินขมวดยู่แทบชนกันอย่างไม่สบอารมณ์ เธอได้แต่นั่งนิ่งไม่ยอมกระดิกตัว

            "เตะก้านคอเธอทำไม"

อยู่ๆ เขาก็พูดโพล่งขึ้นมา เสียงเย็นยะเยือกของเขาทำให้เอลลี่รู้สึกเหมือนถูกแช่แข็ง นี่เธอทำผิดมหันต์แน่เลย ที่ไปทำร้ายว่าที่คู่หมั้นของเขา

            "เอลลี่ไม่ชอบให้ใครมาทำร้ายเอลลี่ก่อน....ไม่ได้ไปหาเรื่องเขาก่อนซะหน่อย"

            น้ำเสียงเธอไม่พอใจกับคำถามของเขา นี่เธอปกป้องตัวเองไม่ให้ใครมารังแกนะ อยู่ๆ จะมาถามเธอแบบนี้ได้ไง

            "เตะไปแล้ว...แล้วทำไมไม่กระทืบให้จมตีน"

         "ฮะ!!!"

            เธอไม่อยากจะเชื่อคำพูดของเขา ผู้ชายอะไรไม่แคร์ผู้หญิงเลย แม้จะไม่อยากหมั้นอยากแต่งก็เถอะ แต่อย่างน้อยแคร์ความรู้สึกบ้างก็ได้นะ เอลลี่คิดในใจ แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา เพราะตอนนี้หน้าออสตินบอกบุญไม่รับเอาซะเลย

            "ทำไมคุณใจร้ายจัง"

            เธออดถามไม่ได้ ผู้ชายอะไรไร้ความรู้สึกกับผู้หญิงสิ้นดี อยากรู้จังว่าเขามองผู้หญิงเป็นตัวอะไร

            "ไม่เห็นจะใจร้ายเลย ก็แค่ผู้หญิงที่อยากได้ผู้ชายที่เขาไม่ได้สนใจไยดี"

            "สำหรับผมผู้หญิงก็เป็นแค่เครื่องบำบัดความใคร่ จะต้องไปอะไรกันนักหนา"

            "ใครล่ะอยากจะไปเอาเชือกมาผูกคอตัวเอง น่าเบื่อชะมัด!!!"

            คำพูดของเขามันเหมือนเข็มนับพันทิ่มตรงกลางใจ นี่เธอก็คือหนึ่งในเครื่องบำบัดกามของเขาน่ะเหรอ น่าขำสิ้นดี

            ผู้ชายอะไรเห็นแก่ตัวจริงๆ ยิ่งได้ฟังเขาพูดแบบนี้ เอลลี่ยิ่งรู้สึกสงสารมิเกล ถ้าได้แต่งกันไปหล่อนคงน้ำตาตกในแน่นอน

            "ออ...แบบนี้นี่เอง"

            เอลลี่พยักหน้าอย่างเข้าใจ ทั้งๆ ที่ในใจรู้สึกไม่เข้าใจความคิดของผู้ชายแบบเขา ที่เห็นว่าผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น ถึงเธอจะเป็นแค่สาวไซด์ไลน์ เธอยังรู้สึกเจ็บแปลบๆ กับคำพูดของเขาเลย

            "คืนนี้ฉันเครียด เธอต้องทำให้ฉันหายเครียด"

            เขาละสายตาจากถนนแล้วหันมามองหน้าเอลลี่ แต่สายตายังคงเย็นชา ไร้อารมณ์อยู่

            "ทำยังไง?"

            เอลลี่เอียงคอมองออสตินด้วยความสงสัยในคำพูดของเขา

            "นี่แกล้งไม่รู้ หรือไม่รู้จริงๆ เนี่ย เฮ้อ!!"

            ออสตินส่ายหัวไปมากับความไร้เดียงสาของเธอ พลางคิดในใจ นี่เธอเป็นสาวไซด์ไลน์ได้ยังไง ขนาดคำพูดพวกนี้เธอยังไม่เข้าใจมันเลย เขาอดขำไม่ได้

            "ไม่รู้จริงๆ"

            สายตาสงสัยยังคงจ้องมองไปที่ใบหน้าคมเข้มของออสติน ที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาขับรถอยู่

            อยู่ๆ เธอก็แอบยิ้ม ขนาดแค่มองด้านข้าง เขายังดูหล่อขนาดนี้เลย หัวใจน้อยๆ ของเธอรู้สึกเต้นระรัวอย่างบอกไม่ถูก

            "เดี๋ยวถึงบ้านจะบอกให้ว่าทำยังไง"

            ออสตินกระตุกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย และส่ายหัวไปมา เขาอดขำไม่ได้จนต้องหัวเราะร่าออกมากับความไร้เดียงสาของเอลลี่