ใจซ่าน

แสงแดดอุ่นในวันที่อากาศกำลังเย็นสบาย รัชชา สาวน้อยหน้าตาใสซื่อยังคงซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น ในห้องคอนโดของญาติรุ่นพี่ที่ใจดีอนุญาตให้เธอพักอาศัยในระหว่างที่กำลังหางานทำ ญาติรุ่นพี่ของเธอคนนี้ ชื่อปาลิดา นานๆ จะกลับบ้านสักครั้ง แต่ทุกครั้งที่กลับมาบ้านเธอจะมองอย่างชื่นชมว่าปาลิดานั้นสวยและงดงามมากขึ้นในทุกๆ ครั้ง ทั้งใบหน้าที่ถูกจัดแต่งเสริมเติม เรือนร่างที่เซ็กซี่ยวนตาและเครื่องกายกายที่หรูหราราคาแพง

ปาลิดาเล่าว่าเธอทำงานเป็นนางแบบ มีรายได้ดี แต่ช่วงเวลาของการทำงานนั้นสั้น เธอจึงพยายามทุกๆ วันที่จะทำงานหนักเพื่อกอบโกยรายได้ที่พุ่งเข้ามา ก่อนที่หนทางข้างหน้าอาจจะไม่มีโอกาสนี้อีก รัชชาได้ฟังเรื่องเล่าของปาลิดาก็เพ้อฝันไปตามประสาเด็กสาวที่เธออยากจะมีเงิน และแต่งตัวสวยๆ อย่างปาลิดาบ้าง แม้ว่าปาลิดาจะห้ามปรามเธอและขอให้เธอเรียนให้สูง ทำงานที่มั่นคงจะดีกว่า เพราะอาชีพอื่นที่ดีกว่านางแบบอย่างเธอก็ยังมีอีกมากมาย รัชชาก็ได้แต่น้อยใจว่าเธอคงไม่สวยเท่ากับปาลิดา ญาติของเธอจึงได้ไม่สนับสนุนที่จะให้เธอเป็นนางแบบ!

เด็กสาวเฝ้ามองตัวเองในกระจก และหมั่นออกกำลังกายอย่างหนักเพื่อรักษารูปร่างให้ดูดี เธอใฝ่ฝันว่าวันหนึ่งเธอจะก้าวเดินตามปาลิดาให้ได้ แม้จะถูกห้ามปรามก็เถอะ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะการเรียนเธอไม่ค่อยดีนัก จะคาดหวังให้สอบรับราชการก็คงตกตั้งแต่รอบแรก แต่จะไปสมัครงานก็คงได้แต่งานออฟฟิศ กว่าจะได้แต่งตัวสวยๆ อย่างปาลิดาก็คงอดมื้อกินมื้อ เธอไม่ได้เล่าให้ปาลิดาฟังหรอกว่า ในระหว่างที่เธอเรียนอยู่ มีหนุ่มๆ มาจีบหลายคนแต่เธอไม่เอาหรอก เพราะหนุ่มเหล่านั้นยังแบมือขอเงินพ่อกับแม่อยู่เลย แต่การที่หนุ่มๆ มาจีบเธอ ทำให้เธอมั่นใจว่า

เธอเองก็สวยไม่แพ้ใคร

จนเมื่อเธอเรียนจบราชภัฏ เธอจึงเดินทางมาหาปาลิดาทันที เธออ้างว่าเธอมาหางานทำในกรุงเทพฯ แต่แท้ที่จริงแล้วเธอกำลังจะแอบติดตามปาลิดาเพื่อจะขอให้ปาลิกาชักชวนเธอเข้าสู่วงการนางแบบที่ปาลิดาทำ แต่จนแล้วจนรอดปาลิดาก็ให้เธอเฝ้าห้องอยู่อย่างนี้ จนเธอคร้านที่จะตอแยและเริ่มรู้สึกว่า ปาลิดา อาจจะไม่ใช่นางแบบจริงๆ อย่างที่กล่าวอ้าง เพราะไม่เคยเห็นญาติของเธอในงานแฟชั่นที่ไหนเลย ทั้งในคอนโดที่ปาลิดาอยู่ ก็แค่คอนโดแคบๆ ไม่ได้หรูหราอย่างที่เธอคิด กระทั่งที่นอนก็ยังปูกับพื้นด้วยฟูก โดยที่ปาลิดาให้เหตุผลว่าเธอชอบแบบนี้มากกว่า

หญิงสาวเฝ้าครวญคิดกับตัวเองมาหลายวัน จึงรู้สึกว่าถึงเวลาแล้วกระมังที่เธอจะต้องออกไปหางานทำจริงๆ จังๆ สักที เพราะเพื่อนๆ ที่รู้ว่าเธอต้องการเป็นนางแบบก็ส่งที่อยู่เอเยนซี่ต่างๆ มาให้เธอ และบอกว่าเธอโง่ที่จะรอแค่ปาลิดา ซึ่งอาจจะไม่ใช่นางแบบจริงๆ ก็ได้ และอาจจะมีอาชีพอย่างที่เธอคาดไม่ถึง จนเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าปาลิดาทำอาชีพอะไรกันแน่! แต่ที่รู้ๆ คือปาลิดามีเงินแน่นอน เพราะบ้านหลังใหญ่ของลุงกับป้าที่ปาลิดาทุ่มสร้าง ไม่ใช่เงินน้อยๆ เลย

เด็กสาวนอนคิดอยู่ชั่วครู่ก็ตัดสินใจลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว คิดอย่างปลงตกว่าเธอคงขอความช่วยเหลือจากปาลิดาให้ฝากทำงานไม่ได้แน่ๆ รัชชาออกจากคอนโดแล้วขึ้นรถไฟฟ้าออกไปหาเพื่อนที่รวมกลุ่มกันอยู่ที่หอพักแห่งหนึ่งย่านรัชดา หลายคนได้งานทำแล้วเป็นรีเซฟชั่นบ้าง เป็นพนักงานเสิร์ฟบ้าง รัชชาเองก็ทำใจว่าอาจต้องได้งานแบบนั้นทำไปก่อน บอกตรงๆ ว่าเธออยากเป็นดารา-นางแบบ แต่ก็กลัวว่าเอเยนซี่จะหลอกเธอ เหมือนกับที่มีข่าวออกมาหรือบางทีเธออาจจะต้องแลกบางอย่างเพื่อให้ได้บางอย่าง แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับข้อเสนอ ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ เธออาจจะตัดสินใจอย่างที่ใครคาดไม่ถึงก็ได้

รัชชายื่นใบสมัครกับสถานประกอบการหลายแห่ง ไม่เว้นแม้แต่สถานบันเทิงที่ต้องทำงานกลางคืนในตำแหน่งพนักงานต้อนรับ พวกเขากระตือรือร้นทันทีที่เธอมาสมัครงานกับเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันและยังแจ้งว่าให้เธอเริ่มทำงานทันทีที่พร้อม ทว่าเงินเดือนที่ให้นั้นน้อยเกินไป แต่พวกเขาก็การันตีว่าถึงแม้เงินเดือนจะน้อย แต่ค่าทิปที่เธอและเพื่อนจะได้นั้นมันมากกว่าเงินเดือนหลายเท่านัก

เพื่อนเธอตอบตกลงทันทีและพร้อมจะเริ่มงานในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า แต่รัชชารู้สึกเหมือนไม่สบายจึงขอเวลาเตรียมตัวก่อน เจ้าของประกอบการสถานบันเทิงถึงกับมองหญิงสาวด้วยความเสียดาย

“รัชไม่สบายจริงๆ หรือ? หรือแค่เล่นตัวให้เงินเดือนเพิ่ม”

เพื่อนของเธอถามทันทีที่เดินออกจากสถานบันเทิง

“ฉันปวดหัวจริงๆ ขอกลับไปนอนที่ห้องก่อน วันนี้เราตระเวนมากี่ที่ แดดก็ร้อน ตัวก็เหนียวไปหมดแล้ว”

รัชชาบอกไปตามจริง อันที่จริงก็อยากทำงานได้เงินเลย แต่สภาพร่างกายของเธอตอนนี้ ถ้าหัวถึงหมอนก็คงจะหลับทันที

“งั้นก็กลับไปพักก่อน พรุ่งนี้ย้ายมานอนห้องฉันไหม? แล้วเราไปทำงานด้วยกัน”

“ฉันขอคิดดูก่อนนะ”

รัชชาบอกเพื่อนก่อนแยกย้ายกันกลับที่พัก โดยที่หัวสมองเธออ่อนล้าไปหมด การหางานมันยากถึงเพียงนี้เลยหรือ?