บทที่ 5 หุ้นส่วนตัวร้าย

เป็นเทพกลับออกจากคอนโดหญิงสาวตอนตีสี่ครึ่ง พอกลับถึงที่พักตนเอง เขาก็อาบน้ำนั่งเปิดดูราคาหุ้นที่ซื้อไว้ เมื่อวานเกิดเรื่องวุ่นวายจึงไม่ได้เช็คราคาแม้เขาจะเป็นนักลงทุนที่ซื้อหุ้นคุณค่าแต่ก็ประมาทไม่ได้ ต้องคอยดูความเคลื่อนไหวของตลาดอยู่เนืองๆ

ข้อความจากคนทางไกลเด้งเข้ามาในโทรศัพท์มือถือ เขาอ่านแล้วยิ้มออกมา ในที่สุดคนที่จะช่วยให้แผนของเขาสำเร็จก็มาแล้ว

...ระหว่างเขากับเมขลา มีเพียงกุญแจเดียว คือ ไอ้กร....

กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง!

“มาซะทีนะมึง อยู่ไหนน่ะ?”

“บ้านสิวะ คอนโดมึงเป็นไงบ้าง?

“ดีเลยล่ะ มึงเอาสักห้องไหม?”

แม้จะบอกว่าเขาซื้อ แต่ที่จริงคอนโดมิเนียมหรูที่เขาอยู่เป็นหนึ่งในโครงการของเจเอสเค เขาได้ส่วนลดเต็มที่ในฐานะลูกชายผู้ถือหุ้นใหญ่

“มึงขอส่วนลดอาเจ็กให้กูเต็มที่หน่อยดิ แถวนั้นใกล้บริษัทกูเหมือนกันจะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนมึง”

“เออๆ แต่ชั้นกูเต็มแล้วนะ เหลือชั้นสามสิบเก้า”

“เดี๋ยวกูออกไปหา ไปดูห้องด้วย”

ธนกร จงพิพัฒน์ทรัพย์ เท้าเพิ่งแตะพื้นดินประเทศไทยก็เริงร่าอยากจะออกไปหาเพื่อนรัก ตระกูลจางของเขารู้จักกับสกุลเจียงหรือจรัสไพศาลสกุลมานาน การคบหาระหว่างสองตระกูลมีทั้งพ่อกับพ่อ ลูกกับลูก และลูกกับหลาน ยกเว้นไม่อาจจะทำให้เกิดการแต่งงานระหว่างสองตระกูลได้ แม้ว่าญาติผู้พี่ของธนกรอย่างลลิตาจะเคยหมายมาดในตัวเป็นเอก พี่ชายคนโตของเป็นเทพ แต่ก็ไม่สมหวัง

“ห้องมุมนี้วิวดีสุด แต่ราคาก็ใช้ได้เลยนะมึง”

เป็นเทพหัวเราะหึๆ “ทำตัวคิดมาก แค่นี้ขนหน้าแข้งมึงไม่ร่วงหรอกน่า”

“งั้นก็เอาห้องนี้ล่ะ กูชอบที่ระเบียงกว้างอ่ะ อย่าลืมนะ ส่วนลด ลดให้กูสุดๆ มึงต้องตะล่อมอาเจ็กให้ได้” กรหรือธนกร เคยเจออาเจ็กเหนือภพของเพื่อนซี้ไม่กี่ครั้ง เขาไม่กล้าเข้าไปพูดคุยตีสนิทเพราะฝ่ายนั้นมักจะเคร่งขรึมจนรู้สึกยำเกรง

“ไม่ต้องห่วง ข้อเสนอสำหรับสกุลจางต้องดีที่สุดเสมอ”

“คืนนี้กูนอนกับมึงก่อนได้ไหม? กูอุตส่าห์เตรียมกระเป๋าไว้พร้อมแล้ว ไปท่องราตรีกันสักวัน”

เป็นเทพกลอกตาเล็กน้อย “ไปสิ สองสามวันนี้กูกับน้องเมย์ต่างคนต่างยุ่ง ยังไงก็ไม่ได้เจอกันอยู่แล้ว”

“พวกมึงกลับมาแล้วเป็นไงบ้าง?”

“ก็อย่างที่มึงรู้ เล่นซ่อนแอบเหมือนเดิม แต่ต้องระวังมากขึ้น ที่นี่เมืองไทยจะทำอะไรก็กลัวจะมีคนมาเห็น กูซื้อคอนโดของกลุ่มมหามิตรเอาไว้ อยู่ติดปลายทางด่วนอีกฟากพอดี วันก่อนก็เพิ่งแวบไป”

ธนกรพยักหน้า เพื่อนซี้ของเขาช่างมีความรักมาราธอนที่ยากจะหาจุดจบเหลือเกิน เป็นเพราะความรักของสองคนนี้แท้ๆ ทำให้เขาต้องระเห็จไปเรียนอังกฤษด้วยช่วยทำตัวเป็นไม้กันหมา ทั้งๆ ที่ไม่ได้มุ่งหวังจะก้าวหน้าด้านการศึกษาขนาดนั้น

“ถ้าเป็นกู เห็นทีคงเลิกไปนานแล้ว แต่มึงนี่มัน...สุดจริงว่ะ”

เพราะแผนการที่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกันของเป็นเทพกับเมขลา ทำให้ ธนกรต้องกลับเมืองไทยมาช่วยอีกแรง

“กูรู้น่า ถ้าไม่มีมึง กูกับน้องเมย์คงไม่คบกันได้นานขนาดนี้ คืนนี้กูจ่ายเอง มึงอยากกินอะไร กูเลี้ยงเต็มที่”

“มันต้องเป็นงั้นอยู่แล้วหรือเปล่าวะ?”

เป็นเทพหัวเราะร่วน “แค่อย่ากินจนกูกระเป๋าฉีกก็พอ”

“ไปร้านไหนก็ได้แค่อย่าไปผับของเฮียท็อปก็พอ”

ญาติผู้พี่ของธนกร คือเสี่ยท็อป เทวา จงพิพัฒน์ทรัพย์ที่เป็นนายทุนให้กับผับและร้านเหล้าใหญ่ๆ หลายร้าน น้อยคนจะรู้ว่าเจ้าของที่แท้จริงคือใคร? เพราะเขาให้ลูกน้องออกหน้าอ้างว่าเป็นผู้จัดการ เวลาถูกจับหรือต้องจ่ายค่าคุ้มครอง ลูกน้องของเขาก็จะจัดการแทน บางครั้งก็มีเด็กที่อายุต่ำกว่ากฎหมายกำหนดมาใช้บริการ ทำให้ต้องขึ้นโรงขึ้นศาลเสียค่าปรับ

...เพื่อมิให้ตนเองยุ่งยากจึงต้องมีคนทำงานนี้แทน

“เมก้าน่ะเหรอ?”

“ไม่ใช่เมก้านะ ยังมีอีกหลายร้านเลยล่ะ พวกร้านหรูๆ ส่วนใหญ่จะเป็นของเฮียแกทั้งนั้น” ธนกรไล่ชื่อสถานบันเทิงบนถนนสายสำคัญ

“งั้นมึงเลือกร้านเลย กูอ่ะ แล้วแต่มึง”

“เจเจ ส่งพิกัดร้านใหม่มาให้แล้ว ร้านนี้แน่ใจได้ว่าไม่ใช่ของพี่กู”

เจเจหรือจริยา ลูกสาวของผู้ถือหุ้นคนหนึ่งในเจเอสเค เป็นเพื่อนสมัยมัธยมของสองหนุ่ม เธอไปเรียนต่อที่ออสเตรเลียแต่กลับมาทำงานที่เมืองไทยตั้งแต่ปีที่แล้ว

“ตามนั้น”

เป็นเทพกับธนกรโผล่ไปร่วมโต๊ะกับเพื่อนฝูงกลุ่มใหญ่สมัยมัธยม เจเจเป็นคนเชื่อมเพื่อนทั้งหมดที่แยกย้ายกันไปเรียนต่างประเทศให้กลับมาสังสรรค์กัน แต่ละคนจับคู่กันถามสารทุกข์สุกดิบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

“ลูกชายคนเล็กของเจเอสเคนี่?”

“ครับ เป็นเทพ เห็นว่านัดพบเพื่อนเก่าสมัยมัธยม” หุ้นส่วนรองของโว้คผับหันไปบอกกับรุ่นพี่ที่เป็นหุ้นส่วนใหญ่

“บอกผู้จัดการปิดปากให้สนิท อย่าให้พวกเขารู้ว่าร้านนี้เป็นของพวกเรา”

“ได้ครับพี่ราม”

“ให้เด็กเสิร์ฟคอยสังเกตพฤติกรรมพวกเขาอย่างละเอียด หันกล้องไปทางโต๊ะนั้นด้วย จะให้ดีติดตั้งเครื่องดักฟังเผื่อมีข้อมูลน่าสนใจ เออ...อย่าลืมจัดโปรโมชั่นพิเศษให้พวกเขาหน่อยล่ะ ให้ที่นี่กลายเป็นร้านประจำของคนกลุ่มนี้ให้ได้”

คนทั้งโต๊ะยิ้มกว้างเมื่อได้ยินว่าคืนนี้พวกเขาถูกจับฉลากสุ่มให้ได้รับรางวัลกินดื่มลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์

“เห็นป่ะ? ฉันเป็นคนเลือกร้านนี้ ได้ลดราคาตั้งเยอะ”

“เก่งๆ แกเก่งมากเจเจ”

“นี่กร แกเพิ่งกลับมาวันนี้ก็ออกมาร่อนแล้ว ที่บ้านไม่ด่าเอาเหรอ?”

“ด่าได้ไง? ฉันน่ะลูกรักนะ เรียนจบมาได้แม่กับพ่อก็แทบจะไปทำบุญเก้าวัดแล้ว ดีนะที่ฉันห้ามไว้ ไม่งั้นคงจัดงานฉลองใหญ่โต” ธนกรหัวเราะกับความตื่นเต้นของครอบครัว เขาเป็นคนไม่สนใจเรื่องการเรียนนัก เขาชอบการทำอาหารมากกว่า “นี่ถ้า ไอ้เทพไม่เข็นนะ คงเรียนไม่จบหรอก”

*******************