เรื่องที่สงสัย1

ณ ลานจอดรถของโรงพยาบาล ขณะที่หญิงสาวกำลังก้าวไปยังรถเพื่อจะออกไปเอาของ เสียงทุ้มก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

"เดี๋ยวก่อนคุณ!"

เธอชะงัก หันไปมองก็พบกับใบหน้าคุ้นตาที่เพิ่งเจอกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

"นี่เราบังเอิญเจอกันอีกแล้วหรอคะ"

ริมฝีปากเขาแย้มยิ้ม"น่าจะไม่บังเอิญนะครับ 55"

คิ้วเรียวเลิกขึ้นเล็กน้อย"หมายความว่าคุณธาน.."

"จริงๆ ผมกำลังจะกลับแล้ว แต่เห็นว่ารถคุณยังอยู่ก็เลยรอดูว่าคุณจะลงมาเมื่อไหร่"

"รู้ได้ยังไงคะว่านี่รถนิว"

"ก็ผมได้ยินเสียงรถกำลังล็อค ตอนที่คุณกดรีโมต"

หล่อนหัวเราะเบาๆ"คุณธานนี่ช่างสังเกตจังเลยนะคะ"

"แล้วนี่คุณกำลังจะกลับบ้านหรอครับ"

"เปล่าค่ะ แค่จะกลับไปเอาของในหอ เดี๋ยวก็ต้องกลับมาที่นี่อีก"

"คุณไม่ใช่คนที่นี่หรอ"

"ก็คนที่นี่แหละค่ะ พอดีว่าบ้านอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัย เลยตัดสินใจเช่าหอใกล้ๆ ขี้เกียจขับรถไกลน่ะค่ะ"

"แล้วเรียนอยู่ปีไหนแล้วครับ"

"ปีสามค่ะ"

เขามองด้วยสายตาแปลกใจ"ผมก็นึกว่าคุณทำงานแล้ว"

"หน้านิวดูแก่ขนาดนั้นเลยหรอคะ"

"ผมหมายถึง คุณดูเป็นผู้ใหญ่แล้ว ตอนแรกก็ว่าจะถามอยู่ว่าเรียนหรือทำงาน แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ถาม... งั้นผมขอเรียกน้องนิวได้ไหมครับ"

"ได้สิคะคุณธาน"

ริมฝีปากเขายกยิ้ม "เรียกพี่ธานก็ได้มั้ง"

"ค่ะ... พี่ธาน"

"พี่ขอไลน์เราได้ไหม เผื่อจะได้พูดคุยกันอีก"

"ได้ค่ะ"

เขามองเธออย่างพินิจแล้วเอ่ยเสียงอ่อนโยน"ตัวจริงสวยกว่าในรูปนะครับเนี่ย"

แก้มสาวแดงขึ้นทันที"คุณธาน..อุ่ย! พี่ธานนี่ปากหวานจังเลยนะคะ"

"อันนี้ชมพี่จากใจจริงนะ"

"ขอบคุณค่ะที่ชม งั้นนิวขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีว่าต้องรีบกลับมาเฝ้าเพื่อนต่อ"

"น้องนิวดูรักเพื่อนคนนี้จังเลยนะครับ"

"เพื่อนนิวไม่มีญาติมาเฝ้า นิวเลยต้องอาสามาเฝ้าเองค่ะ"

เขาหยุดชะงักเล็กน้อย ก่อนถามเสียงเรียบ"แล้วพ่อของเด็กไม่มาเฝ้าหรอครับ"

คำตอบที่ได้รับทำให้แววตาเขาแข็งขึ้นทันที"เขาทิ้งเพื่อนนิวไปตั้งแต่รู้ว่าเธอท้องอ่ะค่ะ"

สีหน้าชายหนุ่มเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ราวกับมีบางอย่างสะกิดใจ

"พี่ธานเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมสีหน้าดูเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่"

เขาส่ายหน้าเร็ว"เปล่านี่ครับ"

"งั้นไว้ค่อยคุยกันนะคะ บายยย"

"บายครับ ขับรถดีๆ นะครับ"

"ค่ะ"

เธอเปิดประตูรถ ขึ้นไปนั่งหลังพวงมาลัย แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว เสียงเครื่องยนต์ค่อยๆเลือนหายไปในลานกว้าง

…

ชายหนุ่มกลับมาทิ้งตัวนั่งในรถของตัวเอง ปล่อยให้ความเงียบโอบล้อมพลางขบคิดไม่หยุด

เพื่อนคนนั้นใช่คนเดียวกับเธอหรือเปล่า... หรือเราคิดมากไปเองกันแน่

เขายกมือลูบคาง ชั่งน้ำหนักความคิดในหัวต่อไป แต่ก็แปลกนะ ปีสามเหมือนกัน อีกอย่าง ถ้าเป็นเธอจริง ก็คงไม่มีเงินมากพอจะมาคลอดลูกที่โรงพยาบาลนี้หรอก...

เขาหลับตาลงแผ่วเบา แล้วอีกอย่าง อายุครรภ์น่ะ ยังไม่ถึงเก้าเดือนด้วยซ้ำ...

นั่งเถียงกับตัวเองอยู่พักใหญ่ ก่อนสรุปได้ในใจว่า คงต้องหาคำตอบที่ชัดเจนกว่านี้ วิธีเดียวก็คือถามจากหญิงสาวที่เพิ่งขอไลน์มาเมื่อครู่นี้

เมื่อเธอกำลังเตรียมตัวที่จะนอน แต่ก็พบกับข้อความเข้าจากในไลน์

: น้องนิวพอมีเวลาคุยกับพี่ไหม?

: พี่ธานมีอะไรหรือเปล่าคะ

: สะดวกโทรคุยไหมครับ

: ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ

: ครับ

เธอค่อยๆเดินออกจากห้องไป เพราะถ้าคุยในนี้เธอกลัวทำเพื่อนตื่น

: ว่าไงคะ ตอนนี้นิวออกมาข้างนอกแล้ว

: งั้นพี่โทรไปเลยนะ

: ค่ะ

เมื่อชายหนุ่มโทรเข้าในไลน์มาเธอก็รีบรับสายในทันที

" พี่ธานมีอะไรหรือเปล่าคะ“

" พี่อยากถามว่า เพื่อนของน้องที่เพิ่งคลอดลูก เขาเป็นใครครับ”

" พี่ธานอยากรู้ไปทำไมคะ?”

" เอาเป็นว่านิวบอกพี่ก่อน เดี๋ยวพี่จะบอกเหตุผลว่าทำไม?“