Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
พิชญ์ หนุ่มวัย 39 ปี พ่อหม้ายลูกติดซึ่งภรรยาเสียชีวิตไปนานแล้ว กับ ต้นฝน นักศึกษาสาวปี 1 สาวน้อยสู้ชีวิตที่บังเอิญผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา และทำให้เขาหวั่นไหวและหลงรักสุดหัวใจ ด้วยว่าประทับใจในความขยันของเธอเป็นที่สุด เธอหายไปจากชีวิตของเขาและโชคชะตาก็ส่งเธอกลับมาให้เจอกับเขาอีกครั้งในสถานะใหม่เพื่อกระชับความสัมพันธ์และสานต่อหัวใจสองดวงที่ต้องการเติมเต็มความรักอันอ่อนหวานซึ่งกันและกัน ตัวอย่างบางช่วงบางตอน ร่างสูงจัดการปลดเสื้อผ้าของเธอออกจากกาย เขาหอบหายใจร้อนแรงเมื่อได้เห็นเรือนกายเปลือยเปล่า ใช่ว่าไม่เคยเห็นผู้หญิงเปลือยมาก่อน เขาเคยถ่ายภาพนู้ด อันเป็นผลงานหลายชิ้นเมื่อหลายปีก่อน แต่ก็ไม่เคยนึกหวั่นไหวกับผู้หญิงคนไหนเท่าต้นฝนมาก่อน มือหนาจัดการบิดผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ก่อนจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เธอจนสะอาดหมดจด คิดว่าเธอคงจะสบายตัวขึ้น “คุณพิชญ์” ต้นฝนกุมมือของเขาที่เช็ดใบหน้าของเธออีกครั้ง เขามองสบตาหวาดเยิ้มของเธอแล้วยิ้มละมุนส่งไปให้ “ฝนชอบคุณจังเลยค่ะ” ต้นฝนคิดว่าตัวเองกำลังฝันที่พิชญ์เข้ามาดูแลเช็ดตัวให้เธอ ทำให้เธอผ่อนคลายและสบายตัว คิดว่าตัวเองฝันเลยพูดความรู้สึกส่วนลึกในหัวใจออกมาแบบนั้น ประโยคของเด็กสาวทำให้พิชญ์ผละห่างเล็กน้อย แต่เธอดึงมือของเขาเอาไว้ ใบหน้าของเขาจึงขยับเข้าไปชิดใกล้เธออยู่เพียงแค่คืบ ลมหายใจร้อน ๆของคนทั้งคู่เป่ารดกันถนัดถนี่ พิชญ์จุมพิตริมฝีปากอ่อนหวานของเธออย่างอ่อนโยน เธอครางเบาๆ เบียดกายเปลือยเปล่าเข้าหาเขา ชายหนุ่มจัดการถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออกจากกาย แนบชิดเรือนกายแกร่งเข้าไปหาเธอ ความอบอุ่นของร่างแกร่งที่บดเบียดเข้ามาหา ทำให้เธอครางออกมาเบาๆ ด้วยความรู้สึกวาบหวามและเป็นสุข พิชญ์ลูบไล้เรือนร่างที่มีสัดส่วนยวนตา เขากดจุมพิตไปทั่วผิวกายผุดผ่อง ก่อนจะวกกลับมาบดจูบเธออย่างดูดดื่มอีกครั้ง เธอจูบตอบเขาอย่างเงอะงะไม่ประสา เขาก็ยิ้มเอ็นดูท่าทีของเธอนัก เธอดูอ่อนเดียงสาจนเขานึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย ในจังหวะที่เขากำลังลังเล มือนุ่มๆ ของเธอก็ลูบไล้อยู่ตรงอกกว้างของเขา
1
พิชญ์ พัฒนะศักดิ์ เขาเป็นหนุ่มวัย 39 ปี พ่อหม้ายลูกติดซึ่งภรรยาเสียชีวิตไปนานหลายปีแล้ว มีลูกสาวหนึ่งคนชื่อ พิมพ์พิศา พัฒนะศักดิ์ อันเกิดจากศศิมนต์ ภรรยาที่ครอบครัวเห็นดีเห็นงามให้เขาและเธอแต่งงานกัน แต่เธอได้จากโลกนี้ไปนานหลายปีแล้วเพราะร่างกายที่ไม่แข็งแรงหลังจากคลอดบุตร
นั่นทำให้เขาครองตัวเป็นโสดมาจนถึงทุกวันนี้ แม้จะไม่ได้รักศศิมนต์อดีตภรรยาที่จากโลกนี้ไปแล้ว จำต้องแต่งงานเพราะขัดผู้ใหญ่ไม่ได้ แต่เขาก็ไม่อยากให้บุตรสาวคนเดียวมีปัญหาแม่เลี้ยงลูกเลี้ยง และคิดว่าคนที่จะมาเป็นภรรยาของเขาจะต้องรักลูกของด้วย เขาจึงไม่คิดมีใหม่ให้เกิดปัญหาขึ้นมากับครอบครัว
พิชญ์เดินดูรถไปเรื่อยๆ วันนี้มีงานมอเตอร์โชว์ มีรถรุ่นใหม่ออกหลายคัน เขาอยากซื้อเป็นของขวัญให้บุตรสาวที่สอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้
“สนใจรุ่นไหนสอบถามได้นะคะ” น้ำเสียงหวานใสประดุจดั่งระฆังแก้วของพริตตี้สาวทำให้พิชญ์เงยหน้าขึ้นมอง เขาสะดุดกับดวงหน้าหวานละมุนของเธอเป็นอันมาก เห็นผู้หญิงสวยมามาก แต่ไม่รู้ทำไมสาวน้อยตรงหน้าถึงได้ทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวถึงเพียงนี้
สาวน้อยตรงหน้าใบหน้าเรียวสวยรูปไข่ ผมหยักศกเป็นสีน้ำตาลเข้มตามสมัยนิยม ผิวของเธอขาวผ่องเป็นยองไย หน้าผากนูนเกลี้ยง ใบหน้าได้รูป ฟันเรียงชิดกันสวยงาม ยามที่เธอยิ้มทำให้น่ามองยิ่งนัก ดวงตาของเธอกลมโตของเธอหวานละมุน คิ้วเรียวสวยเหมือนคันศร ขนตางอนงามน่ามอง รอยยิ้มของเธอกระชากใจเขายิ่งนัก มุมปากประดับด้วยลักยิ้มที่ทำให้เธอดูทั้งสวยและน่ารักในเวลาเดียวกัน
“สนใจรุ่นไหนคะ” เธอเอ่ยถามอีกครั้งทำให้เขาหลุดจากภวังค์ความคิด ก่อนจะกระแอมเบาๆ เพราะเผลอมองเธอเสียนาน
“มีคันไหนแนะนำบ้างครับ ผมจะซื้อให้ลูกสาวเป็นของขวัญวันเกิดที่เขาสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ครับ”
“งั้นสาวๆ มหาวิทยาลัยคงต้องชอบคันเล็กกะทัดรัดนะคะ” เธอผายมือไปอีกด้าน ก่อนจะพาเดินไปชมรถรุ่นที่แนะนำ
“งั้นผมจองคันนี้ครับ” พิชญ์เอ่ยบอกสาวน้อยตรงหน้า เธอยิ้มกว้างอย่างดีใจที่ขายรถได้
เขามองเธอไม่วาง รู้สึกตกหลุมรักเธอเป็นที่สุด ตั้งแต่เป็นหนุ่มมาเขาก็ไม่เคยตกหลุมรักสาวคนไหนแบบนี้มาก่อน
“ขอบคุณมากๆ นะคะ เดี๋ยวฉันจะจัดการเอกสารต่างๆ ให้คุณค่ะ” เธอบอกอย่างดีใจ พิชญ์พยักหน้าให้อย่างเอ็นดู เห็นเธอแล้วก็ทำให้นึกถึงบุตรสาวคนเดียว เพราะพิมพ์พิศาก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอ
พิชญ์มองสาวน้อยไม่วางตาไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็น่ามองไปเสียหมด เขายังได้ยินคนอื่นๆ ชมว่าเธอนั้นเป็นเด็กขยัน หาเงินเรียนหนังสือด้วยตัวเอง นั่นยิ่งทำให้เขาชื่นชมเธอเข้าไปใหญ่
หลังจากจองรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็ต้องยอมตัดใจเดินออกมาจากงาน แม้จะชอบสาวน้อยคนนี้สักแค่ไหน แต่เพราะเขาอายุมากแล้ว เป็นพ่อของเธอได้เลย เขาก็ควรที่จะตัดใจให้ได้ในตอนนี้ ไม่ใช่อะไรหรอก เขาคิดว่าเด็กสาวน่าจะมีอนาคตที่ดี ได้เจอกับผู้ชายดีๆ มากกว่าผู้ชายที่อายุเกือบสี่สิบเช่นเขาแบบนี้
พิชญ์มารับประทานอาหารที่ร้านชื่อดังแห่งหนึ่ง คิดถึงของขวัญที่จะให้บุตรสาวแล้วก็อมยิ้ม เขาเลี้ยงพิมพ์พิศามาด้วยตัวเองหลังจากที่ภรรยาเสียชีวิต เขาจึงเป็นทั้งพ่อและแม่ของเธอในเวลาเดียวกัน
“รับอะไรดีคะ” เสียงหวานๆ คุ้นเคยทำให้พิชญ์ต้องเงยหน้าขึ้นมอง
“อ้าว... ทำงานที่นี่ด้วยเหรอครับ” เขาเอ่ยทักทายเมื่อเห็นว่าเธอก็ทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟของที่นี่ด้วย
“หนูทำงานที่นี่ด้วยค่ะ เป็นพนักงานพาร์ทไทม์”
“ขยันจังเลยนะครับ” เขาเอ่ยชม รับเมนูจากเธอมาอ่านดูก่อนจะเลือกเมนูโปรดที่สั่งเป็นประจำ
“หนูชอบทำงานน่ะค่ะ” อยากบอกเขาว่าเธอต้องหาเงินส่งเสียตัวเองเรียน ยังไงก็ต้องขยัน ไม่งั้นก็อดตาย
พิชญ์นั่งรับประทานอาหารไป มองดูสาวน้อยเสิร์ฟอาหารไปอย่างเพลินตา เธอขยันและกระตือรือร้น แถมยังชอบยิ้ม เขาเห็นแล้วรู้สึกว่าโลกสดใสเสียเหลือเกิน
พิชญ์นั่งมองหญิงสาวอยู่แบบนั้น จนบุตรสาวโทรศัพท์มาหา ทำให้เขารู้ตัวเองว่าเขานั่งรับประทานอาหารนานเกินไปแล้ว