2

“ที่บ้านไม่มีข้าวกินหรือไง” ประโยคนั้นทำให้พลอยเพชรรีบลุกขึ้น เพราะเหมือนโดนไล่

เธอกับเขาไม่ค่อยจะกินเส้นหรือลงรอยกันนักหรอก อาจเพราะภัทรหาว่าเธอชอบยั่วผู้ชาย ชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว หลอกล่อให้ผู้ชายมาหาถึงบ้าน ตามมาจีบมาขอความรัก แล้วก็หักอกให้ผู้ชายมานอนเกลือกกลิ้งอยู่หน้าบ้าน

เนื่องจากบ้านอยู่ใกล้กัน เขาจึงได้เห็นว่ามีผู้ชายมาขอความรักจากเธอ แต่เธอปฏิเสธ ผู้ชายคนนั้นก็เลยไปนอนเกลือกกลิ้งอยู่หน้าบ้าน บอกว่าจะไม่ยอมไปไหน จะยอมตาย แต่เธอก็ใจแข็ง ไม่ยอมรับรัก เพราะไม่รักจะให้รักได้ยังไง ถ้าผู้ชายที่มาชอบเธอใช้วิธีแบบนี้ด้วยกันทุกคน เธอมิมีแฟนเป็นร้อยหรือไง

“เพชรใจเย็นก่อน อาภัทรคะ ทำไมปากเสียกับเพื่อนพิมพ์แบบนี้ล่ะคะ” พิมพ์แขต่อว่าคุณอาหนุ่ม

“ก็แค่ถามดู นึกว่าตอนเช้าแบบนี้จะมีผู้ชายมารับออกไปกินข้าวด้วยกันเสียอีก ก็เห็นผู้ชายมารับไม่ซ้ำหน้าเลย”

“ก็จะไปอยู่เหมือนกันค่ะ แต่ติดว่าพิมพ์ชวนมากินข้าวที่นี่ ถ้ารู้ว่าที่นี่ไม่ต้อนรับ เพชรไม่มาเหยียบให้เสียเวลาหรอกค่ะ”

“ก็เชิญ” ภัทรผายมือให้หญิงสาว ท่าทีเหมือนไล่นั้นทำให้พลอยเพชรเดินหนีออกมาจากบ้านในทันที

“เพชร เดี๋ยวก่อนสิเพชร รอพิมพ์ด้วย เป็นเพราะคุณอาแท้ ๆ ไล่เพื่อนพิมพ์ โกรธคุณอาแล้วค่ะ” พิมพ์แขวิ่งตามเพื่อนไป

“แล้วเราจะไม่กินข้าวก่อนเหรอ”

“ไม่กินแล้วค่ะ”

“แล้วไม่ไปกับอาแล้วเหรอ”

“ไม่ค่ะ” พิมพ์แขตามเพื่อนมาถึงที่บ้าน ก่อนจะขึ้นมานั่งบนรถของเพื่อนที่กำลังจะขับออกจากบ้าน

“พิมพ์ไม่ไปกับอาภัทรเหรอ” ความจริงเธอมีรถยนต์ส่วนตัวที่บิดามารดาซื้อให้ เรียกว่าหลายคันเสียด้วย แต่เพราะพิมพ์แขชวนให้ไปด้วยกัน เธอเลยคิดว่าดีเหมือนกัน ขี้เกียจขับรถไปเองเพราะคนขับรถป่วย

“ไม่ไป ปากเสีย”

“ปากเสียจริง ๆ นั่นแหละ” พลอยเพชรบ่นออกมา

“คุณอานะคุณอา” พิมพ์แขกอดอกหน้าบึ้ง

“ขอโทษนะไม่ได้ตั้งจะว่าคุณอาของเธอ” พลอยเพชรเอ่ยขอโทษ ไม่นานแอสตันมาร์ตินก็ทะยานออกจากบ้าน มุ่งหน้าไปสู่มหาวิทยาลัย

บ้านของเธอกับบ้านของพิมพ์แขเป็นบ้านในตัวเมืองใหญ่ เป็นชุมชนคนรวยและติดอันดับเศรษฐีเมืองไทยเลยก็ว่าได้ จึงมีทำเลที่ดีใกล้มหาวิทยาลัย ใกล้โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง และใกล้ศูนย์การค้าและรถไฟฟ้า เรียกว่าเดินทางสะดวกสบาย และสามารถชอปปิงได้อย่างใจไม่ต้องเดินทางไกล

“ไม่เป็นไรหรอก เราเองก็เพิ่งด่าอาภัทรไปหยก ๆ” พิมพ์แขพูดแล้วหัวเราะ เพียงไม่นานสองสาวก็ถึงมหาวิทยาลัย

“วันนี้ต้องเรียนกับอาภัทรนี่นา เธอก็อย่าไปกัดอาภัทรเอาล่ะ” พิมพ์แขเอ่ยแซว

“บ้าน่ะสิ ฉันไม่ใช่หมานะถึงจะได้ไปกัดอาของเธอ มีแต่อาของเธอนั่นแหละที่จะจ้องจะหาเรื่องว่าฉัน”

“เธอกับอาของฉันก็แปลก เจอหน้ากันเป็นไม่ได้ไม่เคยพูดดีใส่กันเลย เหมือนกับโกรธกันมาสักร้อยปี เธอกับอาภัทรโกรธอะไรกันเหรอ ฉันถามจริง ๆ”

“ฉันหมั่นไส้อาภัทรของเธอไง ชอปากเสีย ชิ! คิดว่าหล่อเลือกได้หรือไง ก็เห็นหรอกว่าสาวๆ ชอบเยอะ แต่สาว ๆ พวกนั้นน่ะตาบอดต่างหากล่ะ” คนพูดทำปากยื่น ขณะเดินเข้าไปในตึกเรียน

พิมพ์แขอมยิ้ม เธอเองก็เคยถามผู้เป็นอาว่าทำไมถึงต้องชอบจิกกัดเพื่อนเธออยู่เรื่อย อาของเธอก็ตอบว่าไม่ถูกชะตา เพราะพลอยเพชรชอบยั่วผู้ชาย ชอบหักอกผู้ชาย คิดว่าสวยเลือกได้หรือไง

พูดเหมือนกันเด๊ะ!

น่าแกล้งให้ไปติดเกาะอยู่ด้วยกัน คงจะมันน่าดู

“พิมพ์ พิมพ์ เป็นอะไรของเธอ ยืนยิ้มอยู่นั่นแหละ” พลอยเพชรหันมาถาม เพราะเห็นว่าเพื่อนเอาแต่ยืนยิ้มไม่ยอมหุบ

“เปล่าจ้ะ”

“ลิฟต์มาแล้วเร็ว ๆ”

“รอด้วย” เสียงนั้นไม่ใช่ใคร ภัทรนั่นเอง พอเขาเข้ามาในลิฟต์ พลอยเพชรก็สะบัดหน้าใส่ทันที

พอไปถึงห้องเรียน ก็พอดีกับคาบสอนพอดิบพอดี ภัทรสอนวิชาเศรษฐศาสตร์ หลานสาวของเขาเรียนสาขาวิชานี้ นั่นทำให้เขาได้สอนทั้งหลานสาวตัวเองและเพื่อนหลานสาวข้างบ้านด้วย

ภัทรสอนไป ก็เหลือบมองเพื่อนหลานสาวไป เธอเองก็เหมือนเห็นว่าเขามอง เลยนั่งไขว้ห้างเสียเลย

ขาขาว ๆ ทำให้อาจารย์หนุ่มแทบสำลัก เขารีบเบือนหน้าหนีกลับไปที่เนื้อหาที่จะสอนต่อ

พลอยเพชรยิ้มขำกับท่าทีของเขา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเรียนแบบไม่สนใจเขาอีก

“พลอยเพชรเดี๋ยวคุณตามผมไปที่ห้องทำงานด้วย”

“ไปทำไมคะ” พลอยเพชรถามยั่ว

“ไปเอาเอกสารเนื้อหาในคาบถัดไปครับ”

“เอามาทำไมเหรอคะ” พลอยเพชรถามอีก ทำเอาภัทรกัดกรามกรอด เผลอแยกเขี้ยว อยากเธอมาหักคอจิ้มน้ำพริกกินนัก

“เอามาซีร็อกแล้วแจกเพื่อน ๆ ล่วงหน้าไง” ภัทรกระแทกเสียงใส่ เมื่อถูกยั่วโมโห

“ตามมาเร็ว ๆ ด้วยผมมีงานอื่นต้องทำอีกมาก” เขาพูดเสียงขรึม ซึ่งพลอยเพชรเป็นหัวหน้าห้อง เธอต้องไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“พิมพ์ไปกับฉันหน่อย”

“ฉันปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำ เธอไปเอาคนเดียวได้ไหม แล้วเจอกัน โอเคนะ” พิมพ์แขพูดแล้ววิ่งหนีไปเข้าห้องน้ำ ทำเอาพลอยเพชรต้องไปคนเดียว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก... พลอยเพชรเคาะประตูห้องทำงานของเขา

“เข้ามาได้” เขาเอ่ยอนุญาตเสียงขรึม

“ไหนล่ะคะเอกสาร” เธอเอ่ยถามอาจารย์หนุ่มที่นั่งหน้าขรึมอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ เขาหล่อเหลาหน้าตาดีน่ะใช่ แต่ชอบทำหน้าดุใส่เธออยู่เรื่อย

“กระโปรงน่ะควรใส่ให้มันยาวกว่านี้ ใส่แค่ปิดก้น เวลานั่งไขว้ห้างแทบเห็นกางเกงใน” เขาตักเตือนด้วยน้ำเสียงเข้มงวด

“คะ” เธอหลุดอุทานออกมา ก่อนจะกรอกตาไปมา บิดามารดาไม่เคยเห็นบ่นเธอแบบนี้ แล้วเขาเป็นใครกัน

“มันมีกระโปรงที่ดูยาวกว่านี้ไม่ใช่เหรอ ดูอย่างพิมพ์แขสิใส่กระโปรงยาว แต่งตัวเรียบร้อย”

“เพชรจะใส่แบบนี้ อาภัทรมีปัญหาอะไรคะ” เธอทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของเขา ก่อนจะนั่งไขว้ห้างโชว์เรียวขาให้เขาดูเสียเลย

“นี่เธอ” ภัทรเรียกเธอเสียงดุ