ตอนที่ 2

“อ่า… ”

อานนท์คราง ใบหน้าฟุบลงมาแนบชิดซอกคอ รินรดลมหายใจร้อนผ่าวกับหัวไหล่ ได้ยินเสียงหอบหายใจแรงอย่างคนที่ออกแรงเพียงนิดหน่อยก็เหนื่อยง่ายเพราะไม่ค่อยออกกำลังกาย สองมือกอดรัดภรรยาที่ยังนอนลืมตาโพลงมองเพดาน อารมณ์ค้างเติ่ง… ไม่เคยสัมผัสความรู้สึกที่ต้องการเลยสักครั้ง

เป็นเวลานานมากแล้วที่คำว่า ‘ถึงสวรรค์’ ห่างหายไปจากชีวิตหล่อน เพราะว่านับตั้งแต่วันที่สามีประสบอุบัติเหตุ ความสามารถในการร่วมเพศของเขาก็เปลี่ยนไปจากเดิม

“โรส… พี่รู้นะ… ไม่มีความสุขใช่ไหม”

อานนท์ถามทั้งที่รู้… และรู้มาตลอด เรียกชื่อ ‘โรสรา’ ภรรยาสาวว่า ‘โรส’ จนติดปาก

“ช่างเถอะค่ะ… โรสชินแล้วค่ะ”

หล่อนไม่ได้ตำหนิคนถาม แต่การตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบและยอมรับว่าอาการ ‘อารมณ์ค้าง’ ที่เกิดขึ้น… ได้กลายมาเป็นเหตุการณ์ปกติธรรมดาในชีวิตคู่ของเขากับหล่อน กลับยิ่งทำให้คนถามรู้จึงเจ็บแปลบในใจ ที่ไม่มีปัญญาให้ความสุขเมียรักเหมือนอย่างที่ผู้หญิงคนอื่นๆ ควรจะได้จากสามี

“พี่ใช้ของเทียมทำให้เอาไหมจ๊ะ… ”

อานนท์ซึ่งเป็นคนที่มีความต้องการทางเพศสูง ย่อมรู้ดีว่าอาการ ‘อารมณ์ค้าง’ นั้นมันทรมานแค่ไหน ยิ่งมาเกิดกับเมียรักของตนที่เป็นคนมีความต้องการทางเพศสูงเช่นกัน… ทำให้อานนท์รู้สึกสงสารโรสราขึ้นมาจับใจ

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้…

เข้าจะไม่เข้าไปยุ่งกับการขี่ม้าเป็นอันขาด เพราะมันทำให้เขาเกิดอุบัติเหตุพลาดตกจากหลังม้าจนง่ามขาอัดเข้ากับตอไม้ ส่งผลให้อวัยวะสืบพันธุ์ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างจังถึงขั้นต้องผ่าตัด ใหญ่

และหลังจากการผ่าตัด… ความรู้สึกทางเพศของอานนท์ก็ไม่เหมือนเดิม

ตั้งแต่มีปัญหาเรื่องการแข็งตัว อานนท์ก็ซื้ออวัยวะเพศเทียมหลากหลายขนาดมาเตรียมเผื่อไว้

แอบเอาใส่ไว้ในลิ้นชักหัวเตียง ซึ่งโรสราก็รู้ แต่เขาก็ไม่เห็นว่ามันจะถูกหยิบมาใช้เลยสักครั้ง

“ไม่ใช่เรื่องน่าอายนะจ๊ะที่รัก… ถ้าคุณจะใช้เจ้าพวกนี้เป็นตัวช่วย”

เป็นคำพูดที่อานนท์เคยกล่าวกับภรรยา แต่ก็ได้ยินเสียงตอบกลับมาว่า

“โรสไม่ชอบค่ะ… มันไม่เป็นธรรมชาติ”

นั่นเป็นคำตอบที่อานนท์ได้ยิน โรสราปฏิเสธ ‘ของเทียม’ ที่อานนท์คิดว่าน่าจะพอใช้แก้ขัดไปได้ในแต่ละครั้งคราวที่เขาล่มปากอ่าวไม่เป็นท่า ทว่าโรสราก็ไม่เคยหยิบออกมาใช้

อานนท์รู้… ว่าความล้มเหลวในเรื่องบนเตียงของเขาได้เดินมาสุดปลายทางแล้ว

จากนี้ต่อไป… เขาควรต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อชดเชยความสุขที่ขาดหายไปจากชีวิตของเมียรัก

วันรุ่งขึ้น

“โรสจ๋า… ครอบรอบวันแต่งงานของเราปีนี้ผมมีของขวัญสุดพิเศษให้คุณ”

อานนท์ยืนซองสีชมพูให้ภรรยา

“อุ๊ย… อะไรคะพี่นนท์”

โรสราตกใจกับเซอร์ไพรส์ของสามี

“เปิดดูสิจ๊ะ… ”

และเมื่อเมียรัดเปิดซองออกดูจึงรู้ว่ามันคือตั๋วเครื่องบินสองใบ จุดหมายปลายทางคือเกาะเล็กๆ แห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น

“ผมจะพาคุณไปพักที่รีสอร์ตบนเกาะ… สี่วันสามคืน… คุณน่าจะชอบ”

อานนท์กล่าว…

โรสราพลิกโบรชัวร์ที่แนบมากับตั๋วเครื่องบิน อ่านข้อมูลและดูภาพบรรยากาศภายในเกาะอย่างให้ความสนใจ

“ว้าว… สวยมากค่ะพี่นนท์… ขอบคุณนะคะสำหรับของขวัญสุดพิเศษ”

โรสรายื่นจมูกเข้ามาหอมแก้มสามีสุดที่รักเสียงดังฟอด หล่อนยังไม่ว่าทริปนี้มีความ ‘พิเศษ’ มากกว่าการท่องเที่ยวธรรมดาทั่วๆ ไป

“ผมดีใจที่คุณชอบ… ”

อานนท์หอมแก้มคืนเสียงดังฟอด สองแขนสวมกอดเมียรักจากทางด้านหลัง ตั้งตารอวันที่จะได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นด้วยกัน

เพราะว่านานมากแล้ว…

ที่อานนท์มัวแต่ทำงานอย่างบ้าระห่ำ เขาเป็นคนบ้างานมาก และบางครั้งก็มากจนเกินไป จนลืมไปว่ายังมีภรรยาที่ต้องการความรักและเอาใจใส่รออยู่ที่บ้าน… และทริปนี้อานนท์ตั้งใจจะชดเชยทุกอย่างให้หล่อนอย่างเต็มที่