บทที่ 7 ประชด

ปึก!

“เอาไข่ลวกไหมวะ?”

ฝ่ามือใหญ่เข้ามาอย่างเงียบๆ ก่อนที่จะแตะลงไหล่กว้างของผมจากนั้นมันก็นั่งลงข้างๆ โซฟาเดียวกับผมอย่างรู้ทัน จะใครที่ไหนได้ถ้าไม่ใช่ไอ้โจเนสเมื่อผมเบี่ยงสายตามองหน้ามันก็แค่ยกยิ้มตรงมุมปากสีคล้ำ

“เออเอามาเยอะๆ”

พูดเพื่อตัดรำคาญมากกว่า รู้ไหมไอ้พวกนี้มันช่างถามขนาดไหน ถามไปถามมาผมเนี่ยแหละที่อาจจะตกที่นั่งลำบากเอาได้ การตั้งคำถามที่ไม่ธรรมดาบวกกับสายตาที่จ้องจะจับผิดมันทำให้คนอย่างผมจนมุมได้อย่างง่ายๆ

“โอ้พระเจ้า! ไอ้เทนยอมรับแล้วโว้ย” ไอ้ยูพูดขึ้นเสียงดังประกอบกับทำหน้าตาราวกับถูกหวยเป็นสิบล้าน “น้องๆ”

หลังจากนั้นมันยกมือขึ้นเรียกพนักงานเพื่อสั่งเสร็จแล้วก็มองมาทางผม

“ประสาท”

คำนี้เหมาะกับไอ้ยูเสือผู้หญิงตัวพ่ออย่างมัน วันๆ ไม่ทำอะไรเอาแต่นอนกกกับผู้หญิงหน้าไม่ซ้ำกันสักรายได้ชื่อว่าเสือร้ายในกลุ่มของเราทั้งหมด

“ไหนมึงบอกว่าเบื่อไงวะ?”

ผมคินถามไอ้เทนด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่ได้อะไรกับเมียมันทั้งนั้นเพียงแค่อยากรู้เฉยๆ ว่าคนที่ได้ชื่อว่าพูดเช้าเย็นว่าเบื่อรำคาญผู้หญิงที่ชื่อมิลล์มันมีการกระทำที่สวนทางกับคำพูดมากเหลือเกิน

รู้ไหมครับ?

เมื่อหกเดือนก่อนไอ้เทนถูกรุ่นพี่คนนี้ตามจีบทั้งเช้า สาย บ่าย เย็น ณ คลับตรงนี้จนกลุ่มเราอยากจะรู้ว่ามันลงเอยกันได้ยังไงในเมื่อไอ้เทนไม่มีท่าทีสนใจเธอสักนิดเดียวพออีกวันก็เดินควงกันมาเข้าคลับบอกว่าเป็นแฟนกันเฉยเลย

แปลกไหมล่ะ?

“ก็เบื่อไง”

“กูคงเชื่อรอยเต็มคอขนาดนั้นไอ้เทน”

เอ้าก็มันไม่ได้มีกฎนิว่าถ้าเบื่อต้องห้ามไม่ให้เอากัน เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นตามที่ธรรมชาติเป็นคนกำหนดอยู่แล้วอีกอย่างเราก็อย่าฝืนความต้องการที่เกิดขึ้นในร่างกายเลยผมพลางคิดไว้ในใจแต่ก็ไม่ได้พูดออกไปด้วยซ้ำจน...

“สวัสดีค่ะ”

และแล้วการสนทนาของหนุ่มๆ ทั้งสี่ก็ถูกขัดด้วยสาวสวยแต่งตัวโคตรโชว์เนื้อหนังมังสาที่ใจกล้าเดินเข้ามาในดงเสืออย่างพวกเขา สายตาดุจเหยี่ยวต่างสบตากันด้วยความสงสัยแต่ไม่มีใครพูดออกมาเลยสักคนเดียวและแล้วคนที่ทนความเงียบไม่ได้นานอย่างไอ้ยูก็ทนไม่ได้อีกต่อไป

“มีอะไรหรือเปล่าครับคนสวย?”

พูดแล้วมันก็ยักคิ้วมาให้ผมเพื่อเป็นเชิงเหนือกว่าอะไรประมาณนั้น ไอ้นี่มันเจ้าชู้ตัวพ่อจริงๆ ผมจึงมองไปสบสายตาผู้หญิงคนนั้นด้วยความยั่วยวนแว๊บหนึ่งแต่ก็ไม่พูดอะไรหรือสานต่อได้แต่นั่งแล้วหันไปคุยกับไอ้โจเนสต่อเรื่องที่คุยก็ทั่วๆ ไป

“พอดีหนูอยากดื่มกับพี่เทน” สายตาสีดำสนิทถูกส่งมาทักทายด้วยแววตาที่กล้าหาญก่อนที่เธอจะถือวิสาสะเข้ามานั่งลงข้างๆ ผมและใช้มือกอดแขนเอาไว้แน่น “คงไม่มีใครว่าใช่ไหมคะถ้าแนนอยากนั่งด้วยคน”

เธอเบี่ยงสายตาไปมองผู้ชายทั้งสี่ทุกๆ เป็นเชิงขออนุญาตจนสายตานั้นมาจบอยู่ที่ดวงตาสีเทาหม่นน่าค้นหาดวงแรกที่เป็นเป้าหมาย

“ได้สิครับ พี่ไม่มีปัญหา”

ผมตอบรับอย่างไม่มีเงื่อนไขพร้อมทั้งยื่นแก้วสีให้เธอทันทีเพื่อเป็นการชนฉลองที่ได้เจอกันครั้งแรก โดยที่ไม่รู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำผู้หญิงใจกล้าแบบนี้ผมชอบนะ

ชอบเล่นๆ ด้วย...

ก่อนจะหันหน้าไปยักคิ้วใส่ไอ้ยูอย่างเหนือกว่า

“ขอบคุณนะคะพี่เทนยิ่งดูใกล้ๆ พี่เทนยิ่งหล่อ หล่อมาก”

“ขนาดนั้นเลยเหรอ?” ผมยิ้มรับคำชมอย่างเขินๆ (มันเป็นการแสดง) ก่อนที่จะหยิบน้ำเมามากระดกลงคอแบบรวดเดียว “หล่อแล้วยังกินได้ด้วยนะ”

ยอมรับว่าตัวเองแรดร่านไม่ต่างจากผู้หญิงเลยสักนิดแต่ครั้งนี้มันก็เป็นแค่การหยั่งเชิงดูท่าทางเธอเท่านั้นแหละ

“ถ้างั้นคืนนี้แนนขอกินได้ไหมคะ?”

“หึ”

รอยยิ้มร้ายผุดออกที่มุมปากเป็นอันรู้กันทั้งกลุ่มว่าความร่านของไอ้เทนได้เริ่มต้นขึ้นแล้วถึงมันจะยังไม่ตอบรับคำแต่ก็ว่าจะไม่ตกลง

“น้องแนนมาเที่ยวที่นี่บ่อยหรอกครับ?”