Ep.2

“ใครเหรอครับ”

“ริซ่า” ลูซหมายถึงลลิษานั่นเอง

“ไม่ใช่สาวไทยหรอกเหรอครับ”

“ไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์”

“สวยไหมครับ”

“ไม่รู้สิ ไม่ได้เจอหลายปีแล้ว ไปด้วยกันมั้ยล่ะ”

“ไม่ดีกว่าครับ เย็นนี้ผมมีนัดเหมือนกัน”

“นัดกับเพื่อนหรือสาวๆล่ะ”

“เพื่อนครับ”

“แกมีเพื่อนเป็นคนไทยตั้งแต่ตอนไหนฮะ”

“เพื่อนทางออนไลน์ครับ เพิ่งรู้จักกับเธอได้ประมาณสามเดือน นี่ก็ใกล้เวลานัดแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ”

“ตามสบาย”

หลังจากนีโอออกไปแล้ว ลูซก็ยังนั่งจิบเบียร์อยู่ที่โต๊ะเป็นชั่วโมงกว่าจะเข้าบ้านไปอาบน้ำเตรียมตัวไปยัง ‘นีโอ ผับ’

เมื่อวาน หลังจากพาลลิษาไปอบน้ำแร่แช่น้ำนมและทำผมเรียบร้อยแล้ว จิรดาก็รีบพาลูกรักของนายแม่ไปพักที่บ้านเช่าของน้องชายเธอ บอกให้สาวน้อยค้างคืนที่นั่นเพื่ออ่านทบทวนภาษาก่อนที่ลลิษาจะไปบริการลูกค้าต่างชาติในเย็นวันนี้

‘นังหญ้าอ่อน เรื่องอะไรที่ฉันจะให้แกไปเสนอหน้าบริการนายฝรั่งของนายแม่ คนอย่างแก แค่ได้เป็นนางบำเรอของคุณวิษณุก็ดีแค่ไหนแล้ว’ จิรดาที่เคยเป็นลูกรักของนายแม่มาก่อนรู้สึกอิจฉาลลิษาอยู่ตลอดเวลา เพราะหลายปีที่ผ่านมานายแม่เลี้ยงดูเอาใจใส่ลลิษาเป็นอย่างดี ทั้งที่เธอทำดีแทบตายแต่กลับกลายเป็นหมาหัวเน่าเมื่อลลิษาเริ่มโตเป็นสาว

จิรดารู้ว่านายฝรั่งของนายแม่มีหลานชายหนึ่งคนหล่อมากชื่อเดียวกับชื่อผับที่นายฝรั่งเป็นคนตั้งให้ และรู้ด้วยว่ามาเที่ยวเมืองไทยคราวนี้นายฝรั่งจะพาหลานชายคนนี้มาด้วย แม้จะไม่เคยเห็นหน้าหลายชายของเขามาก่อน แต่จิรดาก็หมายมั่นปั้นมือว่าเธอจะเอา ‘มิสเตอ์นีโอ’ มาเป็นผัวของตนเองให้ได้

“เย็นนี้เจอกันที่ผับของคุณนะคะเฮีย” จิรดายกหูโทรศัพท์คุยกับวิษณุทายาทของผับดังหลายในตัวเมือง เขาหล่อเขารวยและเขาไม่เคยพอ ในเรื่องของผู้หญิง

“มาเร็วหน่อยก็ดีนะ ฉันอยากจะเห็นหน้าสาวน้อยที่เธอว่าหล่อนสวยนักสวยหนาใจจะขาด”

“ใจเย็นๆสิคะเฮีย คืนนี้ไม่เกินหนึ่งทุ่ม แหม่มจะพาไปเสิร์ฟถึงที่เลยค่ะ แต่ว่าก่อนหกโมงเย็นเฮียโอนมาก่อนนะคะกึ่งหนึ่งตามที่ตกลงกันไว้”

“ได้ซี่ เฮียไม่เบี้ยวหรอกน่า”

จิรดามองดูเงินหกหลักในบัญชีแล้วก็ยิ้มกริ่ม ก่อนจะสอดบัตรเอทีเอ็มเข้าไปกดเงินออกมาฟ่อนใหญ่ๆใส่ในกระเป๋าถือ ในใจก็คิดถึงผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งที่เธอกำลังคบหาอยู่

นาทีต่อมาร่างระหงในชุดเดรสเซ็กซี่สีแดงสดก็โบกแท็กซี่ออกไปหาคนที่กำลังคิดถึงทันที

เจ้าของนีโอผับที่ตอนนี้ กำลังเดินไปเดินมาเหมือนหนูติดจั่นดวงตาคู่สวยภายใต้คิ้วโก่งดั่งคันศรที่วาดเขียนอย่างประณีตมองนาฬิกาข้อมือนับครั้งไม่ถ้วนในหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา ยิ่งใกล้เวลายิ่งร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด

“ให้อ้อไปตามไหมคะนายแม่” เกตวดีอาสาเมื่อเห็นนายจ้างที่เปรียบเสมือนแม่คนที่สองของเธอเริ่มมีสีหน้าไม่ค่อยดี แถมยังหงุดหงิดใส่พวกพนักงานหลายคนที่เดินเข้ามารายงานปัญหามากมายที่พบในค่ำคืนนี้

“แล้วแกรู้เหรอ ว่าจะไปตามหาสองคนนั่นที่ไหน” ตวาดถามอย่างหงุดหงิด กระแทกก้นลงบนโซฟาอย่างอารมณ์เสีย

“ก็พอรู้ค่ะ แหม่มมีร้านประจำไม่กี่ร้าน และพักอยู่ซอยเดียวกันกับอ้อค่ะ”

“ฉันละโมโหมันจริงๆ มือถือก็ไม่เอาไป ติดต่อก็ไม่ได้ กลับมาเมื่อไหร่แม่จะทำโทษเสียให้เข็ด”

“ใจเย็นๆค่ะนายแม่ บางทีแหม่มอาจจะกำลังเดินทางมาแล้วก็ได้ รออีกสักหน่อยนะคะ”

“เออ ฉันจะรอมันอีกสิบห้านาทีเท่านั้น ถ้าถึงเวลาแล้วมันยังไม่กลับมา แกค่อยออกไปตามหาแล้วกัน ให้นายจรพาไป” นายจรหรือนายขจรเป็นทั้งคนขับรถ เป็นทั้งบอดี้การ์ด และเป็นทั้งพ่อบ้านทำงานในสวนที่ติดตามรับใช้วาปีมานมนาน น้อยคนนักที่จะรู้ว่าสองคนนี้แอบมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกันอย่างลับๆ

“ได้ค่ะนายแม่”

เกตวดีตามไปถึงที่พักของจิรดาก็ไม่เจอสองสาว ตามไปหาที่ร้านเสริมสวยประจำของจิรดาก็ยังไม่เจออีก เหลือที่สุดท้ายที่เกตวดีแอบไปรู้มาว่าแฟนหนุ่มคนล่าสุดของจิรดาอยู่ที่ไหน แม้ว่าที่นี่จะเป็นสถานที่สุดท้ายที่เกตวดีคิดว่าจิรดาไม่น่าจะอยู่ในเวลานี้ แต่มันก็ไม่แน่ หญิงสาวจึงไม่รอช้า รีบนั่งวินมอเตอร์ไซค์เข้าไปในซอยลึกมองหาบ้านหลังคาสีม่วงตามคำบอกเล่าของเพื่อนร่วมงานอีกที แล้วก็เจอในที่สุด

ร่างเล็กกะทัดรัดในชุดกางเกงยีนขาสั้นแขนกุดสีขาวเอวลอย ค่อยๆเดินย่องเข้าในบ้านราวกับแมวขโมย โดยหญิงสาวตั้งใจจะไปเซอร์ไพรส์สองสาวอย่างเงียบๆ และบางทีเธออาจจะจออะไรดีๆก็ได้

ในบริเวณบ้านเงียบกริบเหมือนไม่มีใครอยู่ แต่ประตูบ้านไม้กลางเก่ากลางใหม่เพียงแค่แง้มเข้าหากันแต่ไม่ได้ล็อก มือบางค่อยๆเปิดบานประตูเข้าไป โชคดีที่มันไม่มีเสียงดังเธอจึงเปิดกว้างขึ้นกวาดสายตามองไปรอบๆ ในบ้านดูรกตามประสาบ้านของหนุ่มโสด เกตวดีเดินย่องเข้าไปด้านใน เดินผ่านห้องนั้นไปห้องนี้จนไปถึงห้องน้ำก็ไม่เจอใคร