ตอนที่ 2 ความฝัน

ตอนที่ 2 ความฝัน

ฉันนั่งตกปลาอยู่ริมตลิ่ง แปลกใจฉันจริง ปลาไม่กินเหยื่อ...ร้องก็ร้องผิดอีก เวรกรรมจริง ๆ คืนนี้ก็หนาวแสนหนาว มีแค่กองไฟกับมันเผาในมือ

จู่ ๆ ก็ปวดท้องอย่างถ่ายหนักขึ้นมา หันซ้าย แลขวา มืดจริง ๆ เชียว ดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนี้ผีจะหลอกไหมนะ แม่ลูกหมีเอ๊ย...จะสู้ชีวิต แต่ชีวิตดันสู้กลับ แม่สาวเหลือน้อย เบี้ยน้อย หอยน้อย จะทำอย่างไรดีนะ

มีอีกอันที่พอจะได้เงินบ้าง ป้ายหยกตระกูลไป๋ เอาไปขายจะได้เงินเท่าไรกันเชียว ความรู้ติดตัวมาก็น้อยนิด วัน ๆ นั่งเขียนแต่นิยาย เล่นกับแมวกับหมา พอมาอยู่ในนี้ จะเอาชีวิตรอดยังไงดี

แล้วก็ท้องอีกต่างหาก ใครมาไข่ทิ้งไว้กันนะ

อิแม่เพลียใจเหลือเกิน

ว่าแล้วก็ค่อย ๆ หาที่เหมาะ ๆ สักที่ รู้สึกปวดตดขึ้นมา “ท่านยายอย่าว่ากันนะ ขอตดสักที”

ป๊าด.....เสียงผายลมดังทีเดียว รู้สึกโล่งเลยทีนี้ ผายลมไปแล้วจะปวดท้องถ่ายหนักหรือไม่นะ

“แม่นาง เจ้าทำอันใดเนี่ย หากปวดท้องก็ไปถ่ายเสีย มันเหม็นรู้ไหม ให้ตายสิ อายุป่านนี้แล้ว ข้าไม่เคยเจอใครทำกิริยาเยี่ยงเจ้ามาก่อนเลย” เพิ่งจะข่มตาหลับ กลับต้องตาลุกวาว เพราะเสียงผายลมของสตรีนางนี้ จึงอดต่อว่าต่อขานไม่ได้ เหม็นคลุ้งไปหมด ทำให้หายใจลำบากนัก

“ขอโทษทีท่านยาย ข้าปวดมันอั้นไม่ได้” จะหัวเราะก็ไม่ได้ ร้องไห้ก็ไม่ออก จะไปปลดทุกข์ ก็กลัวผีหลอก มืด ๆ อย่างนี้ใครจะกล้าไปถ่ายหนักกัน หนาวก็หนาว บ้านอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้รอวันพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที

“เจ้านี่นะ กิริยามิสำรวมเอาสักนิด หากใครได้เป็นภรรยา ก็คงหน่ายหนีแล้ว” หญิงชราไม่พอใจนัก เพราะกลิ่นผายลมของสตรีผู้นี้เหม็นจนรู้สึกคลื่นเหียนอยากอาเจียนออกมา

“ท่านยาย ถึงข้าจะไม่สวย แต่ข้าน่ะแพรวพราวนะ โยกย้ายส่ายสะโพกที หนุ่ม ๆ เห็นน้ำลายไหล” นึกถึงตอนไปเที่ยวกับน้อง ๆ สี่สิบยังไม่ใช่ป้า ก็แค่หลงตัวเองอะนะ สาวเหลือน้อย อย่างแม่ลูกหมีก็มีทีเด็ดเหมือนกัน

โดยมากก็ชอบดูพระเอกหล่อ ๆ เก็บเอาไปนอนฝันหวาน ล่าสุดติดใจพี่แจ๊ค หล่อวัวตาย ควายล้ม พระเอกจีนแต่ละคนงานดีทั้งนั้น ยิ้มทีใจละลาย แม่ลูกหมีเหรอจะยอมเป็นป้าแก่ ๆ ฝันไปเถอะ

ในเมื่อมาอยู่ในนิยายของใครก็ไม่รู้ เดา ๆ อายุก็คงราว ๆ ยี่สิบต้น ๆ ยังละอ่อนอยู่ด้วยนะ ถ้าจะให้ดี งานนี้ต้อง...หาเงินสักก้อน เปิดหอชายงามท่าจะดี จะได้มีอาหารตา อาหารใจทุกวี่วัน

“เจ้ากำลังฝันหวานรึ ที่นี่บุรุษที่ไม่แต่งงาน ห้ามใกล้ชิดสตรี รู้หรือไม่ สมองของเจ้าคงเลอะเลือนเสียแล้วกระมัง” หญิงชรารู้สึกหงุดหงิดนัก ไม่อยากพูดคุยกับสตรีวิปลาส อย่างนางแล้ว เห็นนั่งยิ้มหวานคนเดียวราวกับคนเสียสติ นางหมดสติไปทำให้กลายเป็นสตรีวิปลาสฟั่นเฟือนไปเลยหรือไรกัน

“แหม ๆ ท่านยาย ดับฝันข้าเลยนะ ว่าแต่ป้ายหยกเนี่ย พอจะขายได้ไหม” หุบยิ้มไม่ทันเลย ท่านยายพูดจาเช่นนี้ ไม่ให้ความหวังกันสักนิด

“ขายนะขายได้ ว่าแต่เจ้าจะเอาเงินไปทำอะไร” หญิงชรามึนงง มองป้ายหยกเนื้อมันแพะ ดูแล้วมีมูลค่าไม่น้อยทีเดียว คงได้หลายตำลึงทอง

“ข้าอยากเปิดหอชายงาม” ความฝันของฉันมาแล้ว หนุ่ม ๆ จ๋า รอแม่นะ

“สตรีวิปลาสเช่นเจ้า ข้าไม่อยากคุยด้วยแล้ว”