เป็นโรคจิตหรอ

“ฟู่ว เหนื่อยชะมัดเลย พรุ่งนี้จะไปทำงานได้ไหมเนี้ย” คนตัวเล็กบ่นมาตลอดทางเมื่อเดินเข้ามาในคอนโดหรูของตัวเอง เดินไปจนถึงล็อบบี้ก็เห็นร่างสูงที่คุ้นเคยกำลังจะเดินเข้าลิฟต์ไป หัวใจดวงน้อยก็เต้นถี่ๆ พร้อมกับสองเท้าที่วิ่งเข้าไปในลิฟต์ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดลงเสียก่อน

“แฮะ วันนี้เจอกันบ่อยนะคะ เอะ คุณตำรวจอยู่คอนโดนี้เหมือนกันหรอ?” วาเลนเซียเอ่ยถามเสียงเจื้อยแจ้ว ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอยิ่งพูดมาก ชวนคุยจ้อแม้ว่าร่างสูงจะไม่ตอบเธอเลยสักคำ

“...”

“นี่พรหมลิขิตชัดๆ เลย ว่าแต่อยู่ห้องไหนหรอคะ?”

“...”

“นี่ ตอบหน่อยไม่ได้หรอคะ ตอบหน่อยนะ อยากคุยด้วย” ร่างเล็กระบายยิ้มกว้าง พร้อมกับเดินเข้าไปประชิดร่างสูงที่ถอยหลังจนชิดผนังลิฟต์

“รำคาญ”

“ใจร้าย แต่ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็ร๊ากกกก” เธอลอยหน้าลอยตา

“เป็นผู้หญิงยังไงวะ บอกผู้ชายคนอื่นไปทั่วแบบนี้เลยหรอ”

“คนแรกค่ะ”

“หึ” กวินภพแค่นหัวเราะออกมาในลำคอ เชื่อตายแหละ คำลวงของผู้หญิงเชื่อไม่ได้ ตอนอยู่คลับยังไปกอดกับผู้ชายอื่นอยู่เลย

“พูดจริงน้า ไม่เชื่อ ลองมาคบกันป้ะ อยากได้คนไปช่วยรีดเครื่องแบบอ่ะเปล่า”

“รีดเสื้อตัวเองให้เรียบก่อนเถอะ ค่อยมาเสนอรีดเสื้อให้คนอื่น ถอยไป!” มือหนาดันตัวร่างเล็กออกให้พ้นทางก่อนจะก้าวออกจากลิฟต์ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกเขาก็เบี่ยงกายออกจากลิฟต์ ร่างเล็กที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับความหล่อสะดุ้งขึ้น เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอเองก็อยู่ชั้นนี้เหมือนกัน

“เอ้า อยู่ชั้นเดียวกันเลย แต่เอะ!! คุณตำรวจอยู่ห้องนี้หรอคะ” ร่างสูงไม่ได้ตอบแต่แตะคีย์การ์ดไปที่ประตู ก่อนจะเปิดเข้าไปโดยไม่ได้สนใจเธอ

ปึ้ง!!

เสียงประตูปิดลง ราวกับตั้งใจปิดเพื่อตอกหน้าร่างเล็กที่เอาแต่ถามเขาไม่หยุดปาก

“ถามมากอยู่ได้ ทำขนาดนี้ยังคิดไม่ได้หรอว่าเขาไม่อยากอยู่ใกล้ ผู้หญิงอะไร น่ารำคาญจริงๆ”

สองเท้าก้าวเข้าไปในห้องก่อนจะทิ้งตัวลงนอนที่เตียงอย่างเหนื่อยล้า เพียงครู่หนึ่งก็หยิบมือถือขึ้นมากดส่งข้อความบอกใครบางคน รอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่นิ่งตึงเมื่อครู่ เมื่อเห็นว่าข้อความที่ส่งไปนั้นถูกตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

กวินภพ : ฝันดีนะครับหมอโป๊ยเซียน

โป๊ยเซียน : เช่นกันค่ะผู้กองกวินภพ

เพียงแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว อย่างน้อยเธอก็ไม่เคยเมินแชทเขายังได้คุยและยังสานต่อบทสนทนาไปเรื่อยๆ เมื่อได้คุย ความเหนื่อยล้าทั้งหมดที่มีก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง ร่างสูงวางโทรศัพท์ลงบนที่นอน ก่อนจะลุกไปถอดเสื้อผ้าเตรียมอาบน้ำนอน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!

เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ทำให้เขาเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างเอาไว้

“ใครมาวะ ดึกดื่นป่านนี้” เขากล่าวอย่างหัวเสีย แต่ก็ยอมเดินออกจากห้องนอนไปเปิดประตู โดยลืมส่องตาแมวดู

แกร๊ก แอ๊ด!!