5 ทำความรู้จัก

อาทิตย์

ผมลุกออกจากโต๊ะและเดินตรงไปที่หน้าบาร์ ก่อนจะนั่งลงข้างกันกับเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่

ทันทีที่บาเทนเดอร์เห็นผมมันก็ยกมือไหว้และเอ่ยปากทักทายทันที

"สวัสดีครับคุณอาทิตย์" ผมพยักหน้ารับ

ก่อนเด็กจะหันไปชงเหล้าให้ เธอปรายตามามองผม และมองไปที่เก้าอี้ที่ผมนั่งและเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมซ้ำอีกที

"เมื่อกี้ที่ห้องน้ำคุณบอกถ้าอยากคุยก็ให้มาหน้าบาร์...ผมก็มาแล้ว"

"ฉันบอกเหรอ...ว่าอยากคุยกับคุณ" ผมส่งยิ้มให้

"ผมชื่ออาทิตย์...นี่นามบัตรผม" ผมหยิบนามบัตรให้และเลื่อนไปตรงหน้าเธอ เธอรับมาและดูนิดนึงก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋า

"ฉันกอหญ้าค่ะ" เธอบอกและยกแก้วขึ้นดื่ม

"มาเที่ยวหรอครับ..."

"ฉันเหมือนคนมาทำบุญหรอ?" ผมหลุดหัวเราะ

"ก็คนแถวนี้เขาบอกว่าคุณชอบแจกทิป!" ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้และกระซิบบอกเธอ เธอเอียงหน้าหลบเล็กน้อย

"อยากได้เหรอคะ"

เธอย่นจมูกใส่ ผมหัวเราะชอบใจ เธอเป็นผู้หญิงที่ดูมีเส่นห์และน่าสนใจดี

"ถ้าอยากได้คุณจะให้เหรอ..." ผมหันข้างทิ้งข้อศอกเท้าคางลงบนเคาน์เตอร์บาร์ และมองเธอที่นั่งไขว่ห้างหลังตรง มือเรียวยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม

"เอาเลขบัญชีมาสิ..." เธอเอ่ยขึ้นและหมุนเก้าอี้หันมาทางผม ผมยกยิ้มและกวาดตามองเธออย่างรวดเร็ว แม้เธอจะแต่งตัวสบาย ๆ แต่เครื่องประดับไม่ได้สบายอย่างเสื้อผ้าเลย แหวน นาฬิกา กระเป๋า รองเท้า ล้วนแบรนด์เนมราคาแพงทั้งนั้น

"ขอเบอร์แทนได้ไหม?" ผมเอ่ยอย่างหน้าด้านเลยแล้วกัน เธอย่นจมูกใส่และไม่ได้ตอบรับอะไร

"ไม่ให้เบอร์ก็คงมีแฟนแล้ว" ผมเอ่ยลอย ๆ แต่ใจเต้นตึกตัก หากเธอมีแฟนแล้วผมจะไม่ยุ่ง...ผมเข็ดแล้ว

"ฉันดูเหมือนคนที่มีแฟนแล้วเหรอ?" ผมเปลี่ยนจากเท้าคางมาเป็นจับแก้วและยื่นไปชนกับเธอ เธอมองแก้วเหล้าและชนแก้วไวน์กับผม ก่อนเราจะยกแก้วขึ้นดื่มพร้อมกัน

"แล้วคุณมีแฟนแล้วรึเปล่า...หรือว่าอกหัก" ผมถามออกไป เธอหัวเราะ ก่อนเด็กเสิร์ฟจะเอาค็อกเทลมาเสิร์ฟอีกแล้ว

"ฉันน่ะ...มีแต่หักอกคนอื่น!" เธอเอ่ยบอกเจือเสียงหัวเราะ แล้วก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ค็อกเทลของโต๊ะอื่นเอามาเสิร์ฟให้กับเธอ

"คุณจะดื่มไหม?" ผมหลุดหัวเราะและส่ายหน้า

ปั๊ดโถ่! เธอจะให้ผมดื่มค็อกเทลของผู้ชายคนอื่นที่มาขายขนมจีบเธอเนี่ยนะ!! เมื่อผมส่ายหน้าเธอก็เรียกบาเทนเดอร์คนเดิมมา

"ดื่มให้หมด พี่ให้หมื่นนึง" ผมหัวเราะร่วน

"ทำไมไม่บอกว่าจะให้หมื่นนึง!! มา ๆ ผมดื่มเอง!" ผมดึงถาดกลับมา บาเทนเดอร์ร้องโวยวาย

"โอ๊ย! คุณอาทิตย์ไม่เอา ๆ ผมอยากได้เงิน ๆ"

"ทีเมื่อกี้ให้ 1,000 บอกไม่เอาแล้วเกรงใจ อะไร! นี่ 10,000 บอกอยากได้เงิน! ฮ่า!" เธอหัวเราะเสียงดัง ยิ้มกว้างจนเห็นฟันเรียงขาว

เธอดูเป็นผู้หญิงที่น่าค้นหา สวย หุ่นดี คุยสนุก เจ้าบทเจ้ากลอน ไม่ธรรมดาจริง ๆ

เราก็นั่งดื่มไปเรื่อย...ส่วนมากผมจะเป็นคนชวนเธอคุยซะมากกว่า ถึงเธอจะดูเฟรนลี่แต่เธอก็ไว้ตัวน่าดู

เธอไม่ยอมไม่ให้เบอร์ติดต่อ ผมถามว่าเธอพักที่ไหนผมจะไปส่งเพราะเธอดูจะเมามากแล้ว

บาเทนเดอร์บอกว่าเธอเป็นคนกรุงเทพฯ แค่มาเที่ยวที่นี่อีกไม่กี่วันก็กลับแล้ว และไม่รู้ว่าเธอพักที่ไหน

ผมมองเธอที่คอพับคออ่อน...และไม่รู้จะทำยังไงเลยลองค้นกระเป๋าเธอดู ไม่มีอะไรเลยนอกจากบัตรเครดิตกับเงินสดนิดหน่อย

"ขอไปนอนด้วยได้ไหมคะ" เมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนั้น ผมตัดสินใจพาเธอกลับไปด้วยกัน