05 | เตือน

สองวันต่อมา

“ปราง… แกแน่ใจแล้วเหรอที่จะไปกับเขา” เสียงหวานของใบบัวพูดออกมาด้วยความเป็นห่วงเพื่อนรัก หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวที่เพื่อนเล่าให้ฟังทั้งหมดจนจบ

ใบบัวเป็นเพื่อนสนิทของปรางทิพย์ตั้งแต่เด็ก เพราะครอบครัวของทั้งสองคนต้องทำธุรกิจร่วมกัน แต่ถึงครอบครัวจะมีธุรกิจหลายอย่างที่รอให้เธอบริหารต่อ แต่ใบบัวก็ไม่ได้สนใจเพราะความฝันของเธอคือการเป็นดารา หรือไม่ก็นางแบบที่มีชื่อเสียงทั้งในประเทศและต่างประเทศ ด้วยรูปร่างและหน้าตาที่ดูสวยสง่า ทำให้ตอนนี้เธอกลายเป็นนางแบบชื่อดังไปแล้ว

“ทำไมล่ะ” ปรางทิพย์ถามออกมาเสียงเรียบ

“แกไม่กลัวว่าจะต้องมาเสียใจจนตายเหมือนพี่โปรดเหรอ” ใบบัวถามออกมาด้วยความเป็นห่วง เพราะไม่อยากเห็นเพื่อนต้องมาเสียใจทีหลัง

“ฉันกับพี่โปรดคนละคนกันนะ” ปรางทิพย์ยังคงพูดออกมาเสียงเรียบและยังคงยืนยันที่จะยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นเหมือนเดิม

“เอ่อ… ฉันขอโทษ แต่ฉันเป็นห่วงแกมากนะ ฉันไม่อยากให้แกไปยุ่งกับเขา” ใบบัวพูดออกมาเสียงเบาด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจ ที่เธอเผลอพูดตรงจนเกินไป

“ขอบใจแกมากนะที่เป็นห่วงและคอยเตือนฉัน แต่ฉันคือปรางทิพย์ฉันจะไม่มีวันทำพลาดเหมือนที่พี่โปรดทำ และฉันจะเป็นคนให้บทเรียนเขาเอง”

ปรางทิพย์พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มจางๆ ไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง ก่อนจะยื่นมือไปจับมือของใบบัวเอาไว้แน่น

“แกคิดจะทำอะไร” ใบบัวถามออกมาหน้าตาตื่น และมองหน้าปรางทิพย์อย่างรอฟังคำตอบ

“ไม่รู้สิ” ปรางทิพย์ตอบติดตลกขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทางจริงจังของใบบัวที่แสดงออกมา

“นี่แกยังไม่รู้ว่าจะแก้แค้นเขายังไง แต่แกกลับพาตัวเองเข้าไปใกล้เขา แล้วแกรู้มั้ยว่าผู้ชายคนนั้นเขาอันตรายมากแค่ไหน” ใบบัวพูดออกมาด้วยท่าทางจริงจัง

“ผู้หญิงหลงกันทั้งบ้านทั้งเมืองว่างั้นเถอะ” ปรางทิพย์พูดออกมาเสียงเรียบก่อนจะแสยะยิ้มที่มุมปาก

“ก็ใช่น่ะสิ” ใบบัวตอบเสียงเรียบเพื่อยืนยันว่าเขาคือคนที่อันตรายที่สุดและปรางทิพย์ก็ไม่ควรเข้าใกล้

“แล้วทำไมแก…” ปรางทิพย์พูดออกมาด้วยท่าทางสงสัยพร้อมกับมองหน้าเพื่อนสนิทตัวเองทันที

“ก็ฉันกลัวว่าแกจะต้องมาเสียใจ เสียน้ำตาเพราะผู้ชายแบบเขา คนอย่างเขาไม่มีวันรักใครจริงหรอก เขามันเป็นพวกที่จะต้องตายด้วยโรคเอดส์เท่านั้นถึงจะถูก”

ใบบัวพูดออกมาตามความเป็นจริง หน้าตาเขาก็ดีแต่ก็ไม่น่าที่จะมั่วและทำร้ายจิตใจผู้หญิงแบบนี้เลย

“แกก็เข้าใจพูดนะ… คนอย่างเขาต้องตายด้วยโรคเอดส์ถึงจะสะใจ แต่ว่าเรื่องนี้แกอย่าพึ่งไปบอกใครนะ ฉันไม่อยากให้คุณแม่ตกใจจนต้องเป็นลมไปอีกรอบ”

ปรางทิพย์บอกเพื่อนรักออกไปตามตรง เพราะคุณอากิ่งแก้วเคยเล่าให้ฟังว่าตอนที่คุณแม่รู้ข่าวที่พี่โปรดตาย คุณแม่ตกใจถึงกับเป็นลม เธอก็เลยไม่อยากให้คุณแม่ต้องเป็นแบบนั้นอีก

“ถ้าแม่แกรู้เรื่องนี้เมื่อไหร่ แกโดนเล่นงานแน่! เอาตรงๆ นะ ฉันไม่อยากให้แกเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้เลย” ใบบัวยังคงพูดย้ำออกมาอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงและหวังว่าปรางทิพย์จะเปลี่ยนใจ

“ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าแกไม่พูด ฉันไม่พูดยังไงก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้แน่” ปรางทิพย์พูดออกมาหน้าตาเรียบเฉย

“แต่เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก ซึ่งมันเป็นเรื่องยากมากที่แกจะอดใจไหว” ใบบัวพูดย้ำไม่ห่างด้วยความเป็นห่วงเพื่อนรัก

“แกก็อย่าคิดมาก งั้นฉันไปก่อนนะ” ปรางทิพย์พยายามพูดด้วยรอยยิ้ม เพราะไม่อยากให้เพื่อนคิดมากไปกว่านี้

“อืม… ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ” ใบบัวพยายามพูดห้ามแต่เพื่อนสนิทก็ไม่ยอมฟังจึงทำได้แค่เพียงบอกให้เพื่อนดูแลตัวเองดีๆ

“จ้า… ขอบใจแกมากนะ”

ปรางทิพย์พูดออกมาด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นความเป็นห่วงของเพื่อนรัก ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องของใบบัว

เพื่อที่เธอจะได้ไปเจอกับผู้ชายที่มีเสน่ห์เกินจะห้ามใจคนนั้น…