01 | ปรางทิพย์

หญิงสาวกำลังทำงานด้วยความวุ่นวายกับการออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ที่กำลังจะเปิดตัวในเดือนหน้า

ครืด~ ครืด~

เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้น ถึงแม้เธอจะยุ่งสักแค่ไหน แต่พอได้เห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอก็ทำให้เธอหยุดและวางทุกอย่างตรงหน้าเอาไว้ทันที

“สวัสดีค่ะ” ปรางทิพย์ทักทายคนในสายอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับมองภาพที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอด้วยรอยยิ้ม

หลายปีแล้วที่เธอมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานจนไม่ได้กลับบ้าน แต่เธอก็ยังได้รับความรักและความคิดถึงจากคนในครอบครัวอยู่เสมอ

(ยุ่งอยู่หรือเปล่า) คนในสายถามเสียงเบา ใบหน้าสวยดูไม่ค่อยสดใสเหมือนทุกครั้งที่โทรมา

“เปล่าค่ะ ทำไมพี่โปรดทำหน้าแบบนั้น มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ” ปรางทิพย์เอ่ยถามพี่สาวด้วยความเป็นห่วง

(ไม่มีอะไรจ๊ะ) โปรดปรานฝืนยิ้มเพื่อยืนยันคำตอบและเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ

“คิดถึงนะคะ” ปรางทิพย์บอกเสียงอ้อนเหมือนกับทุกครั้ง ด้วยหน้าที่การงานและความรับผิดชอบทำให้เธอต้องทุ่มเทกับการทำงานมากเป็นพิเศษ

(คิดถึงก็กลับมาหาพี่บ้างสิ) โปรดปรานเป็นฝ่ายอ้อนน้องสาวบ้าง

“เดี๋ยวเคลียร์งานเสร็จจะรีบกลับไปกอดนะคะ” ปรางทิพย์บอกพร้อมรอยยิ้ม เพราะเธอตั้งใจจะกลับบ้านหลังจากที่เปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่เสร็จเรียบร้อยเสียก่อน

(อย่านานนะ) โปรดปรานคิดถึงน้องสาว และมีเรื่องราวในใจมากมายที่ต้องการคนคอยรับฟัง

“ไม่นานค่ะ รออีกนิดนะคะเดี๋ยวปรางจะกลับไปหา”

(จ้า… พี่จะรอนะ)

“พี่โปรดกับคุณแม่สบายดีนะคะ”

(สบายดีจ๊ะ แล้วปรางล่ะเป็นยังไงบ้าง ช่วงนี้ไม่เห็นโทรมาหาพี่บ้างเลย)

“ปรางกำลังออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่อยู่ค่ะก็เลยไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไหร่”

(เสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ต้องสวยแน่ๆ เลย)

“เดี๋ยวปรางจะเอาไปฝากนะคะ พี่โปรดรอใส่ได้เลย”

(จ้า พี่จะรอนะ)

(โปรด!!)

เสียงชายหนุ่มดังแทรกขึ้นมา ซึ่งเป็นเสียงที่คุ้นเคย ทำให้ปรางทิพย์ถึงกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“เสียงใครคะพี่โปรด?” ปรางทิพย์เอ่ยถามขึ้นทันทีอย่างไม่รอช้า

(พี่ต้องวางสายแล้ว แล้วค่อยคุยกันใหม่นะปราง) โปรดปรานบอกด้วยท่าทางเลิ่กลั่กดูมีพิรุธ ก่อนที่จะวางสายไป

“เดี๋ยวค่ะพี่…” ยังไม่ทันที่ปรางทิพย์จะได้เอ่ยห้าม โปรดปรานก็วางสายไปเสียก่อนราวกับกลัวว่าปรางทิพย์จะรู้อะไรบางอย่าง

ปรางทิพย์ได้แต่นั่งคิดทบทวน เมื่อเสียงที่เธอได้ยินนั้นมันคุ้นมาก แต่เธอก็นึกไม่ออกว่าเป็นเสียงของใคร

หญิงสาวนั่งใช้ความคิดอยู่สักพัก แต่พอคิดไม่ออก เธอจึงเลือกที่จะหันมาสนใจงานที่อยู่ตรงหน้าต่อทันที

ปรางทิพย์เติบโตและใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก ด้วยความคิดที่แตกต่างทำให้ครอบครัวยอมให้เธอใช้ชีวิตในแบบที่เธอต้องการ ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเธอและคนในครอบครัว

เวลาทำให้เธอเข้มแข็งและได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างในการใช้ชีวิต ซึ่งมันก็ทำให้ชีวิตของเธอเป็นไปในทางที่ดีขึ้นด้วยตัวของเธอเอง…

..

คอมเมนท์ = กำลังใจ