Episode 6

ร่างสูงของนักศึกษาหนุ่มกวาดสายตาอ่านข้อความของแฟนสาวที่ส่งมาก่อนจะเหวี่ยงสมาร์ทโฟนของตนเองลงบนเตียงแล้วเดินตรงไปเอนตัวนอนในอ่างน้ำวางเปล่า มือหนาเอื้อมไปเปิดหัวก๊อกน้ำร้อนและน้ำเย็นปล่อยให้สายน้ำสองสายไหลรินกระทบตัวเองช้าๆ

ดวงเนตรคมมองระดับน้ำที่ที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นพลางทบทวนเรื่องที่ผ่านมาไม่นานนี่ด้วยดวงตาหม่นหมอง เปลือกตาค่อยๆปิดลงก่อนที่เจ้าของเรือนกายกำยำจะค่อยๆปล่อยตัวเองให้จมลงในอ่างช้า ๆ เขาปล่อยให้สายน้ำและความอุ่นระบายความเครียดออกไปอยู่นานเกือย 2 นาทีจึงดึงตัวเองขึ้นมา

“เฮือก...แค่กๆ”

นิวเคลียร์ที่โผล่ขึ้นมาจากน้ำ ถอนหายใจออกมาเต็มแรง ตัวเขาในตอนนี้ไม่อยากคุยกับใครเลยแม้แต่คนเดียว กระทั่งมีสายเข้าเขาก็ไม่อยากรับ

Rrrr!! Rrrr!!

Rrrr!! Rrrr!!

“อะไรนักหนาวะ”

ร่างเปลือยเปล่าของนิวเคลียร์ลุกออกจากอ่างอย่างไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก ชายหนุ่มเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนบาง มาพันท่อนล่างของตนเองก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนเตียงขึ้นมาดู Miss Call ที่โทรเข้ามา

หน้าจอของโทรศัพท์เครื่องหรูปรากฏชื่อของคนที่เขาไม่อยากคุยด้วยมากที่สุดในตอนนี้

‘ดิเรก’

‘โทรมาทำไมวะ?’

แน่นอนว่าการที่บิดาโทรมาหาเขาแบบนี้คงจะมีเรื่องสำคัญอยู่ไม่มากก็น้อยเพราะนิวเคลียร์กับดิเรกนั้นไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่นัก

ดวงตาคมไล่มองMiss Call จากบิดา ริมฝีปากยกยิ้มแสยะด้วยความไม่พอใจก่อนจะเหวี่ยงมือถือกลับลงไปบนเตียงดั่งเดิม

เหตุที่เขาและบิดาไม่ถูกกันนั้นเป็นเพราะนิวเคลียร์เป็นลูกชายหัวดื้อ อะไรตามใจ และเอาแต่ใจ ฝั่งดิเรกที่ไม่ชอบคนที่มีพฤติกรรมเช่นนี้จึงเอาแต่ดุด่าว่ากล่าวจนตัวเขากลายเป็นคนก้าวร้าวและไม่เชื่อฟัง

ทว่าบิดาของเขาก็ยังคงคอยตามบีบบังคับให้ทำอะไรตามใจอีกฝ่ายอยู่เสมอ แม้กระทั่งเรื่องของสกายเองที่ต้องทนคบกับเธออยู่ทุกวันนี้ก็เพราะคำสั่งของดิเรกด้วยเช่นกัน

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นจากทางด้านหลังชายหนุ่มร่างหน้ากำยำเดินไปเปิดบานประตูก่อนจะเห็นชายวัยกลางคนผมสีดอกเลาในชุดสูทสีดำยืนอยู่ หากแต่ยังไม่ทันได้เอ่ยสิ่งใดฝ่ามือหนักๆก็ลอยเข้ากระทบใบหน้าของเขาเข้าอย่างจัง

เพี๊ยะ!!

“ทำไมแกถึงไม่รับสายฉัน”

นิวเคลียร์ใช้ปลายลิ้นแต่ดันกระพุ้งแก้มข้างที่ได้รับบาดเจ็บเบา ๆ รอยยิ้มบิดเบี้ยวปรากฏขึ้นบนใบหน้า ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความขบขันแทน ร่างสูงเปิดประตูค้างไว้แบบนั้นก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้ามาในห้อง

“มีธุระอะไรก็ว่ามา”

ร่องรอยฝ่ามือของคนเป็นพ่อเมื่อครู่นี้มันกลายเป็นความชินชาที่ทำเอานิวเคลียร์นั้นแทบจะไม่รู้สึกใด ๆ คนอื่น ๆ อาจจะก็คิดว่าครอบครัวของชายหนุ่มนั้นสมบูรณ์แบบแต่ความจริงแล้วครอบครัวของเขานั้นแตกร้าวราวกับแก้วที่แหลกละเอียดและยากเกินกว่าจะน้ำกาวใดใดมายึดติดได้อีก

“พรุ่งนี้ฉันจะไปงานเลี้ยงนายกรัฐมนตรีแกต้องไปกับฉันและแกต้องทำตัวให้ดีต่อหน้าคนอื่น ๆ สร้างภาพว่าเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่นไม่อย่างนั้นฉันจะหักเงินเดือนแก”

คำสั่งเด็ดขาดของดิเรกดังขึ้นแน่นอนว่าที่อีกฝ่ายยังร่ำร้องหาเขาเพราะตอนนี้นิวเคลียร์ยังมีประโยชน์อยู่ หากต่อไปเขาไร้ประโยชน์บิดาแสนเข้มงวดคนนี้เขี่ยเขาทิ้งอย่างไม่ใยดี

“ไม่ต้องห่วง เรื่องสร้างภาพนะผมถนัดอยู่แล้ว เพราะยังไง คุณก็เป็นคนหล่อหลอมผมมาตั้งแต่เด็ก จริงไหม?”

นิวเคลียร์ตัดสินใจเอ่ยขึ้นเพื่อตัดรำคาญบิดาที่เอาแต่พร่ำเรื่องไม่เป็นไม่เรื่อง

“รู้ตัวเองก็ดี พรุ่งนี้ฉันจะส่งคนมารับแกที่คอนโดแต่งตัวดีๆ อย่าทำให้ฉันขายหน้าและอย่าคิดต่อต้านฉัน”

เมื่อพูดจบก็เดินออกไปชายวัยกลางคนจากห้องโดยมีบอดี้การ์ดสี่คนคอยติดตามไม่ห่างตัว

นิวเคลียร์จ้องมองดูแผ่นหลังของพ่อตัวเองเดินหายออกไปจากห้อง หลังจากที่สร้างบาดแผลไว้บนใบหน้าของตนเฉกเช่นทุกๆ ครั้งที่เจอกันจนสุดสายตา

หลังจากปิดประตูและแต่งตัวเรียบร้อยแล้วร่างสูงกำยำของเจ้าของห้องก็เดินมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาหวังปัดเป่าความเหนื่อยล้าในจิตใจออกไปพร้อมกับมัน

‘ตัวเขาเพียงอยากเหมือนกับคนอื่นๆ ที่ได้เจอหน้ากับคนในครอบครัวแล้วมีแต่รอยยิ้ม ทว่าตัวเขานั้นกลับได้รับเพียงคำสั่งให้ทำตามเท่านั้น

ไร้ซึ่งความรัก

ไร้ซึ่งความผูกพัน

มีเพียงคำสั่ง คำสั่ง และ คำสั่ง

แน่นอนว่านักศึกษาที่สิ้นไร้ไม้ตอกเช่นขำอะไรไม่ได้นอกเสียจากต้องทำตามเท่านั้น...

ณ งานเลี้ยงฉลองการเลื่อนตำแหน่ง

รถตู้สีดำคันรู้ขับแล่นไปจอดหน้าประตูทางเข้างานเลี้ยงก่อนที่บอดิการ์ดในชุดสูทสีดำจะรีบวิ่งลงมาเปิดประตู

“เชิญครับท่าน”

เสียงสบถพร้อมกับผายมือก่อนที่คนภายในรถจะก้าวขาลงมา ชายวัยกลางคนในชุดสูทสีเทาเข้มย่างกรายลงมาจากรถพร้อมกับลูกชายเพียงคนเดียวของเขาซึ่งก็คือดิเรกรองนายกรัฐมนตรีและลูกชาย นิวเคลียร์

ต่อหน้าผู้คนมากมายที่พากันหันมามองจับจ้องพวกเขาทั้งสอง ดิเรกกุมมือลูกชายไว้แน่น สองพ่อลูกส่งยิ้มให้กันและกันก่อนจะเดินเข้างานที่มีนักข่าวมากมายค่อยจับจ้อง

ทั้งสองสร้างภาพว่าเป็นครอบครัวอบอุ่นต่อหน้าต่อตาผู้คนมากมายภายในงานได้อย่างแนบเนียนไร้ที่ติ แม้เหตุที่ไม่มีใครกล้าจับผิดเป็นเพราะหวั่นกลัวในท่าทีน่าเกรงขามของดิเรกก็ตาม

เขาเป็นคนทะเยอทะยาน ไม่ว่าทางใดที่ได้มาซึ่งอำนาจเขาล้วนทำทั้งสิ้น ต่อให้ต้องยอมศิโรราบให้กับคนที่เหนือกว่าจนละทิ้งศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของตนเองเขาก็ยอม

“สวัสดีครับท่านพิวัฒน์”

ดิเรกเอ่ยทักทายพร้อมทั้งยกมือไหว้ แต่ทว่าท่านพิวัฒน์นั้นกลับแสดงท่าทีหยิ่งผยองคิดว่าตนนั้นมีอำนาจจึงกระทำตนดูถูกอีกฝ่าย ดวงตาภายแข็งกร้าวนั้นมองเลยผ่านรองนายกรัฐมนตรีของตนเองไปยังชายหนุ่มที่ยืนเยื้องอยู่เบื้องหลัง

“นี่ลูกชายของคุณหรอดิเรก”

น้ำเสียงทุ้มดุเอ่ยถามขึ้น ส่งให้ชายหนุ่มพนมมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อมตามมารยาทแม้ในใจจะไม่อยากทำเลยก็ตาม

“สวัสดีครับคุณลุงพิวัฒน์ “

พิวัฒน์คือนายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน ที่ดิเรกยำเกรงเป็นอย่างมากเพราะหวังที่จะไต่เต้าตำเเหน่งของตนเองให้สูงขึ้นไปอีก

“ไม่เจอกันนานโตเป็นหนุ่มแล้วหล่อขึ้นมากเลยนะ มีแฟนหรือยังล่ะ”

นิวเคลียร์กำหมัดในมือไว้แน่นก่อนจะพยักหน้าตอบกลับพร้อมรอยยิ้มจางๆ

“อ๋อฉันลืมไป แฟนของเธอก็คือหนู สกาย ลูกสาวของท่านอมรสินะ”

ครอบครัวของสกายเป็นครอบครัวเศรษฐีตกอับที่ใกล้จะล้มละลายทว่าข่าวกลับถูกปิดเงียบจนไม่มีใครรู้แม้กระทั่งตัวของเคลียร์เอง

“ครับ”

นิวเคลียร์ตอบคุณลุงพิวัฒน์ สั้นๆ ก่อนที่จะเหลียวสายตาไปมองรถสปอร์ตสีขาวคันหรูที่ขับเล่นมาจอดหน้าประตูงาน ร่างสูงสมส่วนย่างกรายลงจากรถพร้อมกับลูกสาวแสนสวยที่สะกดทุกสายตาในงานให้จ้องมองไปยังเธออย่างไม่อาจห้ามได้

“สวัสดีครับท่านพงศกร”

เหล่านักข่าวหน้าประตูงานเอ่ยทักทายพร้อมกับขอถ่ายรูปบิดาของลิโซ่

นิวเคลียร์มองลิโซ่ตาไม่กระพริบ และไม่คิดว่าเธอจะมางานนี้ด้วย เพราะปกติแล้ว ลิโซ่ไม่ชอบออกงานกับบิดาเท่าใดนัก

“สวัสดีครับ สวัสดีครับท่านพิวัฒน์”

พงศกรยิ้มแย้มด้วยท่าทีปกติ ด้วยวัยและภาพลักษณ์ที่ดูคนอบอุ่นน่าค้นหา ยิ่งมีลูกสาวแสนสวยอย่างลิโซ่ด้วยแล้วไม่น่าแปลกเลยที่เขาจะเป็นที่จับตามองของเหล่านักการเมืองหนุ่มๆ มากมายที่มาในงานวันนี้

“วันนี้หนูลิโซ่มาเองเลยนะครับ”

เสียงชายคนหนึ่งเอ่ยทักทายพงศกรก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้ลิโซ่ที่ยืนอยู่ข้างกัน

“ตอนแรกก็ว่าจะไม่มาค่ะ แต่เพราะคุณพ่ออยากพามาเปิดหูเปิดตาดูบ้าง ลิทนคำขอท่านไม่ไหวเลยยอมมาด้วย”

ลิโซ่เอ่ยตอบตามมารยาทพร้อมแย้มยิ้มบางๆให้กับคนที่เข้ามาทักทายที่เธอนั้นไม่รู้จักชื่อ แต่คาดว่าคงจะเป็นเพื่อนหรือใครสักคนที่บิดาของเธอรู้จัก

ก่อนที่พิวัฒน์จะเดินมาทักทายพงศกรด้วยตนเอง

“สวัสดีครับท่านพงศกร แหม ไม่เจอกันนานหนูลิโซ่สวยขึ้นมากเลยนะครับ...”

คำพูดหวานหูของนายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันซึ่งได้รับการเอื้ออำนวยจากพงศกรในหลายๆ ด้านจึงทำให้เขามีความเกรงใจพ่อของลิโซ่เป็นอย่างมาก

ดิเรกพ่อของเคลียร์มิได้พอใจมากนักเนื่องจากพงศกรคือคู่ปรับกันตั้งแต่สมัยหนุ่มๆ ความแค้นในใจของดิเรกจึงไม่เคยจางหายไปและนั่นคือสาเหตุที่เขาไม่ยอมให้เคลียร์คบหากับลิโซ่....

ดวงตาคู่สวยหันมาหันยิ้มให้กับเคลียร์ ก่อนที่พงศกรจะเดินกอดเอวบางของลูกสาวเข้าไปในงาน

หญิงสาวเหลือบสายตามองทางนั้นที ทางนี้ที ก่อนจะหันกลับมาที่การแสดงบนเวทีเช่นเดิม เธอไม่เคยเข้าใจโลกของธุรกิจ อีกทั้งไม่เข้าใจโลกของผู้ใหญ่ถ้าหากวันนี้พ่อของเธอไม่ชวนมา เธอก็คงจะไม่ได้เปิดหูเปิดตาแบบนี้ และคงไม่ได้เห็นว่าการเข้างานสังคมของผู้ใหญ่มันก็ดีเหมือนกัน

เพราะโดยปกติลิโซ่เอาแต่แต่งตัวแซบๆ เข้าผับเข้าบาร์ไม่สนใจงานธุรกิจแต่เมื่อได้มาเจอและพบปะกับผู้คนไฮโซมากมายก็เริ่มสนใจอย่างมาก