แค่พ่อของลูกที่เคยรัก

01

ท้อง?

ร่างเล็กของหญิงสาวในชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งยืนอยู่ในห้องน้ำของคอนโดด้วยร่างกายที่สั่นเทาเล็กน้อยในขณะที่สายตานั้นจ้องมองวัตถุสีขาวที่มีไว้สำหรับผู้หญิงนั่นก็คือ...ที่ตรวจครรภ์ ที่วางคว่ำหน้าอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าด้วยหัวใจที่ลุ้นระทึก ภาวนาให้ฟ้าใจดีกับเธอโดยการที่อย่าให้เธอท้องเลย เอิงเอยยืนสูดลมหายใจเข้าออกอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจหยิบที่ตรวจครรภ์ตรงหน้าขึ้นมา

“ขอให้อย่าท้องเลยนะ” เธอพึมพำออกมาอย่างมีความหวังเพราะนี่คืออันสุดท้ายแล้วที่เธอใช้ตรวจมาก่อนจะค่อย ๆ หงายอุปกรณ์สีขาวในมือขึ้น

สองขีด! สองขีดแปลว่าท้อง เธอท้องจริง ๆ งั้นเหรอ แล้วเธอจะทำยังไงต่อไปตอนนี้เธอยังไม่พร้อม ไม่พร้อมในอะไรหลาย ๆ อย่างและไม่พร้อมที่จะเป็นแม่คนเธอเพิ่งจะขึ้นปีหนึ่งเรื่องแบบนี้มันไม่ควรที่จะเกิดขึ้น

“มะ...ไม่จริง มันต้องมีอะไรผิดพลาดเป็นแน่” เธอพึมพำออกมาพร้อมหยาดน้ำตาที่เริ่มเอ่อคลอ ความหวังสุดท้ายพังทลายลงต่อหน้าเมื่อที่ตรวจครรภ์ในมือปรากฏขีดสีแดงขึ้นสองขีดบ่งบอกอย่างแน่ชัดว่าเธอนั้นกำลังท้อง

“ฮึก! ละ...แล้วฉันจะทำยังไงดี” หยาดน้ำตาไหลอาบลงบนแก้มอย่างหมดความหวังเพราะเธอมองไม่เห็นหนทางว่าจะทำอย่างไรต่อไป เธอไม่อยากปรึกษากับเพื่อนหรือแม้แต่ใครทั้งนั้น ความคิดมากมายหลั่งเข้ามาในหัวจนทำให้เธอสับสนไม่รู้ว่าจะเก็บสิ่งมีชีวิตในท้องนี้ไว้หรือจะไม่เก็บไว้

เอิงเอยทรุดตัวลงบนพื้นห้องน้ำในหัวคิดวนไปมาเป็นชั่วโมงเพื่อหาทางออกกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอควรจะเก็บเขาเอาไว้หรือจะทำในสิ่งที่ไม่ควรทำดี สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจได้ว่าจะเก็บสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ นี้เอาไว้ เธอสูดลมหายใจเข้าพร้อมกับหยัดตัวลุกขึ้น ดวงตากลมจ้องมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกสักพักก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป

พรึ่บ~

หญิงสาวทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาในห้องโถงก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เครื่องบางที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกขึ้นมาแล้วส่งข้อความหาใครคนหนึ่งที่เธอควรจะบอกให้เขารับรู้

‘เอยมีเรื่องอยากคุยกับพี่ มาเจอกันหน่อยได้ไหมคะ’

มือเรียวกดพิมพ์ข้อความขึ้นแต่กลับไม่กล้าที่จะกดส่งเพราะเธอก็ไม่รู้ว่าถ้าหากเขารู้แล้วเขาจะยอมรับลูกของเธอไหม สุดท้ายเธอก็กลั้นใจกดส่งไปก่อนจะปิดหน้าจอแล้ววางคว่ำหน้าลงบนโต๊ะกระจกสีดำตรงหน้า

เอิงเอย : เอยมีเรื่องอยากคุยกับพี่ มาเจอกันหน่อยได้ไหมคะ

เธอเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะตอบกลับมาไหมหรือยังไงเพราะเธอเลือกที่จะไม่ติดต่อกับเขามาได้เกือบหนึ่งเดือนกว่าแล้ว และป่านนี้เขาก็คงจะมีชีวิตรักที่มีความสุขกับคนรักของเขาไปแล้วซึ่งต่างกับเธอที่ยังไม่สามารถจะลืมเขาได้เลย มันน่าขำ กับคนที่บอกว่ารู้สึกดีกับเธอแต่สุดท้ายเขาก็เห็นเธอเป็นแค่ดอกไม้ริมทางที่จะเด็ดมาดอมดมสนองความสุขให้ตัวเองพอเบื่อก็เขวี้ยงทิ้งอย่างไร้ค่า

“เฮ้อออ~”

ติ้ง!

เสียงแจ้งเตือนของข้อความที่ดังขึ้นทำให้หญิงสาวสะดุ้งเบา ๆ แต่ก็ยังไม่กล้าที่จะหยิบขึ้นมาดูเพราะรู้ว่าคนที่ส่งมาคือใคร แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจหยิบขึ้นมาอ่าน

D : มีอะไรจะต้องเจอ มีเรื่องอะไรก็บอกมา พี่ไม่ว่าง

เอิงเอย : เรื่องสำคัญค่ะ เอยอยากคุยต่อหน้า

D : ถ้าไม่คุยตอนนี้ก็เอาไว้ก่อนแล้วกัน เพราะพี่มีแฟนแล้ว เอยก็รู้ว่าพี่ต้องทะเลาะกับขิงก็เพราะเอย ฉะนั้นอย่าเพิ่งวุ่นวายกับพี่ตอนนี้ แล้วอย่าติดต่อพี่มาอีก

ข้อความที่ตอบกลับมาทำให้หญิงสาวตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด ความรู้สึกมากมายปะปนกันไปหมด ไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่เธอรักมากจะเป็นผู้ชายที่เลวทรามถึงขนาดนี้ เธอเลือกที่จะไม่ตอบกลับก่อนจะวางโทรศัพท์ลงที่เดิม

"อึก!" หยาดน้ำตาร่วงเผาะลงมาอาบแก้มด้วยความรู้สึกหนักอึ้งในหัวใจ สมองตื้อไปหมดเพราะเธอไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้และในอนาคต

"มะ...แม่จะทำยังไงดี ฮึกก..." มือเรียวลูบหน้าท้องแบนราบของตัวเองเบา ๆ เมื่อคิดว่ามีอีกหนึ่งก้อนเนื้อสิ่งมีชีวิตอยู่ภายในมันทำให้ความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้ามา พร้อมกับความคิดที่ผุดขึ้นในหัว

...คือเธอจะเก็บเขาเอาไว้หรือทำลายชีวิตของเขา

ภาพความทรงจำเก่า ๆ ย้อนกลับเข้ามาในโสตประสาท เรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนนี้คงจะเป็นผลกรรมที่เธอเคยทำเอาไว้ หากวันนั้นเธอยับยั้งชั่งใจให้เหนี่ยวแน่นไม่เผลอไผลไปกับการกระทำที่ไม่ชัดเจนของมังกรคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก เหตุการณ์แบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น