บทที่ 7 ของโปรด

ณ ห้องประชุม

นับดาวนั่งฟังท่านประธานประชุมภายในหัวสมองก็เอาแต่ชื่นชมความหล่อที่เมื่อร่างกำยำราวกับนายแบบสูงโปร่งอยู่ในชุดทำงานช่างดูดีเอาการเอางานดีจริงเชียวสายตาหวานมองอย่างเคลิบเคลิ้ม -หล่อจัง แซ่บไม่ไหว เก่งฉลาด มีไหวพริบ คนละเวอร์ชั่นกับที่อยู่คอนโด-เสียงในหัวคิดในใจแล้วอมยิ้ม หล่อนเหม่อเพลินๆว่าถ้าได้ท่านประธานเป็นแฟนก็คงจะอบอุ่นไม่ใช่น้อย หล่อมาก แต่ขณะที่เธอตกอยู่ในภวังค์ความหล่อของประธานหนุ่มนั้นก็มีเสียงเรียกดังขึ้น

นับดาว // ครั้ง 1

คุณนับ // ครั้ง 2

พรนับดาว // ครั้งที่ 3 เสียงทุ้มหนาเอ่ยเรียกเธอถึงสามครั้งจนสุทธิพิธาเสียหน้าเพราะทุกสายตาจ้องมองไปที่ใบหน้าหล่อที่กำลังเคร่งขรึม

"คะ คะ ท่านประธานขอโทษค่ะ" นับดาวถึงกับสะดุ้งโหยง

เอาแล้วไงใยนับดาวปล่อยไก่ตัวบะเร่อเลยเราต่อหน้าคนนับสิบ หญิงสาวนึกด่าตัวเองในใจอยากจะยกมือน้อยๆมาเขกกะบาลตัวเองเสียจริง

"อะไรของคุณเนี่ยมีสมาธิหน่อยสิ!!ประธานหนุ่มดุพรนับดาวเสียงแข็ง ก่อนจะหันไปบอกกับทุกคนว่า..."อ่อ เลขาผม เพิ่งมาทำงานน่ะครับอาจจะยังไม่เป็นงานเท่าไหร่"

พรนับดาวรีบยืนยกมือไหว้ทุกคนรวมทั้งสุทธิ์พิธา..."ขอโทษค่ะ ดิฉันนับดาวมีอะไรให้ช่วยแจ้งจัดการแจ้งนับดาวได้เลยนะคะ"สิ้นประโยคเสียงสั่นของเธอ สุทธิ์พิธาพจะดูออกว่าเธอประหม่าทำตัวไม่ถูกพูดตะกุกตะกักจึงเอ่ยแทรกขึ้น

"โอเคงั้น ท่านใดมีอะไรเพิ่มเติมอีกมั้ย?เอาตามโปรเจกพันล้าน ที่เราวางไว้ตามนี้ ผมไม่อยากให้มีข้อผิดพลาด ถ้าไม่มีอะไรแล้วทุกคนแยกย้ายได้ครับ"

พูดจบซักพักจากนั้นทุกคนก็ลุกขึ้นยืนออกจากเก้าอี้โค้งคำนับท่านประธานก่อนแยกย้ายกันไปทำงานต่อ

หลังจากทุกคนไปแล้วพรนับดาวและ ประธานหนุ่มเดินกลับมาที่ห้องทำงาน ร่างสูงยื่นรายชื่อ สาวๆในสังกัดที่ให้นับดาวจัดคิวให้ พร้อมยื่นโทรศัพท์ ให้นับดาวแล้วบอกว่าคืนนี้ เค้าติดงานให้จัดการเธอคนนี้ให้หน่อย เมื่อเห็นโทรศัพท์เครื่องหรูที่ยื่นให้นับดาวเผยใบหน้าเครื่องหมายคำถามเต็มหน้าไปหมด ว่าเธอต้องทำอย่างไร ไหนจะสรุปการประชุมกับเอกสารที่กองบนโต๊ะเธอก็ยังไม่ได้ทำเลยสักอย่าง

"อะ อะไร ให้ทำอะไรนะคะ" หล่อนเอ่ยเสียงกระซิบกระซาบ

"รับสายแล้วบอกว่าผมติดธุระ"ประธานหนุ่มก็เอ่ยเสียงเบาตามเธอเช่นกัน จากนั้นมือสวยยื่นมือรับโทรศัพท์ให้แบบ งงๆ

@โทรศัพท์

นับดาว : ฮัลโหล

แอนนี่ : นี่หล่อนเป็นใคร?ขโมยเหรอ?มิจฉาชีพหรือพวกแก๊งค์คอลเซ็นเตอร์ทำไมรับโทรศัพท์ พิธาได้

นับดาว : ดิฉันเป็น เลขาท่านประธานสุทธิ์พิธาค่ะ

เแอนนี่ : เอาสายให้ฉันคุยกับท่านประธานเดี๋ยวนี้

นับดาว : ขอโทษนะคะท่านประธานไม่ว่างค่ะ

เแอนนี่ : กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสส..

( เสียงกรี้ดทำเอานับดาวดึงสมาร์ทโฟนออกห่างจากใบหูเพราะเกรงว่าแก้วหูจะแตก)

แอนนี่ : นี่ไม่ทันไรแกกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ

นับดาว : ค่ะ คุณไม่ใช่เจ้านายฉันนี่ ทำไมฉันต้องฟังคุยด้วย

เแอนนี่ : กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส............คอยดูนะฉันจะให้พิธาให้ไล่แกออก

นับดาว หึ!!!!!เชิญค่ะ นับดาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงท้าทายโดยไม่กลัวเลยสักนิดเพราะเธอเริ่มที่จะอารมณ์ขึ้นแล้วเหมือนกัน

เแอนนี่ : แล้วเจอกัน!!!แกอยู่ที่บริษัทใช่มั้ย ฉันจะไปเดี๋ยวนี้

นับดาว : อ่อ....เดี๋ยวค่ะ คุณจิ้งหรีด

เแอนนี่ : แกว่าใครจิ้งหรีด

นับดาว : แล้วนี่ฉันคุยอยู่กับใครล่ะคะ ก็คนนั้นแหล่ะ

เแอนนี่ : กรี๊สสสสสสสสเราได้เห็นดีกันแน่////ท่าทางโกรธเกรี้ยวกราด

นับดาว : ถ้าคุณมาตอนนี้คุณจะมาเฝ้าตึกให้ รปภ.เหรอคะ?ท่านประธานติดงานกับบอร์ดบริหารกำลังออกไปข้างนอก

เแอนนี่ : กรี๊สสส...แกอยู่ที่ใหนบอกมาเดี๋ยวนี้นะ คนในสายเอ่ยเสียงดังลั่นรู้เลยว่าหล่อนโมโหนับดาวขั้นสุด!!

นับดาว : ขอโทษนะคะ ฉันต้องทำงานไม่มีเวลาเล่นด้วยละ บรัย....มือสวยถูกยกขึ้นแล้วโบกมือใส่โทรศัพท์

วางสาย

แอนนี่หลังวางสายเธอพูดกับตัวเองว่า.."ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าคนที่รับโทรศัพท์ พิธาเป็นใครกล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉันแกคิดผิดแล้ว หึ!!!!!

"อ่ะของคุณ....นับดาวยื่นโทรศัพท์คืนให้กับเจ้าของเครื่องที่ยกยิ้มแอบได้ยินฝีปากกล้าปะทะคารมกับแอนนี่

"นี่แค่เริ่มต้นฉันชักจะปวดหัวกับคุณแล้วนะเนี่ยคุณพิธา

"เอาน่าเย็นนี้พาไปกินข้าว แล้วผมลืมของไว้ที่คอนโด เดี่ยวไปส่งด้วยน่า

"กำลังหิวพอดี..ก็ได้" เจ้าของใบหน้าหวานมองค้อนๆประธานหนุ่มก่อนจะตกปากรับคำ

...ไปพาร์ทต่อไปกันเด้อสาว....