เสพสวาทราชาแวมไพร์

“จะมีวิธีไหนที่จะทำให้ท่าน หยุดเข่นฆ่าล้างโคตรของตระกูลเรา”

“ไม่มี”

“งั้นท่านก็ต้องข้ามศพข้าไปก่อน”

“แน่นอนว่าตัวเจ้าข้าก็จะไม่ละเว้น”

ว่าพลางเดินคุกคามเข้ามาใกล้ มือกร้านข้างหนึ่งบีบปลายคางเรียว มือใหญ่อีกข้างรวบข้อมือเธอเอาไว้เหนือศีรษะ

“แต่ก่อนข้าจะตาย ข้าได้เอ่ยกับเบื้องบนเอาไว้ว่า หากข้าเจอท่าน ข้าจะมอบร่างกายที่ยังไม่เคยมีชายใดแตะต้องนี้ ให้ท่านได้เสพสม ท่านจะเสพสมเยี่ยงสัตว์ก็แล้วแต่ท่าน จากนั้นข้าก็ยินดีจะตายด้วยดาบของท่าน”

ราชาแวมไพร์แสยะยิ้ม แล้วปาดลิ้นเลียแก้มนวลของเธอ เอวาหลับตาปี๋ เธอหวาดกลัวเขาสุดขั้วหัวใจ ในนาทีนี้ หวาดกลัวความเป็นปีศาจร้ายในตัวเขา

ผู้ชายตรงหน้าเธอ เมื่อก่อนเขาเป็นมนุษย์ แต่เพราะความแค้นเขายอมขายวิญญาณให้กับปีศาจ ใครคนหนึ่งคาบข่าวนี้มาบอกเธอ

“หึ ถึงกับยอมพลีกายถวายชีวิตให้กับอสูรเช่นข้า เพื่อล้างบาปให้คนในครอบครัว เจ้าไม่กลัวตายรึ ที่สำคัญเจ้าไม่กลัวเวลาที่ ข้าเสพสมกับเจ้ารึไง เจ้ายังไม่เคยมาก่อนด้วยมิใช่หรือ”

“ทำไมข้าจะต้องกลัว ในเมื่อหัวใจของข้า ก็มอบให้ท่านไปนานแล้ว”

“อย่าพูดเป็นเล่นน่า เจ้ากับข้ายังไม่เคยเจอกันมาก่อนเลย”

“ถ้าอย่างนั้น ข้าคงจำคนผิดไป เชิญท่านลงมือได้”

แคว่ก!!

ชุดที่เธอสวมใส่ขาดวิ่นติดมือเขาไป เผยให้เห็นทรวงอกรำไร ใต้ผ้าลูกไม้ที่เป็นชุดปลุกใจเสือป่า ในแบบที่เธอไม่เคยใส่

เธออยากให้เขามีอารมณ์ความใคร่ เพื่อที่จะสลายอารมณ์ความแค้นในใจของเขาไปได้บ้าง แม้จะลืมแค่เพียงชั่วขณะก็ยังดี

คาเมลอนตะลึงมองความเย้ายวนของรูปร่างอิสตรีตรงหน้า อย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ชุดตาข่ายสีดำโปร่งบางที่มองเห็นทะลุถึงเนื้อใน

แม้จะไม่ทั้งหมด แต่ก็ได้ปลุกกำหนัดความเป็นชายของเขาให้ตื่นขึ้นมา จนร้อนรุ่มไปทั้งกาย และปวดร้าวไปทั้งแกนกาย

บางทีเขาอาจจะขาดการร่วมหลับนอนกับผู้หญิงมานานเกินไป เขาถึงได้กระหายรสสวาททันที ที่เห็นนวลเนื้อสาวที่งามสะพรั่งตรงหน้า

“เจ้าชื่ออะไร”

เขาถามเธอเสียงปร่า ในแววตาคมกล้า กำลังเปลี่ยนเป็นสีแห่งเพลิงราคะจนดูน่ากลัว

เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมามองเขา แล้วตอบออกไปด้วยริมฝีปากอันสั่นระริก

“เอวา”

“ราตรีนี้ ข้าจะทำให้เจ้าสมปรารถนาก่อนตาย เอวา”

หญิงสาวหายใจหอบแรง จนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงจนเห็นได้ชัด

เธอมองเขาด้วยประกายตาแห่งความรัก เธอได้เตรียมตัวตายมาแล้วหลายคืน

เธอเตรียมตัวสำหรับรองรับ ความทรมานจากการต้องตกเป็นของเขาด้วย

แต่เธอจะไม่เสียใจ เพราะเธอกำลังทำเพื่อครอบครัวที่เธอรัก และเขาก็คือชายที่เธอรัก รักมาตั้งแต่ตอนที่เธออายุเพียงสิบห้าปีเท่านั้น

แอบรักโดยที่เขาไม่รู้ จึงทำให้หญิงสาวที่สวยงามที่สุดในชนเผ่าฟูดาน ไม่เคยแลเหลียวชายใด

ร่างบางที่มีเพียงเสื้อนอกขาดรุ่งริ่งคลุมกาย ถูกดึงเข้าไปในห้องแคบๆของกระท่อมน้อยกลางป่า บนพื้นที่ไม่ได้มีฟูกนุ่มๆรองรับ แต่เป็นพื้นไม้ไผ่แข็งๆรองรับร่างของเธอ ที่เขากำลังดันลงนอน

“ยกแรกข้าจะปรานีเจ้า ไม่เอาให้ถึงตาย แต่เจ้าอาจจะต้องร้องขอชีวิตจากข้า ในทุกวินาที ที่มังกรตัวเขื่องข้าเคลื่อนไหวอยู่ในกายเจ้า”

ยิ่งฟังเขาพร่ำวาจา ร่างกายของเธอก็ยิ่งสั่นไหว หัวใจดวงน้อยก็เต้นกระหน่ำ ราวกับตีกลองศึก

‘มันจะทรมานมาก จนเธอต้องร้องขอชีวิตเชียวหรือ’ เอวาคิดอย่างหวาดหวั่น

คาเมลอน มองร่างขาวผ่องเย้ายวนตรงหน้าเพียงแวบเดียว ก็กดริมฝีปากลงมา บดเคล้าปากเล็กจิ้มลิ้มนั้นอย่างกระหาย

ลิ้นร้ายของเขาชำแรกแทรกลึก หายเข้าไปในโพรงปากนุ่มอย่างหื่นหิว ด้วยไม่สนอาการตื่นกลัวของคนใต้ร่าง ที่กำลังครางเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ

“อื้อ...”

ร่างกายใหญ่โตที่ทาบทับลงมา มันทำให้สติสตังของหญิงสาวกระเจิดกระเจิงยังไม่พอ ลิ้นร้ายของเขาที่กำลังดูดลิ้มชิมรส เกี่ยวกระหวัดรัดเรียวลิ้นของเธอ ก็กำลังทำให้สมองน้อยๆ เลื่อนลอย เบลอๆ นึกคิดอะไรไม่ออกเลย

ความกลัวและความวาบหวิว กำลังแข่งขันกันเล่นงานเธออย่างหนัก