EP.8 ตบ!! [เด็กมันเด็ดจะตาย]

ดวงตาเล็กลืมตาเบิกโพลง แค่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าก็คงเห็นสรีระร่างกายทุกสัดส่วน แถมยังคำพูดคำจายียวนกวนประสาทคล้ายกับต้องการยั่วโมโห ซินเจียเริ่มหงุดหงิดเธอถามเสียงดัง

"เมื่อคืนพี่ทำอะไรหนูคะ?!"

"เปล่าสักหน่อยไม่ได้ทำอะไร ตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าฉันก็ไม่ได้ถอนชุดชั้นในเธอเลยนะ ก็แค่..เอากำไรนิดหน่อย ฉันช่วยเธอไว้ เธอก็ต้องตอบแทนสิ"

"แต่หนูไม่ได้เจ็บตรงไหน แปลว่าพี่พูดจริง"

"เธอยังเป็นเด็กโง่ที่เชื่อคนง่ายอยู่อีกเหรอ"

"ที่รู้เพราะว่าหนูยังบริสุทธิ์ หากพี่ล่วงเกินรุกล้ำหนูก็ต้องรู้สึกอะไรบ้างสิ"

"ยังบริสุทธิ์... เหอะ อย่าว่าแต่อมพระมาพูดเลย อมทั้งวิหารมาพูดฉันก็ไม่เชื่อ"

กราฟมองซินเจียตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนที่จะกระตุกยิ้มมุมปากอย่างไม่เชื่อในคำพูดเท่าไหร่นัก ตัวเล็กถอนหายใจ แต่สิ่งที่พูดออกมานั้นเป็นความจริงแท้แน่นอน

บ้านท้ายซอย ดงดอกไม้

"หายไปไหนมาเมื่อคืน พ่อกลับบ้านดึกนึกว่าซินเจียนอนหลับ แต่ตอนเช้าไปเคาะประตูปรากฏว่าไม่เจอใคร" พ่อพูดอย่างร้อนใจเมื่อเห็นลูกสาวเดินกลับเข้าบ้านตอนเช้า "แล้วนี่ลูกใส่เสื้อกับกางเกงของใครเนี่ย.."

"หนูมีสังสรรค์กับรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยนิดหน่อย ขอโทษที่ไม่ได้บอกกล่าวคุณพ่อนะคะ"

"พ่อเข้าใจนะว่าลูกโตในวัยนี้ก็มีสังคมใหม่ แต่ถ้าจะไปค้างที่ไหนช่วยบอกพ่อสักนิดได้ไหม พ่อเป็นห่วง"

"ขอโทษอีกครั้งนะคะ ต่อไปหนูจะโทรบอกหรือส่งข้อความให้พ่อถ้าหากไม่ได้กลับบ้าน"

ซินเจียโอบกอดผู้เป็นพ่อและสำนึกผิดในทันที แต่เพราะนิสัยดีเรียบร้อยทำให้พ่อไว้เนื้อเชื่อใจมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ความรู้สึกเริ่มยุ่งเหยิง การโคจรกลับมาพบกันอีกครั้งระหว่างเธอกับเขา ทำให้นึกถึงวันเก่าๆ

ช่วงบ่าย

มหาวิทยาลัยเอกชน

"ทำไมวันนี้เธอมาเรียนสาย" หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ซินเจียก็เดินทางมามหาวิทยาลัยเจอแอมซึ่งเป็นเพื่อนสนิทยืนเท้าเอวจ้องมองด้วยสายตาจับผิด

"พอดีเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย"

"เกิดเรื่องอะไร อย่าบอกนะเรื่องที่เธอไปเที่ยวกับพวกรุ่นพี่ มันทำอะไรเธอซินเจีย!"

"ปะ เปล่าหรอก แค่..."

"เล่ามาให้หมดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะตามไปอาละวาดถึงห้องเรียนของพวกปี 2 เลย"

คำขู่ของแอมทำให้ซินเจียต้องบอกเล่าถึงสถานการณ์ที่พึ่งพ้นผ่าน เมื่อได้ฟังเช่นนั้นยิ่งทำให้เพื่อนสนิทโมโหจนเลือดขึ้นหน้า น้ำเสียงแข็งกระด้างพูดพลางกับกำหมัด "มันจงใจจะแกล้งเธอชัดๆ! มากไปหน่อยมั้ง มอมเหล้าแล้วพาเธอไปให้ผู้ชายลวนลาม อย่าไปยอมนะซินเจีย เราตบมันเลยดีไหม"

"อย่ามีเรื่องเลยแอม ถือว่าฉันขอ"

"ดีนะที่พี่กราฟไปช่วยเอาไว้ทัน ถ้าไม่อย่างนั้นไม่อยากจะนึกถึงสภาพ ต่อไปนี้เธออย่าเชื่อใจใครง่ายๆ นะ"

"อืมมม"

"เลิกทำตัวแสนดีสักที โลกนี้ไม่มีที่ยืนสำหรับคนอ่อนแอหรอกนะซินเจีย"

หลังจากพูดคุยกันเสร็จก็เข้าเรียนในช่วงวิชาคาบบ่าย ซินเจียเรียนเก่งเธอส่งงานเสร็จก่อนใคร จึงถูกอาจารย์สั่งให้ไปเอาของยังห้องศิลปะที่อยู่อีกฟาก ตัวเล็กเดินขึ้นบันไดไปทางด้านซ้ายจนกระทั่งถึงห้องวาด พร้อมกับเปิดประตูเข้าไป

'ว้ายยยยย!!'

บางทีก็มีเสียงร้องตกใจ ซินเจียจ้องมองเธอรีบหันหลังให้ แต่เหลือบเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวไม่เรียบร้อยกระดุมนักศึกษาหลุดลุ่ยจนเต้านมโผล่พรวดสู่สายตา

"ขอโทษนะคะไม่รู้ว่ามีคนอยู่" เสียงเล็กซินเจียพูดพร้อมผู้หญิงอีกคนวิ่งออกไปอย่างตกอกตกใจ แต่เธอก็รู้ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งนั่งบนเก้าอี้หันหลังให้ ก่อนที่จะเดินมายืนด้านหน้าโดยที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาพูดเสียงเรียบ "เธอมันเป็นตัวขัดจังหวะเสียจริง"

"พะ พี่กราฟ"

"กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แล้วเชียว"

"แล้วพี่มาทำอะไรในห้องนี้ ที่นี่มหาวิทยาลัยนะคะไม่ใช่โรงแรม ให้เกียรติสถานที่บ้างสิ"

"ฉันเอาได้ทุกที่แหละ อยากมายั่วเอง เสนอมาฉันก็แค่สนอง อีกอย่าง..เด็กมันเด็ดจะตาย จำไม่ได้หรือไง ตอนที่เธออยู่ม.4 ยังแลกลิ้นกับฉันคล่องเชียว"

เพียะ!!

"หยุดพูดถึงเรื่องเก่าได้แล้ว" ฝ่ามือน้อยฟาดจนใบหน้าหล่อเราหันเอียง ซินเจียพูดเสียสั่นเครือ "ทำไมพี่ถึงชอบแกล้งหนูนัก เรื่องระหว่างเราปล่อยให้มันเป็นแค่อดีตไม่ได้หรือไงคะ แล้วรู้เอาไว้ด้วยนะว่า..พี่ไม่ได้มีอะไรให้น่าจดจำเลยสักนิดเดียว"

▔▔▔▔▔▔▔◥ ◤▔▔▔▔▔▔▔

ปากจัด!ว่าหมามาก 55555555 พระเอกแน่นะวิ? ฝากคอมเมนต์กันเยอะๆ นะคะ รักๆ

▔▔▔▔▔▔▔◥ ◤▔▔▔▔▔▔▔

กดหัวใจ +เพิ่มเข้าชั้น = แรงซัพพอร์ตเป็นกำลังใจ