เสพดรุณี - Love Young

มณี เป็นเด็กสาวที่เรียนเก่งมาก ในช่วงวัยประถมเธอเรียนได้อันดับหนึ่งของชั้นมาตลอด ด้วยความเรียนจบประถมแล้วกำลังขึ้นสู่วัยมัธยมต้น อายุเด็กสาวเพียงแค่สิบสองกว่าๆ เกือบจะสิบสามปี จำเป็นต้องติวเพิ่มพิเศษ เพื่อมิให้เกรดเฉลี่ยตก คนเป็นพ่อและแม่จึงจำเป็นต้องจ้างครูสอนพิเศษจากสถาบันติวเตอร์

เพื่อให้การเรียนของมณีแน่นวิชา พ่อแม่ของเธออยากจ้างครูสอนพิเศษเป็นผู้หญิงให้แก่ลูกสาวของตน แต่ทว่า... ครูสอนพิเศษส่วนใหญ่เป็นผู้ชายทั้งนั้น จึงทำให้พวกเขาจำเป็นต้องเลือกครูที่สุภาพมาสอนให้แก่เธอ แม้ว่าจะเป็นเพศตรงกันข้ามก็ตาม

อย่างน้อยๆ พ่อแม่ของมณีเลือกติวเตอร์เก่งๆ เป็นครูสอนระดับมหาวิทยาลัยมีอายุมากๆ เผื่อว่าจะไม่แข็งแรงเหมือนรุ่นหนุ่มๆ และทำให้ลูกสาวของพวกเขาปลอดภัยเวลาเรียนด้วย

เมื่อพ่อแม่กลับมาถึงบ้าน อยากให้ลูกสาวได้เรียนพิเศษแบบตัวต่อตัว เพื่อตัดปัญหาเรื่องเพื่อนในห้องเรียนกดดัน หรือบลูลี่กลั่นแกล้ง จึงจ้างให้มาสอนพิเศษถึงในบ้าน

******

เริ่มด้วยวิชาคณิตศาสตร์ซึ่งเป็นครูมีอายุกว่าห้าสิบปีแล้ว เป็นครูสอนระดับมหาวิทยาลัยที่มีชื่อ เป็นคนสุภาพ และใจดีโอบอ้อมอารีมาก...

เป็นชม.แรกที่พ่อแม่ของมณีนั่งดูอยู่ห่างๆ ลูกสาวของพวกเขาตั้งใจเรียนดีมาก สามารถแก้โจทย์เลขได้ ทำให้ครูสอนวิชาเลขค่อนข้างทึ่งในความสามารถของเธอ เขายิ้มแย้มและบอกลา พร้อมกับฝากการบ้านให้มณีทำ เผื่อว่าเอาไว้สัปดาหน้าเขาจะมาตรวจการบ้านให้แก่มณี

วิชาถัดไป ในชม.บ่าย ครูสอนวิชาสังคม มาติวพิเศษเพิ่ม รวมไปถึงย้อนรอยประวัติศาสตร์เกี่ยวกับบุคคลสำคัญ มณีตั้งใจเรียนมาก ภายใต้สายตาของพ่อแม่ เขาฝากการบ้านข้อเขียนให้แก่เธอ และเดินทางกลับไปด้วยท่าทางสุภาพปกติ

วิชาล่าสุดคือ ภาษาอังกฤษ ครูสอนรุ่นใหญ่เป็นลูกครึ่งค่อนข้างมีอายุ คุยกับเธอเป็นภาษาไทยก็ได้ การคุยภาษาอังกฤษ สำหรับบทสนทนาให้มณีได้โต้ตอบด้วยการฟังและการพูดตัวต่อตัว

เด็กสาวทำให้พ่อแม่ภูมิใจมาก และเธอก็เป็นเด็กเรียบร้อย น่ารักร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่มใส ทำให้ครูสอนภาษาอังกฤษต้องฝากการบ้านไว้ให้เธอ เผื่อให้ส่งในโอกาสถัดไป...

เด็กสาวยังคงเรียนพิเศษอยู่ที่บ้านในวันหยุด และสำหรับวันธรรมดาไปโรงเรียนตามปกติ การเรียนของเธอดีขึ้นตามลำดับ ทั้งคณิตศาสตร์ สังคม และภาษาอังกฤษ

การเรียนผ่านไปกว่าสองเดือนที่พ่อแม่ของมณี ไว้ใจครูสอนพิเศษทั้งสามคน เพราะเป็นคนมีอายุกว่าห้าสิบปีขึ้นไป ทำให้พวกเขาไม่คิดจะคลางแคลงใจเลยว่า วันหนึ่ง... จะมีเหตุบางอย่างเกิดขึ้นกับมณี...

******

“วันนี้พ่อกับแม่ไม่ได้อยู่ดูมณีเรียนกับครูสอนเลขนะ ตั้งใจเรียน แล้วก็ถ้าหิวไปหยิบของกินในตู้เย็นนะ” พ่อของเธอกล่าวด้วยน้ำเสียงปกติ ราวกับรู้ว่าไม่มีเหตุร้ายเกิดขึ้นกับเธอ

“คุณพ่อจะกลับมาเร็วๆ ใช่มั๊ยจ๊ะ?” มณีหวังว่าจะได้ส่งการบ้านอวดพ่อแม่เหมือนกับทุกๆ ครั้ง

“เอ่อ... ใช่แล้วจ้า... จริงมั๊ยคุณ?” พ่อของเด็กสาวหันไปทางภรรยาของตน เพราะว่าวันนี้แอบไปงานเลี้ยงบริษัท นานๆ จะมีโบนัสพิเศษ ทั้งงานเลี้ยง ปาร์ตี้รวมไปถึงเงินพิเศษกลางปี

“อ่า... ค่ะ รีบๆ ไปเถอะค่ะ” แม่ของมณีตอบตะกุกตะกัก แม้จะรู้ว่างานเลี้ยงบริษัทกว่าจะเลิกก็ปาเข้าไปถึงห้าทุ่มเที่ยงคืน ไม่อยากปล่อยให้ลูกสาวเรียนตามลำพัง แต่ก็อยากให้เธอได้เรียนเต็มที่ เพื่อสำหรับเทอมแรกจะต้องได้เกรดเฉลี่ยสี่จุดศูนย์ศูนย์ เต็มให้ได้...

ด้วยความตั้งใจจะดันลูกสาวเข้าโรงเรียนสาธิต ถึงกับต้องจ้างครูสอนพิเศษจากมหาวิทยาลัยมาติวให้โดยตรง

“หนูจะรอคุณพ่อคุณแม่กลับมานะคะ” มณีนึกว่าพ่อแม่ของเธอจะกลับบ้านเร็วเหมือนเคย... โดยไม่รู้ว่า ตอนนี้ตัวเองอยู่บ้านตามลำพัง โดยมีของกินในตู้เย็นไว้ใส่ท้อง

******

ครูสอนเลขมาถึง ตามองซ้ายขวา ทั่วบริเวณบ้านไม่พบร่างของพ่อแม่เด็กสาวเลยแม้แต่น้อย แต่ตามมุมห้องสูงๆ มีกล้องวงจรปิดอยู่ ทำให้เขารู้ว่า ถึงพ่อแม่จะไม่อยู่ ก็ยังมีวงจรปิดจับภาพพวกเขาตอนอยู่ในห้อง เพื่อสอนพิเศษ

“เริ่มเรียนกันเถอะนะ น้องมณี!” ครูสอนเลข ชายแก่รุ่นพ่อ ตั้งใจสอนเธอเหมือนกับทุกๆ ชม.ที่ผ่านมา แต่เนื่องด้วยวันนี้มีเพียงแค่เขากับเธออยู่ในบ้าน บางความคิดได้ผุดเข้ามาในหัวเขา และกำลังคิดอยู่ว่า จะชักชวนเด็กสาวมาเล่นเกมส์กับเขาอย่างไร

“หมดชม.แล้ว ครูจะฝากการบ้านให้เหมือนเดิมนะ” ครูแท่ง ครูสอนวิชาเลข ยังคงทำหน้าที่เดิม พูดคุยกับเธอตามปกติ... ภายในห้องนั่งเล่นกลางบ้าน มณียังรู้ชะตากรรมตัวเองเลยว่า ครูสอนพิเศษคิดไม่ซื่อกับเธออย่างไร

“หนูส่งการบ้านแล้ว ทำถูกมั๊ยคะ?” มณียื่นการบ้านให้เหมือนเคย หน้าตายิ้มแย้มปกติ เพราะเริ่มคุ้นเคยกับเขาบ้างแล้ว สีหน้าของครูแท่งขมวดคิ้วแล้วมองการบ้านของเธอตลอดเวลา

“มองไม่ค่อยชัดเลย มีห้องไหนที่มีแสงสว่างมากกว่านี้มั๊ย?” เขาตั้งใจหาเรื่องย้ายตัวเองกับเธอออกจากห้องนี้ เพื่อหาห้องดีๆ สักที่ ทำกิจกรรมพิเศษกับน้องมณี แบบพิเศษๆ

“ให้เปิดไฟเพิ่มมั๊ยคะ?”

“ครูมองไม่ชัดจริงๆ นะ หรือว่าหมึกปากกามันจางเกินไป?” เขายังหาเรื่องให้เธอพาเขาออกจากห้องนี้อยู่ดี

“มีค่า... หนูพาไป!!!”

เธอพาไปยังห้องอื่นๆ พร้อมๆ กับเปิดไฟสว่างจ้าทั่วบ้าน อาจมีผลทำให้กล้องวงจรปิดพล่ามัวไปบ้าง มองอะไรไม่ค่อยชัด ครูแท่งสอนเลข ได้โอกาสแล้วที่จะพามณีหลบเข้ามุมหลืบหลบกล้องวงจรปิดอีกด้านหนึ่ง เพื่อกอดร่างเธอเอาไว้กับตัว

“ไม่ดูการบ้านหนูแล้วหรอจ๊ะ?” มณีแค่รู้สึกแปลกๆ ในวัยสิบสอง เมื่อถูกชายอื่นมิใช่พ่อของตนกอดอยู่

“ดูสิ อยากตรวจสุขภาพหนูด้วยว่าทำไมเรียนเก่งเกินเด็กอย่างนั้น...”

“แล้วจะตรวจยังไงหรอคะ?” ด้วยความเป็นเด็กสาวที่ไม่ค่อยรู้เรื่องอื่นนอกจากการเรียนอย่างเดียว เธอคิดว่าเขาอาจจะมีอะไรดีๆ มาบอกเธอก็ได้

“จะต้องใช้ปรอทพิเศษวัดอุณหภูมิหน่อยนะ” ครูแท่งยิ้มหวานกรีดริมฝีปากกว้าง เพื่อหาโอกาสดีๆ สอดของดีให้เธอได้กลืนกิน...

******