เสพกามลวง - 4

“อ่า อื้ม”

ในตอนเย็นของอีกวันพันภพดูดบุหรี่ที่ริมหน้าต่าง โดยที่ร่างก่ายของเขายังไม่กลับมาเป็นมนุษย์ เขายังคงเป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์เลื้อยคลานเช่นเดิม ท่อนบนเป็นมนุษย์ ท่อนล่างเป็นงู และเขาเองก็แปลกใจปกติเขาจะไม่เป็นครึ่งๆ กลางๆ แบบนี้ แต่ทำไมรอบนี้ถึงเป็นเช่นนี้

แม้ร่างกายจะเป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์เช่นนี้ก็ไม่อาจปกปิดใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของพันภพได้ ยอมรับว่าอิ่มเอมเหลือเกินกับร่างกายของเดือนดารา เดือนดาราทำให้เขารู้สึกแตกต่างจากที่ผ่านมา ใจของเขามันกลับมีชีวิตชีวาอีกครั้งจนบอกไม่ถูก มันเต้นแรง ตื่นเต้นไปหมด ยิ่งได้ครอบครองยิ่งรู้สึกโหยหาและอยากได้ตลอดเวลา แต่ที่ยอมผละตัวออกมาเช่นนี้เพราะร่างของสาวน้อยอ่อนเพลียจนเผลอหลับไปนั่นเองเมื่อตอนช่วงบ่าย

คนที่หลับไปเมื่อตอนช่วงบ่ายได้ตื่นขึ้นมาในตอนเย็นของอีกวัน เดือนดาราขยับตัวไล่ความเมื่อยล้าของร่างกายไปมาพร้อมกับสูดปากร้องเจ็บกลางลำตัวเมื่อเริ่มขยับตัวแรงขึ้นความเจ็บร้าวกลางหว่างขาแล่นปาดไปทั่วร่างทำให้เธอต้องเม้มปากแน่นและภาพของเมื่อคืนวานที่ผ่านมาก็ไหลแทรกเจ้ามาในหัวจนหน้าเห่อร้อนแดงขึ้นมาทันที

“เรากับนายท่านเหรอ” พึมพำกับตัวเองแผ่วเบาแต่คนที่ประสาทรับรู้ดีอย่างพันภพก็ได้ยินจนต้องหันมามองทางด้านหลัง เขารับรู้ได้ว่าหล่อนตื่นตั้งแต่หล่อนขยับตัวแล้ว

“ตื่นแล้วเหรอเดือนดารา” น้ำเสียงคุ้นหูที่ดังขึ้นทำให้เธอมองไปทางหนาต่างแล้วก็เบิกตากว้าวตกใจกับสิ่งที่เห็น

กรี๊ด!

“ตัวอะไร!” สาวน้อยร้องออกมาเสียงดังพร้อมตะโกนถามสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตัวเองเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือตัวอะไรกันแน่ เป็นคนหรือสัตว์กันแน่ และยิ่งทำให้หวาดกลัวกอดตัวเองซุกในผ้าห่มเมื่อพันภพที่มีช่วงล่างเป็นงูกำลังเลื้อยคลานเข้ามาหาตัวเองที่เตียง ส่วนพันภพก็ได้แต่ยกยิ้มสมเพชตัวเองและรู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็นสายตาหวาดกลัวและรังเกียจตัวเองของเดือนดาราทอดมองมายังตน

“ยะ...อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามาใกล้ฉัน”

เธอมองเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังเลื้อยเข้ามาหาตัวเอง และก็รู้สึกกลัว ส่วนพันภพยิ่งรู้สึกเดือดดาลโกรธเด็กสาวที่ตัวเองเลี้ยงมาตั้งแต่แรกเกิด เขากำบุหรี่ที่ยังติดไฟในมือแน่นจนไฟมอดดับไปแล้วหยุดนิ่งไม่เลื้อยเข้าไปหาหล่อนแต่ตวัดหางไปเกี่ยวรัดร่างน้อยบนเตียงแทนแล้วยกเธอขึ้นดึงรั้งเข้ามาหาตัวเอง

ว้าย!

“ยะ...อย่าฆ่าหนูเลยนะนายท่าน” ตอนนี้เดือนดาราสำนึกแล้วว่าทำไมนายท่านถึงได้ทำตัวลึกลับไม่เจ็บไม่ป่วย เพราะแบบนี้นี่เอง และเมื่อคืนเธอกับนายท่านที่เป็นครึ่งคนครึ่งงูก็มีเซ็กซ์กัน

ฮือๆๆๆ

“ได้โปรดปล่อยหนูเถอะนะนายท่าน อึก! ฮือๆๆ” หล่อนดิ้นร้องไห้สะอื้นยกมือไหว้ขอความเมตตา พันภพได้แต่ยิ้มแล้วมองร่างเปลือยเปล่าผิวสีน้ำผึ้งที่ตัวเองใช้หางเกี่ยวรัดยกเข้ามาหาตัวเองแล้วก็ตวัดแขนทั้งสองข้างกอดหล่อนปล่อยหางที่รัดสาวน้อยออก

“ฉันไม่ฆ่าเธอหรอกเดือนดารา เพราะเธอคือคนสำคัญของฉัน” คำว่าคนสำคัญของพันภพทำให้เดือนดาราเข้าใจไปอีกความหมาย แต่สำหรับพันภพแล้วหล่อนคือตัวแปรสำคัญในการแก้คำสาปของเขาเท่านั้นเอง

“สำคัญ? แล้วทำไมนายท่านถึง...” แล้วเธอก็นิ่งเงียบไปเมื่อสบกับดวงตาสีเหลืองเป็นประกายวาววับของนายท่านจนต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอเมื่อท่อนแขนใหญ่โอบรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม

“ถึงอะไรล่ะ ตอนนี้เธอก็ต้องทำหน้าที่สำคัญเหมือนกันเดือนดารา เพราะฉันต้องการเธออีกแล้ว” ไม่อาจปกปิดความต้องการของเจ้าตัวร้ายของตัวเองได้ในตอนนี้ พันภพแข็งร้าวไปทั่วท่อนเนื้อและยิ่งได้กอดเด็กสาวที่เปลือยมีกลิ่นหอมประจำตัวยิ่งทำให้เขาอยากกระแทกตัวซอยถี่แรงๆ ในตัวของหล่อน