ตอนที่ 8

ตอนที่ 8

“เฮ้ย! อย่านะโว้ย” ย้งชี้หน้าห้ามไม่ให้พวกคนงานเข้ามา ก่อนที่เจ้าตัวและพวกจะล่าถอยกลับออกไปขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าฟาร์ม

และเมื่อพวกของเสี่ยอินทร์กลับไปหมดแล้ว รวมถึงเก้าและคนงานก็พากันกลับไปทำงานตามเดิม ทำให้หน้าออฟฟิศมีเพียงเจ้าของฟาร์มและมุกธิดายืนอยู่

“คุณติณห์ มุก…มุกขอบคุณนะคะที่ช่วยมุก” ปล่อยให้เงียบมาสักพักมุกธิดาก็ยกมือไหว้ขอบคุณเจ้านายหนุ่ม

“ตามเข้าไปในห้องทำงาน” ติณห์บอกด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“คะ?” มุกธิดามีสีหน้าตกอกตกใจกับคำสั่ง ใจก็เริ่มหวั่นๆ ว่าคงตกงานแน่ ที่เป็นต้นเหตุให้ฟาร์มมีเรื่อง

“จะตกใจทำไม ไม่ได้ยินที่บอกหรือไง” น้ำเสียงเริ่มห้วนขึ้น เมื่อพนักงานสาวยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ส่วนเจ้าของฟาร์มก็เดินลงส้นเข้าไปในห้องทำงาน อึดใจต่อมามุกธิดาก็เดินมาเคาะประตูห้องเป็นการขออนุญาต แต่เมื่อไม่ได้รับเสียงตอบใดๆ เธอจึงตัดสินใจเปิดเข้าไป สิ่งแรกที่เห็นคือเจ้านายหนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน

“นั่งลง”

“ค่ะ” ขานตอนเสียงอ้อมแอ้ม แล้วหย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้ สองมือก็นำมาสอดประสานวางไว้บนตัก เพียงครู่เดียวเหงื่อก็เริ่มซึมตามง่ามนิ้ว

“เล่ามา” ติณห์สั่งเสียงดังทำเอาคนอีกคนสะดุ้ง ก่อนจะเงยหน้ามองเจ้านายหนุ่ม เพราะไม่เข้าใจว่าเขาจะให้เธอเล่าอะไร

“คุณติณห์จะให้มุกเล่าอะไรเหรอคะ” ถามซื่อๆ ดวงตากลมสวยก็จ้องมองเจ้านายหนุ่มตาแป๋ว ซึ่งเวลานี้ติณห์ก็เพิ่งสังเกตมุกธิดาอย่างจริงจัง และก็พบว่าพนักงานสาวคนนี้หน้าตาน่ารัก จนอดถามตัวเองไม่ได้ว่าทำไมตลอดสามปีที่แม่พนักงานสาวคนนี้มาทำงานที่ฟาร์ม เหตุใดเขาจึงไม่สังเกตเจ้าหล่อนเลย ผ่านหูผ่านตาเขาไปได้อย่างไร

‘แกมัวแต่อยู่กับม้าไง เลยหาแฟนไม่ได้สักที’

นั่นคือสิ่งที่พี่ชายบอกเขาทุกครั้งเวลามาเยี่ยมเขาที่ฟาร์มและถามถึงว่าที่น้องสะใภ้ ที่เขาก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าครองตัวเป็นโสดมาเกือบสิบปี นับตั้งแต่เลิกรากับแฟนที่คบหากันตั้งแต่เรียนมหาลัย

‘ทำไมคุณติณห์ ไม่ลองศึกษาดูใจกับคุณอันอันดูครับ เธอสวยดีนะครับ’

คำพูดของเก้า คนงานหนุ่มที่เขานับเป็นเพื่อนสนิทที่สุดดังเตือนเข้ามา ปากหยักแค่นยิ้ม เพราะผู้หญิงอย่างอันอัน เหมาะคบหาเป็นเพื่อนมากกว่า เพราะเจ้าหล่อนเยอะจนน่ารำคาญ

“คุณติณห์คะ คุณติณห์!” มุกธิดาขานเรียก เพราะเพิ่งสังเกตว่าเจ้านายหนุ่มคงไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอเล่า หลังจากเธอพอเดาได้ว่าสิ่งที่เจ้านายอยากรู้ คงเป็นเรื่องคนของเสี่ยอินทร์ ที่บุกมาที่ฟาร์มและพยายามจะพาตัวเธอออกไป

“โทษที พอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อย”

“ค่ะ” มุกธิดารับคำสั้นๆ แค่นั้น เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี

“งั้นเล่ามาว่าทำไมเสี่ยอินทร์ถึงได้เธอเป็นเมีย” ถามไปก็จ้องหน้าพนักงานสาวตาเขม็ง

“มุกไม่ได้เป็นเมียเสี่ยอินทร์” มุกธิดาแย้งทันควัน

“งั้น...ทำไมเสี่ยอินทร์ถึงจะเอาเธอไปเป็นเมีย”

“พ่อกับพี่ชนน์ไปเล่นพนันจนเป็นหนี้ค่ะ แล้วก็ไม่…” อยู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าลำคอตีบตัน พูดไม่ออก ขอบตาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ ที่เธอก็ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเลยว่ากลับไปบ้านแล้วจะเจอกับอะไร บ้างทีพ่อกับพี่ชายอาจจะลากเธอไปส่งเสี่ยอินทร์