1 เจ้าสาวกลัวฝน (1)

หลังจากส่งแขกเหรื่อคนสุดท้ายที่มาร่วมแสดงความยินดีกับงานแต่งงานของเขาและงามตากลับไปหมดแล้ว พ่อเลี้ยงอินทรก็กลับไปพักที่ห้องหอ ก้าวเข้ามาในห้องเขาก็ไม่พบเจ้าสาวคนสวยแต่อย่างใด

เขาจัดการถอดหูกระต่ายสีทองออก ตามด้วยปลดกระดุมเม็ดบนสุดออก จากนั้นก็ปลดกระดุมที่แขนเสื้อสีครีมแล้วจัดการพับแขนเสื้อขึ้นจนถึงข้อศอก ระหว่างนั้นเขาก็ได้ยินเสียงอาเจียนดังออกมาจากห้องน้ำ

เสียงนั้นทำให้พ่อเลี้ยงอินทรต้องนิ่วหน้าทันที...

หรืองามตาจะไม่สบาย เขาเห็นสีหน้าเธอไม่ค่อยจะสู้ดีตั้งแต่พิธีสงฆ์ตอนเช้าแล้ว

พอส่งตัวเข้าหอ เจ้าสาวคนสวยก็ไม่ก้าวขาออกจากห้องหออีก เขาคิดว่าเจ้าสาวของเขาคงจะเหนื่อย เพราะเขารวบรัดจัดงานให้เสร็จรวดเดียว ตั้งแต่ทำบุญเลี้ยงพระ ต่อด้วยพิธีขันหมาก รดน้ำสังข์ พอช่วงบ่ายก็ต่อด้วยเลี้ยงฉลอง และสุดท้ายคือพิธีส่งตัวเข้าหอ

เสร็จจากพิธีส่งตัวเข้าเรือนหอ เขาที่ไม่ถือพิธีรีตองอะไรก็ออกไปนั่งดื่มกับบรรดาเพื่อนสนิทอีกพักใหญ่ พอแขกคนสุดท้ายลากลับไป เขาก็สั่งให้คนจัดการเก็บข้าวของ จากนั้นก็ปลีกตัวมาพัก

พ่อเลี้ยงหนุ่มเดินตรงไปที่ห้องน้ำด้วยความห่วงใยในตัวเจ้าสาว ก็เป็นจังหวะที่งามตาเปิดประตูห้องน้ำออกมาพอดี หญิงสาวชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเจอเจ้าของร่างสูง เธอดูตกใจ แต่ก็เดินเลี่ยงไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะแต่งหน้า แล้วจัดการใช้คลีนซิ่งออยล์ลบเครื่องสำอางบนใบหน้าออก

“ไม่สบายเหรอ ฉันได้ยินเสียงเธออวก?” ไม่เพียงแต่ถามพ่อเลี้ยงอินทรได้เดินเข้ามาใกล้ ๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูมาพาดบ่า พลางมองหน้าซีดเซียวของเจ้าสาว

งามตาเพียงพยักหน้าน้อย ๆ ไม่พูดอะไร พ่อเลี้ยงหนุ่มจึงขยับตัวเข้าไปใกล้กว่าเดิมแล้วใช้หลังมืออังหน้าผากของหญิงสาว แต่งามตาก็เอี้ยวตัวหนี ทว่าเธอก็ไปไม่พ้นเพราะพ่อเลี้ยงจับต้นแขนเธอไว้ พร้อมทั้งใช้หลังมือแตะหน้าผาก

“เอ... ตัวไม่ร้อนนี่”

งามตามองหน้าเขา หัวใจสั่นระรัว พอเขาหลุบตามองก็เป็นเธอซะเองที่รีบหลบสายตาคู่คม

“ไปหาหมอดีกว่ามั้ย เดี๋ยวฉันพาไป”

“ไม่... ไม่ดีกว่าค่ะ งามไม่ได้เป็นไรมาก” งามตาปฏิเสธเสียงเรียบ แล้วขืนตัวออกจากอ้อมแขน ทว่าพ่อเลี้ยงอินทรก็ไม่ยอมปล่อยตัวเธอง่าย ๆ

“จะหนีไปไหน คุยกันก่อนสิ” ว่าแล้วเขาก็คว้าต้นแขนเธอไว้อีก

“ปล่อยงามค่ะ” หญิงสาวทักท้วงเสียงแผ่ว ทว่าพ่อเลี้ยงอินทรกลับกอดเธอแน่นกว่าเก่า

“เธอเป็นเมียของฉันแล้ว จะกลัวอะไรฉันนักหนา?”

งามตาพูดไม่ออกนอกจากก้มหน้างุด แต่ใบหน้าของเธอกลับร้อนผ่าว หัวใจเต้นระรัว ซ้ำยังสั่นไปทั้งตัว

จริงอยู่ในตอนนี้พ่อเลี้ยงอินทรคือสามีของเธอแล้ว ถึงจะเป็นเช่นนั้นแต่เธอก็ยังไม่คุ้นชินกับเขา

“เงยหน้าขึ้นซิ หลบตาฉันทำไม?”

หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ พอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาก็กลายเป็นว่าเขารวบตัวเธอเข้าไปกอด ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้งามตาเบิ่งตากว้างด้วยความตกใจ เพราะหน้าอกของเธอแนบชิดกับอกกว้างที่แข็งแกร่ง

“พ่อเลี้ยงจะทำอะไรงาม?” สีหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก แต่พ่อเลี้ยงอินทรกลับตอบหน้าเฉย

“ก็เห็นอยู่ว่ากอดเมีย ยังจะถามทำไมอีก”

“เออ... กอดเสร็จแล้วก็ปล่อยสิคะ” หญิงสาวบอกตะกุกตะกัก ทั้งประหม่า ทั้งตื่นตระหนก เธอกลัวเขาจนอยากจะกระโจนออกจากห้องหอด้วยซ้ำ

“ยังไม่ชื่นใจเลย ต้องจูบด้วย”

“จะ... จูบเหรอคะ?” งามตาทำตาโต

“ใช่ จูบ” ชายหนุ่มเน้นเสียงเข้ม แล้วเขาก็เชยคางหญิงสาวขึ้นพร้อมจุมพิตที่ริมฝีปากแดงระเรื่ออย่างรวดเร็ว

มือหนาช้อนท้ายทอยของเธอไว้ แล้วก็กดน้ำหนักลงบนกลีบปากอย่างหนักหน่วง ดูดดื่ม เร่าร้อน เพราะความที่ไม่เคยเจอประสบการณ์แบบนี้มาก่อน งามตาถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว

เธอกลัวเขาน่ะใช่ แต่ครั้งนี้นอกจากความกลัวแล้ว ยังมีความวาบหวาม