6 บีบบังคับ

ความเดิมตอนที่แล้ว

เอ็ดเวิร์ด กล่าวสุนทรพจน์อย่างเนิ่นนาน และแน่นอนว่าเอ็ดเวิร์ด ได้ขอด็อกเตอร์ให้ดาด้าได้ไปฝึกงานที่บริษัทของเขาเอง โดยเค้าอ้างว่ารู้สึกถูกชะตากับดาด้าเป็นอย่างมาก ก็เลยอยากให้หญิงสาวไปฝึกงานที่โรงแรมของเค้านั่นเอง เดี๋ยวเค้าจะช่วยสอนงานให้เป็นพิเศษ

ซึ่งคนถูกขอด็อกเตอร์ตอนนี้ก็เห็นดีด้วยกับเอ็ดเวิร์ดตกปากรับคำชายหนุ่มทันทีบอกว่าเมื่อจบงานนี้แล้วจะส่งให้ดาด้าไปทำงานที่โรงแรมของเอ็ดเวิร์ดโดยด่วน

ตอนนี้อาจารย์ ได้เดินมาบอกกับดาด้าบอกว่าเธอเรียนจบแล้วแต่เธอต้องไปฝึกงานที่บริษัทของเอ็ดเวิร์ด ซึ่งเป็นโรงแรมขนาดใหญ่ของอิตาลี ติดหนึ่งในห้าที่เป็นโรงแรมที่หรูและดีที่สุดของประเทศอิตาลี

เมื่อดาด้าได้รู้ความจริงว่าเธอต้องไปฝึกงานที่บริษัทของคนที่มากล่าวในงานสุนทรพจน์วันนี้เธอก็ประท้วงกับอาจารย์ที่ปรึกษาเธอทันที

"อาจารย์คะหนูไม่ไปทำงานที่โรงแรมนี้ได้ไหม อาจารย์ช่วยบอกไปด้วยว่าหนูไปทำที่อื่นแล้วคะ หนูทำงานที่ไหนก็ได้ค่ะที่ไม่ใช่ที่นี่"

"เธอจะไปทำงานที่อื่นไม่ได้หรือต้องไปฝึกงานที่นี่เท่านั้นเพราะว่าท่านอธิบดีด็อกเตอร์ได้รับปากกับคุณเอ็ดเวิร์ด เอาไว้แล้วว่าจะส่งตัวเธอไปฝึกงานที่โรงแรมของท่าน ถ้าเกิดไม่ส่งเธอไปสิ อาจารย์ก็จะเป็นคนที่พูดเสียคำพูด เสียผู้หลักผู้ใหญ่ไปหมดเธอจะมาเอาแต่ใจตัวเองไม่ได้เธอต้องไปฝึกงานที่นี่เท่านั้นนี่คือคำขาด !!!!

เมื่อได้ยินอาจารย์ที่ปรึกษาพูดแบบนี้แล้วดาด้าว่าเดินออกมาจากห้องอาจารย์ทันทีด้วยอารมณ์เสียและหงุดหงิดเป็นที่สุด

" ชิ ! ไอ้โรคจิต คิดว่ามีเงินแล้วจะวางอำนาจกับใครก็ได้งั้นเหรอ เหอะ ๆ "

เมื่อเดินออกมาจากอาคาร ดาด้าก็ได้เดินมาที่รถของตัวเองทันทีเพื่อที่จะขับกลับคอนโด แต่หญิงสาวพลันสะดุดกับภาพของเอ็ดเวิร์ด ตอนนี้เขายืนกอดอก เอาหลังพิงรถอย่างสบายใจท่าทางกวนที่สุด

ซ้ายขวา หน้าหลัง ของชายหนุ่ม มีบอดี้การ์ดยืนคุมเข้มอีกสี่คน เมื่อสาวสาวมองเห็นต่างก็กรี๊ดชอบใจเพราะว่าทั้งเจ้านายและลูกน้องหน้าหล่อเหลาไม่แพ้กันเลย

เมื่อดาด้าเห็นว่าเค้ายืนอยู่ก็ได้เดินตรงปรี่เข้าไปหาเรื่องทันทีด้วยความโมโห

บอดี้การ์ดของเอ็ดเวิร์ด เมื่อเห็นว่ามีหญิงสาวตรงปรี่เข้ามาด้วยหน้าตาโมโห และบู้ดบึ้งเหมือนจะมาทำร้ายเจ้านายของเขา บอดี้การ์ดก็ได้กรูกันเข้ามาปกป้องเจ้านายทันที

" หนอย ไอ้โรคจิต ถึงขั้นตามมาที่รถฉันเลยเหรอ "

ดาด้าเดินเข้ามาเผชิญหน้ากับบอดี้การ์ดของเอ็ดเวิร์ด ดาด้าขยับปากงามขึ้นต่อว่าทันที

"แค่นี้ยังต้องให้ลูกน้องมาออกหน้ารับแทนนะ เป็นผู้ชายอกสามศอกซะเปล่า !!!! กลัวทำไมแค่กลัวผู้หญิงตัวเล็กๆแบบฉันแค่นี้แหละเหรอ หึ "

ดาด้า คนคำพูดออกไปด้วยความโมโหขณะที่เธอพูดมองไม่เห็นแม้กระทั่งใบหน้างามของเอ็ดเวิร์ด เพราะว่าลูกน้องของเค้าเอาตัวบังเค้าอยู่ กลัวว่าเจ้านายหนุ่มหล่อของเขาจะได้รับอันตรายจากหญิงสาวตัวน้อยคนนี้

"ออกมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้เลยอย่ามั่วมุดหัวอยู่แต่ด้านหลังของลูกน้อง อย่างนี้เค้าเรียกว่าไม่เจ๋งจริงนี่หว่า ????

ดาด้าพูดออกไปทุกสิ่งทุกอย่างก็คงยังไม่มีอะไรเคลื่อนไหวด้วยความโมโหหญิงสาวจึงสะบัดหันหลังให้กับเอ็ดเวิร์ด แล้วเดินออกมาทันที

เมื่อดาด้าเดินออกไปได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงตะโกนจากทางด้านหลัง เป็นเสียงของโรเบิร์ตนั่นเอง

" คุณดาด้าครับ !!!!

เมื่อได้ยินเสียงของโรเบิร์ตดาด้าจึงหันหลังกลับแล้วตอนนี้ลูกน้องของเอ็ดเวิร์ด ได้ขยับออกซ้ายขวาทำให้ตอนนี้เธอหันหลังกลับไปมองเห็นหน้าของชายหนุ่มได้ชัดเจน

โรเบิร์ตเดินตรงเข้ามาหาดาด้าพร้อมเจรจา

" คุณดาด้าครับเจ้านายของผมบอกว่าถ้าคุยในนี้ไม่สะดวกอยากจะเชิญคุณดาด้าไปคุยด้านนอกมหาวิทยาลัยครับติดกับมหาวิทยาลัยแห่งนี้มีคาเฟ่ครับหรืออยากจะเชิญไปนั่งคาเฟ่แล้วค่อยคุยกัน"

"ทำไมคุยไม่นานหรอกคุยกันแค่นี้คุยตรงนี้ก็ได้"

" ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณดาด้าเดินกลับไปพบเจ้านายผมก่อนเพื่อพูดคุยกับเจ้านายผมโดยตรงได้เลยครับ"

"ทำไมเจ้านายของคุณไม่กลัวฉันแล้วรึไงเมื่อกี้เห็นมุดหัวอยู่แต่ด้านหลังลูกน้อง"

"ผมขอความกรุณาคุณดาด้าด้วยนะครับกรุณาพูดคุยกับเจ้านายของผมให้ไพเราะมากกว่านี้สักหน่อย เจ้านายของผมท่านเป็นคนโมโหร้าย ถ้าคุณดาด้าไม่คุยดีกับท่าน ผมเกรงว่าคุณดาด้าจะได้รับอันตราย"

"เช๊อะ !!!! คุณโปรดจงรับรู้ไว้ด้วยว่าดิฉันไม่เคยเกรงกลัวเจ้านายของคุณเลย ก็แค่มาเฟียอิตาลี "

" ครับคุณดาด้า ... "

โรเบิร์ตบอกดาด้าออกไปด้วยความห่วงใยตอนนี้โรเบิร์ตเมื่อคุยกับดาด้าแล้วแอบมีความรู้สึกพิเศษกับดาด้านั่นเอง

หญิงสาวดูมาดมั่น ทะมัดทะแมง ดูไม่เกรงกลัวสิ่งใด สวยน่ารัก น่าทะนุถนอม แต่ก็ดูแข็งแกร่ง ไม่ยอมใคร ช่างเป็นที่ประทับใจสำหรับโรเบิร์ต ตอนนี้โรเบิร์ตแอบชอบดาด้าเข้าให้