9 ปลดหนี้

เช้าวันใหม่มนต์มีนาเดินไปซื้อข้าวเหนียวหน้าปากซอยพอกลับมาถึงบ้านชาลิดาก็อุ่นไส้อั่วกับไก่ย่างที่เหลือเมื่อวานไว้รออยู่แล้ว

ทั้งสองทานอาหารเช้าด้วยกันจากนั้นก็ช่วยกันเก็บล้างทำความสะอาดก่อนจะนั่งดูทีวีเพื่อรอเวลาให้คนของเจ้านายมารับ

รถตู้คันหรูจอดที่หน้าบ้านพร้อมกับชายฉกรรจ์สวมสูทเดินลงมาจากรถ เขากดออดและยืนรอไม่นานเจ้าของบ้านก็เดินมาเปิด

“คุณสุทัศน์คะมีนมีอะไรจะขออย่างหนึ่งได้ไหม”

“เรื่องอะไรครับ” เขาถามหญิงเจ้านายอย่างสุภาพ

“เรื่องที่มีนบอกว่ามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งแล้วขาบอกความจริงกับเขา”

“ถ้าเป็นเรื่องนั้นเจ้านายผมบอกว่าไม่มีปัญหา”

“คือวันนี้เขาก็อยู่ที่นี่ด้วยมีนอยากให้เขาไปด้วยตอนเราไปตรวจร่างกายได้ไหมคะ”

“รอสักครู่นะครับ” คุณสุทัศน์เดินหลบไปบริเวณหลังรถตู้ไม่นานก็กลับออกมาพยักหน้าให้กับหญิงสาว

“เจ้านายบอกว่าไม่มีปัญหา”

“งั้นคุณรอตรงนี้นะคะมีนขอไปตามเพื่อนก่อน” มนต์มีนารีบวิ่งเข้ามาในบ้านและชวนชาลิดาที่ตอนนี้เตรียมตัวพร้อมอยู่ก่อนแล้ว

“ว่าไงมีนเขาให้ออยไปด้วยได้ใช่ไหม”

“เขาบอกว่าได้ เราไปกันเถอะเพื่อทำธุระเสร็จเร็วมีนจะได้เบิกเงินไปจ่ายหนี้เจ๊ที่ตลาดด้วย มีนจะรีบทำธุระทุกอย่างให้เสร็จก่อน 4 โมงเย็น” เพราะรู้ว่าเพื่อนมีงานตอนในเวลาเย็นมนต์มีนาจึงจะรีบจัดการธุระให้เสร็จก่อนเวลางาน

มนต์มีนาพาชาลิดามาที่รถและแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกันก่อนจะนั่งรถไปตรวจร่างกาย

คุณสุทัศน์พามีนมีนาและชาลิดามายังโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่เขาแจ้งเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ว่าจะพาหญิงสาวมาตรวจสุขภาพก่อนแต่งงานจากนั้นก็ให้หญิงสาวเขาไปตรวจเลือดเอกซเรย์ปอดและอัลตราซาวด์ช่องท้อง

กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยก็กินเวลาเกือบ 2 ชั่วโมงและมันก็ถึงเวลาทานอาหารกลางวันพอดี

“ถ้าผลเลือดออกแล้วผมจะติดต่อคุณไปอีกครั้งนะครับ”

“ได้ค่ะ แล้วเรื่องฉีดยาคุมล่ะคะ”

“ผมจะพาคุณไปคุยกับคุณหมออีกที หลังจากได้รับผลเลือดแล้วครับ”

“ถ้างั้นวันนี้มีนกับเพื่อนขอตัวเลยนะคะ”

“จะให้ผมไปส่งพวกคุณที่บ้านไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ เราว่าจะไปทำธุระกันต่อขอบคุณนะคะ” เธอและเพื่อนยกมือไหว้สุทัศน์ก่อนจะเดินแยกออกมา

หลังจากทานอาหารกลางวันที่ร้านข้างโรงพยาบาลแล้วมนต์มีนาก็เบิกเงินสดจากธนาคารใส่กระเป๋าเป้ใบเล็กและ เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งบริเวณหน้าตลาดเพราะไม่กล้านั่งรถเมล์ในขณะที่มีเงินมากมายแบบนั้นอยู่ในกระเป๋า

“ไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะล่ะมีน เจ๊บอกแล้วว่าทยอยใช้ก็ได้” เจ๊เจ้าของตลาดบอกกับหญิงสาวเพราะถ้าเธอทยอยใช้ก็หมายความว่าดอกเบี้ยก็จะได้เยอะมากขึ้นเรื่อยๆ

มนต์มีนาลืมคิดว่าจะตอบคำถามนี้กับเจ๊ยังไงแต่ชาลิดาก็รีบชิงตอบก่อน

“พอดีพ่อหนูขายที่ได้เงินมานิดหน่อยค่ะหนูก็เลยให้มีนยืม”

“อ๋อแบบนี้เอง นี่นะสัญญาเงินกู้ที่ทำไว้นะ ส่วนนี่เป็นหนังสือสัญญาที่ระบุว่าเธอใช้หนี้เจ๊หมดแล้ว” มนต์มีนาและชาลิดาช่วยกันดูสัญญาเมื่อเห็นว่าทุกอย่างถูกต้องแล้วก็ขอตัวกลับ

“ขอบคุณนะคะเจ๊” หญิงสาวยกมือไว้ขอบคุณเจ้าของตลาด

“ขาดเหลือก็มายืมอีกได้นะ” เจ๊เจ้าของตลาดบอกอย่างใจดี

“ใช้หนี้เจ๊แกไปแบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อยแล้วเรื่องบ้านล่ะจะเข้าไปคุยวันไหน” ชาลิดาถามเมื่อเดินออกมาจากตลาด

“ก็น่าจะเป็นพรุ่งนี้แหละจะขอจ่ายงวดแรกเขาก่อนสักแสนห้า มีนจะเก็บเงินสดไว้กับตัวซักห้าหมื่นเผื่อระหว่างนี้มีอะไรจำเป็นต้องใช้กลับมาจากเกาะก็ค่อยไปใช้ที่เหลือทั้งหมด” มนต์มีนาพูดแล้วยิ้มเมื่อมองเห็นอนาคตที่มันเริ่มจะสดใสขึ้น

“ถ้าเป็นแบบนี้เปิดเทอมมีนก็มีเงินจ่ายค่าเทอมแล้วนะ”

“อือ เราไม่คิดเลยนะว่าตัวเองจะได้รับเลือก แล้วออยล่ะมีค่าเทอมไหมให้มีนช่วยได้นะ ไม่เป็นไรเรื่องค่าเทอมแม่เรากันไว้ให้แล้วที่เหลือก็แค่ค่าใช้จ่ายทั่วไปที่เราต้องทำงานพิเศษนี่แหละ”

“ตอนนี้มีนก็พอจะมีเงินใช้จ่ายบ้างถ้าออยติดขัดปัญหาตรงไหนก็บอกนะ”

“ขอบใจนะมีนที่มีน้ำใจกับเรามากจริงๆ แค่เรามาอยู่ที่บ้านด้วยแบบนี้ก็เกรงใจมากๆ แล้ว”

“จะต้องเกรงใจทำไมล่ะ มีออยมาอยู่ด้วยก็ทำให้หายเหงา”

“เพิ่งบ่ายสองเองกลับไปนอนพักกันก่อนดีไหม” ชาลิดาชวนเพราะอีกนานกว่าจะถึงเวลางาน

ทั้งสองคนกลับมาถึงบ้านก็นอนคุยกันไปเรื่อยจนกระทั่งถึงเวลาที่ชาลิดาจะต้องไปทำงาน

“มีนยังไม่ต้องตามออยไปตอนนี้ก็ได้ ออยเลิกงานประมาณทุ่มหนึ่ง มีนไปตอนนั้นดีไหมจะได้ช่วยกันซื้อของ”

“ก็ได้งั้นมีนจะไปถึงนู่นประมาณสักหกโมงนะ ซื้อของรอออยไปก่อนพอออยทำงานเสร็จก็ค่อยดูว่าขาดเหลืออะไรบ้าง เรากินข้าวที่ห้างเลยดีไหม”

“ดีเหมือนกัน ถ้างั้นเราไปนะมีนก็พักผ่อนเถอะ”

“ได้จ้ะโชคดีนะ”

เมื่อเพื่อนออกจากบ้านไปแล้วมนต์มีนาก็ล้มตัวลงบนที่นอนอย่างเดิม เธอกำลังคิดถึงงานที่จะไปรับครั้งนี้และก็เพิ่งนึกออกว่าตัวเองลืมถามคุณสุทัศน์เกี่ยวกับรูปร่างของเจ้านาย

หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์โทรที่บันทึกไว้ลังเลว่าจะกดหาเขาดีหรือเปล่า แต่เพราะไม่อยากเก็บความไม่สบายใจไว้กับตัวเองมนต์มีนาก็เลยตัดสินใจโทรหา

“สวัสดีครับคุณมีน”

“สวัสดีค่ะคุณสุทัศน์ มีนโทรมารบกวนหรือเปล่า”

“ไม่ครับคุณมีอะไรจะใช้งานผมหรือเปล่า”

“เปล่าค่ะมีนไม่กล้าใช้งานคุณสุทัศน์หรอกเพียงแต่มีนมีเรื่องอยากจะถามนิดหน่อย”

“ครับ”

“คือมีนอยากรู้ว่าเจ้านายของคุณสุทัศน์อ้วนไหมคะ”

“ถามทำไมครับ”

“มีนก็แค่อยากรู้ว่าคุณที่ตัวเองจะต้องไปนอนด้วยหุ่นแบบไหน”

“ถ้าหากเจ้านายผมอ้วนคุณจะเปลี่ยนใจไม่รับงานเหรอครับ”

“เปล่าค่ะไม่ใช่อย่างนั้น คือมีนไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เอาเป็นว่ามีนอยากรู้รูปร่างของเขาเพราะมีนจะได้เตรียมตัวถูกยังไงล่ะคะ”

“อ้อ ถ้าเป็นเรื่องการเตรียมตัวทำงานบนเตียงละก็ คุณสบายใจได้เลยเจ้านายของผมก็เหมือนคนปกติทั่วไปสูงประมาณร้อยแปดสิบกว่าหนักไม่น่าจะเกินเจ็ดสิบกิโลครับ แบบนี้คงไม่อ้วนหรอกใช่ไหมครับ”

“ไม่อ้วนเลยค่ะ” มนต์มีนาจินตนาการถึงผู้ชายรูปร่างสูงมีกล้ามท้องสวยก็ยิ้ม เธออยากให้เจ้านายเธอหุ่นแบบนั้นจริงๆ

“ในเมื่อคุณก็โทรถามผมเรื่องนี้แล้วเพราะฉะนั้นผมอยากจะให้คุณเตรียมตัวอะไรบางอย่าง”

“เตรียมตัวอะไรคะ”

“ถ้าคุณเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยนอนกับผู้ชายคุณก็ควรจะต้องศึกษาท่าทางและลีลาไว้บ้างเผื่อจะมัดใจเจ้านายของผม แต่ถ้าคุณผ่านเรื่องอย่างนั้นมาแล้วก็ไม่น่าจะมีปัญหา”

“ค่ะ”

“แต่ถ้าอยากมั่นใจก็หาคลิปมาดูก็ได้ ผมหวังว่าคุณคงรู้แล้วว่าคลิปพวกนั้นจะหาดูได้จากที่ไหน แต่ถ้าคุณหาไม่ได้จริงๆ ก็บอกเดี๋ยวผมจัดส่งให้ทางอีเมล”

“ไม่เป็นไรค่ะไม่ต้องส่งมานะคะฉันหาดูเองได้” หญิงสาวรีบปฏิเสธทันควัน

“คุณมีเรื่องจะถามผมแค่นี้ใช่ไหมคุณมีน”

“ค่ะมีนมีเรื่องจะถามคุณแค่นี้แหละค่ะขอโทษนะคะที่รบกวนสวัสดีค่ะ” เธอวางสายแล้วถอนหายใจเพราะยังกังวลกับงานที่รับมา