บทที่2 เริ่มแผน

"สวัสดีครับ" เสียงทักทายดังขึ้นทำให้สองสาวที่กำลังคุยกันหยุดชะงักหันไปมองทางต้นเสียงอย่างพร้อมเพรียงกัน

ของขวัญ หญิงสาวในชุดนักศึกษาตัวใหญ่โต หน้าตาจืดชืดไร้เครื่องสำอางแต่งเติมบนใบหน้า สวมแว่นตาหนาเตอะอึ้งค้างไปชั่วขณะกับความหล่อของชายหนุ่มรูปร่างสูงราวร้อยแปดสิบปลาย ๆ สัดส่วนบนใบหน้าถูกจัดสรรมาอย่างลงตัวราวกับเทพบุตร

แต่เธอก็ต้องหลุดจากภวังค์ในวินาทีต่อมาเมื่อเสียงกรีดกราดในลำคอของพลอยเพื่อนสนิทดังขึ้นข้างกกหู "กรี๊ด! ยัยขวัญนี่พี่อคินนิ คนที่ได้รับการโหวตว่าเป็นผู้ชายในฝันของสาว ๆ ทั้งมหาวิทยาลัย"

"ระ..เหรอ" เธอชำเลืองมองหน้าเพื่อนคนสนิทเล็กน้อย แล้วปรายตามองร่างสูงตรงหน้าต่อแวบหนึ่งจากนั้นก็ถอยมายืนด้านหลังเพื่อนสาวเมื่อได้รู้ว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นใคร

เธอคิดว่าเขาน่าจะเข้ามาทักทายพลอยเพื่อนของเธอเพราะพลอยเป็นผู้หญิงหน้าตาสวยมาก หุ่นก็ดีเพอร์เฟคไปหมดทุกอย่างใครเห็นก็ต้องชอบขนาดเธอเป็นผู้หญิงด้วยกันยังชอบเลย

ส่วนตัวเธอเองไม่ต้องพูดถึงใคร ๆ ต่างก็พากันบอกว่าเป็นยัยป้าเฉิ่มเบอะ แต่เธอก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจเธอชอบ และมีความสุขที่จะเป็นแบบนี้มากกว่า ชอบที่ไม่ต้องมีใครมารุมล้อม มาสนใจและให้ความสำคัญเธอชอบความเรียบง่าย โลกส่วนตัวค่อนข้างสูง

"สวัสดีค่ะ" พลอยระบายยิ้มตอบรุ่นพี่หนุ่มด้วยท่าทางเคอะเขิน

"พี่ชื่ออคินนะครับ เรียนวิศวะปีสาม" อคินยิ้มหวานตอบสาวรุ่นน้องหน้าตาสะสวยด้วยท่าทางกรุ่มกริ่มตามแบบฉบับผู้ชายเจ้าชู้ ทว่าสายตากลับมองผ่านไปยังคนที่ยืนอยู่ด้านหลังแล้วพูดต่อ "น้องสองคนชื่ออะไรครับ เรียนอยู่คณะไหน"

"หนูชื่อพลอยค่ะ" พลอยแนะนำตัวเองในประโยคแรก แล้วเอี่ยวตัวไปดึงมือของเพื่อนสาวให้มายืนข้าง ๆ ก่อนแนะนำต่อ "ส่วนนี่ของขวัญค่ะ หนูสองคนเรียนอยู่คณะการจัดการ"

"สวัสดีค่ะ" ของขวัญยกมือไหว้ทักทายหนุ่มรุ่นพี่ด้วยท่าทางประหม่าพร้อมระบายยิ้มให้บาง ๆ

อคินอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อได้เห็นรอยยิ้มหวานของสาวรุ่นน้อง บนแก้มมีลักยิ้มเล็กน้อย ฟันขาวเรียงตัวอย่างสวยงามมีเขี้ยวประดับอยู่สองข้างยิ่งทำให้ดูน่ามองเข้าไปอีกถือว่าเป็นผู้หญิงยิ้มสวยมากเลยทีเดียว แต่พอมองโดยรวมเธอก็ยังเป็นยัยป้าเฉิ่มเบอะอยู่ดี

"ของขวัญเหรอ" เขาพูดย้ำชื่อเธอในลำคอเบา ๆ ราวกับจะจดจำให้ขึ้นใจ ก่อนพูดต่อเพราะไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ "พี่ขอไลน์น้องของขวัญได้ไหมครับ"

สิ้นคำพูดรุ่นพี่หนุ่มของขวัญกับพลอยก็หันมองหน้ากันอัตโนมัติ ความงุนงงเกิดขึ้นในสมองของของขวัญว่าทำไมเขาถึงขอไลน์ผู้หญิงขี้เหร่แบบเธอแทนที่จะเป็นพลอยคนที่สวยจนเธอเทียบไม่ติด

พลอยเองก็คิดเช่นเดียวกับของขวัญ

"หนูไม่มีไลน์ค่ะ" ทั้งสองมองหน้ากันนิ่ง ๆ นานนับนาที ก่อนของขวัญจะปฏิเสธไปเพราะไม่ไว้ใจรุ่นพี่หนุ่มเธอคิดว่าต้องมีอะไรในก่อไผ่แน่ ๆ เขาถึงได้มองข้ามคนสวยอย่างเพื่อนมาขอขอไลน์เธอแทน

อคินที่โดนผู้หญิงปฏิเสธครั้งแรกรู้สึกเสียเซลฟ์เล็กน้อยและไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอก็แค่ผู้หญิงหน้าตาขี้เหร่มีสิทธิ์อะไรมาปฏิเสธแค่เขายอมลดตัวลงมาจีบก็ถือว่าบุญมากแล้ว

แต่ถึงแม้ในใจจะรู้สึกไม่พอใจยังไงอคินก็ยังคงปั้นหน้าเก่ง เขาตีหน้าเศร้าลงเล็กน้อยมองรุ่นน้องสาวด้วยแววตาเว้าวอนสุดฤทธิ์ "อย่าใจร้ายกับพี่สิครับน้องของขวัญ"

"เออ...คือ" ท่าทางออดอ้อนของรุ่นพี่หนุ่มทำเอาหญิงสาวผู้อ่อนต่อโลกอย่างของขวัญถึงกับทำตัวไม่ถูกหันมองหน้าเพื่อนสาวเชิงขอร้องให้ช่วยเพราะเธอไม่อยากให้ไลน์กับเขาจริง ๆ แต่พลอยกับทำตรงกันข้ามกับที่เพื่อนสาวขอโดยการบอกไอดีไลน์เพื่อนให้หนุ่มรุ่นพี่ "ไอดี KKY23 ค่ะ"

"ขอบคุณครับ" อคินรีบล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋าขึ้นมากดไอดีตามที่พลอยบอกอย่างไม่รอช้าพร้อมระบายยิ้มให้เธอบาง ๆ ส่วนของขวัญได้แต่ยืนหน้าเหวอมองเพื่อนสาวตาปริบ ๆ

ติ้ง! เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชั่นไลน์ในโทรศัพท์ของขวัญแผดเสียงดังขึ้นบ่งบอกได้ว่ารุ่นอคินแอดไลน์เธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ไว้พี่จะทักหานะครับน้องของขวัญ" เขาระบายยิ้มให้รุ่นน้องสาวบาง ๆ พร้อมพูดทิ้งท้ายจากนั้นก็หันหลังเดินออกมา

ทันทีที่หันหลังให้ทั้งสองสาวรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาก็มลายหายไปกลายเป็นเคร่งขรึมในทันตา

เหตุการณ์ที่โดนรุ่นน้องสาวปฏิเสธยังทำให้เขาโมโหไม่หาย ผิดจากที่คิดไว้เยอะเลยทีเดียวดูท่างานนี้จะไม่ง่ายเสียแล้ว

แต่อะไรที่ยาก ๆ และท้าทายความสามารถคนอย่างอคินชอบอยู่แล้วถือว่ามีเรื่องสนุก ๆ ให้ทำคลายเครียด เขาจะทำให้เธอตกหลุมรักตัวเองจนโง่หัวไม่ขึ้นเลยคอยดู

ทางด้านของขวัญหลังจากหนุ่มรุ่นพี่เดินหายหลังไปเธอก็เอ็ดเพื่อนสาวยกใหญ่ "พลอยแกเอาไลน์เราให้พี่เขาทำไมเราไม่ชอบเลย พี่เขาก็แปลกมาขอขอไลน์เราทำไมคนสวย ๆ มีไม่ขอ"

"เขาเป็นรุ่นพี่เรานะไม่ให้เดี๋ยวพี่เขาก็หาว่าหยิ่งอีก อีกอย่างเผื่อพี่เขาอาจจะชอบแกจริง ๆ ก็ได้"

"เราว่าไม่ใช่ละ" ของขวัญส่ายหน้าปฏิเสธระรัวกับคำพูดของเพื่อนสาวเธอไม่เห็นด้วยสักนิด แล้วก็ไม่เชื่อด้วยว่าคนหน้าตาหล่อ และเพอร์เฟคขนาดนั้นจะมาชอบยัยเฉิ่มเบอะอย่างเธอหัวเด็ดตีนขาดเธอก็ไม่เชื่อ

"กลับคอนโดกันดีกว่า" เธอสลัดความคิดเรื่องรุ่นพี่หนุ่มออกจากสมองเมื่อยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวและยิ่งไม่เข้า ใจ ก่อนชวนเพื่อนสาวกลับคอนโดใกล้มหาวิทยาลัยที่เช่าร่วมกัน