ตอนที่ 2

แล้วจุดพลิกผันก็เดินทางมาถึงในวันหนึ่งเมื่อทศรัสมิ์พาอณัศยาไปรู้จักกับครอบครัวพร้อมด้วยลีลาผู้เป็นมารดาซึ่งเป็นแม่หม้ายแสนสวย เสน่ห์ของลีลาทำให้ธนาดล บิดาของทศรัสมิ์หลงใหลทันทีที่ได้เห็น อณัศยาเริ่มเกิดความไม่สบายใจเมื่อได้ล่วงรู้ความเป็นไประหว่างแม่ของเธอและพ่อของทศรัสมิ์ที่มีเมียเป็นตัวตนอยู่ทนโท่ เธอพยายามห้ามลีลาหากก็สุดความสามารถของลูกสาวคนหนึ่งที่ไม่ต้องการให้แม่ตกเป็นขี้ปากชาวบ้านเรื่องแย่งสามีคนอื่น

และความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับทศรัสมิ์ก็เริ่มเปราะบาง จนถึงที่สุดทุกอย่างก็ประจักษ์ชัดเมื่อพ่อของทศรัสมิ์ขอหย่าขาดกับแม่ของเขา อณัศยาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เธอพยายามกั้นขวางการกระทำของมารดาที่ควงออกหน้าออกตากับมหาเศรษฐีหมื่นล้านหนำซ้ำยังจดทะเบียนสมรสกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ธนาดลทำให้เมียและลูกของตัวเองเจ็บช้ำจนต้องพากันหนีหน้าไปอยู่ต่างประเทศ และโดยไม่อาจหลีกเลี่ยงอณัศยาจำต้องติดตามลีลาเข้ามาอยู่ในบ้านของธนาดลในฐานะลูกติดของเมียใหม่ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาหนาหูของคนในวงสังคมหากทว่ามารดาของเธอกลับไม่ยี่หระต่อทุกสิ่งทุกอย่างรอบข้าง

ความผูกพันระหว่างเธอกับทศรัสมิ์ได้ขาดสะบั้นลงในเวลานั้น หญิงสาวยังจดจำแววตาขึ้งเคียดคู่นั้นซึ่งเธอได้เห็นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเขาจะหายไปจากชีวิตของเธอจวบจนกระทั่งวันนี้...วันที่เขากลับมาอีกครั้งและเป็นสิ่งที่อณัศยาวาดหวังมาตลอดระยะเวลาสามปีของความคิดถึง

เธออยากพูดคุยกับเขาหากได้พบกันอีกครั้ง อยากอธิบายทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เขาฟังและหวังเล็ก ๆ ว่าทศรัสมิ์จะเข้าใจ เขายังจะเกลียดหรือโกรธเธออยู่อีกไหม อณัศยารู้สึกตื่นเต้นและเป็นกังวลไปพร้อมกันขณะนั่งรถไปที่งานศพของธนาดลพร้อมกับมารดา

“ไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นจะว่ายังไงนะที่รู้ว่าตัวเองได้มรดกของพ่อไปจนหมด”

ลีลากล่าวขึ้นขณะนั่งบนเบาะด้านหลังของรถหรูข้างบุตรสาวและคนขับรถกำลังพาสองแม่ลูกตรงไปยังวัดแห่งหนึ่งกลางกรุงซึ่งเป็นสถานที่จัดงานศพของนักธุรกิจหมื่นล้าน อณัศยาเหลือบมองมารดา เธอประสานมือไว้บนตักก่อนจะกล่าวเสียงเรียบ

“มันก็เป็นสิทธิ์ที่ชอบธรรมของเขาแล้วนี่คะคุณแม่”

“แยม!” ลีลาเสียงเข้มและมันทำให้บุตรสาวมีอาการกระตุกกับความกราดเกรี้ยวนั้น สาวใหญ่ถอนหายใจดัง “นี่ลูกยังไม่เข้าใจอีกหรือว่าใครกันที่จะมีสิทธิ์ในทรัพย์สินของคุณธนาดล ถ้าไม่ใช่ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา”

“แต่เราต้องทำตามที่พินัยกรรมระบุไว้นะคะ...คุณพิธานก็บอกแม่ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือคะว่าคนที่จะเป็นเจ้าของทรัพย์สินทั้งหมดของพีรพัชสกุลคือลูกชายคนเดียวของคุณลุงธนาดลเท่านั้น”

“แต่แม่ต้องการความยุติธรรม”

“คุณแม่จะทำยังไงคะ”

แววตาของลีลาเปลี่ยนไป มันเต็มไปด้วยความคิดที่แม้แต่อณัศยาก็ไม่อาจหยั่งเห็น สิ่งที่หญิงสาวมองเห็นตอนนี้ก็เพียงมุมปากที่เลิกขึ้นอย่างมีความหวังของมารดา

“บางที...ถ้าแม่จะเรียกร้องสิทธิโดยชอบธรรมของความเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายกับทศรัสมิ์ เขาอาจจะปฏิเสธไม่ได้”

“แต่...แม่คะ...”

“ไม่ต้องออกความเห็นอะไรทั้งสิ้น!...ถึงยังไงเขาก็กลับมาร่วมงานศพของคุณธนาดลแล้ว แม่ว่ามันจะเป็นการดีสำหรับเราสองคน”

อณัศยาเอียงหน้า แววตาคู่นั้นสะท้อนความไม่เข้าใจขณะลีลาเผยยิ้มซ่อนนัย