โปรยปราย

“อย่าค่ะคุณนิโคลัส ปรางขอโทษ อย่าทำอะไรปรางเลยนะคะ” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานด้วยสรรพนามเดิมเพื่อหวังให้เขาเห็นใจแต่ไม่เลย...

“สายไปแล้วสาวน้อย เพราะตอนนี้ฉันต้องการเธอจนปวดร้าวไปหมดแล้ว เธอต้องโทษตัวเองที่ยั่วฉันก่อน” เขาบอกเสียงพร่าพร้อมกับโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาท่ามกลางดวงตากลมโตที่เบิกกว้างทั้งกลัวทั้งหวั่นไหวทั้งงงงวยของเธอ

เธอไปยั่วยวนเขาตอนไหนกัน.. เฌอปรางได้แต่คิดอย่างมึนงงและเธอก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกเพราะริมฝีปากกระด้างฉกวูบลงมาทาบกลีบปากอวบอิ่มอย่างรุนแรงเร่าร้อนโดยไม่ให้เธอได้มีโอกาสตั้งตัวหรือปฏิเสธ