แฟนใหม่ Ep.2

Ep.2

"นี่ไงแฟนฉัน!" ไม่พูดเปล่า แต่แอมอรยังถือวิสาสะเดินไปดึงชายหนุ่มที่ตัวเองอ้างว่าเป็นแฟนเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย

"นี่เธอจะทำอะไร!" เฟิร์สกระซิบเสียงดุถามหญิงสาวที่กระชากแขนเขาไปควงหน้าตาเฉย แถมยังมายืนเอาหน้าอกเบียดไหล่เขาอีก ถึงจะรู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจแต่เรื่องดึงเขาเข้ามาหญิงสาวตั้งใจร้อยเปอร์เซนต์เลย

"ไม่จริง! แอมไม่กล้าคบใครใหม่ไวขนาดนี้หรอก"

"อย่าดูถูกฉัน คนอย่างพี่ก็ดีแต่ดูถูกคนอื่นนั่นแหละ"

"แอม...." ทันต์หันไปหัวเราะเยาะเบาๆแล้วเท้าเอวมองหน้าแฟนเก่าที่ไม่กล้าแม้แต่จะจูบกับเขาเลย ผู้หญิงไร้อารมณ์ร่วมเพศแบบนี้ผู้ชายแต่งตัวดีที่แอมอรอ้างว่าเป็นแฟนใหม่คงไม่เอาเธอจริงๆหรอก "จ้างมันเท่าไหร่เหรอ? ตบตาพี่ไม่ได้หรอกนะแอม!"

อีกฝ่ายเมื่อได้ยินว่าตัวเองถูกจ้างให้มาเป็นแฟนหญิงสาวแปลกหน้าข้างๆ เขาก็ถึงกับของขึ้นเลยทีเดียว ระดับเขาแล้วต้องมารับจ้างงานที่ได้แค่เศษเงินแบบนี้ด้วยเหรอ?

"พวกเธอจะเป็นอะไรกันฉันไม่สนหรอกนะ! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกรุณา!...."

"ถ้าพี่ไม่เชื่อฉันจะพิสูจน์ให้ดู!" แอมอรไม่ได้สนใจคนที่กำลังจะฟิวขาดอย่างเฟิร์ส แต่เธอกลับเอื้อมมือไปประคองใบหน้าหล่อของเขาเข้ามาประกบปากจูบ เพื่อความสมจริงเธอจึงกดจูบค้างไว้ประมาณห้าวิได้ ก่อนจะถอนจูบออกมาทำหน้าเลิ่กลั่ก เธอพยายามตั้งสติไว้เพื่อไม่ให้ความแตก จึงต้องสบตากับทันต์ตรงๆไม่ให้เห็นพิรุธของตัวเอง

".....?" เฟิร์สได้แต่ยืนอ้าแขนค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น ทั้งใบหน้าและสายตายังคงไม่ขยับไปไหน ทั้งแค้น ทั้งตกใจ ที่จู่ๆก็โดนลวนลามกลางทาง

"แอมอร! พี่คบกับเธอมาสามปีเธอไม่เคยให้พี่มากกว่าจับมือ แต่คบกับมันไม่กี่วันเธอก็กล้าจูบกับมันแล้ว ยังไง...จะไปเอากับมันด้วยไหม?"

"ใช่ ฉันจะทำ!" พูดจบแอมอรก็จับมือเฟิร์สเดินออกมาจากตรงนั้น ท่ามกลางเสียงตะโกนเรียกของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเก่า แต่แอมอรไม่ได้คิดจะหันหลังกลับไปสนใจ ตอนนี้เธอเอาแต่ก้าวเท้ายาวๆไปที่ลานจอดรถของผับอย่างไม่รู้ตัว รู้ตัวอีกทีก็ตอนโดนสะบัดมือออกจนแขนแทบหลุด

"ทำบ้าอะไรของเธอวะ! นี่!...ยัยเด็กเสิร์ฟนิสัยเสียหนิ กล้าจูบฉันต่อหน้าสาวๆพวกนั้นได้ไงวะห๊ะ! ถ้าเขาคิดว่าฉันไม่โสดแล้วต่อไปใครจะมายั่วฉันห๊ะ?" เฟิร์สจับเข้าที่คอเสื้อของหญิงสาวเจ้าของแววตาเศร้าหมองแล้วออกแรงกระชากเข้ามาเล็กน้อย

"ฉันขอโทษ..." แอมอรเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าๆพลางมองต่ำลงพื้น ความกล้าบ้าบิ่น ความเข้มแข็งเมื่อครู่มลายหายไปจนหมดเมื่อไม่ได้เผชิญหน้าอยู่กับตัวปัญหาอย่างทันต์แล้ว เธอไม่ได้เสียใจที่เสียคนเลวๆแบบนั้นไป แต่เธอเสียดายวันเวลา และรู้สึกสมเพศตัวเองมากกว่าที่ความรัก ความห่วงใยของทันต์ที่มีให้ตลอดสามปีเป็นสิ่งจอมปลอมที่หลอกให้เธอเชื่อใจ

"ขอโทษ...มีอะไรที่ดีกว่าคำขอโทษไหม?" มือหนาบีบไหล่บางแล้วก้มตัวลงให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกัน ดวงตาคมยังคงจ้องตาเธอด้วยแววตากรุ่นโกรธ น้ำเสียงเยือกเย็นที่ให้ทางเลือกแก่แอมอรทำให้เธอต้องเงยหน้าที่ไร้ชีวิตชีวาขึ้นมามอง

"ฉันมีเหล้าที่คุณดื่มวันนี้อยู่ขวดนึงที่ห้อง ชดเชยได้ไหมคะ?"

"เหล้า?" เฟิร์สกลอกตาอย่างครุ่นคิด มันเป็นเหล้าโปรดของเขาเลยก็ว่าได้ ราคาแพงเอาเรื่องไม่รู้หญิงสาวตรงหน้ามีมันได้ยังไง ระดับเด็กเสิร์ฟซื้อดื่มเองไม่ได้หรอกนอกจากจะขโมยมา "เธอขโมยมาจากร้านเหรอ?"

"เห้อ...." แอมอรปัดมือหนาออกจากไหล่แล้วถอนหายใจใส่ความคิดที่แสนจะดูถูกของเขา เธออาจจะโง่ซื้อมันมาเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดใครบางคน แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เพราะงั้นเหล้าโง่ๆขวดนั้นก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่ห้องเธออีกต่อไป "จะรับไว้ไหมคะ?"

"ถ้าได้ก็ดี..."

"งั้นฉันรบกวนติดรถคุณไปด้วยละกัน"

"เฮ้ๆๆ! นี่หลอกให้ฉันไปส่งหรือหวังจะเคลมฉันรึเปล่าห๊ะ!"

"....." จากตอนแรกที่รู้สึกเศร้าตอนนี้แอมอรกลับหงุดหงิดขึ้นมาแทน เธอมัวเสียเวลาคุยกับผู้ชายหลงตัวเองแบบนี้ได้ยังไงกัน นี่ถ้าเธอไม่ได้คิดผิดดึงเขาเข้ามาช่วยแก้ไขสถานการณ์เธอไม่มีทางคุยกับคนแบบนี้เกินสองนาทีแน่ "ช่วยดูสภาพฉันด้วยนะคะ เมื่อกี๊คุณก็เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันพึ่งโดนแฟนเก่าหักหลังมา ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะไปทำอะไรคุณหรอกค่ะ"

"ก็ไม่แน่..." เฟิร์สเอามือปัดผมตัวเองอย่างขี้เก๊กแอบหงุดหงิดเล็กน้อยที่หญิงสาวตรงหน้าไม่ได้หลงเสน่ห์ตัวเองอย่างที่เขาปรักปรำ บอกตามตรงว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกเลยที่ไม่สนใจเขา

"สรุปจะเอาไหมคะ?"

"ได้ ฉันจะรับไว้แทนคำขอโทษก็แล้วกัน ขึ้นรถ!" เฟิร์สตวัดมือเรียกคนที่ช้อนตามองเขาเหมือนรำคาญเต็มทีให้รีบขึ้นรถ เขาพึ่งเคยรู้สึกว่าความหล่อตัวเองไม่มีค่าก็วันนี้แหละ

หอพัก SS

เฟิร์สกวาดสายตามองห้องพักที่เดินผ่านอย่างไม่ชอบใจ ทั้งความสะอาดและความปลอดภัยที่นี่ไม่มีเลยสักนิดเดียว เขาทนขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นสามได้ก็นับว่าบุญมากแล้ว พอเดินตามหญิงสาวมาถึงหน้าห้องแล้วเห็นเธอไขประตูเปิดเข้าไป เขาถึงกับต้องชะโงกมองดูบรรยากาศข้างในก่อนโดยที่ยังยืนนิ่งอยู่หน้าห้องไม่ขยับไปไหน "นี่เธอเช่าห้องรูหนูอยู่มานานเท่าไหร่แล้ว ไม่คิดจะเปลี่ยนบ้างเหรอ?"

"ถ้าลำบากใจก็ยืนรออยู่ตรงนั้นก่อนก็ได้ค่ะ ฉันจะหยิบเอาไปให้" เสียงเล็กตะโกนออกมาจากข้างในพลางวางกระเป๋าสะพายแล้วเดินไปเปิดตู้หาเหล้าให้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าห้อง

ทางด้านของเฟิร์ส เขายืนล้วงกระเป๋ามองซ้ายมองขวาพิจารณาทางเดินทั้งสองฝั่ง เขารู้สึกขุนลุกอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นคราบสกปรกเต็มฝาผนังและทางเดิน ทำให้ต้องตัดสินใจเข้าไปในห้องของหญิงสาวอย่างเลี่ยงไม่ได้

"อืม ค่อยโล่งหน่อย" เมื่อเข้ามาแล้วเห็นข้าวของที่ถูกจัดเป็นระเบียบ และดูสะอาดหูสะอาดตา เฟิร์สก็ถึงกับอมยิ้มถอนหายใจ ข้างนอกกับข้างในต่างกันเหมือนสวรรค์กับนรกเลย

"โอ้ะ หาเจอพอดีเลยค่ะ" แอมอรหยิบเหล้าที่มันเคยเป็นของขวัญวันเกิดใครบางคนก่อนหน้านี้ขึ้นมาแล้วหันไปยื่นให้ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ยืนอยู่กลางห้อง

สายตาคมสแกนดูสถานที่แล้วเห็นว่าใช้ได้ เขาจึงเดินไปหยิบแก้วบนหลังตู้เย็นมาแล้วลงไปนั่งขัดสมาธิกับพื้นกลางห้อง ก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกเจ้าของห้องให้ลงมานั่งด้วยกัน

"ไหนๆก็ไหนๆแล้ว โดนแหกอกมาไม่ใช่เหรอ? คืนนี้ฉันนั่งดื่มเป็นเพื่อนเอง"