ชะตากรรมร่วมกัน Ep.10

Ep.10

เฟิร์สเดินผิวปากอารมณ์ดีเข้ามาข้างในโดยที่มือกำลังติดกระดุมเสื้อ ก่อนจะจัดระเบียบเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองอย่างชิลๆ ต่างจากอีกคนที่รีบจัดระเบียบเสื้อผ้าหน้าผมอย่างลกๆลนๆแล้วค่อยๆเดินเกาะข้างฝาเข้ามาเพราะไม่มีแรงจะเดินด้วยตัวเอง

แอมอรหันซ้ายหันขวาอย่างระแวง เธอค่อยๆเกาะข้างฝาแล้วเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป ใช้เวลาไม่นานร่างบางก็ออกมาในสภาพที่ดูดีเกือบจะเหมือนเดิม

"มึงไปไหนมาตั้งนานวะไอเฟิร์ส?" รามเอ่ยถามเพื่อนที่หายไปราวๆครึ่งชั่วโมง

"ไปดูอะไรดีๆแถวนี้แหละ คุณควิ้นซ์กลับแล้วเหรอ?" เฟิร์สนั่งลงตรงที่ของควิ้นแล้วเอื้อมมือไปหยิบแก้วของตัวเองมาชงเหล้า

"เขาคงจะรอสวัสดีมึงหรอก เขามีธุระต่อ" รามบอกพลางมองเสื้อผ้าหน้าผมของเพื่อน "คงไม่ได้ไปล่าแต้มมาใช่ไหม?"

"ล่าแต้มอะไร เขาเรียกฆ่าของเว่ย" เหล้าเพรียวผสมน้ำแข็งถูกส่งเข้าลำคอหนาซึ่งเจ้าตัวก็ยังมีสีหน้าอารมณ์ดีทั้งที่เหล้าแก้วนี้มันทั้งขมและบาดคอ

"ทำอะไรไม่คิดระวังงานจะเข้า" รามฝากคำเตือนไว้ให้เพื่อนรักก่อนจะยกเหล้าขึ้นมาดื่มเบาๆ บางทีเขาก็อยากจะเตือนเฟิร์สให้ระวังเรื่องแบบนี้ไว้บ้าง รักสนุกมากเกินไปอาจจะทำให้อนาคตบิดเบี้ยวได้

"กูควบคุมได้น่า! ว่าแต่มึงเถอะ ทำไมไม่ชวนพวกไอปืนมาด้วย"

"ชวนอะไร ช่วงนี้แต่ละคนเลิกงานก็หายหัว ไอปืนก็ดูมีปัญหาที่บ้าน ลึกตื้นหนาบางยังไงก็ยังไม่มีใครรู้ รอมันมาเล่าให้ฟังอยู่..."

"ปัญหา...กับพ่อมันน่ะเหรอ?"

"กูก็ไม่รู้"

"แต่มันก็ดูไม่โอเคกับพ่อมันมาตั้งนานแล้วนี่หว่า ทำอย่างกับไม่ใช่พ่อลูกกัน คราวนี้เรื่องใหญ่เหรอ?"

"ไม่รู้ รอฟังข่าวเอา"

"......" เฟิร์สยักไหล่ขึ้นหนึ่งครั้ง คงไม่มีใครตอบได้ว่าเพื่อนรักอย่างปืนมีปัญหาอะไรนอกจากเจ้าตัวจะมาสาธยายให้ฟังเอง

สองอาทิตย์ต่อมา...

ตกเย็น

"ไอเชี่ยเฟิร์ส มึงว่าไอปืนมันจะรับมือไหวป๊ะวะ?"

"ถ้ามันรับไม่ไหวมันจะอยู่รอดมาจนป่านนี้เหรอ?" เฟิร์สตอบคำถามของวินขณะที่เขากำลังจะเปิดประตูรถสปอร์ตคันหรูของตัวเอง วันนี้บอสใหญ่อย่างรามนัดทุกคนมาประชุมเพื่อสับเปลี่ยนตำแหน่ง แล้วก็ได้ยินข่าวร้ายจากปืนว่าถูกผู้ไม่หวังดีทำร้ายที่ผับใหญ่แถบชานเมือง เพื่อนทุกคนก็พากันโมโหปืนที่ไม่ยอมมาบอกให้เร็วกว่านี้

"แต่ก่อนมันก็ไม่เคยถูกตามฆ่านี่หว่า..."

"เอาเหอะ กูว่าไม่พ่อมันก็มันต้องไปเหยียบหางใครบางคนแหละ บ้านมันก็เก็บเงินกู้ด้วย คงจะเป็นเรื่องเงิน"

"อืม โอเค๊ งั้นกูไปละ"

"เออ"

สามวันต่อมา...

ผับ xx

รถสปอร์ตคันหรูจอดสนิทในโรงจอดรถก่อนที่ชายหนุ่มเจ้าของรถจะเปิดประตูลงมาด้วยใบหน้าที่หล่อละมุนไม่เคยเปลี่ยน วันนี้เพื่อนในกลุ่มนัดกันมาดื่มที่นี่ ซึ่งเรื่องแบบนี้เขาเองก็ไม่เคยพลาดซะด้วย

เฟิร์สเดินควงกุญแจรถไปที่หน้าประตูผับ ซึ่งตรงนั้นมีการ์ดชุดดำยืนเฝ้าอยู่ตลอด การเป็นลูกค้าวีไอพีมันทำให้เขาคุ้นเคยกับการ์ดพวกนี้เป็นอย่างดี เลยไม่ต้องโดนตรวจค้น

"เดี๋ยวๆแม่หนู!"

"คะ?"

"เข้าไปพร้อมเพื่อนคุณปืนเลยสิ ยังไงๆก็นั่งโต๊ะเดียวกัน"

"เอ่อ..."

เฟิร์สหยุดมองเด็กสาวคนหนึ่งที่ทำท่าจะคุยบางอย่างกับเขา ซึ่งเขาคิดอย่างรวดเร็วแล้วว่าเขาไม่เคยมีซัมติงกับเด็กคนนี้มาก่อนแน่ๆ

"เธอ...." เฟิร์สจำต้องชี้นิ้วใส่เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มตรงหน้าแล้วมองหน้าการ์ดเพื่อขอคำตอบ

"อ้อ ผู้หญิงคนนี้เคยมาเที่ยวกับคุณปืนเมื่อคราวก่อน ท่าทางจะสนิทกัน เห็นกลับด้วยกันด้วย"

เฟิร์สฟังที่การ์ดพูดแล้วทำสีหน้างงๆ ถ้ามากับคนหยิ่งอย่างปืนเมื่อครั้งก่อน ครั้งนี้ก็ไม่น่าจะได้มา เพราะเขารู้นิสัยเพื่อนรักอย่างปืนดีว่าไม่กินผู้หญิงซ้ำสองและควงใครไม่ถึงสามวันก็ทิ้งแล้ว แต่เรื่องมันชักจะสนุกก็ตอนเหลือบไปเห็นสร้อยข้อมือที่ปืนเคยใส่ประจำเพราะสั่งทำด้วยกันทั้งกลุ่มนั่นแหละ สร้อยข้อมือสลักชื่อตัวเองบนลูกเต๋าเปรียบเสมือนตัวแทนของตัวเองแต่ตอนนี้มันดันไปอยู่บนข้อมือของเด็กสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม เขาเลยอดที่จะยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ไม่ได้

"ครับ ขึ้นไปพร้อมกันสิครับ"

"อ้อ ค่ะ" เด็กสาวตอบกลับเสียงยืดเหมือนไม่ไว้ใจเขา แต่นั่นไม่เป็นไร

"ดีเลยครับ งั้นก็ฝากด้วยนะครับคุณเฟิร์ส"

"ครับ!"

ฝั่งแอมอร ขณะที่เธอกำลังเสิร์ฟน้ำแข็งให้ลูกค้าโต๊ะล่าง สายตาเธอก็เหลือบไปเห็นเฟิร์สกำลังโอบเด็กผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นบันไดไปพอดี เท้าเล็กชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะปรับโหมดตัวเองให้กลับมาเป็นปกติแล้วเดินเอาน้ำแข็งไปส่ง หญิงสาวพยายามจะไม่สนใจ แต่ไม่รู้ทำไมต้องหันไปมองเขาซ้ำๆจนเขาลับสายตาไป แถมอารมณ์เธอตอนนี้ยังเริ่มไม่ดีขึ้นมาด้วย

ปึก!

ถาดใส่เครื่องดื่มถูกกระแทกลงบนโต๊ะหน้าบาร์อย่างแรงจนดังแทรกเสียงเพลงอีดีเอ็ม ก่อนที่เจ้าของการกระทำจะขึ้นมานั่งบนเก้าอี้สูงด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง

"เป็นอะไรอีกล่ะ หน้าบูดเหมือนตูดไออี้เลย" เพลงพิณถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทางของแอมอรดูสะบัดสะบิ้งไม่พอใจใครมา

"เปล่า แค่เจอคนไม่ดีน่ะ!"

"หมอนั่นมันมาอีกแล้วเหรอ?"

แอมอรเหลือบมองใบหน้าของลูกพี่ลูกน้องคนสนิท ก่อนจะละสายตาออกมาที่เดิมแล้วถอนหายใจ "อือ!"

"ตั้งแต่วันแรกที่แกได้กับไอหมอนั่น จวบจนวันนี้ก็ประมาณสองเดือนกว่าแล้ว แกมีชะตากรรมร่วมกันแน่ๆ"

"ชะตากรรมบ้าบออะไรของแก!" แอมอรอึกอักนิดหน่อยเมื่อได้ยินเพลงพิณพูดถึงเรื่องคืนนั้น เรื่องเมื่อสองอาทิตย์ก่อนแน่นอนเธอไม่ได้บอกเพลงพิณว่าเธอมีอะไรกับเฟิร์สอีก เพราะกลัวลูกพี่ลูกน้องคนสนิทจะหลุดปากเอาไปบอกน้องชายอย่างอี้เอิน

"เอ้า แกก็คิดดู แกเจอมันมากี่ครั้งแล้วล่ะ?"

"ก็เขาเที่ยวที่นี่ประจำ ฉันเองก็ทำงานที่นี่ มันแปลกตรงไหน?"

"แล้วข้างนอกล่ะ เจอกันสองสามครั้งแล้วหนิ" เพลงพิณค่อนข้างจะหนักไปในทางเยาะเย้ยแอมอรเล่นๆมากกว่า ขณะที่มือกำลังเช็ดแก้วเพลินๆ

"ก็แค่บังเอิญป๊ะ! ฉันไปทำงานต่อละ นั่งนานเดี๋ยวโดนว่า..."

"หนีอีกละ" เพลงพิณยิ้มบางๆแล้วส่ายหัวให้เพื่อน

ตีสาม

หลังจากที่แอมอรเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เธอก็เก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน ร่างบางเดินออกมารอแท็กซี่หน้าผับตามเคย แต่วันนี้กลับเจอใครบางคนที่ไม่อยากเจอยืนสูบบุหรี่ในที่ที่เธอยืนรอรถประจำ

"ชะตากรรมร่วมกันงั้นเหรอ แกมันไร้สาระยัยเพลงพิณ!" เสียงเล็กบ่นเบาๆแล้วรีบเดินเลยชายหนุ่มไปรอรถที่ใหม่ แต่ก็ถูกเห็นตัวซะก่อน

"รีบไปหาผัวเด็กเหรอ? หรือว่า...นัดประธานบริษัทที่ไหนไว้"