ep2

ผกากรองยกมือผลักโดยอัตโนมัติ แต่ปากที่เผยอจะร้องก็เปิดโอกาสให้ชายหนุ่มสอดลิ้นเข้าไปในอุ้งปากแล้วควานเกี่ยวตวัดไปทั่ว เรียวลิ้นร้อนสากหนาเกี่ยวกับลิ้นนุ่มนิ่มของเธออย่างเรียกร้อง นุ่มนวลและชวนฝัน ผกากรองเคลิ้มตามแล้วตวัดจูบตอบโดยไม่รู้ตัว จนชายหนุ่มรั้งร่างเธอเข้ามาหาแล้วมือข้างหนึ่งก็ตะปบลงที่เนินเนื้อนุ่มหน้าอกแล้วกระชากเกาะอกเลื่อนลงมา

"อืมมม ....คุณดรงค์....พอก่อนค่ะ...ฉันอายเพื่อนๆ ค่ะ”

หญิงสาวได้สติรู้ตัวรีบดึงเกาะอกกลับที่เดิมแล้วผลักเขาออกเบาๆ ทว่าวงแขนของชายหนุ่มยังไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ

"มืดแบบนี้ ไม่มีใครสนใจใครหรอกครับ”

เขากระซิบปลอบที่ข้างหู แล้วฉวยโอกาสจูบที่ซอกคอเบาๆ

“เราเพิ่งรู้จักกันเองนะคะ เดี๋ยวคุณจะหาว่าผิงใจง่าย”

“เวลาไม่สำคัญเลยครับ ก็คุณผิงทั้งน่ารักและเซ็กซี่ขนาดนี้ ใครจะอดใจไหว”

“ผู้ชายเมืองกรุงนี่ ไว้ใจไม่ได้เหมือนที่แม่บอกไว้เลย”

ผกากรองแกล้งตัดพ้อ แล้วหลบหน้าเอียงอาย

“ไม่ทุกคนหรอกครับ ผมไว้ใจได้ รับรองว่าคืนนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุข”

ผกากรองยิ้มเขินก้มหน้าลงซุกหน้าอกชายหนุ่ม เขาได้ทีใช้มือหนึ่งคว้าหมับเข้าที่ปทุมถันอวบอัดของเธอ

“หน้าอกคุณผิงสวยและนุ่มมากเลยนะครับ”

เขาไม่พูดเพียงอย่างเดียวแต่ขยับขยำสัมผัส จนหญิงสาวต้องแอ่นตัวเข้าหาด้วยความเสียวซ่าน

“ผิง..ผิงอยากกลับแล้วล่ะ”

อาการเสียวสยิววูบวาบไปทั้งร่างกาย ทำให้หญิงสาวแทบยืนไม่อยู่ เธอพยายามดิ้นรนให้พ้นอ้อมกอดของเขา ทว่าชายหนุ่มกลับรุกเร้าสัมผัสเนื้อตัวของเธอมากขึ้นทั้งปากและมือ

“อืม...จะรีบไปไหนละครับ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง ให้เพื่อนคุณกลับไปก่อนก็ได้”

ชายหนุ่มตะล่อมเด็กสาว แล้วคว้าหมับเข้าที่เนินเนื้อสามเหลี่ยมอันอวบนูน

“จุ๊ๆๆ ผมสัญญาเลยนะครับว่าจะทำให้คุณผิงมีความสุขที่สุดในคืนนี้ ไปกับผมนะครับ”

ชายหนุ่มกระซิบกระเส่า แต่ผกากรองหวาดกลัวเสียแล้ว เขารุกเธอหนักเกินไป แล้วอาการเสียววูบๆ วาบๆ ที่หว่างขานั้น เธอไม่เคยชิน แม้จะวาบหวามดื่มด่ำ ทว่า...เธอก็ระแวง

“ผิง...ผิงคอแห้งน่ะค่ะ ขอกลับไปที่โต๊ะก่อน”

หญิงสาวหาทางออกให้ตัวเอง ก่อนจะกลับไปพบว่าโต๊ะของเธอว่างเปล่า

“เพื่อนของคุณคงกลับไปหมดแล้ว”

“ไม่จริง เขาจะทิ้งผิงได้ยังไง ในเมื่อผิงเป็นคนจ่ายเงิน”

ผกากรองหงุดหงิดขึ้นมาทันที เธอโกรธจนหน้าแดงก่ำไม่คิดว่าเพื่อนที่กินเที่ยวมาด้วยกันจะหนีกลับก่อน

“คุณผิงทานน้ำก่อนนะครับ จะได้ใจเย็นๆ เอ่อ..ถ้าคุณผิงไม่สนุกแล้วเดี๋ยวผมพากลับที่พักเลย”

ดรงค์หว่านล้อมแล้วยื่นขวดน้ำเปล่าให้เธอดื่ม แต่หญิงสาวไม่ยอมรับขวดน้ำจากชายหนุ่ม เธอกลับหันไปสั่งบริกรขอเบียร์เย็นๆ มาดื่มแทน

“แหม ผมไม่คิดว่าคุณผิงจะคอแข็ง”

“ผิงก็เที่ยวทุกวันนั่นแหละค่ะ”

ผกากรองดื่มเบียร์เหมือนจะระงับอาการโกรธให้ผ่อนคลาย โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเบียร์หลายเหยือกที่เสิร์ฟมานั้นฤทธิ์แรงกว่าเบียร์ธรรมดา

“สาวๆ สวยๆ แบบคุณผิง เที่ยวทุกวัน ไม่กลัวอันตรายหรือครับ”

“โอ๊ย อยู่ที่บ้านผิง ผิงเที่ยวที่ไหนแม่ก็ตามถูกหมดแหละค่ะ เมาๆ ไปเดี๋ยวลูกน้องแม่ก็พากลับบ้าน”

ดรงค์มองเด็กสาวยิ้มๆ เด็กสาวต่างจังหวัดหนีมาเที่ยวเมืองกรุงแบบนี้ ยังคิดว่าบารมีของแม่จะทำให้เธอหลุดรอดกงเล็บเสือผู้หญิงไปได้หรือ?

“แต่ที่นี่กรุงเทพฯ จะมีลูกน้องของแม่คุณผิงมาพากลับหรือครับ”

ดรงค์ลองหยั่งเชิงดู เผื่อว่าถ้ามีปัญหาเขาจะได้ถอนตัวได้ทัน เพราะคนอย่างเขาจะได้ผู้หญิงทั้งที ก็ไม่อยากเสียหน้า เพราะถูกกระชากกลับไปเพราะมีเจ้าของหรือผู้ปกครอง

“ลูกน้องแม่ก็อยู่ที่บ้านสิคะ จะมาอยู่ทำไมที่กรุงเทพฯ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ รับรองว่าลูกน้องคุณแม่ไม่มากระทืบคุณแน่ๆ”

ผกากรองเริ่มพูดเสียงอ้อแอ้เพราะฤทธิ์เบียร์ สายตาเริ่มจับภาพคนตรงหน้าเป็นภาพซ้อน กระทั่งความรู้สึกสุดท้ายของเธอคือภาพของชายหนุ่มที่ยิ้มเข้ามาหาเธอ