เรียนรักกับอาเขย

เดวิด เดปส์ มาร์ตินโน่ หรือเดปส์ หนุ่มใหญ่ รูปงามอาจารย์สอนภาษา เชื้อสายโปรตุกิส จอดรถไว้หน้าบ้านหรูหลังใหญ่ที่สร้างด้วยเงินน้ำพักน้ำแรงของเขา แต่เดิมเขามาเป็นแค่นักท่องเที่ยวที่พลัดหลงมาเจอสาวไทยช่างเจรจาคนหนึ่ง แล้วเปลี่ยนใจย้ายถิ่นฐานเข้ามาทำมาหากินในเมืองไทย เพื่อจะแต่งงานอยู่กินกับคนที่เขารัก เธอชื่อบุหงา เธอเป็นสาวใต้ ตาคมผมเข้มที่ทำให้เขาติดใจ

พื้นฐานครอบครัวของเดปส์ ไม่ลำบากอะไรนัก เมื่อมาอยู่เมืองไทย เขาก็เข้าขั้นเศรษฐี ด้วยสภาพเศรษฐกิจที่แตกต่างกัน ชีวิตหลังแต่งงานของเดปส์กว่า ๕ ปีที่ผ่านมา เรียบง่าย บุหงาที่เคยเป็นพนักงานเสิร์ฟก็กลายมาเป็นแม่บ้านอย่างเต็มตัว เธอใช้จ่ายเงินอย่างฟุ้งเฟ้อด้วยการปรนเปรอของเดปส์

วันนี้เดปส์ลืมเอกสารบางอย่างสำหรับการสอนไว้ที่บ้าน และไม่ได้เอะใจว่าการที่เขากลับมาบ้านผิดเวลาจะต้องเจอกับบางอย่างที่เขาคาดไม่ถึง เขารีบร้อนเดินเข้าไปหยิบซองเอกสารที่วางไว้ที่มุมโต๊ะห้องรับแขก แต่ก่อนที่เขาจะรีบกลับออกไป หางตาของเขาก็มองเห็นบุหงาสวมชุดคลุมอาบน้ำยืนหน้าตาตื่นอยู่ที่บันได

“คุณกลับมาทำไมคะ?” เสียงเธอพูดเร็วรัว

“อ้อ...ผมลืมเอกสารไว้ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าดูสั่นๆ”

เดปส์สืบเท้าเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นบุหงาตัวสั่นเล็กๆ พร้อมเหงื่อซึมที่ขมับ

“เปล่าค่ะเดปส์ ฉันกำลังจะอาบน้ำ ตกใจน่ะค่ะคิดว่าขโมยขึ้นบ้าน” บุหงารีบปฏิเสธ

“ขอโทษทีที่ไม่ได้โทร.มาบอกก่อน ถ้าคุณกลัวขโมยขึ้นบ้าน ทำไมไม่ปิดบ้านให้เรียบร้อยล่ะครับ ผมเข้ามาประตูบ้านก็ไม่ได้ล็อค”

“เอ่อ บุหงาลืมไปน่ะค่ะ นึกขึ้นได้ถึงได้รีบวิ่งลงมา”

หญิงสาวละล้ำละลักบอกอย่างมีพิรุธ เดปส์สงสัยแต่ไม่แสดงท่าทีอะไร จะว่ากันตามจริง เขาก็สงสัยในความผิดปกติของบุหงามาหลายอาทิตย์แล้ว เพราะเมื่อเขากลับจากงาน มักจะพบว่าเธอนอนหลับด้วยความอ่อนเพลียอยู่เสมอ มิหนำซ้ำ เมื่อเขาจะทำการบ้านเธอก็บ่ายเบี่ยง ทั้งที่ปกติเธอมักจะเรียกร้องจากเขาเสมอ แต่เป็นเขาเองที่เหนื่อยเกินไป

“เดี๋ยวผมต้องไปก่อนนะครับ คุณมาล็อคประตูดีๆ ล่ะ อยู่คนเดียวแบบนี้ ผมเป็นห่วงรู้ไหม”

เขาเดินเข้าไปจูบที่หน้าผากของภรรยาสาว เธอผงะเล็กน้อย แต่เดปส์ก็รู้สึกได้

“เหม็นเหงื่อค่ะ บุหงายังไม่ได้อาบน้ำเลย” เธอรีบแก้ตัว

“ไม่เห็นเป็นไร ชื่นใจดีออก ผมรักเมียของผมแบบนี้”

เดปส์ย้ำหนัก ราวกับจะตอกย้ำให้เธอไม่ลืมว่าเขาคือสามีของเธอ

ชายหนุ่มออกจากบ้านไปที่รถยนต์ที่จอดอยู่ บุหงาชะเง้อมองจนชายหนุ่มเคลื่อนรถออกจากบ้าน ก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปบนห้องนอนอีกครั้ง

******

“ผัวคุณกลับไปแล้วเหรอ ใจผมหายวาบตอนเขาเปิดประตูเข้ามา”

ทันทีที่บุหงาเปิดประจูห้องนอนเข้าไป ก็มีร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งกอดรัดไว้ด้วยความเสน่หา พร้อมคำถามที่แทบจะเป็นเสียงกระซิบ

“ก็เอกนั่นแหละสะเพร่านัก ทำไมเข้ามาแล้วไม่ล็อคประตู ถ้าเขาเดินเข้ามาในห้องนอนจะว่ายังไง”

หญิงสาวหันไปตีแขนชายหนุ่มเบาๆ แล้วเดินไปนั่งที่ปลายเตียง “เอก” ชายหนุ่มที่เป็นส่วนเกินของครอบครัวขยับเดินตามไปนั่งแล้วโอบกอดเธอไว้อีกครั้ง

“ก็คนมันคิดถึงนี่ พอเห็นเขาออกไป ผมก็รีบเข้ามาเลย”

“ทีหลังอย่าสะเพร่าแบบนี้อีกนะ ถ้าถูกจับได้ เดปส์ไม่เอาพวกเราไว้แน่”

“จับได้ก็หย่าสิจ๊ะที่รัก คุณก็ได้มาเยอะแล้วไม่ใช่เหรอ?”

เอกยุส่ง เพราะเขาเห็นเธอใช้จ่ายข้าวของอย่างสนุกมือ รวมไปถึงเครื่องใช้ส่วนตัวของเขา จึงเหมาเอาว่าสามีของเธอปรนเปรอเธอไว้อย่างล้นเหลือ

“จะบ้าเหรอเอก ถ้าเลิกกับเขา พวกเราจะเอาเงินที่ไหนมาเสวยสุขกันเล่า”

บุหงาทำหน้าไม่สบอารมณ์ทันที เพราะสิ่งที่เอกพูด ก็เหมือนตัดทางทำมาหากินของเธอ เงินทองถึงมีมาก วันหนึ่งก็ต้องหมด แต่ถ้าเธอเกาะเขาไปแบบนี้ ยาวนานกว่า

“แหม...ก็ผมอยากอยู่เปิดเผยกับคุณแล้วนี่นา”

เอกอ้อนเสียงหวาน เขาเป็นอดีตคนรักเก่าของบุหงาที่ลงเรือไปทำงานประมงอยู่ปีหนึ่ง พอกลับมาก็พบว่าบุหงาแต่งงานแล้ว แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาของเขาและบุหงาเลย เพราะทั้งคู่ก็ยังลักลอบคบหากันอยู่ดี

“อยู่แบบนี้ดีกว่านะเอก ฉันเองก็เป็นของเธอทั้งใจและกายแล้วนี่นา”

“งั้นก็หยุดคุยเรื่องนี้เถอะ เรามาหาอะไรสนุกๆ ทำต่อกันดีกว่า”

ชายหนุ่มตัดบทแล้วก้มลงซุกไซ้ซอกคองามระหงของบุหงา เธอครางด้วยความพอใจในลำคอ แล้วตวัดรัดร่างกำยำของชายหนุ่มผิวเนื้อทองแดงไว้ เอกได้ทีจึงเลื่อนใบหน้าขึ้นมาบดริมฝีปากบางๆ แล้วใช้มือแหวกชุดคลุมอาบน้ำดึงออกจากร่าง เผยหุ่นอวบอัดเนียนลออตาให้ปรากฏขึ้นท่ามกลางแสงสว่างที่สาดลอดเข้ามาจากกระจกหน้าต่าง

“เมียผม ถึงจะดำก็ดำคมขำ”

“บ้าเหรอ ฉันไม่ดำสักหน่อย ผิวอย่างนี้เขาเรียกผิวสีน้ำผึ้ง”

“จ้ะที่รัก สีผิวคุณสวยแปลกตาแล้วเนียนนวลจนผมหลงใหลเหลือเกิน”

เขากระซิบแนบชิดกับริมฝีปากอย่างเอาใจ แล้วค่อยๆ ดันร่างเปลือยเปล่ากลึงกลึงของบุหงาให้ทอดตัวนอนบนเตียงที่ยับยู่ บ่งบอกให้รู้ว่าเกมกามที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้นไม่ใช่ครั้งแรก

******