แฟน(7)

ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันตัดสินใจไปหาพี่อัลติสที่คอนโดของเขา อาจเป็นเพราะว่าเขาเป็นถึงผู้บริหารบริษัทสินเชื่อที่แม่เอาบ้านไปจำนอง ฉันจึงมั่นใจว่าเขาจะช่วยได้แน่

ฉันหยุดยืนอยู่หน้าห้องพักสุดหรูแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะพ่นออกมาเฮือกใหญ่ ขณะที่หัวใจฉันเต้นระรัว นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่ห้องผู้ชาย ซึ่งก็คาดเดาไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรกับฉัน แต่ฉันมั่นใจว่าคนอย่างพี่อัลติสคงไม่คิดทำเรื่องอะไรแบบนั้นกับฉันแน่ ฉันเชื่อใจเขาถึงแม้ว่าเราจะเจอกันได้ไม่กี่วัน แต่ถึงจะยังงั้นก็ยังแอบหวั่น ๆ อยู่ไม่น้อย

กริ๊ง กริ๊ง นิ้วเรียวของฉันกดไปที่ออดหน้าประตู แล้วเอามือมาประสานกันข่มอารมณ์ตื่นเต้น แอ๊ดดดด ไม่นานนักเสียงประตูก็เป็นออกมาพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่ดูดี สวมใส่เสื้อผ้าครบ เขายกยิ้มบาง ๆ ให้ก่อนที่จะขยับกายหลีกพร้อมผายมือให้ฉันเข้าไป

"เชิญครับ"

"ขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มหวานแล้วกล่าวบอกกับเขาก่อนที่จะก้าวขาเข้าไปด้านใน

ดวงตาฉันต้องเบิกโตเมื่อได้เห็นภายในห้องพักผู้บริหารบริษัทใหญ่ที่หรูหราและดูแพง เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นล้วนแต่นำเข้าทั้งนั้น พื้นที่ก็กว้างขวาง มีห้องเป็นสัดส่วน

"พี่ทำอาหารไว้รอเธอด้วย"ฉันสะดุ้งโหย่งเมื่อมีเสียงทุ้มพร้อมกับลมร้อนจากปากเข้ามาในบริเวณต้นคอ จึงทำให้ฉันรีบหันหลังก็พบกับชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อยืนเอามือล้วงกระเป๋าและยกยิ้มมุมปากให้

"เอ่อ...ด้ายังไม่หิวเลยค่ะ"

"เสียใจนะที่เธอพูดแบบนี้"คนตัวโตพูดจบก็จบหน้าลงเอาเท้าเขี่ยพื้นท่าทางราวกับคนขี้งอน

"ด้า..."

"พี่ตั้งใจทำเลยนะ"เขาเงยหน้าขึ้นมองฉันแล้วเอ่ยด้วยสีหน้าออดอ้อนไม่คิดเลยว่าผู้บริหารบริษัทใหญ่จะมีมุมแบบนี้ด้วย

"ค่ะด้าจะทาน ไหนล่ะคะ"ว่าจบ พี่อัลติสก็เผยยิ้มออกมาแล้ววิสาสะจับมือฉันพาเดินที่โต๊ะอาหารซึ่งถัดมาจากห้องรับแขก

บนโต๊ะหรูมีอาหารสองสามอย่างตักไว้พี่อัลติสขยับเก้าอี้ให้ฉันนั่งลงก่อนที่จะพาตัวเองไปนั่งอีกฝั่งตรงข้ามกัน

"ทานเลยครับพี่ทำสุดฝีมือเลย"ผู้บริหารหนุ่มหล่อเอ่ยขึ้น ขณะที่ฉันมองจานอาหารที่อยู่ตรงหน้าแล้วลอบหายใจเบา ๆ บอกตรง ๆ เลยว่าฉันไม่ค่อยถนัดอาหารแถวนี้สักเท่าไหร่ ซึ่งอาหารที่พี่อัลติสทำให้ทานนั้นเป็นพวกสเต็กและสลัดผัก แต่ก็นะฉันไม่อยากให้คนทำเสียน้ำใจ ระหว่างที่กำลังหยิบช้อนกับมีดที่วางอยู่ข้างจาน จู่ ๆ พี่อัลติสก็ดึงจานสเต็กฉันไปแล้วส่งจานสเต็กของเขาที่หั่นเนื้อเป็นชิ้นเล็ก ๆ พอดีคำพร้อมทานมาให้

"ทานจานนี้ พี่หั่นไว้แล้ว"

"ขอบคุณค่ะ"ฉันคลี่ยิ้มหวานให้กับผู้ชายใจดีตรงหน้าแถมยังหล่ออีกด้วย

"โทษทีนะที่พี่ไม่ได้ไปรับ เพราะมัวแต่ทำอาหารรอเธอ"ใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นมาแล้วบอกด้วยน้ำเสียงละมุนระหว่างที่ฉันกำลังจิ้มชิ้นเนื้อเข้าปาก แล้วเคี้ยวมันอย่างอร่อย

"ไม่เป็นไรค่ะ"ฉันตอบกลับแล้วยกแก้วน้ำส้มที่วางข้าง ๆ ขึ้นดื่ม

"อยากให้พี่ช่วยอะไรไหม..."ฉันชะงักจ้องใบหน้าหล่อด้วยหัวใจที่เต้นรัว ๆ

"....เรื่องบ้านเธอ"

"พี่ช่วยด้าได้ใช่ไหมคะ"ผู้บริหารหนุ่มผงกหัวแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ

"ด้าขอแค่ช่วยขยายเวลาให้หน่อยได้ไหมคะ"ฉันบอกความต้องการกับเขาทันที

"อืม...."พี่อัลติสวางช้อนกับมีดลงแล้วเอามือขึ้นมาประสานกันก่อนที่เบือนหน้าไปทางอื่นด้วยสีหน้าครุ่นคิด

"ไม่ได้เหรอคะ"ฉันพูดน้ำเสียงสั่น หัวใจแทบจะต้องหล่นไปที่ตาตุ่มเมื่อนึกถึงตอนที่จะต้องเสียบ้านไป

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาหันมาพูดกับฉัน ทำให้ริมฝีปากบางฉีกออกกว้างด้วยความดีใจ

"แต่พี่มีข้อแลกเปลี่ยน"ฉันขมวดคิ้วทันทีแล้วจ้องหน้าคนพูด

"ขะ ข้อแลกเปลี่ยน?"

"ใช่ พี่จะช่วยเธอแต่เธอต้องมาเป็นแฟนกับพี่...."ฉันก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย บ้าจริง!

"...พี่อยากเป็นแฟนเธอจริง ๆ นะไมด้า"

"...."ริมฝีปากบางทั้งสองเม้มเข้าหากันพร้อมกับใบหน้าที่เห่อร้อน

"ตกลงไหมครับ"

"ทำไมต้องเป็นด้า"ฉันเอ่ยถามออกไป

"เพราะเธอคือคนที่ใช่สำหรับพี่"

"พี่อัลติส"ฉันพึมพำชื่อชายหนุ่มรูปหล่อตรงหน้าเบา ๆ ด้วยหัวใจที่สั่นไหว

มือหนาเอื้อมมากุมมือบางฉันไว้แล้วลูบที่หลังมือเบา ๆ

"พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจ"

หลังจากทานอาหารเสร็จ ฉันต้องรู้สึกประหลาดใจที่ได้เห็นผู้บริหารหนุ่มบริษัทใหญ่ยืนล้างจาน โดนที่เขาไม่ให้ฉันทำอะไรเลย

"ไม่คิดเลยว่าด้าจะได้เห็นภาพผู้บริหารบริษัทใหญ่กำลังยืนล้างจาน"ฉันพูดขึ้นระหว่างที่ยืนมองเขา

"เธอเป็นคนแรกและเป็นคนเดียวที่จะได้เห็น"เจ้าของใบหน้าหล่อหันมาพูดด้วยน้ำเสียงละมุน

"จริง ๆ แล้วด้าล้างเองก็ได้"

"พี่ไม่อยากให้แฟนพี่เหนื่อยน่ะครับ อยากให้แฟนพี่สบาย"คำพูดของผู้บริหารหนุ่มทำเอาใบหน้าฉันร้อนผ่าวไปหมด ใช่ ฉันตกลงเป็นแฟนกับเขา แต่ก็ไม่ใช่แค่เพราะที่เขาจะช่วยเรื่องบ้านหรอกนะ ลึก ๆ แล้วฉันก็มีใจให้ชายหนุ่มคนนี้อยู่นิด ๆ จึงคิดว่าลองคบ ๆ กันไปก่อน ถ้าไม่ดีก็ค่อยเลิก คงไม่เสียหายอะไร

พอพี่อัลติสล้างถ้วยชามทำความสะาดครัวเรียบร้อยเขาก็ยังไม่ยอมให้ฉันกลับ บอกให้ฉันดูหนังกับเขาก่อนสักเรื่อง ซึ่งฉันก็ไม่ปฏิเสธ ในใจก็ยังอยากอยู่กับเขาต่อ เพราะรู้สึกอบอุ่น เขาดูเป็นผู้ชายแสนดี เป็นสุภาพบุรุษ ฉันลืมคำพูดที่เอเอฟบอกไว้ว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้ไปเลย เพราะตลอดเวลาที่เจอกันสองต่อสองเขาไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวหรือล่วงเกินอะไรฉันเลย

"ไมด้า"เสียงทุ้มหวานดังเข้ามาข้าง ๆ หูระหว่างที่นั่งดูทีวีอยู่บนโต๊ะโซฟาตัวเดียวกับเจ้าของห้อง

"ว่าไงคะ"ฉันหันหน้าไปที่ชายหนุ่มแล้วพูดขึ้น

"พี่ขอโอบไหล่เธอได้ไหม"ฉันคลี่ยิ้มหวานแล้วขยับกายเข้าไปใกล้ ๆ

"ได้สิ"ฉันอนุญาตเพราะแค่โอบไหล่ ฉันไม่ซีเรียส พี่อัลติสคลี่ยิ้มแล้วยกแขนแกร่งมาโอบที่ไหล่ฉันตลอดจนกระทั่งดูหนังจบ

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถยนต์คันหรูของพี่อัลติสซึ่งเขากำลังจะพาฉันกลับบ้าน ระหว่างทางเขาจับพวงมาลัยมือเดียวเพราะมืออีกข้างจับมือฉันอยู่

"ได้ทำอะไรแบบนี้ พี่รู้สึกมีความสุขจัง"

"พี่ไม่เคย..."

"พี่ไม่เคยคบใครพี่ไม่เคยมีแฟน"ผู้บริหารหนุ่มแทรกพูดขึ้น

"ไม่เคยเลยน่ะเหรอคะ"ฉันแปลกใจที่ผู้ชายรูปหล่อ แถมยังมีฐานะแบบนี้จะไม่เคยมีแฟน

"ไม่ครับ พี่ไม่เจอคนที่ถูกใจ...."

"....แต่ตอนนี้พี่เจอแล้ว"ฉันก้มหน้าลงหลบสายตาหวานเยิ้มของคนขับอย่างเขินอาย

ระหว่างทางเราสองคนได้พูดคุยไลฟ์สไตล์ศึกษาความชอบของฉันและกัน ซึ่งโดยรวม ๆ แล้วเราสองคนชอบอะไรคล้าย ๆ กันอยู่นะ นอกเสียจากอาหาร ฉันเป็นผู้ที่เข้าไม่ถึงอาหารนานาชาติ แต่มันก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร เราสองคนคุยกันมาจนเพลิน มารู้อีกทีพี่อัลติสจอดรถอยู่ที่หน้าบ้านแล้ว

"แม่เธอคงจะนอนแล้ว"พี่อัลติสเงยหน้าขึ้นไปบนห้องชั้นสองที่เป็นห้องของแม่

"ปิดไฟ น่าจะนอนแล้ว"ก่อนหน้าฉันเคยบอกพี่เขาว่าห้องฉันอยู่ชั้นสาม ส่วนห้องแม่ชั้นสอง

"พรุ่งนี้พี่จะมารับนะครับ"พรุ่งนี้ฉันจะต้องไปถ่ายภาพงานวันเกิดรุ่นพี่ พี่อัลติสจึงอาสาที่จะมารับฉัน

"ค่ะ"ฉันตอบรับสั้น ๆ

"ส่วนเรื่องบ้าน สบายใจได้ พี่จะจัดการให้เอง"ฉันคลี่ยิ้มออกมาอย่างสบายใจ

"ขอบคุณพี่มากเลยนะคะที่ช่วย"

"ไม่ช่วยแฟนแล้วพี่จะช่วยใครล่ะครับ"เขาเอ่ยพร้อมกับยกมือมาลูบหัวฉัน

#หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป..

พี่อัลติสดีกับฉันมาก มารับมาส่งทุกวันไม่ขาดแถมพอมีเวลาว่างก็จะมาช่วยแม่ฉันเก็บร้านอีก ทำให้แม่ฉันปลื้มเขามาก ส่วนเรื่องสถานะ ทุกคนต่างรับรู้กันหมดแล้วว่าฉันกับพี่อัลติสเป็นแฟนกัน เวลาพี่อัลติสมารับที่มอ นักศึกษาสาวคณะฉันต่างมากันกรึ๊ดกร๊าดอิจฉาฉันมาก ใช่สิ ก็พี่อัลติสทั้งหล่อและรวยอีกต่างหาก

ถึงแม้ว่าแฟนของฉันจะมีฐานะร่ำรวย มีเงินมีทองใช้ไปทั้งชาติแบบนั้น แต่ฉันไม่เคยที่จะรบกวนเงินเขาเลย นอกจากสิ่งของที่เขาตั้งใจซื้อมาให้ แน่นอนว่าฉันปฏิเสธที่จะไม่รับ แต่เขาก็มักจะเอาไปฝากให้กับแม่ และแม่ฉันก็นะ รับของเขาทุกอย่าง

ฉันยังคงรับงานพาร์ทไทม์ถ่ายรูป ถ่ายวีดีโอ หรือยังคงรับงานถ่ายแบบอยู่ เพราะฉันยังคงต้องหาเงินให้มากขึ้นเพื่อเอาไปจ่ายค่าบ้านที่แม่ไปจำนองไว้

ครืดดดด ครืดดดด ระหว่างที่ฉันกำลังเดินออกมาจากห้องเรียนเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้นจึงหยิบขึ้นมาดู 'พี่ก็อต'ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะรับสาย

"สวัสดีค่ะพี่ก็อต"พี่ก็อตเป็นรุ่นพี่คณะเดียวกับฉันแต่ตอนนี้เขาจบไปแล้ว เขานี่แหละเป็นคนหางานถ่ายแบบให้

(ไมด้า วันอาทิตย์นี้ว่างไหม)รุ่นพี่ชายไม่แท้เอ่ยถามเข้ามาในสาย

"ว่างค่ะ ว่าง"ฉันรีบตอบกลับทันที

(พอดีมีงานถ่ายแบบ สนใจไหม)

"สนใจค่ะ"ฉันเอ่ยออกมาน้ำเสียงดีใจ

(แต่ว่า..ชุดที่ใส่เอ่อ..จะโป๊ไปนิดนะ แต่ว่าเงินดี)

"ไม่ถึงกับต้องถอดใช่ไหม"

(ไม่เลย ๆ ชุดกี่เผ้าที่ออกไปทางแนวเซ็กซี่แหวกนิดโชว์หน่อยน่ะ โอเคไหม)

"โอเคค่ะ"ไม่น่าจะโป๊อะไรมากฉันจึงตกลงทันที

(ถ้างั้นวันอาทิตย์บ่ายโมงมาเจอพี่ที่สตูดิโอนะ)

"ค่ะ ๆ"พอสิ้นเสียงพี่ก็อตก็กดวางสาย

"เย้...ได้งานแล้ว"ฉันเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ

"งานอะไรวะมึง"สตาร์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ถ่ายแบบ"ฉันฉีกยิ้มกว้างให้เพื่อน

"ดีใจด้วยมึง แล้ววันนี้แฟนมารับหรือเปล่า"แน่นอนว่าฉันต้องบอกเพื่อนสนิททั้งสองว่าฉันกับพี่อัลติสตกลงเป็นแฟนกันแล้ว

"มา ๆ น่าจะมาถึงแล้ว"ฉันพูดพลางยกแขนดูนาฬิกาข้อมือ

"เออ งั้นแยกกันตรงนี้นะ พอดีมีธุระว่ะ"

"โอเค"จากนั้นฉันกับสตาร์ก็แยกกัน ฉันก็รีบเดินไปที่ยังจุดนัดหมายรอพี่อัลติสมารับ

Altis

ระหว่างที่ผมจอดรถอยู่หน้าตึกคณะนิเทศ อยู่ ๆ ชื่อไอ้โต้งก็ปรากฏขึ้นอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ผมจึงกดรับสายทันที

"ว่าไง"

(หายหัวไปเลยนะมึง)ใช่ครับ ช่วงนี้ผมหายไปจากเพื่อน ๆ เพราะตอนนี้ผมติดไมด้ามาก

"เหอะ"ผมกลั้วหัวเราะส่งไป

(คืนนี้ที่เดิม?)

"กูขอถามแฟนก่อนนะว่าจะให้ไปไหม"ตอนนี้ผมมีแฟนแล้วจะทำอะไรก็ต้องขออนุญาตแฟนเพราะผมเกรงใจเขา

(นี่มึงใช่ไอ้อัลหรือเปล่าวะ บอกความจริงมา!)ไอ้โต้งทำเสียงดุเข้มเข้ามาในสาย

"ไอ้สัส ไม่ใช่กูแล้วจะเป็นใคร"

(มึงคิดยังไงวะถึงอยากจะมีแฟน)แฟนที่มันพูดถึงอยู่นั้นก็คือไมด้า แน่นอนว่าผมบอกกับพวกเพื่อน ๆ ไปแล้วว่าตอนนี้คบอยู่กับไมด้า และจริงจังด้วย

"กูอยากจะดูแลใครสักคน และกูก็เจอแล้วผู้หญิงที่อยากจะดูแลแล้ว"ผมตอบกลับไปแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ เมื่อนึกถึงใบหน้าสวย ๆ ของไมด้า

(ถอดเขึ้ยวเล็บแล้วจริง ๆ)

"หึ"ผมแค่นหัวเราะในลำคอแล้วกระตุกยกยิ้ม

_________________________