3.จะหนีไปไหน

ฉันถูกส่งมาที่คฤหาสน์โรแลนด์อย่างรวดเร็วจนไม่ทันได้พบเจอหรือว่าพูดคุยกับเสด็จพ่อและเสด็จแม่เลยด้วยซ้ำ

เจเนวีคือองค์หญิงผู้งดงามที่ได้รับฉายาว่านางคือดอกไม้งามของจักรวรรดิ ความงดงามที่ทำให้ดอกไม้พลันสิ้นแสง นั่นสิ่งที่ฉันต้องยอมรับว่าการเข้ามาอยู่ในเกมนี้ด้วยภาพลักษณ์เช่นนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกว่าเกมนี้มันน่าจะง่ายดาย..บุรุษทุกคนเมื่อมองเห็นถึงความงดงามของเจเนวีแล้ว ผู้ใดกันเล่าจะหลีกเลี่ยงความรู้สึกตกหลุมรักพวกนั้นได้

ทว่ามันผิดพลาดเล็กน้อย เพราะดูเหมือนว่าในฝั่งของตัวละครชายจะไม่ได้ตกหลุมรักเจเนวีเพราะใบหน้าของนาง แต่เป็นเพราะว่าพวกเขาถูกระบบบังคับให้รักต่างหาก

นี่มันชักจะยากแล้วสิ การทำให้เซอร์เบรเดนมารักเธอ แล้วต้องทำให้เขามาทำเรื่องราวที่แสนเร่าร้อนด้วยกัน..

“ยินดีต้อนรับเจนนี่หลานรัก..”

สตรีวัยกลางคนกำลังยืนส่งยิ้มให้เธออยู่ด้านหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ นี่คือท่านป้าที่ใจดีกับเจเนวีที่สุดในโลก

“ข้าทำเรื่องเอาแต่ใจเอาไว้มากพอสมควร เพราะแบบนั้นจึงถูกท่านพี่ส่งมาที่นี่..”

หญิงวัยกลางคนหัวเราะออกมาด้วยความรู้สึกเอ็นดู

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกเจนนี่ ป้าดีใจที่เจ้ามาที่นี่นะ..อยู่ที่นี่พักผ่อนให้สบายใจก่อนเถิด เมื่อข่าวลือเงียบลงเจ้าค่อยกลับไปที่พระราชวังขององค์หญิง”

เรือนด้านหลังถูกจัดเตรียมเอาไว้ให้เธอ คราแรกฉันคิดว่าจะต้องทนอยู่ที่เรือนหลักด้านหน้าซะอีก แต่การได้มีช่วงเวลาส่วนตัวเช่นนี้ก็ดีไม่น้อยเลย ฉันชอบที่ไม่ต้องทนอยู่กับท่านป้าที่ฉันไม่ได้รู้จัก

จะอย่างไรฉันก็เป็นแค่ผู้เล่นที่เข้ามาสวมร่างของเจเนวีเท่านั้นเอง และเมื่อมีนา สาวใช้ประจำตัวของเจเนวีพาฉันเดินไปที่เรือนด้านหลัง ฉันก็พบเจอกับเซอร์เบรเดนที่กำลังยืนก้มหน้า

วันนี้เขาไม่แสดงสิ่งใดออกมาทางสีหน้าของเขาเลย และนั่นทำให้บรรยากาศระหว่างเรามันย่ำแย่ถึงขีดสุด

“ข้าคิดว่าเราอาจจะต้องพูดคุยกัน..สักหน่อย”

เบรเดนไม่เงยหน้าขึ้นมามองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ

“กระหม่อมต่ำต้อยเกินกว่าที่จะพูดคุยกับพระองค์..อีกทั้งเจตนาของกระหม่อมนั้นยังคงชัดเจนพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมต้องการเป็นขุนนางและองครักษ์เพื่อปกป้ององค์หญิง มิได้อยากเป็น..นายบำเรอหรือแม้กระทั่งทาสส่วนตัวของพระองค์”

หรือว่าในบางที เธอควรจะให้เวลาเบรเดนสักหน่อย มันเหมือนกับว่าระหว่างเขาและเธอมีเส้นบางๆ ขวางกั้นเราเอาไว้ เขาไม่คิดเปิดใจให้เธอง่ายๆ แน่ๆ

และเพราะแบบนั้นทำให้ฉันคิดว่าฉันควรจะหันหน้าไปที่ภารกิจอื่นๆ ก่อน กับคนอื่นก็ดูเหมือนว่าภารกิจจะไม่แตกต่างกัน

เกมนี้มีจุดมุ่งหมายก็คือการทำให้ทุกคนรัก และจบแบบฮาเร็มแสนสุข

เพราะแบบนั้นในเมื่อตอนนี้เบรเดนยังโกรธเคืองเธออยู่ เช่นนั้นเธอจะไปหาเป้าหมายคนอื่นก่อน

“...ท่านยังไม่ตายใช่ไหมคะ?”

ถึงแม้ว่าเธอจะคิดว่าตัวเองควรไปหาเป้าหมายคนอื่นแต่แบบนี้..มันก็เกินไปหน่อยไหม

หลังจากที่ฉันพูดคุยกับเบรเดนแบบไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ ฉันก็เลยตัดสินใจออกมาเดินเล่น และในระหว่างนั้นฉันได้พบเจอการต่อสู้ที่ดุเดือดมากทีเดียว

บุรุษผมดำ และดวงตาสีแดงในแบบที่มองจากดาวอังคารก็รู้ได้ในทันทีว่านี่จะต้องเป็นท่านแกรนด์ดยุคอย่างแน่นอน กำลังต่อสู้กับชายชุดดำสองถึงสามคนที่บุกเข้าหาท่านดยุคอย่างต่อเนื่อง ด้วยที่อีกฝ่ายมีกำลังเยอะกว่าอีกทั้งพวกเขายังสวมเสื้อคลุมของหอคอยเวท เพราะแบบนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ท่านแกรนด์ดยุคจะชนะ..แต่เขาก็ชนะ

ใช่แล้วตามบทของนิยายทุกเรื่องมันเป็นแบบนั้น และบทในเกมนี้เองก็คงไม่แตกต่างเท่าไหร่นัก

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะชนะ สภาพของเขาก็น่าเป็นห่วงมากทีเดียว เขากระอักเลือดออกมาคำโตก่อนจะทรุดตัวแล้วล้มลงไป

ฉันมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครมาช่วยเขา..หรือว่านี่จะเป็นโอกาสอันดีที่จะทำให้ความสัมพันธ์ของเธอและเขาพัฒนาไปแบบก้าวกระโดด

สาวงามที่มีน้ำใจช่วยเหลือบุรุษผู้หล่อเหลาในยามที่เขาเจ็บปวด

“ท่านไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”

ฉันมั่นใจว่าการปรากฏตัวของฉันมันเลือกเวลาได้อย่างโรแมนติกสุดๆ แต่แล้วทำไมดาบของเขามันถึงได้วางพาดลงมาบนลำคอของฉันแบบนี้ล่ะ?

“อะ..เอ่อ ท่านแกรนด์ดยุค?”

“เจ้าเป็นใคร?”

หัวเหลือง ออร่าสวยเจิดจ้าขนาดนี้ จะเป็นใครไปได้ล่ะคะ ฉันคือตัวเอกของเกมนี้ องค์หญิงเจเนวียังไงล่ะคะ

“ข้ามีนามว่าเจเนวีค่ะ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบดูท่านนะคะ เพียงแต่ข้าเดินผ่านมา..”

ความงดงามที่สามารถทำให้ดอกไม้งามพลันหม่นหมอง คำกล่าวเล่าขานถึงสตรีผู้นี้มิได้เกินจริงแม้แต่น้อย

ที่น่าเศร้าคือเขาได้รับการไหว้วานมาให้สังหารเธอ และในยามนี้ดาบของเขาก็พาดเอาไว้บนคอของเธอพอดิบพอดี เช่นนั้นแล้วการสังหารเธอในยามนี้ก็นับว่าเหมาะสม

จัดการเธอเลยน่าจะดี

“..อะ..อึ่ก เจ้าเอาอะไรให้ข้าดื่ม”

ฉันส่งยิ้มให้เขาพร้อมกับมองขวดยาชูกำลังซึ่งเป็นไอเท็มพิเศษที่ระบบเกมให้ฉันมา

“ไม่ต้องขอบคุณข้าหรอกนะคะท่านแกรนด์ดยุค เพราะอาการของท่านแย่มาก ข้าก็เลยเอายาให้ท่านดื่ม ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะท่านจะรู้สึกดีขึ้นหลังจากดื่มยานี่ไป..”

ไอแซ็คมองหน้าของเจเนวีด้วยแววตาที่ไม่ไว้วางใจเท่าไหร่นัก เขาใช้มืออีกข้างเพื่อเช็ดริมฝีปากตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ ยกดาบที่พาดอยู่บนลำคอของเธอออก

มองไปมองมายัยนี่เป็นแค่กระต่ายตัวน้อยที่ไร้หนทางสู้ เขาจะฆ่านางตอนไหนก็ย่อมได้ทั้งนั้น

สมแล้วที่จารีอัลกล่าวเอาไว้ว่านางมิใช่สตรีที่ฉลาดเท่าไหร่นัก  เจเนวีคือสตรีโง่งมที่ขยันทำเรื่องโง่ๆ

“ให้ข้าพาท่านกลับไปที่พักนะคะ”

ฉันช่วยพยุงให้เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับโปรยรอยยิ้มแสนหวานให้เขา นี่มันเป็นช่วงเวลาดีๆ ที่จะตกหลุมรัก..ใช่ไหม

“....!!!”

ไอแซ็คยกมือขึ้นมากุมหัวใจของตัวเองเอาไว้ เขาไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากมาย แต่ในตอนนี้มันเหมือนกับว่าร่างกายของเขามันรู้สึกแปลกๆ ชอบกล ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ใบหน้าชาวาบด้วยความรู้สึกที่แล่นริ้วขึ้นมาจากกระดูกสันหลัง

ร่างกายตรงส่วนที่สัมผัสลงไปบนร่างกายขององค์หญิงเร่าร้อนขึ้นมาราวกับว่ากำลังถูกไฟเผา..

แถมส่วนกลางกายของเขาที่ไม่สมควรจะตื่นตัวขึ้นมามันกลับผงาดขึ้นจนเห็นเป็นรูปร่างภายใต้กางเกงที่สวม

“นี่เจ้า..เอายาอะไรให้ข้าดื่ม?”

เจเนวียังคงส่งยิ้มให้กับไอแซ็ค

“ยาบำรุงกำลังค่ะ เป็นยังไงบ้างคะ รู้สึกดีมากเลยใช่ไหม?”

เธอส่งยิ้มไร้เดียงสาให้เขา ในขณะที่เขากัดกรามแน่นด้วยความรู้สึกโกรธ

เขาประมาทมากเกินไป เขาประเมินคู่ต่อสู้ต่ำไปหน่อยเขาไม่คิดว่าองค์หญิงจะใช้แผนสกปรกมาจัดการเขาเช่นนี้

“ยาบำรุงกำลังอย่างนั้นหรือ? เจ้าล้อเล่นกับข้าเกินไปแล้ว”

เขากล่าวออกมาพร้อมกับกระชากผ้าคลุมออกเพื่อให้เธอมองเห็นส่วนนั้นของเขาที่มันกำลังตั้งตระหง่านถึงแม้ว่ามันจะยังอยู่ในกางเกงของเขาก็ตามที

ยาบำรุงกำลัง? ก็ในระบบมันเขียนว่ายาบำรุงกำลังไง นี่เธอเข้าใจผิดหรือว่าระบบมันหลอกลวงเธอกันแน่ แบบนี้มันไม่ใช่ยาบำรุงกำลังธรรมดาไปแล้ว แต่มันเป็นยาปลุกอารมณ์มากกว่า!!

“ขะ..ขอโทษด้วยนะคะ”

ในขณะที่เธอกำลังจะวิ่งหนีเขาก็ฉุดรั้งแขนของเธอเอาไว้

“จะหนีไปไหน มารับผิดชอบสิ่งที่เจ้าทำก่อนสิ!!”