เมื่อกะเทยควายกลายเป็นฮูหยิน

บทย่อ

“อยากมีผัวโว้ยยยยยยย!” ผั้ว! “โอ๊ย! อิเจ้! ตบทำไมเนี่ย เจ็บนะ!” “สัส! เมิงจะตะโกนหาอะไร ลูกค้ากูตกใจหมด!” “ก็หนูอยากมีผัวนี่” “นี่อีโบ๊ะ! เมิงช่วยดูสาระร่างตัวเองหน่อยได้ไหม ผู้ชายที่ไหนจะมาเอาเมิง!” “อิศักด์ชัย กุชื่อโบรชัวร์” “เอ้า! อินี่ เรียกชื่อจริงกุอีก เดี๋ยวเอาทุเรียนตบหน้าแม่ม” สมบูรณ์เบ้ปากใส่เพื่อนสาวชาวสีม่วง ก่อนจะนั่งมองผ่านกระจกร้านเสริมสวยออกไปนอกหน้าต่าง เพื่อดูเด็กหนุ่มมหาลัยที่กำลังจับกลุ่มคุยกันต่อ กะเทยร่างใหญ่วัยสามสิบกว่าได้แต่นั่งน้ำลายไหล เดี๋ยวก้มมองตัวเอง เดี๋ยวเงยมองหนุ่มๆ ทำแบบนี้อยู่หลายรอบ “ถ้ามีเงินเมื่อไหร่นะ มึ้งงงง! กุจะไปเกาหลี ผ่าให้หมด ฮึ!” “บ่นเชี้ยไรอีกอีโบ๊ะ” “โฮ่ว! อิเจ้ บอกแล้วไงว่าไม่ได้ชื่อโบ๊ะ ไม่ได้ชื่อโบ๊ะ!” “เออ อิสมบูรณ์” “อิ! เจ้! ฮือๆ ชอบทำร้ายน้อง” “เชี้ย! ไม่ต้องมาตอแหลทำสุ้มเสียงแบบนั้น กุขนลุก” “ชิส์!” โบ๊ะ สะบัดหน้ากลับไปมองหนุ่มๆ เหมือนเดิม ขี้เกียจจะต่อปากต่อคำกับเจ้าของร้านทำผม ชีวิตของสมบูรณ์หรือโบ๊ะ ก็ไม่มีอะไรมาก ขายน้ำเต้าหู้ตอนเช้า นั่งไถโทรศัพท์ตอนสาย พอตกบ่ายก็มารวมตัวกับชาวแก๊งชะนี ห. ไฟเบอร์อยู่ในร้านเสริมสวยของเจ๊หนูอดีตกะเทยนางแบบ ด้วยความที่มีจุดด้อยในเรื่องร่างกาย เพราะเป็นคนร่างใหญ่ เลยได้ฉายาที่หนุ่มๆ ตั้งให้ว่า กะเทยควาย แต่สาวโบ๊ะก็มุมานะที่จะเป็นเมียเบอร์หนึ่งของผู้ชายสักคนให้ได้ ด้วยการเป็นแม่ศรีเรือนที่เก่งทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องทำอาหาร ไปจนถึงงานบ้านงานเรือน แต่ที่โบ๊ะชอบมากที่สุด คือ ดูหนังจีน ซี่รี่ย์จีน ติดถึงขั้นต้องดูทุกวัน อย่างแรกเลยคือชอบผู้ชายผมยาวใส่เกราะ “ว้ายยย! ผัวมาแล้ว อร๊ายยย หล่อสุด ดูๆ อิเจ้ อิเชอรี่ ดูๆ ใส่เกราะแล้วน่าเลียชะมัด ท่านอ๋อง สามี ว๊าว น้องจะรอท่านพี่เจ้าค่ะ อุ๊ยยย! เขิลลลลลล” พอเพื่อนสาวกับลูกค้าในร้านทำผมเห็นกะเทยร่างใหญ่กรี๊ดกร๊าดซ้ำยังยกสองมือปิดหน้าปิดตาราวกับสาวน้อยขี้อาย ก็ได้แต่พากันส่ายหน้าด้วยความตลกขบขัน และเหตุผลอีกอย่างที่โบ๊ะชอบดูหนังจีน เพราะนางเอกมีรูปร่างเล็ก ไว้ผมยาวใส่กระโปรงพริ้วๆ ด้วยความที่อยากเป็นเหมือนนางเอกในหนัง โบ๊ะถึงขั้นเก็บไปฝันอยู่หลายครั้ง ว่าตัวเองได้กลายเป็นผู้หญิงสวมชุดจีนโบราณ “เบาได้ เบา เมิง! อย่าเสือกเลียจอทีวีกุเหมือนคราวที่แล้วอีกล่ะ เดี๋ยวไฟช็อตตายห่า!” พรึบ! “ว้าย!” เจ๊หนูพูดไม่ทันขาดคำ ไฟทั้งร้านก็ดับพรึบลง พอทุกคนหันมาอีกที คนที่พึ่งจะกรี๊ดกร๊าดเมื่อครู่ก็ลงไปนอนชักดิ้นชักงอ “เชี้ย! อิโบ๊ะ!!!” รัชศกถงชิ่งปีที่ 13 ด้วยความที่ฮ่องเต้มีราชโองการให้กวาดล้างขุนนางโกงกิน ทำให้หน่วยประจิมจับกุมยึดทรัพย์ขุนนางหลายคน ทั้งผิดจริงและไม่จริงตามใจชอบ เรียกว่าขุนนางคนไหนที่เคยว่าร้ายในตอนที่หน่วยประจิมตกต่ำต้องโดนก่อนเป็นรายแรกๆ และตระกูลฉวีของรองเสนาบดีฉวีซู่หาน คือตระกูลแรกที่โดนเล่นงาน โดยไม่มีโอกาสแม้แต่จะแก้ตัว ครอบครัวถูกยึดทรัพย์ อดีตขุนนางขั้นสามฆ่าตัวตายในคุก ฮูหยินฉวีตรอมใจตาย ทิ้งบุตรีในวัยปักปิ่นให้สู้ชีวิตเพียงลำพัง เดิมที ฉวีมี่อิงมีคู่หมั้นคู่หมายเป็นถึงบุตรชายท่านโหว แต่เมื่อครอบครัวล่มสลาย ฝ่ายชายกลับถอนหมั้นอย่างไม่เหลือเยื่อใย เด็กสาวที่เป็นเพียงลูกคุณหนูจึงสิ้นหวังจนกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย อยู่ๆ ร่างบอบบางที่กำลังจมลงก้นบึ้งของทะเลสาบ ก็พุ่งทะยานขึ้นจากใต้น้ำอย่างรวดเร็ว พอใบหน้าขึ้นสู่ผิวน้ำได้ ก็รีบตะเกียกตะกายกลับเข้าฝั่ง แต่ยังไม่ทันที่จะหายใจสะดวก เส้นผมก็ถูกกระชากอย่างแรง “นี่! นางมี่อิงคิดตายหนีหรือไร กินนอนบ้านข้าไปตั้งเยอะแล้ว ไม่คิดตอบแทนหรือไร หา! นางคนเนรคุณ!” โบ๊ะมองหน้าเด็กสาววัยราวสิบสี่สิบห้าที่กำลังจิกผมตัวเองด้วยความตกตะลึง ลืมความเจ็บปวดบนหัวไปชั่วขณะ ดวงตากลมโตกระพริบถี่ๆ เท่านั้นยังไม่พอ ยังยกนิ้วจิ้มไปข้างแก้มของอีกฝ่ายด้วยความประหลาดใจ เพี้ย! “เอามือโสโครกของเจ้าออกไป เป็นบ้าอะไรขึ้นมา ถึงได้กล้ามาแตะต้องตัวข้า!” พอได้ยินเช่นนั้น โบ๊ะก็เหมือนจะเริ่มตั้งสติได้ เมื่อเส้นผมเป็นอิสระ จึงหันไปมองรอบๆ “เชี้ย! ฝันอีกแล้วเหรอวะ เหมือนจริงฉิบหาย!” เด็กสาวร่างกายเปียกปอนรีบก้มมองตัวเอง ก่อนจะลุกมาหมุนตัว ปากก็พร่ำพูดภาษาอะไรก็ไม่รู้ ที่ทำให้คนแถวนั้นฟังไม่เข้าใจ ด้วยความที่คิดว่าฉวีมี่อิงอาจโดนผีเข้า เด็กสาวที่พึ่งจิกผมนางเมื่อครู่พร้อมสาวใช้และคนงานในบ้านที่พากันมาออกมาตามหา จึงพากันถอยหลังไปยืนรวมกัน “จะ..เจ้า!” แต่อยู่ดีๆ ร่างบอบบางที่กำลังยิ้มร่าชื่นชมชุดกับรูปร่างของตัวเองก็ล้มลงหมดสติ ความทรงจำมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัวของโบ๊ะจนทำให้เจ้าตัวสลบไสล ฟื้นมาอีกทีก็มานอนอยู่บนตั่งในห้องเก็บของบ้านตระกูลสายรองแล้ว โบ๊ะไม่ค่อยแปลกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเท่าไหร่ ต้องเรียกว่าดีใจจนเนื้อเต้นจะดีกว่า หนังจีนเอย ซีรี่ย์จีนเอย นิยายจีนเอย ทั้งดู ทั้งอ่านมามากมาย จนพอจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น อีกอย่างมันเหมือนกับในความฝัน ที่โบ๊ะมักจะฝันเห็นอยู่บ่อยๆ เจ้าตัวเลยออกอาการกระดี๊กระด๊า มากกว่าตกใจ “ตอนนี้ฉันคือมี่อิง ฮะๆ ว้าย ยังงี้ก็หาผัวได้แล้วสิ ฮี่ๆ นี่ถ้าอิเจ้ กับอิเชอรี่มาเห็นนะ อิจฉาตายเลย” พอนึกถึงเพื่อนๆ ขึ้นมา โบ๊ะก็นึกไปถึงสาเหตุที่ทำให้ตัวเองมาที่นี่ เพราะเผลอไปเลียจอทีวีของเจ๊หนูเข้าเลยถูกไฟดูดตาย ช่างเป็นการตายที่น่าสังเวชโดยแท้ “เฮ้อ! ช่างเถิด คิดไปก็เท่านั้น ถือว่าได้เกิดใหม่ก็แล้วกัน ตั้งหน้าตั้งตาหาผัวดีกว่า หึหึ” ใบหน้างามยกยิ้มเจ้าเล่ห์ นั่งเพ้อฝันอยู่พักใหญ่ ถึงได้ดึงสติตัวเองกลับมา ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ ห้องอย่างสำรวจ นึกไปถึงความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม หลังจากบิดามารดาเสียชีวิต คุณหนูฉวีก็มาอยู่กับญาติฝั่งบิดาที่มีแซ่เดียวกัน เมื่อก่อนท่านพ่อของนางเคยให้ความช่วยเหลืออุปถัมภ์ค้ำชูตระกูลฉวีสายรองนี้จนได้ดิบได้ดีมีหน้ามีตาและมีฐานะมั่นคง แต่เหมือนว่าคนพวกนี้จะไม่สำนึกบุญคุณ หลังจากที่ต้องจำใจรับฉวีมี่อิงเข้ามา เพราะเกรงจะถูกชาวบ้านนินทา ก็ให้นางนอนในห้องเก็บของเล็กๆ ที่มีเพียงตั่งกับเสื่อผืนหมอนใบและผ้าห่มเก่าๆ ยิ่งพอนางถูกถอนหมั้นจาก ตงว่านไจ๋ บุตรชายท่านโหว ก็ยิ่งถูกคนในจวนรังเกียจ ฐานะของฉวีมี่อิงในจวนตระกูลฉวีสายรองแย่ยิ่งกว่าสาวใช้ระดับล่างสุดเสียอีก ทั้งต้องทำงานหนัก อดมื้อกินมื้อ จากรูปร่างที่เคยสมส่วน มาอยู่ที่นี่เพียงเดือนเดียว ก็กลายเป็นผอมแห้งจนชุดที่สวมใส่หลวมโพรก ก่อนหน้านั้นที่นางอดทน เพราะคิดว่าไม่นานก็จะได้แต่งเข้าตระกูลท่านโหว แต่พอรู้ว่าตังเองถูกถอนหมั้นก็เลยกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย แต่สาวโบ๊ะมีหรือจะสนใจเรื่องชีวิตบัดซบพวกนั้น สองขารีบก้าวออกจากอย่างว่องไว พอเจอกับบ่อเลี้ยงปลาก็เร่งสาวเท้าเข้าไปทันที ถึงแม้ว่าเงาในน้ำจะเลือนรางมองเห็นไม่ค่อยชัดนัก แต่รูปร่างหน้าตาของเด็กสาวที่เห็น ก็สวยยิ่งกว่าในหนัง ริมฝีปากบางฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟัน เวลานี้ในหัวกระเทยแปรรูปมีเพียงสองคำเท่านั้น คือ หาผัว