1- กะ เกิดอะไรขึ้น

Talk อลิช

ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่หนักอึ้งไปทั้งหัว เพราะไม่เคยดื่มมาก่อนแต่ถูกแพรเพื่อนสนิทบังคับให้ดื่ม แถมยังบังคับให้ฉันแต่งตัวด้วยชุดที่วาบหวิว นี่ถ้าไม่ใช่วันเกิดของเธอฉันคงไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ๆ

เมื่อคืนฉันจำได้ว่าดื่มเหล้าจากแก้วของผู้ชายโต๊ะข้างๆ แล้วก็เมาชนิดที่ว่าจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองกลับห้องมาได้ยังไง พอกันทีนี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ฉันจะดื่ม

ฉันพยุงตัวเองลุกขึ้นมันรู้สึกหนาวๆ โล่งๆ เหมือนไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้า จึงค่อยๆ ก้มลงมองตัวเอง ก่อนที่สายตาของฉันจะเบิกกว้างเมื่อพบว่าท่อนบนของตัวเองไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่อยู่เลยสักชิ้น

“ยะ อย่าบอกนะว่า….” มือของฉันจับที่ผ้าห่มก่อนจะค่อยๆ เปิดออกดูท้อนล่างของตัวเอง ซึ่งมันก็เปลือยเปล่าไม่ต่างอะไรกับท่อนบน “ฉันเมาหนักถึงขนาดแก้ผ้านอนเลยหรอเนี่ย”

อลิชเอ้ย ถ้าพ่อรู้ว่ากินเหล้าจนเมาไม่ได้สติแบบนี้ต้องโดนก้านมะยมตีก้นลายแน่ๆ

จู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงใครสักคนหายใจ ซึ่งมันไม่ได้เสียงหายใจของฉันแน่ๆ จึงค่อยๆ หันมองข้างๆ กับตัวเอง

และนั่น!! ทำให้ฉันกำลังจะกรี๊ดออกมาแต่ก็ต้องยกมือมาปิดปากตัวเองไว้ เมื่อหันมองข้างๆ ตัวเองแล้วเจอกับแผ่นหลังของผู้ชาย

ขะ เขาคือใคร ทะ ทำไมถึงมาอยู่ร่วมเตียงกับฉันแบบนี้

ฉันตั้งสติ หายใจเข้าออกช้าๆ บางทีอาจจะยังเมาค้างอยู่ทำให้ตาลายมองเห็นภาพหลอน สองมือของฉันยกขึ้นมาขยี้ตาตัวเองรัวๆ ก่อนจะเพ่งมองอีกครั้ง ก็ยังเห็นแผ่นหลังของผู้ชายอยู่เหมือนเดิม

กะ เกิดอะไรขึ้น!!

หัวใจดวงน้อยๆ ของเริ่มเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ฉันกวาดสายตามองไปมองๆ ห้องอีกครั้งถึงได้รู้ว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของตัวเอง

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!! ที่นี่คือที่ไหน แล้วห้องของใคร

ในขณะที่ฉันกำลังพยายามคิดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ ผู้ชายที่นอนอยู่เขาก็พลิกตัวนอนหงาย ทำให้ฉันมองเห็นใบหน้าของเขา

“คะ คุณคานส์” ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากอย่างตกใจอีกครั้ง เมื่อรู้ว่าเมื่อคืนฉันนอนกับใคร

คุณคานส์คือเจ้าของบริษัทที่ฉันเป็นพนักงานฝ่ายบัญชีอยู่ ฉันจำเขาได้แม่นเพราะเวลาที่เขาเดินผ่านฉันก็จะแอบมองอยู่ตลอด ด้วยบุคลิกหน้าตาฐานะของเขา แถมยังเป็นเจ้าของบริษัท ไม่แปลกที่พนักงานผู้หญิงในบริษัทจะหมายตา แต่ทว่าเขาก็ไม่เคยชายตามองใครเลย

ละ แล้วทำไมฉันถึงมานอนกับคุณคานส์ได้ มันเกิดอะไรขึ้น

ฉันนั่งตัวแข็งทื่อ พยายามคิดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ฉันมาไปวันเกิดเพื่อนที่คลับแล้วทำไมถึงตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกับเจ้าของบริษัทที่ทำงานได้ยังไง

ฉันนั่งสะตั้นอยู่บนเตียงนานหลายนาที ก่อนจะคิดขึ้นมาได้ว่าต้องรีบออกไปจากที่นี่ ต้องรีบหนีก่อนที่คุณคานส์จะตื่นขึ้นมาแล้วเห็นหน้าของฉัน

พอคิดได้แบบนั้นฉันก็รีบลุกขึ้น แต่ทว่าตรงนั้นของฉันมันรู้สึกเจ็บเอามากๆ จนทำให้เกือบจะล้มฟุบลงพื้น โชคดีที่ก้มลงจับเตียงไว้ทัน

“โอ้ย~ ทำไมถึงเจ็บขนาดนี้นะ” ฉันหนีบขาไว้จนเกร็ง พยายามหายใจเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองที่เตียง เพราะกลัวว่าคุณคานส์จะตื่นขึ้นมา

แต่!! สายตาของฉันดันมองเห็นเลือดที่ติดอยู่บนผ้าปูที่นอนเป็นวงกว้าง

นะ นั่นมันเลือดใคร ทำไมถึงเปื้อนอยู่ตรงที่ฉันนอน

ฉันก้มลงมองที่หว่างขาของตัวเองแล้วเห็นว่ามีสะเก็ดเลือดติดอยู่ ก่อนจะมองเห็นเสื้อผ้าของตัวเองที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นห้องไปหมด

ในตอนนี้ฉันไม่กล้าคิดเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันรีบเดินอย่างทุลักทุเลเพื่อมาเก็บเสื้อผ้าของตัวเองแล้วเข้าห้องน้ำมาแต่งตัว

หลังจากแต่งตัวเสร็จฉันก็รีบออกจากห้องนั้นเพื่อจะกลับไปห้องของตัวเอง พอเดินลงบันไดมาถึงได้รู้ว่าที่นี่คือคลับที่ฉันมาเที่ยวเมื่อคืน ต่างกันแค่บรรยากาศตอนนี้ไม่มีคน

ไม่ได้คิดอะไรมากนักฉันต้องรีบออกมาจากที่นี่ เมื่อออกมาได้แล้วก็เรียกแท็กซี่กลับห้อง

#ห้องของฉัน

พอมาถึงห้องฉันก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะกดโทรหาแพรเพื่อนสนิท และได้เห็นว่าเบอร์ของแพรโทรเข้ามาหลายสายมากๆ

( อลิช ทำไมแกไม่รับสายฉันรู้ไหมว่าเมื่อคืนฉันตามหาแกแทบทั้งคืน แกหายไปไหน แกอยู่ที่ไหนตอนนี้ )

พอแพรกดรับสายเธอก็ยิงคำถามรัวๆ

( ฉันอยู่ห้อง มะ เมื่อคืนเมามากเลยกลับมาก่อนขอโทษที่ไม่ได้บอกนะ )

( แกอยู่ที่ห้องแล้วทำไมเมื่อคืนฉันเคาะห้องแกตั้งนานถึงไม่มาเปิด )

( ฉะ ฉันเมาไง มาถึงห้องก็หลับไปเลยไม่ได้ยินเสียงแกเคาะประตู )

ถ้าเกิดนั่งอยู่ด้วยกันแพรต้องรู้แน่ๆ ว่าฉันโกหก เพราะว่าฉันเป็นคนที่โกหกไม่เก่งจริงๆ

( แกโทรมาฉันก็สบายใจ นี่ถ้าแกยังไม่ติดต่อมาเย็นนี้ฉันจะไปแจ้งความกับตำรวจแล้วนะเนี่ย )

( อื้อแพร ฉันขอถามอะไรแกหน่อยสิิ )

( ว่ามาสิ )

( คือ…แกรู้ไหมว่าถ้าเราเสียบริสุทธิ์ครั้งแรกจะรู้สึกยังไง ) ฉันเม้มปากแน่นเพื่อรอคำตอบจากเพื่อน ในใจก็กลัวว่าแพรจะสงสัย แต่อีกใจฉันก็อยากรู้

( มันก็จ็บๆ เจ็บมากเลยแหละ บางคนก็มีเลือดออกที่ตรงนั้น )

( ระ หรอ ) เสียงหัวใจของฉันมันเต้นรัวๆ ในตอนนี้ฉันนั่งเกร็งพร้อมกับกำมือแน่นจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เพราะสิ่งที่แพรบอกมันตรงกับอาการของฉันในตอนนี้

( แกถามทำไม นี่อย่าบอกนะว่าแก…)

( หยุดคิดเลยนะฉันก็แค่ถามเพราะความอยากรู้ ) ฉันรีบขัดก่อนที่แพรจะคิดว่าฉันนั้นเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว

( นี่! แกโตแล้วนะอลิช ควรจะเสียบริสุทธิ์สักที จะเก็บไว้ให้หยักไย่มาเกาะหรือไง )

( แกพูดบ้าอะไรฉันไม่คุยด้วยแล้ว แค่นี่ก่อนนะ )

ฉันกดวางสายแล้วเอาโทรศัพท์วางไว้ข้างๆ ตัว

ในตอนนี้สมองมันคิดหนัก ฉะ ฉันเสียความบริสุทธิ์ให้คุณคานส์ไปแล้ว แล้วฉันจะกล้าแบกหน้าไปทำงานได้ยังไง มันกลัวไปหมด กลัวว่าเขาจะจำฉันได้ กลัวว่าจะถูกมองว่าง่าย

หรือฉันควรจะลาออกดี…