บทที่ 5 ไม่ได้ขอให้มารัก

บทที่ 5 ไม่ได้ขอให้มารัก

จนตอนนี้รอยที่คอกับหน้าอก ฉันจางแล้ว ฉันก็ยังไม่กล้าถามพี่เหมเลย แต่ก็ช่างมันเถอะ

"ทับทิม วันนี้ไปงานเปิดตัวพ่อพี่ที่พรรคเพื่อประชาชนด้วยกันนะ แต่งตัวให้เสร็จเดี๋ยวพี่มารับ"

"ค่ะ เดี๋ยวทิมช่วยนะคะ"

ฉันเดินไปช่วยพี่เหมใส่เสื้อสูท แล้วหยิบกระเป๋าเดินตามไปส่งเขาขึ้นรถไปทำงาน งานเลี้ยงคืนนี้น่ะฉันรู้แล้วล่ะ คุณแม่โทรมาบอกว่าคุณพ่อสั่งให้ไปกับพี่เหม พี่เหมเองก็คงจะโดนบังคับไม่ต่างจากฉันหรอก

"ขับรถดีๆ นะคะ "

"อืม เข้าบ้านไปเถอะ"

ฉันยืนส่งพี่เหมเสร็จก็เข้ามาช่วยป้านิ่มทำงานบ้านชีวิตฉันก็วนๆ เวียนๆ แบบนี้แหละ น่าเบื่อไม่รู้จะเรียนไปทำไม ในเมื่อเรียนแล้วก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร ฉันอยากจะทำงานให้สมกับการที่ฉันได้ร่ำเรียนมาจริง ๆ แต่สักวันฉันจะใช้ประโยชน์จากสาขาที่ฉันเรียนให้ได้ ช่วงนี้ฉันกับพี่เหมคุยกันดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนนะ เพราะฉันบอกเขาว่าฉันไม่เคยคิดจะทำให้เขากับคุณเตย มีปัญหากัน ฉันจะไม่มีวันรักเขา ซึ่งมันไม่มีทางเป็นไปได้ ฉันรักเขาฉันรู้ตัวดี แต่ฉันต้องทน ทนทำเหมือนเขาเป็นแค่พี่ชาย พี่เหมก็เลยไม่คิดที่จะพูดจาร้ายๆ กับฉันอีก

"...พี่เหมคะ ทิมรู้ว่าพี่ไม่ได้รักทิม แล้วทิมก็ไม่ได้ขอให้พี่มารัก แต่เราต้องเกลียดกันด้วยหรือคะ เรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ "

"ทิมรู้ว่าพี่โดนบังคับให้แต่งงานกับทิม ทิมเองก็เช่นกัน บอกตรงๆ ว่าทิมก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับพี่แต่ทิมปฏิเสธพ่อไม่ได้"

"ทำไม ? ทำไมทิมถึงไม่อยากแต่งงานกับพี่ ทิมมีคนรักแล้วหรือ"

"ค่ะ ทิมมีคนที่ทิมรักอยู่แล้ว แต่ทิมไม่ขอบอกนะคะว่าใคร ทิมไม่อยากให้เราอยู่กันแบบอึดอัด เพราะนี้ก็เหลือเวลาไม่ถึงปีแล้ว ถ้าหย่ากันรับรองว่าทิมจะหายไปจากชีวิตพี่เลย"

"พี่....พี่...โอเคเรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมก็ได้ พี่ตกลง "

ณ งานเลี้ยง

"ทิมเกาะแขนพี่ไว้นะ"

"ค่ะ"

ฉันเข้ามาในงานเลี้ยงที่พรรค น่าเบื่อ มันมีแต่คำว่าน่าเบื่อเต็มหัวฉันไปหมด ฉันมางานแบบนี้ตั่งแต่เด็กๆ แล้วล่ะ

"สวยจังเลยลูกทับทิม"

"สวัสดีค่ะคุณแม่ คุณพ่อ"

"วันนี้น่ารักมากตาเหม รู้จักควงน้องออกงานซะบ้าง"

"ครับ ผมจะพาน้องออกบ่อยๆ ครับ"

"จริงเหรอตาเหม นี้เราตาสว่างแล้วใช่ไหม พ่อดีใจจริงๆ และแล้วก็รู้สักทีอันไหนคือเพชรแท้ อันไหนคือหินโสโครก"

เหมราชไม่ได้ตอบอะไรบิดาออกไป เพียงแค่นึกสงสัย ทำไมคุณพ่อถึงได้พูดเช่นนั้น งานเลี้ยงเปิดตัวเหมทัตน์ จัดอย่างยิ่งใหญ่ นักข่าวหลายสำนักถูกเชิญมางานนี้ แน่นอนว่า Q tv เสนอข่าวแทบจะทุกช่วงเวลาเลยเช่นกัน

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

เหมราชยกมือถือขึ้นมาดู ชายหนุ่มเลือกที่จะตัดสายทิ้ง

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

เสียงเรียกเข้าดังเข้ามาอีกครั้ง ชายหนุ่มก็เลือกตัดสายอีกเช่นเคย

"พี่เหมไม่รับสายหรือคะ ปลายสายอาจจะมีธุระสำคัญก็ได้นะคะ ถึงได้โทรมาถี่ขนาดนี้"

"งั้นทิมรอตรงนี้นะ"

"ค่ะ"

เหมราชเดินเลี่ยงออกมาคุยโทรศัพท์ด้านนอกงานเลี้ยง

"ว่าไงเตย ผมบอกแล้วไงว่าผมมางานเลี้ยงพรรค"

(ทำไมเหมไม่พาเตยไปด้วยล่ะ ทำไมต้องควงเมียแต่งออกหน้าออกตาด้วย)

"เตยจะมาได้ไง งานนี้หัวหน้าพรรคก็คือพ่อของทับทิม เราคุยกันเข้าใจแล้วไม่ใช่เหรอเตย"

(นี่เหมคงไม่ได้หลงเมียแต่งแล้วใช่ไหม )

"ผมว่าเตยพูดไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ ผมจะวางแล้วนะ"

(เดี๋ยวค่ะเหม เตยขอโทษนะคะ คืนนี้เหมจะมาหาเตยไหมคะ เตยเครียดค่ะ น้องชายเตยขับรถไปชนคน ฝั่งโน้นเรียกมา 4 แสน เตยหมุนไม่ทันเลยค่ะ เครียดมากเลย เตยอยากกอด อยากได้กำลังใจจากเหม )

"เดี๋ยวผมโอนให้ 4 แสนใช่ไหมครับ"

(ค่ะ ขอบคุณนะคะ เตยรักเหมนะ รักที่สุดเลย )

อริสาวางสายจากเหมราช หล่อนยกยิ้มอย่างภูมิใจ หึหึ ก็หมูในอวยน่ะ เสียงข้อความแสดงยอดเงินเข้าแจ้งเตือนขึ้นมา นี้สินะเหมราชของเธอ จะให้เธอปล่อยไปได้อย่างไร

"เตยครับ ผมชักจะหึงแล้วนะ ดูคุณยิ้มซิ ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่าตกลงคุณรักคุณเหมหรือรักผมกันแน่"

"โธ่....เตยบอกแล้วไงคะโฮม ว่าเตยน่ะรักแค่โฮม เหมน่ะก็แค่บ่อเงิน บ่อทองของเตยเท่านั้นแหละ ใครจะแทนที่พ่อหนุ่มพลังม้าของเตยได้ล่ะคะ ว่าแต่ว่าตอนนี้เรามาต่อกันอีกสักรอบดีไหมคะ เตยอยากขี่ม้าแล้วล่ะ อืมมม"

"จัดให้ครับทูนหัว"

"อ้าส์......"

อีกฝั่งหลังจากวางสายเหมราชเดินกลับเข้ามาในงานเลี้ยง ชายหนุ่มไม่ติดใจอะไร เงินเล็กน้อยเขาพร้อมจะช่วยเหลือใบเตยได้เสมอ แต่ว่าช่วงนี้ใบเตยขอเงินเขาบ่อยมากจริงๆ

"เอ้า!! ชนแก้วนะคุณเหม ไม่คิดจะลงการเมืองบ้างหรือครับ"

"ตอนนี้ยังก่อนครับ ในอนาคตก็ไม่แน่นะครับ"

ชายหนุ่มตอบแบ่งรับแบ่งสู้ ในงานเลี้ยงเหมราชดื่มเหล้าเข้าไปมากจนรู้สึกไม่ค่อยจะไหวแล้ว ชายหนุ่มมีเรื่องในหัวมากมาย ไหนจะคำพูดของพ่อ ไหนจะใบเตยที่ขอแต่เงิน และเขาอยากรู้ที่สุดใครคือชายคนรักของทับทิม

"ไหวไหมลูก ตาเหมนี้ดื่มไม่ประมาณตนเองเลย"

"อย่าว่าพี่เหมเลยค่ะคุณแม่ ทิมขับได้ค่ะ"

"ไม่เอาล่ะแม่เป็นห่วง เดี๋ยวแม่ให้คนรถขับไปส่งดีกว่า"

"งั้นก็ตามใจคุณแม่ค่ะ"

คุณแม่พี่เหมให้คนขับรถขับมาส่งเรา พี่เหมเมามากจริงๆ เขาดูหน้าเครียด ๆ หลังกลับจากคุยโทรศัพท์ แต่ฉันไม่รู้ว่าใครกันนะที่โทรมา

"เดินไหวไหมคะทิมช่วยนะ"

"หวาย พี่หวาย"

คนบอกว่าไหวเดินเซไปเซมา จนฉันต้องเข้าไปพยุงแล้วพาขึ้นไปบนห้องนอนของเขา

"ทิมเช็ดตัวให้นะคะ "

ปรีดาภรณ์จัดการถอดเสื้อเหมราชและเริ่มเช็ดตัว หญิงสาวไล้มือเช็ดตามคอไล่ลงมาถึงหน้าท้อง หญิงสาวหน้าแดงใจสั่นไปหมด ก็จะไม่ให้สั่นได้ยังไงเธอไม่เคยเห็นร่างกายของสามีแบบนี้มาก่อน

"ว๊าายย...พี่เหมค่ะอย่าค่ะ"

เหมราชที่เมาไม่ค่อยได้สติดึงภรรยาลงมากอด เขาพลิกตัวขึ้นมาคล่อมหญิงสาวไว้แล้วเริ่มจูบไซร้ลงที่ปาก ซอกคอ เสื้อผ้าหญิงสาวหลุดออกด้วยน้ำมือของชายหนุ่ม

"อ่ะ...อย่าค่ะ...พี่เหมนี่ทิมนะ...โอ๊ยย!!!! เอาออกไปทิมเจ็บ"

"ซี๊ดๆๆๆ ทำไมรัดผมแน่นจังเตย"

"ฮือๆๆๆ ทิมไม่ใช่คุณเตย"

ตั่บ!! ตั่บ!! ตั่บ !!

เหมราชสอดใส่ตัวตนของตนเองเข้าไปในช่องแคบของหญิงสาวก็จะกระแทกกระทั้นลง อย่างต้องการ

หญิงสาวนอนนิ่งน้ำตาไหล ปล่อยให้ชายหนุ่มกระทำบนร่างกายตนเอง อย่างไร้หนทางขัดขืน เจ็บที่ช่องรักเพราะหญิงสาวไม่เคยมีใครมาก่อน การเล้าโลมที่ไม่มากพอทำให้ช่องรักของหญิงฉีกขาด นั่นว่าเจ็บแล้ว แต่ยังไม่เท่ากับหัวใจของเธอที่เจ็บกว่า เพียงแค่เขาคิดว่าเธอเป็น อริสา คนรักของเขา นั่นเอง