EP2. ระทึก [คนคุก]

วันหยุดที่ใครต่างทวินหาแต่สำหรับกิ่งแก้วคงเรียกได้ว่าเป็นวันที่เธอหัวร้อนกับหลายหน้าที่

"ดูเธอหอบเหนื่อยเลยนะ" ท่านประธานพูดพลางดื่มกาแฟที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน "แค่ไปส่งเอกสาร"

"วันนี้วันหยุดพนักงานเดินเอกสารไม่มากิ่งต้องวิ่งวุ่นเดินไปชั้น 2 ชั้น 5"

"เธอจะได้แข็งแรงไง"

"อีกนิดก็เป็นavengers แล้วล่ะค่ะ"

"เธอดูหนังแบบนั้นด้วยเหรอไร้สาระชะมัด"

ท่าทางหอบเหนื่อยยิ่งทำให้ท่านประธานดูชอบใจ เขาขำเล็กน้อยก่อนที่กิ่งจะออกไปนั่งหน้าห้องโต๊ะสำหรับตำแหน่งเลขา

ตืดดดด ตืดดดด

"ฮัลโหลสวัสดีค่ะกิ่งแก้วรับสาย" เผลอตัวแนะนำทั้งที่เป็นโทรศัพท์มือถือส่วนตัว

(ผมโทรมาจากกรมราชทัณฑ์)

"มะ มีอะไรหรือเปล่าคะ"

(ตอนนี้พ่อของคุณป่วยอยู่ไม่ทราบว่าสะดวกมาเยี่ยมไหมครับ อาการน่าเป็นห่วงมาก)

"ได้ค่ะกิ่งจะไปเดี๋ยวนี้!!"

เรือนจำ

"พ่อไม่ต้องห่วงนะกิ่งจะดูแลน้องเอง"

หลังจากไปเยี่ยมพ่อที่ติดคุกตอนนี้มีพยาบาลกับหมอคอยดูแล เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยแถมบริเวณรอบข้างก็ไม่ค่อยสะอาดจึงติดเชื้อได้ง่าย

กิ่งแก้วปาดน้ำตาสงสารผู้เป็นพ่อ

เนื่องจากต้องแวะไปทำธุระ ท่านประธานจึงรออยู่ที่รถจนสักพักกิ่งแก้วก็เดินกลับมา

"พ่อของเธอทำผิดข้อหาอะไร" น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยถาม "ตอนฉันอ่านประวัติบอกว่าขับรถชนคนแต่ดูท่าทางจะหนักกว่านั้น"

"พ่อติดเหล้าติดการพนันเลยทำให้ขาดสติขับรถด้วยความเมาพุ่งชนกับแม่ค้าที่อยู่ข้างทางค่ะ"

"อืมมม สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม"

"คือท่านประธานคะ..กิ่งขอเบิกเงินล่วงหน้าได้ไหม"

ใบหน้าหล่อเหลาเดาใจยากหันมามองเลขาพลางตัดสินใจบอกกล่าวออกไป "ฉันไม่ใช่คนขี้เหนียวอะไรแต่เหมือนเดือนนี้เธอจะเบิกล่วงหน้าไปหลายครั้ง"

"กิ่งจำเป็นจริงๆ นะคะ"

"ก็ไม่แปลกที่พนักงานคนอื่นจะนินทาว่าเธอมีสิทธิ์มีอำนาจเหนือกว่าพนักงานทุกคน"

"ท่านประธานก็ให้กิ่งแบบไม่ต้องผ่านฝ่ายบุคคลไง"

"เราสนิทกันขนาดนั้นเหรอ"

คำพูดแต่ละอย่างอยากเอามือตีปาก! แต่กิ่งทำได้เพียงแค่ขอความเมตตาเท่านั้น

การเจรจาสิ้นสุดโดยไร้คำตอบ สักพักรถลิมูซีนกันกระสุนก็วิ่งออกมานอกเมืองจนถึงแหล่งสินค้าอีกแห่ง

"ทำไมถึงหายไป" ท่านประทานถามเสียงห้วน "มีหน้าที่ควบคุมสินค้าแต่ไม่มีปัญญารักษาหรือไง!!"

"ผมขอโทษครับท่านประธานช่วงนี้เกิดการปล้น แจ้งความก็เงียบหาย สงสัยจะเป็นคู่แข่ง"

"แถวนี้ก็มีแต่พวกป่าเถื่อนกระจอก คิดจะเป็นคู่แข่งกับบริษัทยักษ์ใหญ่ของฉันเชียว"

"ตั้งแต่เราย้ายมาผลิตสินค้าที่นี่อีกแห่งมีแต่เรื่องราววุ่นวาย บางครั้งเครื่องท่อก็ระเบิดทำให้กำหนดส่งงานล่าช้า ผมว่าต้องเป็นการตัดกำลังคู่แข่งของเราแน่นอนครับ"

ปัง!

ระหว่างที่สนทนาเสียงปืนก็ดังขึ้นหนึ่งนัด ทันทีนั้นบอดี้การ์ดเข้ามาพร้อมตะโกนเรียก "ท่านประธานครับเรารีบไปกันเถอะ มีมือปืนมาป่วนครับนาย"

"ไม่ได้นะ!! ด้านหลังมีเด็กเล็กมีครอบครัว" กิ่งแก้วร้อนใจ "ท่านประธานได้โปรดช่วยพวกเขาด้วยนะคะ"

"จะให้ฉันช่วยยังไง"

"สั่งให้บอดี้การ์ดท่านประธานไปคุ้มครองพวกเขาไว้"

"แล้วฉันล่ะ?!"

"กิ่งสัญญาว่าจะพาท่านประธานออกไปด้วยความปลอดภัย"

เสียงปืนดังขึ้นข้างนอกหลายนัด คำขอของกิ่งแก้วได้ผล ทินกรสั่งลูกน้องให้ไปช่วยเหลือคนงานที่อาศัยพักเพิงอยู่ด้านหลังตึก

แง้นนนน

"ท่านประธานจับแน่นๆ กิ่งจะซิ่งแล้ว"

"เฮ้ยยยย!!"

รถสามล้อพ่วงแล้นบนท้องถนน หมวกกันน็อกเก่าเขรอะสวมใส่บนศีรษะของทั้งคู่

กิ่งแก้วเป็นผู้ขับ ส่วน ท่านประธานนั่งอยู่ในรถพ่วง

ชุดสูทราคาหลายแสนแปดเปื้อนฝุ่นแต่หน้าสิ่วหน้าขวานไม่มีทางเลือก ผู้หญิงตัวเล็กขับรถเหวี่ยงซ้ายขวาก่อนที่จะมาถึงชุมชนพลุกพล่านอย่างปลอดภัย

"ท่านประธานเจ็บตรงไหนไหมคะ?" ทันใดเลขาก็รีบถามไถ่ "หายใจเข้าลึกๆ นะคะมันจะตื่นเต้นนิดหน่อย"

"นิดหน่อยบ้านเธอสิ! ครั้งแรกเลยนะที่ฉันต้องมาเจอมลภาวะท้องถนนอะไรอย่างนี้"

"โอ๊ยยย จะตายห่าอยู่แล้ว! อุ้ย ขอโทษค่ะ"

"เธอโกหกใช่ไหมบอกฉันมา"

"กะ โกหกเรื่องอะไรคะ"

"วันที่เธอมาสมัครงานสอบสัมภาษณ์เธอบอกว่าเพิ่งเรียนจบเคยฝึกงานกับ CEO โรงแรมชื่อดัง แท้ที่จริงแล้ว..เธอขับวินมอเตอร์ไซค์มาก่อนใช่ไหม!!!!"

••••••••••••••••••••

คนเมืองกรุงน่าจะรู้จักวินมอเตอร์ไซค์ดี ขี่เหมือนวันสุดท้ายของชีวิต ตอนโฉมไปกรุงเทพ ด้านซ้ายเป็นรถยนต์ ด้านขวาเป็นรถเมล์ แม่เจ้า! เขาบอกให้หุบขาแล้วซิ่งเข้าซอกกลาง สวดมนต์จนครบทุกพระธรรม ครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต! กับวินมอเตอร์ไซค์ 555555 ซิ่งมาก