เสียใจ

ตอนที่7 เมียเด็กของลุงมาเฟีย ss2

" น้องมายูมาหาม๊าเร็วลูก มาม๊ามีอะไรจะบอกหนู"

" มีอะไรหรอคะม๊า "

" ย่าของหนูเขายังอีกลูกๆของอีเมียน้อยมัน หนูต้องเอาใจป๊าไว้นะ เพราะป๊ามีบ้านหลังใหญ่มากๆ สักวันบ้านหลังนั่น มันก็จะต้องเป็นของหนูแล้วก็เป็นของม๊าเท่านั้น ย่าเขาไม่ชอบพวกเราเกลียดพวกเราแต่คุณย่ามี มีมรดกเยอะมาก หนูต้องเอาอกเอาใจป๊ะป๋ามาแล้วหนูก็ต้องเข้าหากับคุณย่าให้ได้ เพราะไม่อย่างนั้นไอ้เด็กพวกนั้นมันต้องฮุบเอาสมบัติที่จะเป็นของหนูไปหมดนะลูก หนูจะยอมให้พวกมันเอารัดเอาเปรียบหนูหรอคะ"

" ไม่มีทางแน่นอนค่ะ มายู จะเอาสมบัติทั้งหมดมาให้มาม๊าคนเดียวเท่านั้นค่ะ"

" ดีมากลูกแต่ลูกอย่าลืมนะทำตัวดีน่ารักเข้าไว้ผู้ใหญ่เห็น เขาจะได้รักได้หลงน้องมายูไงคะ"

" ได้ค่ะ น้องมายูจำทำตามที่ม๊าสั่งนะคะ "

" ได้จร้าลูก "

เพราะความอยากมีอยากได้แล้วก็เพราะความโลภมากจึงทำให้ใจคนมีแต่กิเลสแล้วก็ยังดีอยากได้สอนลูกในทางที่ผิดๆสอนลูกในทางที่ไม่ดี เด็กโตไปจะดีไม่ดีมันก็ขึ้นอยู่ที่ผู้ใหญ่สอนนี่แหละ ฟ้าใสพอใจมากๆที่ลูกสาวสุดที่รักได้นิสัยตัวเองมาเต็ม มารยาไม่แพ้แม่ แล้วอีกอย่าง ทำไมไม่แอบเป็นผู้หญิงใสๆซื่อๆก็คงไม่ได้เคนมาครองแน่ๆ"

#โรงพยาบาล

" หลังจากที่ผมมาถึงโรงพยาบาลผมก็รีบเดินขึ้นไปบนห้องที่พักศพของซาน หลายๆคนต่างก็นั่งเสียใจอยู่ที่หน้าห้อง นี้ยังไม่เอาศพไปวัดอีกหรอเนี่ยมัวทำอะไรกันอยู่ว่ะ "

" ทำไมไม่เอาศพไปวัดจะเอาไว้โรงพยาบาลตลอดเลยหรือไง"

" แล้วป๊าไปไหนมาค่ะ ถึงไม่อยู่กับม๊าที่โรงพยาบาล "

" นี้ยัยแคทเลิกพูดจาดีๆกับคนแบบนี้ได้แล้วเขาไม่เคยคิดว่าพวกเราเป็นลูกเขาหรอก "

" นี้ครีม ป๊าก็ยังเป็นป๊าเหมือนเดิมทำไมหนูพูดแบบนี้ล่ะ "

" หรอคะ มีความสุขมากเลยล่ะ ที่พาลูกสาวของเมียน้อยไปกินข้าว"

" หยุดพูดจาแบบนี้นะครีม"

" มันเป็นความจริง ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ หรือว่ารับความจริงไม่ได้ค่ะ "

" พ่อไม่ได้มาเพื่อที่จะทะเลาะกับพวกลูกนะ "

" แล้วคุณมาทำไมที่นี้ เขาไม่ต้องการคุณคุณรู้ไว้ซะด้วยไม่มีใครต้องการคุณคุณควรจะกลับไปได้แล้ว"

" คุณฆ่าแม่แล้ว ยังไม่พอใจคุณอีกหรอ เลิกแกล้งทำตัวเป็นคนดีชักทีมันน่ารำคาญ เพราะทุกคนคงรู้นิสัยและสันดานของคุณหมดแล้ว "

" ใช่ คุณกลับไปหาลูกกลับไปหาเมียคุณซะ พวกเรา 4 คน อยู่ด้วยกันได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งพาอาศัยคน"

เคนยืนมองศพซานแล้วก็น้ำตาไหลเพราะลูกๆไม่ให้เคนเข้าไปไกล้ซานเลย เคนเป็นคนที่ทำให้ทุกๆอย่างพังเคนต้อง ชดใช้ทุกอย่างที่ตัวเองทำขึ้นมา

น้องครีมกับน้องควีน อาจจะพูดจาแรงไป แต่ข้างในของเด็ก 2 คน ก็ยังอ่อนโยนมากพูดไปก็ร้องไห้ไปเพราะเสียใจที่คนเป็นพ่อไม่สนใจใยดีเลยปล่อยปละละเลยลูกรักลูกไม่เท่ากันแถมยังรัก คนอื่นมากกว่าลูกตัวเองอีกทั้งสองคนจึงไม่อยากเจอหน้าพ่อของตัวเอง เพราะเสียใจ ที่พ่อของตัวเองไม่ใยดีแม่ที่นอนเสียชีวิตอยู่โรงพยาบาลเลย แต่ก็พาคนอื่นไปกินข้าวหัวเราะ แบบมีความสุข ไม่มีใครที่ไหนรับได้หรอกเรื่องแบบนี้

" นี่แกยังกล้าเสนอหน้ามาที่นี่อีกหรอ"

" แม่ครับแม่เข้าใจผมหน่อยได้ไหมครับ ซานตายไปแล้วนะครับแต่จะเอาอะไรกับผมอีก"

" ฉันรู้ว่าตายไปแล้ว เห็นไหมลูกๆของแกเสียใจแค่ไหน แกเคยมาใยดีลูกๆของแกไหม"

" ผมก็มาแล้วนี่ไง เวลาผมมาก็พูดให้ผม เด็กมันก็โตๆแล้ว ดูแลตัวเองได้ ผมก็มีธุระของผม ที่จะต้องทำไม่ใช่วันๆจะมานั่งดูแต่เด็ก"

" แต่เด็กที่แกกำลังพูดถึง เขาเสียใจมากแกเคยเห็นไหม แกเคยรับรู้ถึงความรู้สึกของลูกๆแกบ้างไหม ว่าลูกๆของแกเสียใจแค่ไหน "

" เสียใจแค่นี้ไม่ตายหรอกครับแม่ ขนาดไม่มีผมเขาอยู่ได้มาถึงทุกวันนี้เลยแม่จะไปกลัวอะไรพวกนี้มันฉลาดจะตาย"

แม่ของเคนโกรธมากที่ลูกชายที่เป็นที่รักพูดจาแบบนั้นกับหลานๆทำให้เด็กๆที่แอบฟังอยู่ถึงกับร้องไห้กอดกันเลย เพราะว่าเด็กๆคิดว่าพ่อเขาจะสำนึกได้แต่ที่ไหนได้ไม่ใช่เลยเขาไม่สำนึกเลยแถมยังตอบว่าเด็กๆอีก

" แม่มีธุระจะคุยกับผมแค่นี้ใช่ไหมครับ ถ้ามีธุระแค่นี้ ผมขอตัวนะครับ"

" แกจะไปไหน ศพเมียแกอยู่โรงพยาบาลอยู่เลยแกจะหนีไปไหนอีก"

"ผมมีงานมีการต้องทำ ในเมื่อไม่มีคนเอาศพไปไว้ที่วัดก็เอาไว้ที่นี่แหละให้มันเน่าเปื่อยมันอยู่ตรงนี้แหละ"

" นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะเคนนั่นเมียแกนะ"

" แต่ก่อนใช่เขาเป็นเมียผมแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วเพราะเขาตายไปแล้วแล้วตอนนี้ผมก็กำลังจะสร้างครอบครัวใหม่ ที่สมบูรณ์แบบกว่าครอบครัวเดิม ผมจะพาลูกกับเมียผมเข้าไปอยู่ที่บ้านของผม"

" จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ เพราะหลานๆก็อยู่บ้านหลังนั้น ฉันจะไม่ยอมให้หลานๆฉัน อยู่กับคนแบบพวกแกเด็ดขาด"

" ถ้าไม่อยากให้อยู่ก็ แม่เอาหลานๆของแม่ออกไปอยู่ที่อื่นสิ "

" นี้มันจะมากเกินไปแล้วนะเคน"

" ฮึก...ฮือ...ป๊าป๊าไม่รักน้องแคทแล้วหรอค่ะ ?? ทำไมป๊าพูดแบบนั้น ??"

" ฉันพูดตามความจริง แต่ฉันยังสงสัยนะว่าพวกแกเป็นลูกฉันจริงหรือป่าวทำไมทำตัวเหมือนเด็กข้างถนนเลย"

" ฮึก...ฮือ..ป๊า??"

" เด็กข้างถนนมันเป็นยังไงหรอเคยเห็นมาก่อนหรออย่าร้องไห้เลยน้องแคทเขาไม่เคยเห็นพวกเราเป็นลูกหรอก"

" ฮือ...ฮือ..ฮึก...น้องแคทเสียใขเพราะน้องแคทรักป๊ามาก??"

" แกอย่ามาแกล้งพูดเลย พวกแกเก่งไม่ใช่หรอไปหากินเองสิถ้าเก่งนักอย่าแบมือขอเงินอยู่แบบนี้ทำงานเป็นไหม ให้มันเก่งเหมือนที่ปากพูดหน่อยนะ "

" ฉันไม่เคยไปมือขอเงินคุณตั้งแต่ฉันไปอเมริกาแล้วดีเหมือนกันฉันจะได้รู้ว่าต่อไปนี้ ชีวิตของพวกฉันไม่เห็นพ่อเร็วๆแบบคุณ"

น้องครีมร้องไห้เหมือนจะขาดใจเด็กผู้หญิงสามคนร้องให้กอดกันตรงหน้าของคนเป็นพ่อแต่คนเป็นพ่อกับเดินจากไปโดนที่ไม่หันมามองเลย

" ฮือ...ฮือ..ฮึก....??? ป๊าไม่รักเราเลยป๊าไปแล้วแคทเสียใจ?? ฮือ..ฮึก...? "

" หนูไม่ต้องเสียใจนะหนูยังมีย่ามีน้าที่นักพวกหนูนะลูก "

เด็กๆทั้งสามคนก็ยังคงนั่งกอดกันแถมยังร้องไห้เสียงดังจนทำให้คนเป็นย่ามองไปเห็นน้ำตาของคนเป็นแม่ที่ไม่มีชีวิตไหลออกมา?? ทำเอาคนเป็นย่าตกใจสุดๆซานคงสงสารลูกๆมากๆ??