EP4เมียเก็บ

ที่บ้านหลังนี้ก็มีแม่บ้านนะคะแต่ส่วนใหญ่งานในบ้านฉันมักจะเป็นคนทำเองมากกว่าเพราะฉันไม่อยากอยู่เฉย ๆ ให้ใครมาว่าอะไรที่พอทำได้ฉันก็ทำเองหมด

"ธากลับบ้านหรือยัง" ฉันเอ่ยถามแม่บ้านที่เดินสวนกับฉันพอดีพลางเหลือบสายตามองนาฬิกาที่แขวนอยู่กับฝ่าผนัง

"ยังค่ะคุณรัก"

"ป่านนี้แล้วทำไมยังไม่กลับ โทรไปก็ไม่รับชักจะยังไงแล้วนะ" ฉันพูดด้วยความไม่พอใจเนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแต่สามีของฉันยังไม่ถึงบ้านทั้งที่เวลาเลิกงานคือห้าโมงเย็นช้าสุดก็ไม่เกินหนึ่งทุ่มและเขามักจะโทรมารายงานฉันเสมอซึ่งวันนี้มันผิดวิสัยของธานินทร์ไปมากสามทุ่มแล้วบ้านยังไม่กลับโทรศัพท์ติดต่อไม่มา "มีอะไรก็ไปทำเถอะ" ฉันโบกมือไล่แม่บ้านก่อนจะเดินมายืนรอธานินทร์ที่หน้าบ้านอย่างร้อนใจกลัวว่าใครอีกคนจะเป็นอะไร รู้จักเพื่อนของธานินทร์นะแต่ไม่มีช่องทางติดต่อของเขาสักทาง จะให้ฉันออกไปตามก็ไม่ได้ในเมื่อสิทธิ์ของฉันคือคนในที่ลับเท่านั้น

และฉันเองก็โคตรจะเกลียดความสัมพันธ์ที่บอกใครไม่ได้แบบนี้มากเลย

"ไปไหนมาอะธาทำไมถึงกลับบ้านเอาป่านนี้" ฉันยิงคำถามใส่หน้าสามีทันทีที่เจอหน้า

"แล้วทำไมรักยังไม่นอนครับ"

"แล้วจะให้รักนอนยังไงในเมื่อสามียังไม่กลับบ้านติดต่อก็ไม่ได้ ธาไม่เคยเป็นแบบนี้นะ" ฉันเอ่ยเสียงเรียบมองสำรวจตัวเขาอย่างพินิจพิจารณา

"โทรศัพท์แบตหมดน่ะ" เขาตอบเสียงเรียบพลางหันหน้ามองไปทางอื่น

ฉันชะงักเมื่อเห็นรอยแดงที่คอของธานินทร์

"รอยอะไรที่คออะธา" ธานินทร์มองหน้าฉันนิ่งเอามือจับรอยที่คอไว้

"ยุงกัดน่ะไม่มีอะไร" เขาตอบอย่างหน้าตายก่อนจะเดินผ่านหน้าฉันไปอย่างไม่ใยดี